All Chapters of Dark Desires I.I Dark Temptation: Chapter 11 - Chapter 20

“INJECT her.” utos ng lalaki. Hindi niya masyadong maaninag ang mukha nito. “A-Ano `yan?” Hindi siya sinagot ng babaeng may dala ng injection na may kung anong nakakahinalang likido. “Please, maawa ka. Pakawalan na ninyo ako.” Nanigas siya nang tuluyang i-inject sa kaniya ng babae ang kung ano mang gamot iyon. “Sigurado akong malaki ang kikitain natin sa babaeng `yan.” sabi ng isang may katandaang lalaki. “Oo nga, makinis.” “Pwede bang tikman muna natin, Joseph? Bago mo ibinta.” “Lyxelle! Lyxelle!” Mabilis na naimulat ni Lyxelle ang mga mata at napabalikwas ng bangon habang habol ang hininga. Pinagpapawisan siya at nanginginig ang katawan. Napaiyak na lang siya. Naramdaman niya ang pagbalot ng mainit na braso sa katawan niya. “Shh…it’s just a dream. Wala na iyon at ligtas ka. Nasa tabi mo lang ako.” Kumalma ang sistema niya dahil sa boses na narinig. Nanlalambot ang kaniyang katawan. Malamig ang kaniyang mga pawis pero wala siyang lakas para magpunas. She was still shak

PAGTAPAK na pagtapak ni Lyxelle sa loob ng ospital ay pinagpawisan siya. Hindi siya makahinga at nahihilo siya. Hindi niya maintindihan ang nangyayari sa kaniya nang mga oras na iyon. Nanlalamig din ang kaniyang katawan, nanginginig ang mga kamay. Napahawak siya sa kaniyang leeg, yaring may hinahanap doon ang kaniyang kamay. Nang wala siyang mahawakan ay mas lalong lumala ang nararamdaman niya. Nang mapansin ni Raziel na hindi na siya sumusunod dito ay huminto ito at nilingon siya nito. He looked at her questioningly, but when he noticed her pale appearance, his face was etched with worry. Mabilis na lumapit ito sa kaniya at hinawakan siya sa kamay. “Lyxelle? What’s wrong? May masakit ba sa `yo?” Bumuka ang bibig niya para sabihin dito ang nararamdaman niya pero walang salitang lumabas. Lumunok muna siya bago muling sinubukang magsalita. “P-Panic attack…” Sigurado siyang naramdaman na niya noon ang kasalukuyang nararamdaman. Hindi lamang niya maalala. Kung ano man ang nakapagpa-t

NAGISING si Lyxelle dahil sa pakiramdam niyang may nakatingin sa kaniya. May hula siya kung sino ang nakatitig sa kaniya. It comforted her knowing that someone was worried about her even when she doesn't remember anything from her life. Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata. Sinalubong siya ng nag-aalalang mukha ni Raziel. “Lyxelle, ayos ka na ba?” Marahang tumango siya at bumangon. Kaagad itong tumayo upang tulungan siya sa pamamagitan ng paglalagay ng mga unan sa kaniyang likod. “Ano’ng nangyari?” tanong niya rito. Ang huli niyang naaalala ay umiikot ang kaniyang paningin. “Bigla ka na lang hinimatay. Hindi namin alam kung bakit.” Naalala niyang sumakit ang ulo niya at parang may naalala siya mula sa kaniyang nakaraan pero nakalimutan na rin niya kung ano iyon. Sinubukan niyang alalahanin kung ano iyon pero blanko lang ang kaniyang utak. “M-May naalala lang ako.” “Ano?” tila nasasabik na tanong nito pero may pakiramdam siyang may halong nerbiyos ang tanong na iyon. Kinakaba

NANG makarating na sila sa bahay, dumeretso na si Lyxelle sa kusina upang magluto ng hapunan nila ni Raziel. Pagkarating kasi nila ay dumeretso ito ng higa sa sofa. Mas napagod pa ito sa kaniya. Kuwento kasi ito nang kuwento. Hindi naman siya nagrereklamo dahil nakakatawa itong magkuwento. Lalo na at sinasabayan pa nito iyon ng mga facial expressions. Nae-enjoy siya panahong magkasama sila. Komportable rin siya na yari bang wala siyang dapat alalahanin kapag kasama niya ito. May munting boses na bumubulong sa kaniya na dapat siyang mag-ingat dahil kahit anong palagay pa ng loob niya kay Raziel ay estranghero pa rin ito. Subalit mas pinili niyang huwag pansinin ang maliit na boses na iyon. Hindi niya hahayaang masira ang araw na iyon. Maliit lang ang pagluluto kumpara sa tulong na ibinigay nito sa kaniya. Kaya kahit medyo pagod rin siya, ginawa na niya. Iyon ang unang pagkakataon na tumapak siya sa likod ng counter top. Simula kasi nang magising siya mula sa aksidente ay palagi na la

“KUYA, may bulate ka ba sa p’wet?” Masama ang tinging ipinukol ni Raziel kay Alexiel. Kitang-kita sa mga mata nito ang pagkaaliw sa pagiging hindi niya komportable. Sarap tuloy tusukin ng mat anito. Bumuntunghininga siya. Hindi niya alam kung bakit hindi siya mapakali. Ilang araw na siyang ganoon pero mas malala ang araw na iyon. Ni ayaw na nga niyang lumabas ng bahay. Kung hindi lang dahil sa medical examination ni Lyxelle, magkukulong talaga siya sa bahay ng araw na iyon. “Ayos ka lang ba?” nag-aalalang tanong ni Lyxelle. Nginitian niya ito kahit pilit. “Yes, I’m fine. Hindi ko lang maintindihan kung bakit nagkakaganito ako ngayon.” “Ang mabuti pa siguro umuwi na lang tayo. Para makapagpahinga ka.” Umiling siya. Hindi niya kailangan ng pahinga. Mas ito pa nga ang kailangan niyon dahil kagagaling pa lang nito sa isang malubhang aksidente. Isa pa, ayaw din naman niyang ikulong na lang ito sa bahay. Kailangan din nitong gumala paminsan-minsan para hindi ito makaramdam ng pagkabil