All Chapters of The Revengeful Heiress: Chapter 11 - Chapter 20

Dahil wala akong kakilala sa lugar na tinitirahan ko, bandang hapon ay nagdesisyon akong magtungo sa bahay nina Aira para bumisita sa kaniya. Hindi naman malayo ang bahay nila. Puwede itong lakarin mula sa apartment na tinutuluyan ko o kung tinatamad ka ay puwede ring mag-tricycle. Mayroon namang paradahan sa kanto malapit sa apartment. Pero dahil gusto ko ring maglakad-lakad, iyon ang ginawa ko para kahit paano ay ma-exercise ko naman ang aking mga paa at binti.Wala rin kasi akong ginagawa sa apartment kapag wala si Marco. Inaabala ko nalang ang sarili ko palagi sa pagbabasa ng mga pocketbooks o hindi kaya sa panunuod ng TV. Kapag naman tumatawag si Isabelle para magkuwento, ang pinakamatagal na naming pag-uusap ay umaabot lang ng tatlumpung minuto. Hindi katulad ng dati na ilang oras kaming magka-telebabad.Ito rin ang unang beses na pupunta ako sa bahay ng taga-rito sa Paso. Masarap sa pakiramdam na isiping may isang taga-local na gusto akong maging kaibigan.Nang makarating ako s

Kumunot ang aking noo sa kaniyang tanong. Hindi ba obvious na kaya ako nandito ay dahil namili ako?Marahan kong itinaas ang basket na dala ko na naglalaman ng mga gulay at isda na pinamili ko.“Namili ako. Para sa talipapa ni Ate Aira.”Siya naman ngayon ang may nakakunot na noo.“Aira? Aira Ramirez? Kilala mo siya?”Nagulat din ako nang malamang kilala niya si Ate Aira. “Bakit mo siya kilala?”Tila natauhan naman si Leon nang marinig niya ang tanong ko.“W-wala. Huwag mo nang alamin.”Napalabi ako at umayos nang tayo. Inayos ko na rin ang pagbitbit sa hawak kong basket.“Sige, mauuna na ako. Baka hinahanap niya na kasi ako eh.”Tumango naman si Leon. Akmang hahakbang na ako palayo sa kaniya nang biglang may nagmamadaling costumer na biglang tumulak sa akin. Nabitawan ko ang basket na hawak ko kaya alam kong safe ito. Pero ako naman ang sumubsob sa basket na may lamang nilagang mais.“Celine!”Dinig ko ang pag-aalala sa boses ni Leon. Naramdaman kong may pumulupot na braso sa aking b

Nakasakay ako ng sasakyan ni Marco. Linggo ngayon at niyaya niya akong pumunta sa birthday party ng isa sa mga kaibigan niyang ayon sa kaniya ay hindi pa niya naipapakilala sa akin.Ilang oras na ang lumipas pero hindi ko pa rin nasasabi sa kaniya ang plano ko. Naisip ko naman, mamaya kapag nasa resort na kami, saka ko nalang sasabihin sa kaniya. Panigurado namang nasa mood siya mamaya.Bumaling ako sa kaniya at nakitang pasipol-sipol pa siya.“Masaya ka yata?” tanong ko.Mas lalong lumawak ang kaniyang ngiti nang marinig ang sinabi ko.“Of course. Sa wakas kasi ay maipakikilala na kita sa ibang mga kaibigan ko.”“Masyado ba silang marami para ipakilala sa akin?”Umiling siya.“No, actually, apat lang sila. Si Aiko, Tanya, Hera, at Lia.”Kumunot ang aking noo nang marinig ang pangalan ng mga ito.“Si Tanya ang may birthday. Galing din siya sa isang mayamang pamilya. Businessman ang kaniyang ama. Yung pinapatayong warehouse sa Barangay Antonio, sila ang may-ari niyon. Sina Aiko, Hera,

Nanginginig ang aking buong katawan dahil sa mga sinabi ni Marco. Hindi ako makapaniwala na magagawa niya sa akin ito. Tinrato ko siya nang maayos. Pinakitaan ko siya nang mabuti. Pati mga kaibigan niya ay pinakisamahan ko. Lahat ng bagay na gusto niya ginawa ko. Ni minsan, hindi ako nakaramdam ng galit sa kaniya. Pagkatapos ganito ang gagawin niya sa akin?Hindi ko maintindihan kung bakit naging ganito siya bigla. Oh baka, ganito na siya dati pa, pero ngayon ko lang ito nakita. Ito ba ang sinasabi ni Leon sa akin? Ito ba ang bagay na pinaalala sa akin ni Maureen kanina?Kung nakinig ba ako sa kaniya na huwag sabihin kay Marco ang tungkol sa pag-alis ko, hindi ba mangyayari ito?Halos sumabog ang ulo ko sa kaiisip. Samantala nakatayo pa rin si Marco sa kaniyang puwesto. Nakangisi ito habang nakatitig sa kaniyang phone.“You really think you can leave this place, huh? Akin ka. Hindi ka puwedeng umalis sa lugar na ito hangga’t hindi ako nagbibigay ng permiso.”Ikinuyom ko ang aking kama

Naitaikip ko ang aking palad sa aking bibig sa labis na pagkagulat.“Marco!”Lumapit sa akin si Marco at yumakap sa akin. Bakas sa kaniyang mukha ang pag-aalala. Hinaplos pa niya ang aking pisngi at tiningnan ako nang mabuti.“Nasaktan ka ba? May ginawa ba siya sa’yo?”Agad akong umiling. Hindi ako nahawakan ng matanda, pero nakaramdam ako ng takot nang makita siya.“Paano nangyaring nakapasok siya sa bahay?” nanginginig ang aking katawan nang itanong ko iyon kay Marco.Umiling siya. Halatang gulong-gulo rin siya sa mga pangyayari.“Hindi ko alam. Marahil naging kumpiyansa ako na maayos kong naiwang naka-lock ang pinto.”Muli akong bumaling sa matandang nakahandusay sa sahig.“Marco, hindi na siya gumagalaw. Patay na yata!”Kumalas si Marco sa pagkakayakap sa akin upang tingnan nang matanda.“Buhay pa siya. Pero huwag kang mag-alala, dahil ginulo ka niya. Sisiguraduhin kong ang tulad niya ay hindi na masisikatan pa ng araw.”Kumabog ang aking dibdib nang marinig ang tinuran niya.“Ano