All Chapters of DANGEROUS ELYSIUM (A Mafia's Story) : Chapter 1 - Chapter 8

"ANAK, nagkape ka man lang ba muna bago maligo? Naku, ikaw bata ka! Baka malamigan ang tiyan mo at sumakit."Napangiti si Lalaine sa kanyang Nanay Lupe nang marinig ang sermon nito. "Opo, Nay," aniya habang tinutuyo ng tuwalya ang basang buhok. Maagang nagising si Lalaine dahil magpupunta siya sa palengke para mamili ng iluluto niyang pang-almusal at pang-meryenda na itinitinda niya sa kanilang lugar. Alas-tres pa lang iyon ng madaling araw pero hayun na siya at naghahanda nang umalis. Para kay Lalaine ay mas mainam na maaga pa lang ang nasa palengke dahil sariwa pa ang mga gulay, prutas, at karne. "O siya, mag-iingat ka Lalaine, anak. Madilim pa ang kalsada, baka mapaano ka," bilin pa ng kanyang Nanay Lupe sabay abot ng may kalakihang bayong."Opo, Nay. Ako pa ba? Araw-araw ko itong ginagawa at araw-araw din po akong nag-iingat," nakangiting saad naman ni Lalaine. Kinuha niya ang bayong sa kanyang nanay at saka isinukbit sa balikat ang maliit niyang itim na bag na naglalaman ng pera

“THE patient suffers from what is called temporary amnesia. Perhaps it was because of the severe beating on his end that caused a brain injury. Brain injuries can have significant effects on behavior, impacting impulse control and self awareness. These effects stem from damage to areas of the brain that regulate emotions and impulses and include anger, impulsive behavior, self-centeredness, impaired awareness and even violence. So my advice is not to force the patient to remember everything and let him discover it himself,” mahabang paliwanag kay Lalaine ni Doc Macaraig, ang doktor na sumuri sa estrangherong lalaki. “So far we have given him a tranquilizer to calm the patient down. Pero may chance na maulit ang nangyari kanina sa oras na magising ito. Kaya ang maipapayo ko ay kailangan niya ng magbabantay 24/7 dahil kailangan pa niyang magpahinga ng one to two weeks sa hospital, depende kung kaya na ng pasyente. May ilang tests pa rin kaming isasagawa para masiguro na masiguro na maa

"SIGURADO ka na ba, Ms. Fernandez? Ikaw na ang mangangalaga sa pasyente?"Tumango si Lalaine saka marahang ngumiti sa tanong na iyon ng Social Worker. "Yes po, Ma'am. Ako na po ang bahala kay Lukas.""Binigyan mo na pala siya ng pangalan. That's good," anang Social Worker na tumango-tango pa habang nakayuko sa maliit nitong notebook at tila may isinusulat. "Maigi iyan para hindi mahirapang makisalamuha ang pasyente.""Pangalan po iyon ng late father ko, Ma'am. Si Nanay ang nagsabing Lukas na lang ang itawag sa kan'ya," sagot naman ni Lalaine saka nilingon ang nakabukas na pinto kung saan nakikita niya si Lukas at ang kanyang Nanay Melba. May ilang metro ang layo ng mga ito sa kanila kung kaya't hindi naririnig ng mga ito ang kanilang usapan.At katulad kanina, ang nanay pa rin niya ang panay kwento kay Lukas samantalang ito ay nanatiling walang kibo. Pero sa tingin naman ni Lalaine ay nakikinig ang lalaki sa kung ano mang sinasabi ng kanyang Nanay Melba.Hindi na rin nagdalawang-isip

NAGISING si Lalaine na masakit ang ulo at namamalat ang lalamunan sa suite na pagmamay-ari ni Knives Dawson. Ramdam din niya ang pananakit ng katawan na para bang nabugbog iyon. Nang magtangkang bumangon si Lalaine ay nabigo siya dahil may kung anong kirot siyang naramdaman sa kanyang pagkababae. Na-realized din niyang hubot-hubad siya nang dumampi sa kanyang balat ang malamig na hangin mula sa air-conditioning ng naturang silid. Binalot ni Lalaine ang sarili sa comforter saka nagtalubong upang pawiin ang lamig na nararamdaman, subalit nang ipikit niya ang mga mata ay lumitaw sa kanyang isipan ang mainit na eksenang namagitan sa kanila ng kanyang asawa. Tuloy ay naramdaman niyang uminit ang kanyang pisngi dahil sa matinding kahihiyan. Bagaman ang lalaking nakaniig niya ay ang kanyang asawa, ngunit sa papel lamang iyon. Ikinasal silang hindi nila kilala ang isa't-isa at isang beses lang niya itong nakita noong kunin niya ang marriage certificate, tatlong buwan matapos nilang ikasal.