All Chapters of TRACE DIMAGIBA (Wild Men Series #1): Chapter 101 - Chapter 110

Sta. Monica City, Salvacion TRACE “Trace!” malakas na tawag sa akin ni Logan. Logan is already eight and starting to act like me. Hindi na siya iyakin. Nakakatuwa na siya sa tingin ko at paborito ko siya. Sana pwede ko ipalit si Paige sa kaniya, maarte kasi iyon. Pero s’yempre hindi pwede, hindi papayag ang daddy ni Logan at nag-iisang anak lang siya. Ang boring… ang boring ng buhay namin. Si Logan nag-iisang anak. Ako na isa lang ang kapatid na kasama, ang arte-arte pa. Kumusta naman kaya ang kapatid ko kay Mela. May iba pa akong pinsan na lalaki, sa side ni Mama, kapag sa Brazil kami ay nakakalaro ko si Atlas, ang anak ng kakambal ni Mama na si Tito Anton. May kapatid si Atlas, kambal niya rin, si Althea, pero nasa mama nila. Hiwalay magulang nila at masaya naman sila. Mas okay nga siguro ang gano’n kaysa kagaya nina Mama at Papa na lagi nag-aaway. “Trace, tulong!” sigaw na ni Logan at nagtaka ako bakit siya nakikipag-away sa isang bata. Itinulak ng bata na marungis si Loga

TRACENapatitig ako sa magandang bata na nasa harap ko. She is so pretty na nakatingala lang sa akin. I smiled at her pero nakasimangot lang siyang nakatingin sa akin. Her pouty lips were pink and her dark blue eyes ay masama ang tingin sa akin. Napatingin din siya kay Loui na noong ngitian siya ay mabilis niyang ibinalik ang tingiin niya sa akin. But no… hindi pala siya nakasimangot. Kinikilala niya lang kami.Pero kaninong anak ito? Tinanaw ko ang paligid pero mukhang wala naman akong nakikitang naghahanap sa kaniya.Muli kong ibinalik ang tingin ko sa kaniya. The girl looks like seven years old, parang kaedaran lang ni Paige but her eyes na kanina pa ako napapatitig ay iba ang dating sa akin. Para lang siyang galing sa ibang mundo na ngayon ay hini-hypnotize ako. Mestiza siya. Her eyes have thick and long eyelashes. Her hair was reddish brown. Mas mukha siyang manika kaysa totoong bata.She's cute. No! She's not that cute... she's beautiful. At hindi ko alam bakit cute at maganda

TRACENalilito na ako kung ano ang iisipin dahil sa sinabi ni Loui sa akin. Nang lumapit si Papa at sinenyasan ako na sumama sa kaniya ay tinalikuran ko na si Loui at sumunod na ako sa ama ko."Pa?""Let's go!" Papa said at mabilis na akong sumunod. Hindi ko na nilingon pa si Loui kung sumunod din ba siya. Ang nasa isip ko ay ang takot kung ano ang nangyari kina Mama at Paige."Pa? Naaksidente raw si Mama?" tanong ko kay Papa na nagda-drive ng sasakyan. Kaming dalawa lang ang magkasama at hindi ko alam kung sinusundan ba kami ng mga bodyguards niya. Para siyang walang pakialam na sa lahat.Hindi siya sumasagot at tanging paggalaw ng panga niya ang napapansin ko. He's angry but he's regretful, that is all I can see in his face."Papa...""Mamaya na, Trace. Nagda-drive pa ako," nanginginig ang boses na sabi niya. I think he wants to cry.Hindi na ako nagsalita. Kinabahan na ako lalo.Nakarating na kami sa ospital at tumatakbo na si Papa, tumatakbo na rin ako para sundan siya. We ended i

Sta. Monica CityMarch 28, 2007TRACEI was in deep thoughts while strolling in the crowded street of Sta. Monica. Wala ang atensyon ko sa paligid, gusto ko lang maglakad-lakad. After what I saw that afternoon ay kinabukasan nagpaalam ako kay Papa na sa Sta. Monica muna kami ni Paige. He just nodded at umalis na agad ng bahay, mabi-busy raw siya sa kampanya kaya bahala na muna raw ako kung doon muna kami ni Paige kina Tita Mommy. Ni hindi na nga niya kami tinanong kung ano pa ang ibang kailangan naming magkapatid. Kahit ang paghalik sa noo ni Paige na lagi niyang ginagawa ay nakalimutan na niya, nagmamadali na lang siyang umalis.Gusto kong sabihan siya na binabalewala niya kami dahil sa babae niya pero hindi ko magawa. Hindi naman ako lumaking pasaway na anak. I always followed him and Mama. Kahit masakit sa akin isipin na ang babae niya ang dahilan ng kamatayan ni Mama ay wala na akong magagawa dahil siya mismo ay nagpapaloko.I planned to talk to Tita Mommy about the situation of

March 30, 2007 TRACE “Trace!” Tumatakbo palapit sa akin si Logan at kasunod niya si Paige. Hindi ko alam saan sila galing at nakipaglaro. Nasa ampunan kami, ayaw ko sana sumama pero nami-miss ko si Mama at sa ampunan na ito na napamahal sa kaniya ay parang kasama ko na rin siya. Hindi ko maunawaan si Mama noong lagi kami rito dati, pero ngayon ay alam ko na ang pakiramdam niya, naunawaan ko na. Oo nga naman, looking at the kids that have no family aside from the people here in the orphanage makes anyone know that family is not about blood, it’s about the bond we created with anyone. “Saan kayo galing?” I asked Paige and Logan. “We played with the kids there,” kwento agad ni Paige na nagpakalong pa sa akin sabay turo kung saan sila naglaro. “And there was a girl I am playing with that Kuya Logan kissed, Kuya Trace. Eww… Kuya Logan, you are so disgusting! I will tell Tita Mommy that you wanna kiss all the girls here.” Natawa ako dahil doon. Pasaway na Logan talaga. At age ten