All Chapters of Gabriel Montesilva : Chapter 1 - Chapter 7

Gabriel POVDalawang linggo na ang lumipas ng magkita kami ni Luigi, madalas niya akong binibisita at dinadalhan ng pagkain. Sinabi niya din sa akin na mawawala siya ng ilang linggo dahil aalis sila at pupunta sa ibang bansa.Kung iisipan ay ang ganda na talaga ng buhay ng kaibigan ko, pero mukhang hindi ko kayang gawin ang ginawa niya dahil ang pagkakaalam ko ang ibang mga gano’n na tao ay may mga pamilya kaya hindi ko maitim na may masira ako.Iwinaksi ko na lang sa aking isipan ang bagay na ‘yon, mas gugustuhin ko na lang na mangalakal kaysa gamitin ang ibang tao para sa sariling interes lang.Kinuha ko na ang mga gamit ko na palaging dinadala at saka nagsimula ng mangalakal, saan lang ay makarami ako ngayon para naman makauwi ako ng maaga at makapag pahinga.Habang naglalakad ako ay hindi ko napansin ang humaharorot na sasakyan, mabuti na lang at nakapag preno ito. Agad naman na bumaba ang may ari nito.“Hoy! Kung magpapakamatay ka huwag mo akong idamay!” galit na sigaw nito sa a

Gabriel POVIsang linggo ng lumipas ng makapag desisyon ko na tanggapin ang tulong ni Ma’am Veronica sa akin, ng una ay nagdadalawang isip ako dahil sumasagi pa rin sa isipan ko ang tungkol sa ginawa ng naging kaibigan ko na si Luigi. At kahit na sinabi niya na wala siyang hihingin na kapalit ay hindi ko pa din tinanggap agad.Hindi kasi ako naniniwala na may magkukusang loob na tumulong sa mga kagaya ko ng walang kapalit lalo na kapag mga mayayaman ang mga ito. At ng makapag isip na ako ng maigi ay saka ako nagpunta sa opisina ni Ma’am Veronica para ipaalam sa kanya na pumapayag na ako.Bakas sa kanyang mukha ang labis na kasiyahan, marahil ay na mimiss niya lang ang kanyang anak dahil ang sabi niya sa akin ay kasing edad ko lang ito.Nang matapos kaming mag usap ay isinama niya ako sa isang mall, nagtaka pa ako ng una dahil hindi ko naman alam kung ano ang gagawin namin do’n at ang akala ko ay may bibilhin lang ito pero ‘yon pala ay ipapamili niya ako ng mga damit, ilang beses ko na

Klaus POVKakauwi ko lang ng bahay galing sa trabaho pero hanggang ngayon ay nasa isip ko pa rin ang pag uusap namin ng mommy ko kagabi ng tumawag ako. Hindi ko nagustuhan ang ibinalita niya sa akin.Walang masama sa akin kung tumulong siya sa ibang tao dahil alam ko kung gaano kabait ang nanay ko pero para sa akin ay pwede naman tumulong sa ibang paraan hindi ‘yong do’n niya papatirahin sa bahay namin.Simula pa noon ay alam kung matulungin na ang ina ko lalo na sa mga batang nasa lansangan dahil naranasan niya din ang maging mahirap bago pa kami nakaangat sa buhay kaya hangga’t kaya niyang tumulong ay gagawin niya, hindi naman ako madamot at walang kaso sa akin ang ginagawa niya dahil alam kung kasiyahan niya ‘yon lalo na’t matagal ng namatay si Daddy pero bilang anak ay hindi mo din maiaalis sa akin ang mag isip ng negatibo. I just want the safety of my mother dahil siya na lang ang natitirang pamilya ko.Hindi lang ako makauwi dahil may kontrata pa ako dito at alam kung kaya pa na