Farris’ POVNapahigpit ang hawak ko sa aking smartphone dahil sa sinabi ng tao mula sa kabilang linya. “He was found dead this morning, Sir Farris!” Halos matumba ako dahil sa paglinaw ng lalaki sa una niyang sinabi. “W-What!?” Lumakas ang tibok ng puso ko at halos hindi ko na magawang tumitig pa sa ibang bahagi ng bahay. “H-H’wag kayong magbiro ng ganiyan! We talked earlier last night! H-Hindi iyan totoo! He was healthy! I-Imposible ang sinasabi mo!” Hindi ko matanggap ang sinabi niya. My mind is refusing to absorb the words he said. How can it be? Kinausap niya ako tungkol sa isang malaking isda na nabingwit niya. Alam ko na isang malaking negosyate ang nahuli ni Daddy. Hindi nga ako makapaniwala dahil iyong mayamang owner ng Armano Corp ang siyang tumawag at nagpropose tungkol sa pakikipagnegosasyon nito kay Daddy. “He killed himself,” sabi ng lalaki mula sa kabilang linya. Nabuo ang mga katanungan sa isipan ko. Maganda ang takbo ng aming negosyo. Wala rin kaming naging pro
Farris’ POVTinanaw ko ang buong paligid. Halos lahat ng kasosyo namin ay nandito. Lumapit sila sa gawi namin ni Aki at nakipagkamay sa amin. “Sorry for what happened, Farris. Your father is a good friend to us. Hindi lamang kasosyo ang turin niya sa amin. We are more than a family to him,” sabi ni Mister Salvador. “Daddy is a good man. I know that. Thankyou for coming,” sabi ko. Binisita ko ang ibang mga tao sa lamay ni Daddy. Nakiramdam ako pero wala ni isa sa kanila ang kaduda-duda. Hindi ko kayang pagbintangan ang mga negosyanteng ito. I am sure that Daddy treasures them. Iba mangalaga ng mga investors si Daddy. Kung puwede na helehin niya ang mga ito ay gagawin niya. Sayang siya. Sayang ang galing niyang magpatakbo ng negosyo. I envy him because of his strategy in business. I envy my Daddy because I cannot be him. Sa kabila ng kakulangan ko bilang anak at negosyante ay hindi ko narinig kay Daddy ang mga salitang ‘wala kang kuwenta’ at ‘wala kang alam sa pakikipagnegosasyon.’
Albana’s POVMy shoulders slumped as I got into my car. I glanced at myself in the mirror. Tears flowed down both my cheeks caused by looking at the faces of the people who tried to kill me. Lumingon sa akin ang aking driver nang makita akong nahihirapang huminga. I chase after my breathe dahil binabalik ako ng isip ko sa masalimoot na gabing iyon. Nakikita ko pa paano nila ako pahirapan bago ako binaril ni Jackielou ng ilang beses. Pakiramdam ko ay natrauma na ako sa mga mukha nila. Kapag tumititig ako sa kanila ay parang si Satanas ang kaharap ko. “My Lady, are you fine?” “Y-Yes. Ideretso mo na lang ako sa mansion,” sabi ko. Inabot ko ang bote ng tubig at agad itong binuksan. Hindi ako nauubusan ng tubig sa sasakyan. Bihira lang kasi akong bumaba kaya’y tiniyak ko na may imbak ng mga pangunahing kailangan sa aking sasakyan. I took off my hat and took off my shades next after I drank. I dug into my bag for my mirror that I bought in Spain last week. I saw how my lipstick was sm
Farris’ POVNasa loob ako ng aking opisina sa bahay. I am searching for her name but I couldn’t find it. “Damn!” Hinampas ko ang mouse sa mouse pad dahil sa inis. Uminit at namanhid na ang puwet ko kakaupo at kakahanap sa account ni Albana Armano. Ganoon na ba siya ka misteryoso? Wala man lang siyang Twitter, Instagram at Facebook. Bumukas ang pintuan kaya’y agad kong tiniklop ang aking laptop. Pumasok si Aki at galit na galit siyang tumungo sa akin. “Ano iyon?” tanong niya sa akin. “Anong ano?”“Damn you! Nakita ko paano ka nagulat, Farris! Ano ang ikinagulat mo noong pumasok ako rito? Are you hiding something from me!?” sigaw niya. “May ka-chat ka ba? Sino’ng ka-chat mo!?”Nakita ko na namula ang kaniyang mukha. Kukunin niya sana ang laptop pero nauna akong kumuha nito. Dinala ko ang laptop sa isang sulok. Patuloy pa rin sa pagsasalita si Aki na para bang nahuli niya akong may ibang babae. “Give me that laptop, Farris! Titingnan ko kung ano na namang kagaguhan ang ginawa m-mo!
Farris’ POVIlang araw na ang lumipas at nawalan na naman kami ng komunikasyon ni Albana. Naging malungkot ako dahil doon. Bigla ko na lang kasi naisip na ang gaan ng loob ko sa kaniya. Noong una ay akala ko na ubod siya ng sungit. But then, I realized that I’m judging her falsely. Ang saya niya nga kausap. Dahil sa gabing nag-usap kami ay gumaan ang pakiramdam ko. Kahit papaano ay naiibsan ang lungkot ko nang mawala si Daddy. Sadly, she did not contact me anymore. “Farris, halika na! Tulungan mo na ako rito.” Lumapit ako kay Aki. I almost forgot that she is pregnant. Hinayaan ko lang kasi siyang magbuhat ng mga sinupot na bigas. Kinuha ko na sa kaniya ang mga naka repackaged na bigas na may sardinas at instant noodles na ipapamigay sa barangay na ito. Mahirap pala talaga pumasok sa politiko dahil makakasalamuha ka ng mgab taong ubod ng dumi at hirap. Pero dahil gusto ko ito at alam ko na may maitutulong ito sa image ko ay ipagpapatuloy ko ang ginagawa kong pamimigay ng limos sa mg
Albana’s POVAng sarap naman sa pakiramdam dahil nauuto ko si Farris Bennett. Hindi ko malimutan ang kaniyang tono ng kaniyang boses habang nilalandi ko siya. Alam ko na nababaliw na siya ngayon. Iyon naman talaga dapat ang mangyari, ‘yong mabaliw siya sa babaeng kinamumuhian niya at inaalipusta niya noon. Crazy Farris! Ano na lang kaya ang magiging reaksiyon niya kapag na laman niya na ang babaeng pinapantasya niya ay ang mabaho at nakakadiri niyang asawa noon? Isn’t it exciting? Of course, it is! “Dalhin mo sila rito. Kanina pa ako naghihintay,” sabi ko sa kausap ko mula sa kabilang linya habang sinindi ko ang sigarilyong hawak ko. Nandito ako ngayon sa isang napaka-memorableng lugar sa buhay ko. Dito ako nagiging ako ng ng ilang taon. Dito sa paaralang ito ako nakakahinga ng maayos. Well, akala ko rin kasi na ang Daycare Center na ito ay ang lugar kung saan malaya akong makagalaw at mag-salita. Ang hindi ko alam ay kulungan rin ito ni Farris at Jackielou. Kinulong nila ako sa pa
Albana’s POVAng sarap naman sa pakiramdam dahil nauuto ko si Farris Bennett. Hindi ko malimutan ang kaniyang tono ng kaniyang boses habang nilalandi ko siya. Alam ko na nababaliw na siya ngayon. Iyon naman talaga dapat ang mangyari, ‘yong mabaliw siya sa babaeng kinamumuhian niya at inaalipusta niya noon. Crazy Farris! Ano na lang kaya ang magiging reaksiyon niya kapag na laman niya na ang babaeng pinapantasya niya ay ang mabaho at nakakadiri niyang asawa noon? Isn’t it exciting? Of course, it is! “Dalhin mo sila rito. Kanina pa ako naghihintay,” sabi ko sa kausap ko mula sa kabilang linya habang sinindi ko ang sigarilyong hawak ko. Nandito ako ngayon sa isang napaka-memorableng lugar sa buhay ko. Dito ako nagiging ako ng ng ilang taon. Dito sa paaralang ito ako nakakahinga ng maayos. Well, akala ko rin kasi na ang Daycare Center na ito ay ang lugar kung saan malaya akong makagalaw at mag-salita. Ang hindi ko alam ay kulungan rin ito ni Farris at Jackielou. Kinulong nila ako sa pa
Farris’ POVMahigpit kong niyakap si Aki. Kinapa ko na rin ang kaniyang tiyan at marahan itong hinaplos. Yumuko ako upang mahalikan ang tiyan niya. “Tinatawag na kayo. Lilipad na raw ang eroplanong sasakyan niyo.” Tumuwid ako ng tayo at hinalikan siya sa kaniyang mga labi. “I will be missing you and our baby, Baby!” ani ko. Yumakap siyang muli sa akin kaya’y napayakap na rin ako sa kaniya. Hinawakan niya ang aking mga pisngi sabay halik sa aking mga labi. Hindi na namin inisip na maraming nakatingin sa amin. Halik na kung halik ang aming inalay sa labi ng isa’t isa. Three days is too long for us to never see and touch each other. “I have to go, Farris. Tandaan mo na kahit saan ako ay mahal kita! Babalik din ako agad,” aniya nang humiwalay siya sa akin dahil muli na namang tinawag ang kanilang batch. Kumuway kami sa isa’t isa. Hinintay ko na makapasok na siya bago ako umalis. Habang naglalakad ako palabas mula sa airport ay bigla kong naalalang tawagan si Aki. “Namiss mo na agad
Paisa-isang hakbang ang ginawa ko patungo sa sala. Nakita ko na nakaupo si Jen sa ibabaw ng sofa. Tumingin siya sa akin at agad na sumimangot. “Hi, Wifey!” bati ko sa kaniya. Sa halip na batiin ako ay umirap siya nang malagkit. Pinaghahampas niya ang kamay kong humawak sa maputi niyang braso. Galit na naman ang asawa ko. “Palagi ka na lang lasing kung umuwi, Farris! Nakakainis ka! Napatulog mo nga si Varris pero ginising mo naman ang lasinggero mong katauhan,” galit na sabi niya at agad na tumayo. Humawak ako sa sandalan ng sofa at marahang umupo, hindi ko alam kung marahan pa ba iyon, halos matumba kasi ako. “Dumalaw ako kay Doctora Riz, Wifey—”“Huwag mong marason-rason sa akin si Doctora Riz! Nagkita kami kanina at ang sabi niya, around 10 AM ka pang umalis. Kung mag-rarason ka, iyong matino naman at acceptable, hindi ‘yong rarasunin mo ako ng mga walang kuwentang rason,” galit pa rin niyang sabi. Inabot ko ang kamay niya pero binawi niya ito mula sa pagkakahawak ko. Masama si
Apat na taon na ang lumipas mula noong namalagi kami ni Abuela rito sa France. Mahirap magsimula pero nakayanan ko. Dalawang buwan na lang ay makakalaya na si Carli. Matayog na rin ang mga kompanyang pinamunuan ni Daddy. Ang BGC ay magkatuwang na inalagaan nina Maitha at Shiva. Umaangat na rin ang sales ng BGC kahit papaano. Ako naman ay bumalik sa pagiging volunteer-teacher sa France. Masaya ako sa ginagawa kong ito lalo na kasi ay anak ng mga kababayan ko ang tinuturuan ko. Isang lingggo akong magpapahinga at ito ang ika-lawang araw. Ayaw ko sanang mag-leave sa pagtuturo pero ang paaralan na ang pumilit sa akin. Sabi nila, kailangan ko raw magpahinga at hanapin ang lalaking para sa akin. Tinawanan ko lang ang sabi nila. Pumasok ako sa bahay. Wala na naman si Abuela. Palagi na lang siyang pumupunta sa bahay ng mga kaibigan niya. Tumungo ako sa ikalawang palapag ng bahay at agad akong humiga sa kama kong napakalambot nang makapasok na ako sa aking kuwarto. Kinuha ko ang smartpho
Jenissa’s POVLumunok na lamang ako habang tinitigan ko ang keychain na nasa palad ng isang pulis. Nagsidatingan ang iba pang mga pulis at agad na binuhat palabas ang bangkay ng kambal ni Farris. Ang dami ng mga nangyari sa gabing ito. Hindi ko kayang ipasok sa utak ko ang lahat ng mga nangyari. Lumalabas na mali ang ginagawa kong paghihiganti kay Farris dahil unang-una ay hindi pala niya kagustuhan ang pag-aalipusta niya sa akin noon. Nasa ilalim siya ng impluwensiya ng kambal niyang si Jarris. “Dalhin niyo na iyan,” utos ng kataas-taasang pulis. “Stop!”Tumingin ako kay Carli na kumaripas sa pagtakbo. Malakas niyang tinulak ang mga pulis upang malayo sila sa akin. “Carli,” tawag ko sa kaniya. She opened her arms to protect me from the men. Lumingon siya sa akin at ngumiti. Alam ko na kung ano ang binabalak niya. “Carl–”“Ako ang pumatay kay Henry Bennett. Ang keychain na iyan ay pag-mamay-ari ko. Ang tunay kong pangalan ay Aena Carlisse Antacio. AA ang ginagamit ko kapag ma
Farris’ POVNasa tabi lang ako habang nakatanod sa paligid. Nilalaro ko ang kupitang hawak ko habang binato ang sulyap ko sa isang sulok. Kinabahan ako sa aking nakita. Jarris is looking at Aki. Sinabi niya sa akin na wala na siyang pakialam kay Aki pero alam ko na gusto niya pa rin ito. Basang-basa ko sa mga mata ni Jarris na mahal niya pa si Aki. Nagmadali akong tumayo upang dumako sa kinaroroonan ni Jarris. Lumakad siya papalayo kaya ay sinundan ko siya. Tumigil siya sa likod ng bahay kaya ay tumigil na rin ako sa paglalakad. “Huwag kang mang-gulo rito, Jarris.”Lumingon siya sabay ngiti. Tinitigan niya ako sa aking mga mata. Kumunot ang noo ko at halos mag-abot ang mga kilay ko. “Bakit hindi, kung kaya ko naman? Ayaw mo noon? Malalaman ni Aki na ako pala ang may gusto sa kaniya at ako ang nakabiyak sa kaniya.”“Hindi kita hahayaan na sisirain mo ang gabing ito, Jarris.” Kung hindi lamang buntis si Aki ay hahayaan ko na lang si Jarris upang magka-alaman na. Kaso, inaalala ko an
Farris’ POVNasa labas ako ng clinic ni Doctora Riz Monreal. Ilang taon na rin akong hindi bumabalik dito dahil akala ko ay kaya kong kontrolin ang sakit ko. Nagkamali ako nang inakala. Hindi ko pala kaya. Lumala pa ang karamdaman ko nang hindi na ako bumabalik para magpatingin sa kaniya. No one knows that I am crying alone. No one knows how scared I am. Wala akong mapagsabihan. No one knows that I am fighting against this battle alone.Wala akong mapagkakatiwalaan. Natatakot akong matawag na baliw. Natatakot na baka ay magalit lang si Daddy sa akin kapag nalamam niya itong karamdaman ko. I discovered my disorder when I was young. Nasa labas si Jarris noon at naglalaro habang ako ay nasa loob naman kasi nga ay bagong gising pa lang ako. Umahon ako mula sa pagkakahiga sa malambot na kama namin ni Jarris. Narinig ko na may taong kumakatok kaya ay pinagbuksan ko ito. “F-Farris, fix your things! Umalis na tayo rito!” iyak na sabi ni Mommy sa akin. Hinahabol ko ang hininga ko habang
Farris’ POVIlang beses akong bumabalik sa Saint Jude Hospital para lang tingnan ang kalagayan ng Abuela ni Jenissa. I disguised behind my grey cop and black mask. Pinalalim ko pa ang boses ko para lang hindi nila ako makilala. Kahit na alam kong magiging ka-boses ko si Jarris ay ginawa ko pa rin iyon para hindi ako makilala ni Jen. Nang magkabanggaan kami malapit sa entrance ay iba ang tingin ko sa kaniya noon. I saw worries in her eyes. Hindi ko inisip na aabot pala sa ganito si Jen. Hindi ko siya masisisi kung bakit napuno siya ng galit at puro paghihiganti ang layon niya. She took my company. Nadala ako ng aking emosyon kanina kaya ko siya nasakal. Now, I am blaming myself because I was unable to control my anger. Nag-sisisi ako sa ginawa ko kanina. Sana humingi na lang ako ng tawad sa kaniya kahit na hindi niya ako patatawarin. Nandito ako ngayon sa rooftop ng BGC. Humihinga ako nang malalim bago at pagkatapos kong lagukin ang bawat laman ng lata ng alak. Napatayo ako nang b
Albana’s POVIlang araw na akong balisa dahil sa nalaman kong kalagayan ni Rev. Gayunpaman ay hindi ko pinahahalata sa kaniya na nalaman ko na ang tungkol sa sakit niya. Sa halip na ipakita sa kaniya na balisa ako ay pinagsilbihan ko na lang siya nang maayos at pinaramdam ko sa kaniya na inaalagaan ko siya. “Wow, Sweety! Ang bango naman!” aniya at agad akong niyakap. Hinalikan niya ang leeg ko habang nakayakap ang mga kamay niya sa aking baiwang. Abala ako sa pagluluto habang siya naman ay abalang-abala sa ginagawa niyang pagyakap sa akin. Para tuloy kaming sumasayaw at ang kulo ng Bulalo ang aming musika. Hindi ko napigilan ang luha ko na pumatak. Alam ko na isang araw ay magigising ako na alaala na lang ang mga ginagawa ni Rev sa akin ngayon. Humiwalay siya sa akin at agad niya akong pinaharap sa kaniya. "Umiiyak ka ba, Sweety?” tanong niya sa akin. Umiling ako at pumeke ng tawa. Ngumiti ako patingin sa kaniya. Inaral ko ang bawat detalye ng kaniyang mukha mula sa kaniyang mga
Albana’s POVTumungo ako sa restroom at agad kong tinitigan ang sarili kong repleksyon sa malaking salamin na kaharap ko. My eyes burst into tears. Hindi ko alam kung paano ko pa aalisin ang sumpang ito sa akin. Kahit na naging kami ni Rev at alam ko na hindi ako kayang ipaglaban ni Farris ay palagi pa rin akong nasasaktan. Before, I was tortured physically. Now, the fact that he can’t even choose me even once makes my mind and my heart tortured. And his decision fueled my desire to take revenge on them. Lumabas ako sa banyo at agad kong hinanap si Rev. Magkasama kasi kami kanina pero iniwan niya ako dahil may importante raw siyang gagawin. Naningkit ang mga mata ko nang makita ko na nagmadaling lumabas nang mall si Rev. Sinundan ko siya pero nang nakalabas na ako ay siya namang pag-alis niya. Agad akong humanap ng masasakyan at pinahabol ko ang kaniyang sasakyan. “Saan ka pupunta, Rev?” tanong ko sa sarili. Lumapit ako sa driver at kinalabit ko siya sa kaniyang balikat. Tumingi
Farris’ POVLumapit ako nang marahan sa kinatatayuan ni Aki. Kinuha ko ang panyo sa aking bulsa at agad kong piniring ang kaniyang mga mata. “Farris, ano ba? This is crazy,” aniya. Niyakap ko siya matapos kong piniring ang mga mata niya. Huminga ako nang malalim. Naisip ko ang mga sakripisyo ni Aki para lang mahalin ako. Inaamin ko na sa una ay nakipagrelasyon ako kay Aki dahil utos iyon ni Jarris pero natagpuan ko na lang ang sarili ko na unti-unti na palang nahuhulog sa kaniya. Nahirapan siya lalo na noong dumating si Jen sa buhay namin. Pumagitna si Jen kaya ay nahirapan kami ni Aki sa pagtaguyod ng aming relasyon. Siya ang nagdesisyon noon na kaibiganin niya si Jen upang hindi kami mahalata na may relasyon kami. Mahabang panahon ang tiniis ko at ni Aki upang maging matiwasay ang pagsasama namin. Kung kailan naman naging matiwasay ang pagsasama namin ay doon na naman kami ginulo ng mga taong bahagi ng nakaraan namin. Si Rev. Tinatalo niya ako dahil sa pinaglalaban niyang kat