Lahat ng Kabanata ng The Billionaire's Baby Bearer: Kabanata 11 - Kabanata 20

Gaya ng sinabi si Veiro, bumalik siya para linisin ang mga sugat ko. Kahit pa masakit at mahapdi ay tinitiis ko kasi gusto ko na ding gumaling agad ang mga sugat ko. Bumalik din sina Clark at Veigo kinagabihan para asarin si Archer at bisitahin ako. Wala akong nakikitang rason bakit nila ako binibisita, hindi ko naman sila kaano-ano. Hindi ko sila mga kaibigan at mas lalong hindi kami close. "Kaya mo bang kumain mag-isa? O mas gusto mong subuan kita? Ayos lang naman sa'kin. Oh, baby, here's comes the airplane." Tinaas ni Veigo ang kutsarang may lamang pagkain at pinagewang-gewang pababa papunta sa akin. Tinawanan siya ni Clark habang sinamaan ko naman siya ng tingin. "Tss, hindi ako baldado," inis kong sambit habang iniwasan ang balak niyang isubo sa'kin. Tinulungan ako ng dalawa na maupo nang maayos kasi sumasakit ang sugat ko sa tagiliran at sa balikat. Nakakagalaw naman ako nang maayos pero maingat at dahan-dahan lang.Kinuha ko kay Veigo ang kutsara at sumandok ng soup. Tinitig

"Hindi na kita paaalisin."Nanlaki ang mga matang napa-angat ang tingin ko sa kaniya. "S-seryoso?"Tumango siya bilang tugon. "Napag-isip-isip kong mas mabuting nandito ka."Hindi ko namalayang bumilis na pala ang tibok ng puso ko. "Para may magluluto ng pagkain ko."Tama, nandito ako para pagsilbihan siya at wala nang iba pang rason. Wala naman talaga dapat, nandito ako para maging personal maid niya. "Hindi lang naman pagluluto ang kaya kong gawin. Marunong din ako sa ibang bagay, gaya ang paligayahin ka," wala sa sarili akong nagsalita. "Huh?" taka at gulat niya akong tiningnan.Natauhan ako sa nasabi at agad itong binawi. "G-gaya ng paglalaba, paglinis, at iba pang gawaing bahay," mabilis kong sabi. "Sino naman ang hindi sasaya kung laging malinis ang bahay, 'di ba?" Alanganin akong natawa. "Nga pala, paano mo nalaman na nandoon ako sa warehouse?" Pag-iiba ko sa usapan. Nakita kong bahagya siyang natigilan pero agad ding nakabawi. "Paano mo nalaman na nadukot ako ni baboy ram

Malawak ang ngiti na naglakad ako palapit sa sasakyan. "Madam!" Kakapalan ko na ang mukha ko. Ayaw kong maghintay dito nang matagal at mas lalong ayaw kong maglakad pabalik. Gulat na napalingon sa akin ang driver samantalang hindi man lang nagulat si Madam. Parang inaasahan niya nang lalapitan ko siya. Hindi naalis ang ngiti sa mga labi ko. "Madam, long time! Kumusta ka na po?" bati ko na para bang matalik kaming magkaibigan na matagal nang hindi nakita. Sadya ngang nagbabago ang ugali ng isang tao kapag nahaharap sa isang sitwasyon kung saan desperado ka na. Ngumiti pabalik sa akin si Madam, "Heto't sumasakit ang balakang sa biyahe. Ikaw bakit nandito ka pa sa labas? Asan si Achie?" Lumingon siya sa likod ko na para bang may hinahanap. "Iniwan lang naman po ako ng magaling niyong apo. Hindi din ako makapasok kasi wala akong ID." Humigpit ang hawak ko sa lunchbox na dala dahil sa inis at galit na nararamdaman sa ginawa ni Archer. Talagang sinadya niya akong iwanan dito sa labas, a

Nu'ng sinabi ni Madam na maghahanda kami para sa party, I didn't actually expected na total makeover pala ang gagawin namin– or should I say, gagawin niya sa akin. Pagkatapos namin doon sa Nail Salon ay dito naman kami sa mall dumiretso at pumasok sa isang boutique. Transwoman ang may-ari ng boutique na kaibigan din ni Madam. Skye Alcantara ang pangalan niya at isa siyang kilalang designer ng mga damit. Nakapag-design na siya para sa mga sikat at kilalang personalidad hindi lang sa Pilipinas kundi maging sa ibang mga bansa."Marami kami ditong pagpipilian, or if you want we can make your dress based on your taste. We could design it for you, or you can tell us what type, kind, and design of dress you want." Kagaya ni Carol, mabait din si Skye. Though ang first impression ko sa kaniya ay hindi maganda dahil na din sa paraan ng kaniyang pagtitig. Skye has fierce cat eyes na nagbigay ng impression na parang palaging masama ang tingin niya. Halos katulad ng mga mata ni Amber, kaya lang m

Wala akong dalang cellphone, o bag, o kahit pera. Lintik na buhay. Dapat talaga paalalahanan ko ang sarili kong magdala ng bag. Pero sa kabilang banda, hindi ko pa rin naman matatawagan si Archer kahit pa dala ko ang cellphone ko kasi wala akong number niya. And if mayroon man, I doubt na sasagutin niya ang tawag ko. Inis akong nagmarcha palapit sa gusali. Bahala na, basta dadaan na lang ako sa makita kong pintuan. May nakita akong pintong gawa sa salamin hindi kalayuan sa kinaroroonan ko. Naglakad ako papalapit sa glass door saka sumilip sa loob. Walang tao. May malapad na space sa loob bago makikita ang mahabang hallway. Kahit nagdadalawang-isip ay binuksan ko ito at pumasok sa loob. Sinundan ko lang ang mahabang hallway na nasa unahan ko kahit pa hindi ko alam kung saan ako nito dadalhin. Ilang sandali akong naglakad bago narating ang isa na namang hallway. Seriously? Hindi ko alam kung sa kanan o sa kaliwa ako dapat pumunta. Saan ba dapat? Aish bahala na nga! Lumiko ako paka