All Chapters of The Mirciless Son-in-law: Chapter 11 - Chapter 20

Kararating lang ng buong angkan ng mga Sares, maging sila ng kanyang asawa. Buong akala ng mga ito ay wala silang masasakyan. Ngunit hindi inaasahan ng mga ito na mismong si Osmond ang maghahatid sa kanila ni Umica sa main mansyon ng mga Sares sa loob mismo ng Monato subdivision. Alam niyang galit ang mga ito sa kadahilanang ang taong halos yukuan ng lahat ng mga taga Folmona ay nagmaniho lamang ng sasakyan para sa kanila ng asawa niya. Tanda pa niya sa kanyang isipan ang itsura ng mga nakakita sa pangyayari kanina na kulang na lang ay sumuka ng dugo.Matapos ang pangyayari sa Triad launching, kung saan ay bumida nang husto ang kanyang asawa ay agad na silang dumeritso sa mansyon ng mga Sares. Sa mansyon na kahit kailan ay hindi siya naging welcome maging hanggang sa ngayon. He could still vividly feel the hostile atmosphere that is undeniably suffocating. Alam niyang kung ’di dahil sa kanyang asawa ay kanina pa siya pinakaladkad palabas ng mga guwardiya ng matandang Sares. Sa ngayon

Habang kumakain ay panay ang tingin ni Umica sa asawa niya. Hindi niya alam kung matatawa ba siya o maaawa rito. She was just trying to mess with and tease her husband last night. Pero humantong iyon sa naging tulog na tulog siya. For that was the first night in her life na naging panatag ang kanyang kalooban. Hindi man iyong masasabi niya na walang dapat ipag-alala, ngunit iyong pakiramdam na may kasangga na siya tulad nang dati. Noong mga panahon na nariyan lang ito upang alalayan siya sa kahit na anong paraan na alam nito. Ang asawa niya ang kanyang knight in shining armor. Kaya ngayon na narito ito ay muling bumalik ang pakiramdam niyang ’di na siya nag-iisa sa bawat laban ng kanyang buhay.“Mahal, here, kumain ka nitong salad na gawa ni mama. I know you badly miss this,” aniya sabay lagay ng isang serve ng salad sa pinggan nito. “Hehe . . . Tha-thank you, mahal,” sagot naman nito na may kasamang titig sa kanya. Pakiwari niya ay sinasabi ng mga mata nitong . . . ‘You’re the one t

When the presentation was finally over, Wixon slowly held Umica’s sweaty hands and was about to make their way out to the Sares conference room. Matapos makita ang mukha ng mga kamag-anak ng asawa niya, at alam niyang nakita ng mga ito kung ano ang kayang gawin ni Umica, he was beyond satisfied. Nothing could be more pleasing than seeing the eyes of his beloved wife glistening with happiness. Ito lamang ang tangi niyang objective simula nang i-announce ng kompanya niya ang Triad launching. Napakaliit lamang ng pabor na ginawa niya kumpara sa mga kaya pa niyang ialay dito, ngunit halos ’di niya kayang e-explain ang nakikitang kasiyahan sa mukha ni Umica. Pakiwari niya ay mukhang makaka-score na rin siya finally.“Wha-what do you think you're doing? Where are you taking my niece?” tanong ni Disandro. Sa lahat ng mga Sares na nasa loob ay ito ang unang nakabawi sa sitwasyon. Kunot-noo siyang tumingin sa gawi nito, “To sign the contract,” kalmado niyang turan saka marahang hinila ang asaw

Sa bawat letrang lumalabas sa bibig ni Disandro habang nakikipag-usap ito sa telepono, sa terrace kung saan naroon ang suite ni Don Bosco, ay halos pigil-hininga naman ang dalawa na sina Yandro at Sandra. Yandro was walking back and forth habang nag-iisip kung ano ang maaari niyang maging susunod na hakbang kung sakali. Nagkatinginan ang dalawa hanggang sa bumigay na ang pasensya ng isa.“This is all your fault, Sandra. Kung sumunod ka lang sana sa mga plano ko,” ani Yandro na nanggigigil. “You are so stupid for ruining my plans with those stupid ideas of yours!” dagdag pa nito.“Don’t you dare blame me, Kuya Yandro. In the first place, sino ba ang gustong-gusto ang property na ’yon?” Ngumiti si Sandra sabay pamewang na humarap kay Yandro. Noon pa man ay palagi na silang gumagawa ng palpak na mga plano ngunit ’di pa rin nadadala.“Look who's talking? Baka nakalilimutan mo kung ano ang iyong objectives, Sandra? Heh . . . Does Piet still doing fine? Baka sa susunod na paghinga ko ay mal

Alam ni Wixon na nariyan pa ang salitang awkwardness sa kanilang mag-asawa. Kaya ay bahagya na muna siyang nakukuntento sa kung ano ang kayang ibigay ni Umica sa ngayon. Wixon conditioned his mind na sapat na muna ang ginagawang pag-o-open up ng asawa, malayo sa pagiging mayumi nito noon. He finds his Umica now as bolder and amazing. Gusto niya ang character nito noon at mas lalo na sa ngayon.“Ma-mahal . . .” Napangiti siya nang marinig ang tawag nito mula sa loob ng cr matapos ang halos labinlimang minuto.“Yes, mahal,” aniya at dumikit nang marahan sa pinto. Ilang segundo lang at unti-unti iyong bumukas at sumilay ang magandang mukha ng asawa niya na yumuko rin agad. Basa pa ang buhok nito maging ang kumikinang sa puti na balikat“Ma-mahal . . . Wala pala ritong kahit na ano‘ng towel o bathrobe.” Mahina lamang ang boses nito, animo’y nahihiya. Wixon could already imagine his wife's reddened cheeks. “Yeah, I'm sorry. Baka nakalimutan nilang lagyan.” Wixon’s silly smile crept dahil