Matapos ang dalawampung minuto na paghihintay ay lumabas na rin ang doctor mula sa loob ng emergency room. Kasunod naman nito ang dalawang babaeng nurse. Ang doctor ay isa sa mga doctor ng Casas Sanitarium dahil natapat na nag-out of town ang doctor ng mga Sares. Of course, kilala ni Wixon ang doctor, lalo pa’t matalik din itong kaibigan ng kaniyang ina.“Sino po rito ang pamil—”“Ako po, doc!”“It's me, doc!” Hindi pa man tapos na magsalita ang doctor ay lumapit na agad ang magkakapatid na Sares dito.“I’m the eldest son, doc!” Kita niyang magsasalita pa sana si Umica, but was automatically cut by Disandro’s persistent claim. Siya naman ay nagmamasid lang habang yakap-yakap ang asawa niya.“Mr. Sares, your father is no longer in a critical situation. But I am afraid to say that he might not immediately wake up since his brain suffered from oxygen loss. This was his second cardiac arrest, so even with normal vital signs, we still have to watch him closely.” aning doctor at malinaw niy
Sa bawat letrang lumalabas sa bibig ni Disandro habang nakikipag-usap ito sa telepono, sa terrace kung saan naroon ang suite ni Don Bosco, ay halos pigil-hininga naman ang dalawa na sina Yandro at Sandra. Yandro was walking back and forth habang nag-iisip kung ano ang maaari niyang maging susunod na hakbang kung sakali. Nagkatinginan ang dalawa hanggang sa bumigay na ang pasensya ng isa.“This is all your fault, Sandra. Kung sumunod ka lang sana sa mga plano ko,” ani Yandro na nanggigigil. “You are so stupid for ruining my plans with those stupid ideas of yours!” dagdag pa nito.“Don’t you dare blame me, Kuya Yandro. In the first place, sino ba ang gustong-gusto ang property na ’yon?” Ngumiti si Sandra sabay pamewang na humarap kay Yandro. Noon pa man ay palagi na silang gumagawa ng palpak na mga plano ngunit ’di pa rin nadadala.“Look who's talking? Baka nakalilimutan mo kung ano ang iyong objectives, Sandra? Heh . . . Does Piet still doing fine? Baka sa susunod na paghinga ko ay mal
Kasama ngayon ni Wixon sa loob ng mamahaling sasakyan ang kaniyang asawa, biyenan at ang adopted mother niya. Matapos ang ilang oras na pananatili sa isang hotel—upang kumalma muna ang mga ito ay detretso na sila sa balak niyang surpresa. Tiyak siyang kabado ang mga ito lalo pa’t isang kilalang personalidad sa Folmona ang nagmamaneho para sa kanila. “Wi-Wixon, mahal . . . Sa-saan ba talaga tayo pupunta? Bakit parang pamilyar sa akin itong daan na tinatahak natin?” tanong ni Umica na mahigpit pa rin ang hawak sa palad niya. Pansin din niyang kahit tahimik ang kaniyang mga magulang ay tulad din ng tanong ni Umica ang nais sabihin ng mga ito.“Oo nga naman anak. Ngayon na lumampas na tayo sa huling lilikuan ay natitiyak kong isa lamang ang tutumbukin natin,” dagdag pa ni Pandro na panay ang tingin sa paligid. Wixon was smiling ear to ear dahil sa reaksyon ng mga ito. Tulad nga ng kaniyang iniisip . . . everyone was curious.“Bakit tila ay hinahayaan lamang tayong pumasok ng dalawang ch
Alam ni Wixon na nariyan pa ang salitang awkwardness sa kanilang mag-asawa. Kaya ay bahagya na muna siyang nakukuntento sa kung ano ang kayang ibigay ni Umica sa ngayon. Wixon conditioned his mind na sapat na muna ang ginagawang pag-o-open up ng asawa, malayo sa pagiging mayumi nito noon. He finds his Umica now as bolder and amazing. Gusto niya ang character nito noon at mas lalo na sa ngayon.“Ma-mahal . . .” Napangiti siya nang marinig ang tawag nito mula sa loob ng cr matapos ang halos labinlimang minuto.“Yes, mahal,” aniya at dumikit nang marahan sa pinto. Ilang segundo lang at unti-unti iyong bumukas at sumilay ang magandang mukha ng asawa niya na yumuko rin agad. Basa pa ang buhok nito maging ang kumikinang sa puti na balikat“Ma-mahal . . . Wala pala ritong kahit na ano‘ng towel o bathrobe.” Mahina lamang ang boses nito, animo’y nahihiya. Wixon could already imagine his wife's reddened cheeks. “Yeah, I'm sorry. Baka nakalimutan nilang lagyan.” Wixon’s silly smile crept dahil
Sinubukan ni Wixon na maging marahan at ’wag gaanong kumilos nang marahas, but his wife was aggressive. He didn't know kung saan nito nakuha ang mga alam nito ngayon—but he's loving it, lalo na ang balak nitong gawin. Matapos nitong makawala sa kaniyang yakap ay walang sabi itong pumwesto sa ibaba—sa pagitan ng mga hita niya. He was bewildered at first, ngunit mas na-turn on din naman agad.“Mahal . . . Le-let me suck you. I haven't seen it for ages, please . . . Let me.” Wixon bit his lip at napatingala upang pigilan ang kaniyang panggigigil. Napapaungol din siya dahil hinihimas nito ang hita niya na may kalakip na bahagyang pagpisil. Everything was new to them, kahit pa nalasing na ito noon at nagniig sila, but this time is a lot different than before. Umica was wild. Ang mga pagbabago nito ay nagbibigay sa kaniya ng ideya na nagbukas na ang totoong character nito matapos ang lahat ng nangyari dito.“Are you sure, mahal? You haven't done it, even before. I thought you were disgusted
Nakatanaw si Froso sa harap ng full-glass window sa kaniyang opisina. Madilim man sa labas ay sin-liwanag naman ng mga ilaw sa poste ang kaniyang mood.Matapos namumulsang nakatayo ay marahan siyang umupo sa couch, habang naroon pa rin ang ngiting ’di mapigil.“What does that woman take me for? Haha!” Marahan niyang kinuha ang wineglass na nasa ibabaw ng table. Bahagya siyang sumimsim sabay balik niyon. Naglalaro pa rin sa kaniyang isipan ang ulat ng sekretarya niya. Mrs. Sandra Sares Mondrian is asking for a meeting with him. Nais nitong ibalik niya ang nabiling Lemniscate shares, bilang bayad utang sa anak nitong si Piet Mondrian.“How pathetic! Haha!” Isa rin sa nagpapaganda ng mood niya ay ang pangyayari na nadala na rin ng kaniyang boss ang buong pamilya nito sa Foltajer mountain. Although pumalpak siya earlier, naagapan din naman iyon agad. Kaya ang gabing ito ay inilaan niya sa isang selebrasyon.Nang naubos niya ang laman ng wineglass ay muli siyang nagsalin doon.“Oh, come on
Wala sa sariling naisiksik ni Froso ang sarili sa may misa. Tumingin siya sa kaniyang likuran to look for some space para makaalis siya. Kaya laking ginhawa niya nang makakita siya ng perfect spot para ipagtanggol ang sarili niya. He can even see his hidden gun for emergency purposes. At that moment, alam niyang nakikita rin sila ng mga shadow guards.“Ah! Wha-what the h*ll are you doing, Mr. Cloud? Get off me or I wi—” Bilog na bilog ang kaniyang mga mata nang maramdaman ang isang malambot na bagay na lumapat sa mga labi niya. Pakiwari niya ay naninigas ang katawan niya at ’di siya makagalaw. Nakakulong pa rin siya sa bisig nito habang nakadagan ang buong bigat nito sa kaniya. Froso got the urge to close his eyes nang maramdaman na mas naging malikot ang dila nito sa loob ng kaniyang bibig. ‘I had kissed countless girls before . . . So, how come this kiss feels so good?’ Nais man niyang sawayin ang sarili ay mas nababaliw siya sa dulot na sensasyon ng halik nito. He didn't even notic
Maaga siyang lumabas sa Foltajer mountain upang makipag-meeting. Nakapagpaalam man siya sa mga magulang niya, ngunit ’di sa kaniyang asawa. Kahit gusto man niyang samahan ang natutulog pa rin na asawa ay ’di maaari sapagkat para din dito ang gagawin niya. Wixon was hesitant about leaving his wife after seeing its state. Wala sa sariling nahilot niya ang kaniyang sentido nang maalala ang puro kiss mark at pasa na katawan nito. He was taken over by his heat at dinaig pa niya ang hayop sa kaniyang nagawa rito. Malinaw niyang naaalala na ’si niya ito nilubayan hangga’t hindi nahimatay. Mariin pa siyang napapikit dahil chineck pa kiya kung bakit ito nawalan ng imik bigla. Tinampal niya ang kaniyang noo because he was embarassed of himself.“Master Wixon, may problema po ba?” tanong ni Froso habang humihigpit ang hawak sa manobela. Nasa daan na sila tungo sa kinalalagyan ng sasakyan na gagamitin nila outside the Foltajer vicinity.“No. I hope so,” sagot ni Wixon habang binubuksan at binabas
Umica was now wearing an earth hue square pants with a white tops, covering it with an earth hue coat that reaches up to her knees. Her feet where covered with white pointed sandals with its three inches heels —that could barely help her cope up to her husband's shoulder level. Si Wixon naman sa kabilang banda is wearing his usual black color, but with his specially chosen outdoor garments for the day— “So beautiful, mahal” Wixon said while smiling ear to ear. Inayos niya rin ang coat ni Umica upang mas matakpan pa ang katawan nito. “Nah. ’Wag mo akong bulahin.” Umica scoffed covering her obviously flaunting blushes. “Sir, Ma'am, dito po tayo.” Umica suddenly lower her gaze nang makita kung sino ang kaharap niya. “Good day, Mr. Foltajer,” she then respectfully bowed her head even more. “N-no. Please, don’t bow at me, Ma'am. From now on, please don't do that,” ani Osmond na nahihiya pang nagkamot ng ulo. “No, Mr. Foltajer. Sobrang laki po ng tulong mo sa pamilya ko. You favore
Umica was sitting alone. Silently staring outside the terrace —not knowing that she's sulking. Maging ang sunod-sunod niyang mga buntong-hininga ay ’di niya rin pansin. Her mood was the opposite of the gorgeous scenery surrounding her.“Mahal . . . Kanina pa kita hinahanap,” ani Wixon then planted some small kisses on Umica’s hair. “May problema ba, mahal?” Napatingin si Umica sa mukha ni Wixon. Her lips opened, ngunit nagsara din naman agad. She was trying to say something. Ngunit ’di naman niya alam kung saan sisimulan. Her heart begins to question her husband's motives in coming back to her life again. She loves him. No doubts. Pero ’di pa rin niya maiwasang mainip sa paghihintay kung kelan ito mag o-open up sa kaniya. It's like they were together yet Wixon still miles away from her, iyon ang totoong nararamdaman ni Umica. Gusto man niyang umiyak ay ’di naman niya alam kung anong magiging dahilan, so Umica chose not to and wore her usual demeanor.Umica was gently smiling. “Is ever
Though the place seemed private, malinaw pa ring nakikita ng bawat isa ang kumakain sa loob, lalo pa’t wala namang division ang bawat mesa maliban na lang sa magkakalayo ang mga ito ng isang metro.“Pansin niyo ba ang iilang mga reporters sa labas?” “Yeah. Parang mayroong vip na narito ngayon.” Alam na ni Wixon kung ano ang ibig sabihin ng mga ito. ‘Ano bang ginagawa ni Euva rito? She's even accompanied with my two soldiers . . .’ Nangunot ang noo ni Wixon sapagkat wala naman itong nabanggit na paparito ito.“Ma-mahal . . . Hindi ba’t si Ms. Euva Lumanci ’yon?” bulong ni Umica sabay nakaw ng tingin sa mesang apat na metro ang layo mula sa kanila.“Yes, mahal. Siya nga.” “Ibig mong sabihin, girl ay nakilala mo na rin in person si Ms. Lumanci?” manghang tanong ni Weina. Alanganin namang ngumiti sabay iling si Umica.“Hindi naman ganoon. Invited kasi kami sa Triad Launching noon, so doon ko nakita sina Ms. Lumanci, Mr. Foltajer at Mr. Casas.” “Super ka talaga, girl. Pwede mo ba kaming
Bitbit ang isang second class na pulang bag ay nawiwili na pinagmamasdan ni Wixon ang asawang si Umica. Napapangiti siya sa galaw nitong excited habang namimili ng mga damit. But Wixon clearly knows na para sa dalawa nilang Ina ang mga hawak na nito. Masaya man ay may bahid pa rin ng lungkot ang kaniyang mga ngiti. Sapagkat habang tumatagal ay nararamdaman niyang parang ngayon na lamang nakapag-shopping sa isang mamahaling boutique ang asawa niya. That it was like his wife had been deprived.Nasa loob sila ngayon sa isa sa notadong mamahaling boutique ng Folmona. Siya man ay nakikita kung bakit ganun na lamang kamahal ang mga binebenta at naka-display sa loob ng establisyemento. The place holds its name firmly. Maging ang street na kinatitirikan ng building ay known for its first class buildings. The land was owned by him and the other two parties.“Mahal, is it really okay na mamili tayo rito? I mean . . . Just look at the price tag. . .” bulong nito sabay umang ng isang skyblue na e
His eyes were firmly closed while the elevator was moving upward. Samu’t saring emosyon ang kaniyang nararamdaman but nothing is more prominent than his shaken heart. ‘F*ck! Pull yourself together, Froso! Act like a man!’ singhal niya sa kaniyang isipan. Hindi niya mawari kung bakit siya nininerbiyos. ‘Acting like a st*pid virgin . . . Just hurry and get over it the soonest!’ ‘Ding!’“Sh*t!” bulong niya sabay ayos ng kaniyang long-sleeve at hinimas ang itim niyang piercing. Froso stepped out from the elevator and walked with his powerful steps. His long legs strode gracefully, emitting a powerful gesture with his poker face.“Take a seat, Mr. Vancia.” Halos takasan siya ng dugo sa katawan dahil sa bulong na iyon.“You could have at least talk to me decently,” aniya sabay upo sa inialok nitong upuan. He then subconsciously fixes his choker-designed suit.“This is decent . . .” His body flinched nang muli itong bumulong sa puno ng kaniyang tenga.“F*ck!”“What a l*wd mouth, Mr. Vancia.
Sa pagsisimula ng pagpupulong ay nakamasid lamang si Froso sa buong paligid, lalo na sa gawi ng iba’t ibang lider na nakapalibot sa bilog na misa. Mabilis din ang mga mata niya sa pagsusuri ng bawat bantay sa likuran ng mga ito. Bawat lider ay may pahintulot na magdala ng isang bantay. Although he was aware na walang gagawa ng masama, lalo’t narito ang bawat lider to flatter Mr. Cloud, ay hindi pa rin niya ramdam na magpka-kampanti. Especially when it involved his master's safety.Sa isang banda ay napapahilot din siya sa kaniyang sentido dahil sa nagawa niyang katangahan. Na kung ’di pa siya bahagyang siniko ng kakambal niya ay ’di niya maiisipang umupo sa tabi nito. Kaya ang naging siste ay ang boss nilang si Wixon ang nakatayo ngayon sa likuran ng silyang kinauupuan nila ni Osmond—acting like their loyal dog. ‘I hate that pervert! Kung ’di lang siya nakaw ng nakaw ng tingin, ’di sana ako mawawala sa konsentrasyon kanina. . .’ As one of the shareholders ay may spot siya sa misa. Ngu
Maaga siyang lumabas sa Foltajer mountain upang makipag-meeting. Nakapagpaalam man siya sa mga magulang niya, ngunit ’di sa kaniyang asawa. Kahit gusto man niyang samahan ang natutulog pa rin na asawa ay ’di maaari sapagkat para din dito ang gagawin niya. Wixon was hesitant about leaving his wife after seeing its state. Wala sa sariling nahilot niya ang kaniyang sentido nang maalala ang puro kiss mark at pasa na katawan nito. He was taken over by his heat at dinaig pa niya ang hayop sa kaniyang nagawa rito. Malinaw niyang naaalala na ’si niya ito nilubayan hangga’t hindi nahimatay. Mariin pa siyang napapikit dahil chineck pa kiya kung bakit ito nawalan ng imik bigla. Tinampal niya ang kaniyang noo because he was embarassed of himself.“Master Wixon, may problema po ba?” tanong ni Froso habang humihigpit ang hawak sa manobela. Nasa daan na sila tungo sa kinalalagyan ng sasakyan na gagamitin nila outside the Foltajer vicinity.“No. I hope so,” sagot ni Wixon habang binubuksan at binabas
Wala sa sariling naisiksik ni Froso ang sarili sa may misa. Tumingin siya sa kaniyang likuran to look for some space para makaalis siya. Kaya laking ginhawa niya nang makakita siya ng perfect spot para ipagtanggol ang sarili niya. He can even see his hidden gun for emergency purposes. At that moment, alam niyang nakikita rin sila ng mga shadow guards.“Ah! Wha-what the h*ll are you doing, Mr. Cloud? Get off me or I wi—” Bilog na bilog ang kaniyang mga mata nang maramdaman ang isang malambot na bagay na lumapat sa mga labi niya. Pakiwari niya ay naninigas ang katawan niya at ’di siya makagalaw. Nakakulong pa rin siya sa bisig nito habang nakadagan ang buong bigat nito sa kaniya. Froso got the urge to close his eyes nang maramdaman na mas naging malikot ang dila nito sa loob ng kaniyang bibig. ‘I had kissed countless girls before . . . So, how come this kiss feels so good?’ Nais man niyang sawayin ang sarili ay mas nababaliw siya sa dulot na sensasyon ng halik nito. He didn't even notic
Nakatanaw si Froso sa harap ng full-glass window sa kaniyang opisina. Madilim man sa labas ay sin-liwanag naman ng mga ilaw sa poste ang kaniyang mood.Matapos namumulsang nakatayo ay marahan siyang umupo sa couch, habang naroon pa rin ang ngiting ’di mapigil.“What does that woman take me for? Haha!” Marahan niyang kinuha ang wineglass na nasa ibabaw ng table. Bahagya siyang sumimsim sabay balik niyon. Naglalaro pa rin sa kaniyang isipan ang ulat ng sekretarya niya. Mrs. Sandra Sares Mondrian is asking for a meeting with him. Nais nitong ibalik niya ang nabiling Lemniscate shares, bilang bayad utang sa anak nitong si Piet Mondrian.“How pathetic! Haha!” Isa rin sa nagpapaganda ng mood niya ay ang pangyayari na nadala na rin ng kaniyang boss ang buong pamilya nito sa Foltajer mountain. Although pumalpak siya earlier, naagapan din naman iyon agad. Kaya ang gabing ito ay inilaan niya sa isang selebrasyon.Nang naubos niya ang laman ng wineglass ay muli siyang nagsalin doon.“Oh, come on