Alam ni Wixon na nariyan pa ang salitang awkwardness sa kanilang mag-asawa. Kaya ay bahagya na muna siyang nakukuntento sa kung ano ang kayang ibigay ni Umica sa ngayon. Wixon conditioned his mind na sapat na muna ang ginagawang pag-o-open up ng asawa, malayo sa pagiging mayumi nito noon. He finds his Umica now as bolder and amazing. Gusto niya ang character nito noon at mas lalo na sa ngayon.“Ma-mahal . . .” Napangiti siya nang marinig ang tawag nito mula sa loob ng cr matapos ang halos labinlimang minuto.“Yes, mahal,” aniya at dumikit nang marahan sa pinto. Ilang segundo lang at unti-unti iyong bumukas at sumilay ang magandang mukha ng asawa niya na yumuko rin agad. Basa pa ang buhok nito maging ang kumikinang sa puti na balikat“Ma-mahal . . . Wala pala ritong kahit na ano‘ng towel o bathrobe.” Mahina lamang ang boses nito, animo’y nahihiya. Wixon could already imagine his wife's reddened cheeks. “Yeah, I'm sorry. Baka nakalimutan nilang lagyan.” Wixon’s silly smile crept dahil
Sinubukan ni Wixon na maging marahan at ’wag gaanong kumilos nang marahas, but his wife was aggressive. He didn't know kung saan nito nakuha ang mga alam nito ngayon—but he's loving it, lalo na ang balak nitong gawin. Matapos nitong makawala sa kaniyang yakap ay walang sabi itong pumwesto sa ibaba—sa pagitan ng mga hita niya. He was bewildered at first, ngunit mas na-turn on din naman agad.“Mahal . . . Le-let me suck you. I haven't seen it for ages, please . . . Let me.” Wixon bit his lip at napatingala upang pigilan ang kaniyang panggigigil. Napapaungol din siya dahil hinihimas nito ang hita niya na may kalakip na bahagyang pagpisil. Everything was new to them, kahit pa nalasing na ito noon at nagniig sila, but this time is a lot different than before. Umica was wild. Ang mga pagbabago nito ay nagbibigay sa kaniya ng ideya na nagbukas na ang totoong character nito matapos ang lahat ng nangyari dito.“Are you sure, mahal? You haven't done it, even before. I thought you were disgusted
Nakatanaw si Froso sa harap ng full-glass window sa kaniyang opisina. Madilim man sa labas ay sin-liwanag naman ng mga ilaw sa poste ang kaniyang mood.Matapos namumulsang nakatayo ay marahan siyang umupo sa couch, habang naroon pa rin ang ngiting ’di mapigil.“What does that woman take me for? Haha!” Marahan niyang kinuha ang wineglass na nasa ibabaw ng table. Bahagya siyang sumimsim sabay balik niyon. Naglalaro pa rin sa kaniyang isipan ang ulat ng sekretarya niya. Mrs. Sandra Sares Mondrian is asking for a meeting with him. Nais nitong ibalik niya ang nabiling Lemniscate shares, bilang bayad utang sa anak nitong si Piet Mondrian.“How pathetic! Haha!” Isa rin sa nagpapaganda ng mood niya ay ang pangyayari na nadala na rin ng kaniyang boss ang buong pamilya nito sa Foltajer mountain. Although pumalpak siya earlier, naagapan din naman iyon agad. Kaya ang gabing ito ay inilaan niya sa isang selebrasyon.Nang naubos niya ang laman ng wineglass ay muli siyang nagsalin doon.“Oh, come on
Wala sa sariling naisiksik ni Froso ang sarili sa may misa. Tumingin siya sa kaniyang likuran to look for some space para makaalis siya. Kaya laking ginhawa niya nang makakita siya ng perfect spot para ipagtanggol ang sarili niya. He can even see his hidden gun for emergency purposes. At that moment, alam niyang nakikita rin sila ng mga shadow guards.“Ah! Wha-what the h*ll are you doing, Mr. Cloud? Get off me or I wi—” Bilog na bilog ang kaniyang mga mata nang maramdaman ang isang malambot na bagay na lumapat sa mga labi niya. Pakiwari niya ay naninigas ang katawan niya at ’di siya makagalaw. Nakakulong pa rin siya sa bisig nito habang nakadagan ang buong bigat nito sa kaniya. Froso got the urge to close his eyes nang maramdaman na mas naging malikot ang dila nito sa loob ng kaniyang bibig. ‘I had kissed countless girls before . . . So, how come this kiss feels so good?’ Nais man niyang sawayin ang sarili ay mas nababaliw siya sa dulot na sensasyon ng halik nito. He didn't even notic
Maaga siyang lumabas sa Foltajer mountain upang makipag-meeting. Nakapagpaalam man siya sa mga magulang niya, ngunit ’di sa kaniyang asawa. Kahit gusto man niyang samahan ang natutulog pa rin na asawa ay ’di maaari sapagkat para din dito ang gagawin niya. Wixon was hesitant about leaving his wife after seeing its state. Wala sa sariling nahilot niya ang kaniyang sentido nang maalala ang puro kiss mark at pasa na katawan nito. He was taken over by his heat at dinaig pa niya ang hayop sa kaniyang nagawa rito. Malinaw niyang naaalala na ’si niya ito nilubayan hangga’t hindi nahimatay. Mariin pa siyang napapikit dahil chineck pa kiya kung bakit ito nawalan ng imik bigla. Tinampal niya ang kaniyang noo because he was embarassed of himself.“Master Wixon, may problema po ba?” tanong ni Froso habang humihigpit ang hawak sa manobela. Nasa daan na sila tungo sa kinalalagyan ng sasakyan na gagamitin nila outside the Foltajer vicinity.“No. I hope so,” sagot ni Wixon habang binubuksan at binabas
Sa pagsisimula ng pagpupulong ay nakamasid lamang si Froso sa buong paligid, lalo na sa gawi ng iba’t ibang lider na nakapalibot sa bilog na misa. Mabilis din ang mga mata niya sa pagsusuri ng bawat bantay sa likuran ng mga ito. Bawat lider ay may pahintulot na magdala ng isang bantay. Although he was aware na walang gagawa ng masama, lalo’t narito ang bawat lider to flatter Mr. Cloud, ay hindi pa rin niya ramdam na magpka-kampanti. Especially when it involved his master's safety.Sa isang banda ay napapahilot din siya sa kaniyang sentido dahil sa nagawa niyang katangahan. Na kung ’di pa siya bahagyang siniko ng kakambal niya ay ’di niya maiisipang umupo sa tabi nito. Kaya ang naging siste ay ang boss nilang si Wixon ang nakatayo ngayon sa likuran ng silyang kinauupuan nila ni Osmond—acting like their loyal dog. ‘I hate that pervert! Kung ’di lang siya nakaw ng nakaw ng tingin, ’di sana ako mawawala sa konsentrasyon kanina. . .’ As one of the shareholders ay may spot siya sa misa. Ngu
His eyes were firmly closed while the elevator was moving upward. Samu’t saring emosyon ang kaniyang nararamdaman but nothing is more prominent than his shaken heart. ‘F*ck! Pull yourself together, Froso! Act like a man!’ singhal niya sa kaniyang isipan. Hindi niya mawari kung bakit siya nininerbiyos. ‘Acting like a st*pid virgin . . . Just hurry and get over it the soonest!’ ‘Ding!’“Sh*t!” bulong niya sabay ayos ng kaniyang long-sleeve at hinimas ang itim niyang piercing. Froso stepped out from the elevator and walked with his powerful steps. His long legs strode gracefully, emitting a powerful gesture with his poker face.“Take a seat, Mr. Vancia.” Halos takasan siya ng dugo sa katawan dahil sa bulong na iyon.“You could have at least talk to me decently,” aniya sabay upo sa inialok nitong upuan. He then subconsciously fixes his choker-designed suit.“This is decent . . .” His body flinched nang muli itong bumulong sa puno ng kaniyang tenga.“F*ck!”“What a l*wd mouth, Mr. Vancia.
Bitbit ang isang second class na pulang bag ay nawiwili na pinagmamasdan ni Wixon ang asawang si Umica. Napapangiti siya sa galaw nitong excited habang namimili ng mga damit. But Wixon clearly knows na para sa dalawa nilang Ina ang mga hawak na nito. Masaya man ay may bahid pa rin ng lungkot ang kaniyang mga ngiti. Sapagkat habang tumatagal ay nararamdaman niyang parang ngayon na lamang nakapag-shopping sa isang mamahaling boutique ang asawa niya. That it was like his wife had been deprived.Nasa loob sila ngayon sa isa sa notadong mamahaling boutique ng Folmona. Siya man ay nakikita kung bakit ganun na lamang kamahal ang mga binebenta at naka-display sa loob ng establisyemento. The place holds its name firmly. Maging ang street na kinatitirikan ng building ay known for its first class buildings. The land was owned by him and the other two parties.“Mahal, is it really okay na mamili tayo rito? I mean . . . Just look at the price tag. . .” bulong nito sabay umang ng isang skyblue na e
Alas tres na ng hapon nang muling makabalik sina Sheila at Linda sa Foltajer mountain—kasama ang tatlo nilang close-in guards na huli na nang sila ay mabantayan. Nang makauwi sa lugar ay agad silang dumeretsyo sa klinika—exclusive para sa nagmamay-ari ng Foltajer main mansion. “Mahal, nasaan sina mama at mami?” tanong ni Wixon. Kapapasok lamang niya sa loob ng klinika. Galing siya sa airport upang sunduin ang kaniyang ina nang makatanggap siya ng tawag na isinugod sa clinic ang dalawa. Mayroong mga guards sa labas ng clinic —mga closed in security ni Umica. So Wixon assumed na nasa loob nga ng clinic si Umica. “Anak.” “Hijo,” sabay na sambit nina Sheila at Linda. Tipid na ngumiti si Sheila na ngayon ay nakatingin kay Linda. Sa sulok naman na bahagi ng isa sa mga upuan ng klinika ay tanaw ni Wixon si Umica. ‘Parang mas madilim yata ang hitsura ng magandang mukha ng asawa ko kung ikukumpara noong isang araw. Hindi ko naman siya masisisi lalo pa’t nagpatong-patong na ’tong mga kasal
Dama ang tensyon sa loob ng Whispering willow boutique. Ngunit naiiba ang awra na ipinakikita nina Sheila at Linda habang nakikiramdam at nakatingin sa nagulantang na pagmumukha ni Sandra.“W-what do you mean by seven hundred twenty thousand pesos? Are you kidding me?” asik ni Sandra sabay hablot sa damit na hawak-hawak pa rin ng kaniyang kaibigan na si Enis. Wala ng nagawa si Enis kundi ang bitawan ang damit para hindi ito masira.“Bakit, Sandra? May problema ba sa presyo ng damit?” asked Sheila innocently. Pinisil pa niya ang kamay ni Linda dahil pinipigilan siya nito at sinasabihang ’wag na lamang niyang patulan si Sandra.“You shut up! This dress isn't worth the price. This place is not even a designer boutique. Heh! I bet this dress is fake!” Nanlilisik ang mga mata habang tinitingnan ni Sandra ang sales assistant na si Amy. Mukha itong nagwawalang Leon at nawala ang mayayamaning tindig.“Hindi po, Ma'am. May mga selected items po kami ng mga designer brands. Though kaunti lang p
LUMIPAS ang dalawa pang araw at ngayon na ang nakatakdang pagdating ng tyrant Queen —ang ina ni Wixon na si Amarina Casas Foltajer sa Folmona.“Sheila, tiyak ka ba rito na dito tayo mamimili ng damit?” kinakabahan na turan ni Linda.“Aba’y dito ang sabi ni Umica. Sabi kong ’wag ng bumili lalo’t kapos na sa oras. Saka may mga damit naman tayong pwede ng gamitin sa mga pormal na even. Eh nagpumilit pa talaga. Ika niya ay mamayang gabi pa naman daw kaya ay mahaba pa ang oras natin para pumili ng damit.” Hinawakan ni Sheila ang kamay ni Linda. Kung ikukumpara ang dalawa, mas sanay si Sheila nang bahagya sa pamimili ng damit sa ganitong mga establishments dahil kay Umica na rin. Napatingin si Sheila sa kamay ni Linda. “Kinakabahan ka ba, Linda?”“Sino ba namang hindi. Alam mo naman na bahay, palengke at sa restaurant lang naman ang punta ko lagi. Hindi naman ako nahilig mag-mall,” ani Linda na may alanganing ngiti.“Sinabi mo pa. Pero hayaan mo na’t narito na lang tayo. Saka para naman di
Sa loob ng Sares mansion in Monato subdivision ay nakaupo sa isang couch sina Sandra at Yandro habang nag-uusap.Makalipas ang dalawang araw mula ng pumalpak ang plano nina Disandro at Sandra na pagbawi sa Lemniscate share—during the meeting in Lemniscate capital ay nagbago rin ang lahat ng pamamalakad sa loob ng Sares clan.“Sandra, no matter what you do, alam kong hindi na magbabago pa ang pasya ni Kuya Disandro.” Wala sa sariling napatingin si Yandro sa bukas na bintana, kung saan bahagyang sinasayaw ng hangin ang makapal na kurtina. “We have no choice right now. And even if Papa is around, we still know kung sino pa rin ang pakikinggan niya. He always clings to the powerful. Kung wala kang silbi ay iiwanan ka niya.”“Ju-just like that? Hindi ka man lang ba magtatanong kung saan dinala ni Kuya Disandro si Papa? I-i’m honestly worried though. Comatose pa ang Papa . . .” bulong ni Sandra na ngayon ay nakaupo sa couch habang mugto pa rin ang mga mata. “Kahit pa ganun ang ginawa ni Pap
Nang namatay na ang makina ng chopper ay agad na bumaba si Umica. Dahil may mga nakaabang na tauhan nila sa ibaba ay iminuwestra na lamang ni Umica ang kaniyang kamay at agad ng may umalalay sa kaniyang paghakbang.“Ma-mahal, wait! Wait, Umica! Baby!” sigaw ni Wixon at mabilis na hinawakan ang kamay ni Umica. Wixon could feel na nanginginig pa ang kamay ni Umica. Wixon was sure na ’di iyon dahil sa nerbyos, kundi dahil pa rin sa inis.“Let go, Wixon!” Tumingala si Umica at matalim na tinitigan si Wixon. Wixon tried to look Umica in the eyes, ngunit natalo rin siya sa huli.“I-I’m sorry at nagsinungaling ako sa ’yo, mahal,” nakayukong turan ni Wixon sabay marahan na paghihimas sa kamay ni Umica. Wixon felt how smooth and alluring Umica’s hand is.“Okay. So let my hand go.” Hinablot ni Umica ang kamay niya at muling naglakad nang mabilis. Si Wixon naman ay parang tuta na sumusunod sa likuran ng asawa niya.Hanggang sa nakapasok na silang dalawa sa loob ng mansyon. Halos lahat ng mga tau
Hinimas naman ni Wixon ang nangungunot na noo ni Umica. ‘I guess hindi ko na talaga ’to maipagpapaliban pa.’ Huminga nang malalim si Wixon at hinawakan ang dalawang kamay ni Umica. ‘This is the right time.’ “I’m waiting, mahal. Please . . . no more lies,” anitong tunog nagmamakaawa. “Kung ayaw mong mawala ang tiwala ko sa ’yo, please do something about my doubts towards you. Nawawala ang peace of mind ko dahil sa kung ano-ano na ang mga pumapasok sa aking utak.” Napasinghap naman si Wixon nang dalhin ni Umica sa labi nito ang kanan niyang kamay. Umica’s whole facial expressions were begging him to be truthful. Malungkot na ngumiti si Wixon dahil ramdam niya ang matinding frustration ni Umica. “I owned the Foltajer mountain.” Kita ni Wixon kung paano nanlaki ang mga mata ni Umica—hanggang sa nangunot ang noo nito. Ilang sandali pa ay galit at annoyance na ang malinaw niyang nababanaag sa maganda nitong mukha.“I said be truthful. Maiintindihan ko naman kung sabihin mong may-crush sa
Umica was now wearing an earth hue square pants with a white tops, covering it with an earth hue coat that reaches up to her knees. Her feet where covered with white pointed sandals with its three inches heels —that could barely help her cope up to her husband's shoulder level. Si Wixon naman sa kabilang banda is wearing his usual black color, but with his specially chosen outdoor garments for the day— “So beautiful, mahal” Wixon said while smiling ear to ear. Inayos niya rin ang coat ni Umica upang mas matakpan pa ang katawan nito. “Nah. ’Wag mo akong bulahin.” Umica scoffed covering her obviously flaunting blushes. “Sir, Ma'am, dito po tayo.” Umica suddenly lower her gaze nang makita kung sino ang kaharap niya. “Good day, Mr. Foltajer,” she then respectfully bowed her head even more. “N-no. Please, don’t bow at me, Ma'am. From now on, please don't do that,” ani Osmond na nahihiya pang nagkamot ng ulo. “No, Mr. Foltajer. Sobrang laki po ng tulong mo sa pamilya ko. You favore
Umica was sitting alone. Silently staring outside the terrace —not knowing that she's sulking. Maging ang sunod-sunod niyang mga buntong-hininga ay ’di niya rin pansin. Her mood was the opposite of the gorgeous scenery surrounding her.“Mahal . . . Kanina pa kita hinahanap,” ani Wixon then planted some small kisses on Umica’s hair. “May problema ba, mahal?” Napatingin si Umica sa mukha ni Wixon. Her lips opened, ngunit nagsara din naman agad. She was trying to say something. Ngunit ’di naman niya alam kung saan sisimulan. Her heart begins to question her husband's motives in coming back to her life again. She loves him. No doubts. Pero ’di pa rin niya maiwasang mainip sa paghihintay kung kelan ito mag o-open up sa kaniya. It's like they were together yet Wixon still miles away from her, iyon ang totoong nararamdaman ni Umica. Gusto man niyang umiyak ay ’di naman niya alam kung anong magiging dahilan, so Umica chose not to and wore her usual demeanor.Umica was gently smiling. “Is ever
Though the place seemed private, malinaw pa ring nakikita ng bawat isa ang kumakain sa loob, lalo pa’t wala namang division ang bawat mesa maliban na lang sa magkakalayo ang mga ito ng isang metro.“Pansin niyo ba ang iilang mga reporters sa labas?” “Yeah. Parang mayroong vip na narito ngayon.” Alam na ni Wixon kung ano ang ibig sabihin ng mga ito. ‘Ano bang ginagawa ni Euva rito? She's even accompanied with my two soldiers . . .’ Nangunot ang noo ni Wixon sapagkat wala naman itong nabanggit na paparito ito.“Ma-mahal . . . Hindi ba’t si Ms. Euva Lumanci ’yon?” bulong ni Umica sabay nakaw ng tingin sa mesang apat na metro ang layo mula sa kanila.“Yes, mahal. Siya nga.” “Ibig mong sabihin, girl ay nakilala mo na rin in person si Ms. Lumanci?” manghang tanong ni Weina. Alanganin namang ngumiti sabay iling si Umica.“Hindi naman ganoon. Invited kasi kami sa Triad Launching noon, so doon ko nakita sina Ms. Lumanci, Mr. Foltajer at Mr. Casas.” “Super ka talaga, girl. Pwede mo ba kaming