All Chapters of When Heart Beats: Chapter 31 - Chapter 40

“Ay naku, Olga, hindi na nakapagtataka kung pati anak mo ay mabaliw sa lalaking ‘yan. Kita mo naman, mukha at katawan palang, siguradong pagkakaguluhan na ng mga babae,” umiismid na sabi ng kaibigan ni Manang Olga. “At saka, anong masama kung mabaliw man si Telay sa kanya. Binata naman si Ancel at nasa tamang edad na sila pareho.” Bumilog ang mga mata ni Ancel habang ako, nanliit at gusto siyang kurutin. “Oo nga naman, Olga. Hindi naman siguro, tututol si Aya, sakaling magkamabutihan ang tiyuhin niya at si Telay,” dagdag sabi ng isang kaibigan ni Manang Olga na medyo ikinainis ko. Hindi lang pala medyo ang inis ko. Inis na inis pala ako. Ramdam ko kasi ang pag-akyat ng dugo ko sa ulo ko. Nag-init bigla ang bumbunan ko. “Anong hindi tututol?” gigil at pabulong kong sabi. “Maghunos dili ka, Aya—” pabulong din na sita ni Belle sa akin na sinabayan ng ngiting aso. Ramdam ko pa nga ang bahagyang pagkurot niya sa likod ko. Mapigil niya lang ako. Bumusangot ako at sinamaan siya ng tingin

"Ahh... ray..." Imbes na mahabang ungol ang lumabas sa bibig ni Ancel, d***g at napahinto pa sa pagkaldag. "Ah.. ya naman e," reklamo niya nang sapilitan kong binaba ang hita ko, at inayos ang panty ko. Napapailing na lamang ako habang tanaw ang mga binatang nagkatisod-tisod sa katatakbo dahil sa takot. Abnorman kasi itong si Ancel. Ewan ko na lang talaga. Lahat nasa kanya niya. "Aya hoy, hintayin mo naman ako," lambing niyang tawag sa akin nang iniwan ko siya. Ang bagal kasi magsuot ng pantalon, pero kapag naghubad, ang bilis. Tinutok ko flashlight sa mukha niya. Bitbitin mo na 'yan, at umuwi na tayo!" Nakasimangot siyang dinampot ang basket at sinundan na nga ako. ****Lumipas ang mga araw, mas lalo pa naming minahal ang isa't-isa. Kahit patago pa kami kong maglambingan at maglandian, hindi naman 'yon naging hadlang na maging masaya kami. Wala nga akong ibang maipipintas sa kanya. Damang-dama ko ang pagmamahal niya sa salita man o sa gawa. "Ancel… " Yakap mula sa likod ang kasa

"Ancel, halika na," sabay kaming dumungaw sa bintana nang marinig ang pagtawag mula sa labas. Kasamahan sa trabaho ni Ancel ang tumawag sa kanya, may motor siya kaya sinasabay na lang niya Ancel sa trabaho. "Alis na ako, mamaya na lang natin pag-usapan ang bagay na 'yan pag-uwi ko," matamlay niyang sabi, sabay hawak sa kamay ko. Tipid akong ngumiti, sabay sabing, "mag-iingat ka.” Kahit pinipilit kong ngumiti, alam ko, ramdam pa rin niya ang lungkot ko. Kahit naman ako, ramdam ko rin na malungkot pa rin siya, kahit pa medyo nagkaayos na kami. "Ikaw rin, ingat sa trabaho. Sorry ulit, ha," matamis siyang ngumiti sabay ang mabilis na halik sa labi ko. Hinatid ko lang siya sa may pinto at kumaway na rin ako sa kapitbahay namin na kakaiba na nga kung ngumiti, kakaiba pa tumingin. Hindi ko alam kung nagpaparamdam sa akin o may naamoy siya sa amin ni Ancel. Napabuga ako ng hangin nang hindi ko na tanaw sila Ancel, mas ramdam ko na kasi ang lungkot ngayong mag-isa na lang ako. At hindi ko

“Ancel, ang gusto ko, mamuhay tayo ng normal at masaya, hindi ko kailanman naiisip na iiwan ka,” sagot ko, saka kumawala na rin mula sa paghawak niya at tinakpan uli ang motor. Hinarap ko naman siya pagkatapos. Natahimik na lang din kasi siya at pinapanood lang ang ginagawa ko. “Kaya nga ako gumagawa ng paraan para mas maging maganda ang pamumuhay natin at makapagsimula ng maayos," dagdag sabi ko pa, at hindi ko na siya nilubayan ng tingin habang sinasabi ‘yon. Gusto kong maramdaman niya na mahal na mahal ko siya kaya ko ‘to ginagawa, at mali ‘ang iniisip niya—maling-mali. Hindi ko siya iiwan at kailanman, hindi ako magsasawa na mahalin at makasama siya. “Bakit kailangan pa natin na magsimula uli, Aya? Okay naman tayo rito sa El Canto, masaya pa rin naman tayo kahit simple lang ang buhay natin, hindi ba? Bakit mo pa gustong umalis dito?” Hinawakan niya ang kamay ko, at hindi na rin niya ako nilubayan ng tingin. Sandali kong nakagat ang labi ko, saka mapait na ngumiti. “Oo, masaya

“Anong sabi mo?" tanong ni Aya, na sumabay sa mga ungol niya. Pero ramdam ko naman ang pagngiti niya, at maya maya ay kinulong niya ang pisngi ko sa mga palad niya.“Ulitin mo…" seryosong tumigtig siya sa mga mata ko habang nilalasap ang sarap ng bawat hagod ko. Mabilis kong nilapat ang labi ko sa kanya, sabay sabi, “spend the rest of your life with me, Aya, hindi ko man maibigay ang buhay na gusto mo, sisiguruhin ko naman na hindi ako magkukulang na ibigay sa’yo ang buong pagmamahal ko," malambing kong sabi na sumabay pa rin sa hagod ko. Alam kong wala sa ayos itong proposal ko. Wala ako sa lugar, pero ewan ko ba, bakit ganito ako kasabik sa kanya ngayon? Parang miss na miss ko siya at lagi siyang hanap nitong alaga ko na hindi pa rin mamatay-matay kahit nakailang putok na. “Ancel… ibang klase ka rin mag-propose ‘no? Ang saya ko na nga, nasasarapan pa…”Sandali akong huminto sa ginawa ko, at ngumiti ng pagkatamis-tamis na nagpapangiti rin sa kanya. “Wala ka na bang ibang sasabihin?