All Chapters of Melancholic Wife : Chapter 11 - Chapter 20

Jenissa's POVWala sa sarili akong humakbang patungo sa nakaawang na pintuan. Ilang beses akong nadapa at marami akong sugat na natamo. Hindi ko na kasi maramdaman kung nasugatan ako. Namamanhid ang balat ko. Malamig ang simoy ng hangin habang tinatahak ko ang daan patungo sa pintuan. Kumapit ako sa frame ng pinto. Mariin akong napakapit habang nasasaktang tinatanaw ang pinakamasakit na tanawin na nakita ko. Ang kaibigan kong tinurin kong kapatid ay nakapatong ngayon sa asawa ko. Wala silang saplot at parehong tirik ang mga mata dahil sa pagpapaligaya nila sa isa’t isa. Nandoon sila, nagpapakasaya at pinapaligaya ang isa’t isa. Habang ako naman ay nandito sa labas. Giniginaw at nasasaktan. Durog na durog habang pinagmamasdan ang indayog ng mga katawan nila. Gusto ko ng bumitaw dahil sa nakita ko. Wala na akong makapitan pa. Gusto ko na lang huminto sa paghinga. Pagod na ako. Pagod na pagod na ako. Gusto ko na lang sumuko. Baka tama nga sina Ma’am Nievez at Ma’am Devilla. Wala akong

Farris’ POVKinaumagahan ay tumungo kami sa hospital. Masama ang pakiramdam ni Aki kaya naman ay sinamahan ko siyang magpatingin. “Mister Bennett, congratulations! Your wife is a month pregnant!” masayang sabi ni Doctora Robles. Doon lamang ako napalagay. Akala ko ay may ibang sakit si Aki. Tumingin ako kay Aki. Laking gulat ko dahil hindi si Aki ang nakita kong katabi ko. Hindi si Aki ang nakahawak sa kamay ko. Si Jenissa ang nakangiti pabalik sa akin. Puwersa akong umiling. Mabuti na lamang at bumalik ako sa katinuan. Napansin ni Aki ang aking ekspresiyon kaya’y marahan akong huminga ng malalim. “Are you alright? Hindi ka ba masaya? ”Kinabig ko ang katawan niya at niyakap ko siya. Hinalikan ko rin ang kaniyang pisngi kaya naman ay napangiti siya. Muli akong huminga ng malalim. “I’m good, Baby. Masayang-masaya ako! Finally, I’m a father now! Thankyou,” masaya kong sabi. Tumingin ako kay Doctora Robles na nakatitig sa amin. Panay ngiti lamang siya. “Doc, thankyou so much! Kai

Albana’s POVGusto kong tumayo sa kinatatayuan ko at lumapit sa kaniya. I am so hurt listening to his agony. Pasensiya ka na, Rev. Pasensiya. “J-Jen, miss na miss na kita.” Maigi kong pinigilan ang sarili kong makagawa ng ingay. Paano niya ako namiss kung ako ang dahilan bakit nawala ang anak niya? How could he choose me over his son? “Hindi pa kita nakita sa personal pero g-gusto na kita. Shon’s telling me how kind you are and how thoughtful you are as a teacher. S-Sabi niya pa, if I am gonna find a mom for him, It should be you, Jen,” iyak niya. “I-I dreamt for you, Jen. Pinangarap ko na makita ka. Kaya noong nakita kita sa personal ay maigi k-kong ginalingan ang p-pagkontrol sa sarili ko. Ang totoo nga ay gusto kitang iuwi sa bahay namin.”I never knew this at all. Hindi ko alam na habang minamaltrato ako ni Farris ay may taong pinapangarap ako. Limang taon akong nagpakatanga at umaasang magbabago ang asawa ko pero hindi pala. Limang taon kong tiniis ang lahat ng pasakit sa mg

Farris’ POVTinanaw ko ang buong paligid. Halos lahat ng kasosyo namin ay nandito. Lumapit sila sa gawi namin ni Aki at nakipagkamay sa amin. “Sorry for what happened, Farris. Your father is a good friend to us. Hindi lamang kasosyo ang turin niya sa amin. We are more than a family to him,” sabi ni Mister Salvador. “Daddy is a good man. I know that. Thankyou for coming,” sabi ko. Binisita ko ang ibang mga tao sa lamay ni Daddy. Nakiramdam ako pero wala ni isa sa kanila ang kaduda-duda. Hindi ko kayang pagbintangan ang mga negosyanteng ito. I am sure that Daddy treasures them. Iba mangalaga ng mga investors si Daddy. Kung puwede na helehin niya ang mga ito ay gagawin niya. Sayang siya. Sayang ang galing niyang magpatakbo ng negosyo. I envy him because of his strategy in business. I envy my Daddy because I cannot be him. Sa kabila ng kakulangan ko bilang anak at negosyante ay hindi ko narinig kay Daddy ang mga salitang ‘wala kang kuwenta’ at ‘wala kang alam sa pakikipagnegosasyon.’

Farris’ POVNasa loob ako ng aking opisina sa bahay. I am searching for her name but I couldn’t find it. “Damn!” Hinampas ko ang mouse sa mouse pad dahil sa inis. Uminit at namanhid na ang puwet ko kakaupo at kakahanap sa account ni Albana Armano. Ganoon na ba siya ka misteryoso? Wala man lang siyang Twitter, Instagram at Facebook. Bumukas ang pintuan kaya’y agad kong tiniklop ang aking laptop. Pumasok si Aki at galit na galit siyang tumungo sa akin. “Ano iyon?” tanong niya sa akin. “Anong ano?”“Damn you! Nakita ko paano ka nagulat, Farris! Ano ang ikinagulat mo noong pumasok ako rito? Are you hiding something from me!?” sigaw niya. “May ka-chat ka ba? Sino’ng ka-chat mo!?”Nakita ko na namula ang kaniyang mukha. Kukunin niya sana ang laptop pero nauna akong kumuha nito. Dinala ko ang laptop sa isang sulok. Patuloy pa rin sa pagsasalita si Aki na para bang nahuli niya akong may ibang babae. “Give me that laptop, Farris! Titingnan ko kung ano na namang kagaguhan ang ginawa m-mo!