Lahat ng Kabanata ng Amira: Kabanata 21 - Kabanata 30

YÑIGO"IHO." Nilingon ko si lolo na papalapit sa akin habang akay ng kanyang tungkod. Tinapik nya ako sa braso ng makalapit na sa akin. "Bakit gising pa kayo lo?" Tanong ko. Sinilip ko ang oras sa wrist watch ko. Mag a-alas diez na ng gabi. Dapat ay tulog na sya ng ganitong oras. "Hindi pa ako inaantok. Ikaw bakit hindi ka pa natutulog? Nasaan na ang asawa mo?" Balik tanong din nya sa akin. Bumilis ang tibok ng puso ko pagkabanggit nya sa asawa ko. Ang sarap sa tenga at pakiramdam. Nilagok ko muna ang alak sa baso at ngumiti. "Nasa kwarto lo, inaayos ang mga gamit nya." Iniwan ko muna si Amira sa kwarto ko na magiging kwarto na naming dalawa. Baka kasi hindi sya matapos sa ginagawa kapag nanatili ako sa kwarto. Dahil siguradong hindi ako makakapagtimpi at ihihiga ko sya sa kama at aangkin ng paulit ulit. "Sa totoo lang binigla mo ko iho." Muli kong nilingon si lolo. Iiling iling na tumingin sya sa akin. Nag alala naman ako dahil baka disappointed sya sa akin. "Wala kaming kaal

YÑIGONAGSALUBONG ANG kilay ko at parang nagdilim ang paningin ko ng makita ang ex ni Amira na nasa labas ng gate at pigil pigil ng mga tauhan ko. Anong ginagawa nya dito? Kuyom ang kamaong lumapit ako sa gate. Binati pa ako ng ilang mga tauhan sa gate. "Amira!" Sigaw ng lalaki. Nagpanting naman ang tenga ko sa pagsigaw nya sa pangalan ng asawa ko. Ni ang banggitin ang pangalan ay wala syang karapatan. Madilim ang mukha nya at nagtatagis ang bagang ng makita ako. "Anong kailangan mo sa asawa ko?" "Ilabas mo si Amira, gusto ko syang makausap." Mariing sabi nya. Napakamot ako ng kilay at humugot ng malalim na hininga para kalmahin ang sarili. Gusto ko na syang labasin sa gate at bigyan ng isang bigwas. Ang kapal ng mukha makautos. "Ano pang pag uusapan nyo ng asawa ko?"Lalo namang nagdilim ang paningin ang lalaki at nagpupumiglas sa hawak ng dalawang tauhan ko. "Hindi mo sya asawa." Singhal nya. Napangisi naman ako sa sinabi nya. Kumibot ang labi ko at nagpipigil na paulan

AMIRA ISANG LINGGO na ang nakalipas mula ng mabaril si itay. Naging maayos na rin ang kalagayan nya at nagpapagaling na lang ng sugat. Maayos din ang lahat ng laboratory nya. Bukas ay maaari na rin syang lumabas. Sa mga nagdaang araw ay marami ang nangyari. Dinalaw sya ng mga kapitbahay namin at mga kasamahan nya sa sakahan. Dumalaw din sila Tonio pati ang tatay nya. Nakatulong ang pagdalaw nila sa mabilis na recovery ni itay. Ang malungkot lang ay patay na ang tauhan nila Alvin na bumaril kay itay. Natagpuan daw ito na wala ng buhay sa isang talahiban at may tama daw sa ulo. Pumunta pa nga sa mansion ang mga pulis para kunan kami ng salaysay. Dahil baka may kinalaman daw si Yñigo sa pagkamatay ng tauhan. Pero malinis ang konsensya ng asawa ko. Sa huli ay natukoy din kung sino ang utak sa pamamaril kay itay at sa tauhan na bumaril. Walang iba kundi ang mommy ni Alvin na si ma'am Melissa. Hindi ko akalain na ganun pala kaitim ang budhi nya at nakaya nyang magpapatay ng tao. Pinaghaha

AMIRA"TAY NAY, may gusto ho sana akong sabihin sa inyo." Untag ni Yñigo habang nasa gitna kami ng hapunan. Magkasabay na nag angat ng tingin si itay at inay sa kanya. Ganun din ako na nasa tabi nya. "Ano yun iho?" Tanong ni inay. Tumikhim muna si Yñigo at nilingon ako. Hinawakan nya ang kamay kong nakapatong sa lamesa."Gusto ko ho sanang pormal na hingiin ang kamay ni Amira sa inyo. Gusto ko ho syang pakasalan sa simbahan." Napasinghap ako sa sinabi nya. Tila may naghabulang daga sa dibdib ko sa lakas ng pintig nito. Natigilan naman si itay at inay pero agad ding nakabawi. "Napagusapan nyo na bang dalawa yan?" Tanong ni itay. Nilingon naman ako ni Yñigo, binigyan nya ako ng tingin na nanghihingi ng permiso. "Kasal na tayo di ba?" Sabi ko. Mapupungay ang mata nyang nakatitig sa akin. "Pero gusto kong ikasal tayo sa simbahan. Will you marry me?" Napakagat labi ko dahil mas lalong lumala ang kalabog ng puso ko. Walang dahilan para tanggihan ko ang alok nya. Kasal na kami sa ba

YÑIGO"AMIRA!" Agad ko syang nilapitan at kinalong. Tiningnan ko ang bandang balikat nya na may umaagos na dugo. Hinawakan ko ang kanyang mukha at tinapik tapik ang pisngi. "Baby wake up!" Gumagaralgal ang boses na tawag ko sa kanya. Parang may nakabara sa lalamunan ko at malakas ang kalabog ng dibdib ko na masakit na sa loob. Pero hindi sya natitinag at nakapikit lang. Hinawakan ko naman ang pulsuhan nya. Pumipintig pa. Mabilis kong hinugot ang cellphone sa bulsa at tinawagan si ninong. Sinagot naman nya ito agad. "Ninong may tama ang asawa ko. Kailangan ko syang dalhin sa hospital." Nagmura ang nasa kabilang linya. ["Sige lumabas kayo, ico-cover kayo ng mga pulis para makalabas."] Aniya. Pinatay ko na ang cellphone at agad kong binuhat ang duguang asawa ko. "Hold on baby! Dadalhin kita sa hospital." Pagkalabas ko ng silid ay sumalubong sa akin sila itay at inay. Nagaalang tiningnan nila si Amira na duguan sa bisig ko."Diyos ko ang anak ko!" Bulalas ni inay at lumapit sila ni