LOGINShare
Chapter 5
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Veronica POV
Nagising ako dahil sa sinag ng araw na tumataba sa mukha ko nanggagaling sa aking bintana, hindi ko man lang naisara kagabi ito dahil sa labis na pagod at antok.
Nanatili pa rin akong nakahiga sa aking kama habang iniisip ang naging usapan namin ng aking anak ng tumawag ito kagabi at sinabi ko sa kanya ang tungkol kay Gabriel.
Flashback…
Pipikit na sana ang mga mata ko ng magring ang phone ko at nakita kung si Klaus ang tumatawag kaya agad ko naman itong sinagot.
“Anak kamusta ka?” bungad ko sa kanya na masagot ko ito.
“I’m okay mom, I’m just tired from work kaya ngayon lang ako ulit nakatawag sayo.” sagot niya naman.
“Baka naman nagpapasobra ka sa trabaho at magkasakit ka na niyan, ilang beses ko na kasi sinabi sayo na umuwi ka na lang dito at hawakan ang mga business natin kaysa nandyan ka.” anas ko.
“Mom, alam mo naman na ito ang gusto ko at saka huwag kang mag alala dahil darating din naman ang araw na uuwi ako diyan. Alam ko naman na ako lang din ang magmamana ng mga business natin.” natatawang saad nito.
“Hahayaan kita ngayon pero kapag kailangan mo ng gampanan ang tungkulin mo dito ay dapat wala ka ng excuse, alam mo naman na hindi habangbuhay at nandtio ako at isa pa tumatanda na din ako.” wika ko sa kanya.
“I know mom, don’t worry about me. Alam ko naman na namimiss mo lang ako kaya ka ganyan.”
“Hay naku ewan ko sayong bata ka.” natatawang sambit ko.
“Anyway, mom kamusta ka naman? Ikaw ang dapat huwag magpagod diyan.”
“Nasa maayos na lagay naman ako anak. At isa may gusto pala akong sabihin sayo.” bulalas ko.
“Ano naman ‘yon? Huwag mong sabihin magpapakasal ka?” pagbibiro nito.
“Ano ka ba naman! Alam mo naman na wala na akong planong palitan ang Daddy mo at masaya na ako sa buhay ko ngayon.” sagot ko naman sa kanya. Alam niya naman kung gaano ko kamahal ang ama niya kaya kahit matagal na itong wala ay hindi na ako naghanap pa ng bagong mapapangasawa.
“Eh ano?”
“May binata akong tinulungan, siguro ay mga ka edad ko siya. Nakita ko siya kasing palaboy laboy sa lansangan at napag alaman ko din na bata pa lang siya ay namatay na ang kanyang mga magulang.” pagkwento ko sa kanya.
“How did you help him?”
“Inalok ko siya na dito na lang tumira sa bahay natin.” anas ko.
“What? Are you serious mom? Hindi mo nga alam kung ano ang pinanggalingan niyan, baka mamaya ay masamang tao pa ‘yan at mapahamak ka!” galit na turan niya.
“Klaus anak alam ko ang ginagawa ko at nakakasigurado ako na mabuti siyang tao.” depensa ko.
“You can help him in any way mom, pwede naman ‘yon diba? Bigyan mo na lang ng pera o kaya trabaho.” pagpupumilit ng anak ko.
“Alam ko na ako lang ang inaalala mo anak pero gusto kung tulungan ang binatang ito at isa pa ay ng inalok ko siya ay hindi agad siya pumayag dahil iniisip niya na may kapalit ito pero pinaliwanag ko sa kanya ang lahat. He even said na tutulong siya dito sa loob ng bahay o kahit maging hardinero natin para naman masuklian niya ang tulong na binigay ko.” mahabang paliwanag ko.
“Masyado kang mabait mom at baka diyan ka mapahamak sa ginagawa mo. Just be careful okay? Kasi kung ako ang tatanungin mo ay hindi ako papayag sa desisyon mong ‘yan. Mahirap magtiwala sa panahon ngayon, kung pamilya nga nagagawa na mag traydor ‘yon pa kayang hindi natin kadugo. At isa pa sinabi mo sa akin na ka edad ko lang siya diba? Hindi mo ba naisip ang pwedeng sabihin ng ibang tao? Tiyak akong bibigyan nila ng kahulugan ang bagay na ‘yan at baka pag isipan ka pa nila ng masama.”
“Just trust me on this Klaus okay? At wala naman akong pakialam sa sasabihin ng ibang tao dahil alam ko naman sa sarili ko na bukal sa loob ang pagtulong ko na walang hinihingi na kapalit.” saad ko.
“Pero paano kung pera lang ang habol sayo ng lalaking ‘yan? Alam mo na mom sa panahon ngayon ay ‘yong ibang mahihirap ay nagagawang kumapit sa patalim dahil sa labis na pangangailangan.”
“Klaus I told you not to judge other people base lang sa naging buhay o kahirapan nila. Hindi nila ginusto mapunta sa gano’n na sitwasyon sadyang ‘yon lang ang binigay ng tadhana sa kanila at maswerte ka dahil hindi mo dinanas ang bagay na ‘yon.” wika ko sa anak ko.
“I’m just telling the truth mom, don’t expect me to agree with your decision about that guy. I don’t trust him.”
Bumuntong hininga na lang ako at iniba na ang usapan dahil alam kung walang patutunguhan kung ipipilit ko ang bagay na ‘yon sa anak ko.
Hindi din nagtagal ay natapos kami sa pag uusap dahil anong oras na din at kailangan na namin magpahinga na dalawa.
End of flashback
Naiintindihan ko naman ang anak ko, alam kung concern lang siya sa akin kaya hindi ko ito masisisi kung bakit gano’n na lang ang pag ayaw niya sa desisyon ko pero hindi ito ang magiging hadlang para hindi ko ituloy ang pagtulong ko kay Gabriel, ayaw ko na isipin niya na lahat ng mga mayayaman ay masasama at hindi marunong makipagkapwa tao.
Agad na akong tumayo sa kama at lumabas ng kwarto para bumaba, napadaan ako sa silid kung saan natutulog si Gabriel at nakita ko itong nakabukas na at walang tao. Marahil ay gising na ito.
Pagkababa ko ay nakita ko ang isa sa matagal ng naninilbihan sa akin.
“Good morning Ma’am.” nakangiting bati nito sa akin.
“Manang nakita niyo ba si Gab?” tanong ko sa kanya.
“Ay kanina pa gising ang batang ‘yon at nagkape, baka na sa garden siya.” sagot nito sa akin.
Tumango naman ako sa kanya at naglakad papunta sa garden at nakita ko do’n si Gabriel na busy sa pag aayos ng mga halaman.
Related chapters
Gabriel Montesilva Chapter 6
Klaus POVKakauwi ko lang ng bahay galing sa trabaho pero hanggang ngayon ay nasa isip ko pa rin ang pag uusap namin ng mommy ko kagabi ng tumawag ako. Hindi ko nagustuhan ang ibinalita niya sa akin.Walang masama sa akin kung tumulong siya sa ibang tao dahil alam ko kung gaano kabait ang nanay ko pero para sa akin ay pwede naman tumulong sa ibang paraan hindi ‘yong do’n niya papatirahin sa bahay namin.Simula pa noon ay alam kung matulungin na ang ina ko lalo na sa mga batang nasa lansangan dahil naranasan niya din ang maging mahirap bago pa kami nakaangat sa buhay kaya hangga’t kaya niyang tumulong ay gagawin niya, hindi naman ako madamot at walang kaso sa akin ang ginagawa niya dahil alam kung kasiyahan niya ‘yon lalo na’t matagal ng namatay si Daddy pero bilang anak ay hindi mo din maiaalis sa akin ang mag isip ng negatibo. I just want the safety of my mother dahil siya na lang ang natitirang pamilya ko.Hindi lang ako makauwi dahil may kontrata pa ako dito at alam kung kaya pa na
Gabriel Montesilva Chapter 7
Gabriel POVHalos mahigit dalawang buwan na din simula ng inalok ako ng tulong ni Ma'am Veronica at masasabi ko lang ay sobrang bait niya, marami din akong naririnig na sinasabi ng ibang mga tao na nasa paligid namin dahil iba ang tingin nila sa kung anong meron kaming dalawa pero ang palagi niyang sinasabi sa akin ay huwag na lang intindihin 'yon dahil alam naman namin ang totoo.At ngayon ay papasok na ako sa aking trabaho sa isang hotel, ilang beses din namin pinag usapan ang bagay na ito dahil sa ayaw niyang pumayag akong magtrabaho pero sadyang mapilit ako dahil ayaw ko naman na umasa na lang sa kanya lalo na't may anak ito at mukhang hindi din 'yon sang ayon sa pagtulong sa akin ni Ma'am Veronica, hindi ko naman siya masisisi kung mag isip siya ng iba dahil pinoprotektahan niya lang ang kanyang ina.Saglit ko pang tiningnan ang sarili ko sa salamin at saka tuluyan ng lumabas sa aking kwarto, ayaw ko naman na ma late sa trabaho dahil bago pa lang ako.Pagbaba ko ay nakita ko si M
Gabriel Montesilva Chapter 1
Gabriel POVBata pa lang ako ng mamatay ang mga magulang ko kaya ako na ang gumawa ng paraan para mabuhay, hindi naging madali sa akin ang buhay dahil sa labis na kahirapan pero wala naman akong magagawa dahil ito ang itinadhana sa akin.Naging palaboy din ako sa kalsada at natuto din akong mamalimos para lang may ipantustos sa pang araw araw ko o para may maibili ng pagkain hanggang sa nagbinata ako at kahit na hindi ako nakapag aral ay marunong naman akong magbasa at sumulat.May naging kaibigan din ako sa kalsada at kagaya ko ay maaga din siyang naulila, ilan taon din kaming magkasama pero bigla na lang itong nawala at hanggang ngayon ay wala akong naging balita sa kanya.Ngayon ay nandito ako sa ilalim ng tulay dahil dito ako nakatira, katatapos ko lang mangalakal para makabili ng pagkain, ang kinita ko ay kasya na ito para ngayong araw at bukas.Inilabas ko na ang pagkain na dala ko dahil nagugutom na din ako, maaga kasi akong umalis kaya hindi na ako nakakain ng almusal at isa p
Gabriel Montesilva Chapter 2
Gabriel POVDalawang linggo na ang lumipas ng magkita kami ni Luigi, madalas niya akong binibisita at dinadalhan ng pagkain. Sinabi niya din sa akin na mawawala siya ng ilang linggo dahil aalis sila at pupunta sa ibang bansa.Kung iisipan ay ang ganda na talaga ng buhay ng kaibigan ko, pero mukhang hindi ko kayang gawin ang ginawa niya dahil ang pagkakaalam ko ang ibang mga gano’n na tao ay may mga pamilya kaya hindi ko maitim na may masira ako.Iwinaksi ko na lang sa aking isipan ang bagay na ‘yon, mas gugustuhin ko na lang na mangalakal kaysa gamitin ang ibang tao para sa sariling interes lang.Kinuha ko na ang mga gamit ko na palaging dinadala at saka nagsimula ng mangalakal, saan lang ay makarami ako ngayon para naman makauwi ako ng maaga at makapag pahinga.Habang naglalakad ako ay hindi ko napansin ang humaharorot na sasakyan, mabuti na lang at nakapag preno ito. Agad naman na bumaba ang may ari nito.“Hoy! Kung magpapakamatay ka huwag mo akong idamay!” galit na sigaw nito sa a
Gabriel Montesilva Chapter 3
Veronica POVNakita ko ang pagtataka at pag aalinlangan sa kanya dahil sa sinabi ko pero buo na ang loob ko. Nakikita ko na mabuti siyang bata kaya handa akong tulungan siya kaysa hayaan siyang manatiling palaboy sa kalsada.“A-ano ho ang ibig niyong sabihin?” nalilitong tanong niya sa akin.“Gusto kitang tulungan Gabriel, ako lang naman ang mag isa sa bahay kaya pwede kang tumira do’n.” sagot ko sa kanya.“Salamat na lang po sa alok niyo pero hindi ko matatanggap.”“Bakit naman? Wala ka naman ng ibang kasama. Mas mapanganib sayo kung mananatili ka sa lansangan lalo na’t sa panahon ngayon ay maraming mga masasamang tao sa paligid.” saad ko.“Pero hindi po ako pwedeng tumanggap ng ganyan tulong dahil wala naman akong ipambabayad sayo, okay na po sa amin na may sarili akong tinutulugan at nakakain ng tatlong beses sa isang araw.”“Hindi ako humihingi ng kapalit kung ‘yan ang iniisip mo.” anas ko.Napatingin naman siya ulit sa akin. “Pero bakit mo ako tutulungan? Hindi niyo naman ako kil
Gabriel Montesilva Chapter 4
Gabriel POVIsang linggo ng lumipas ng makapag desisyon ko na tanggapin ang tulong ni Ma’am Veronica sa akin, ng una ay nagdadalawang isip ako dahil sumasagi pa rin sa isipan ko ang tungkol sa ginawa ng naging kaibigan ko na si Luigi. At kahit na sinabi niya na wala siyang hihingin na kapalit ay hindi ko pa din tinanggap agad.Hindi kasi ako naniniwala na may magkukusang loob na tumulong sa mga kagaya ko ng walang kapalit lalo na kapag mga mayayaman ang mga ito. At ng makapag isip na ako ng maigi ay saka ako nagpunta sa opisina ni Ma’am Veronica para ipaalam sa kanya na pumapayag na ako.Bakas sa kanyang mukha ang labis na kasiyahan, marahil ay na mimiss niya lang ang kanyang anak dahil ang sabi niya sa akin ay kasing edad ko lang ito.Nang matapos kaming mag usap ay isinama niya ako sa isang mall, nagtaka pa ako ng una dahil hindi ko naman alam kung ano ang gagawin namin do’n at ang akala ko ay may bibilhin lang ito pero ‘yon pala ay ipapamili niya ako ng mga damit, ilang beses ko na
Latest chapter
Gabriel Montesilva Chapter 7
Gabriel POVHalos mahigit dalawang buwan na din simula ng inalok ako ng tulong ni Ma'am Veronica at masasabi ko lang ay sobrang bait niya, marami din akong naririnig na sinasabi ng ibang mga tao na nasa paligid namin dahil iba ang tingin nila sa kung anong meron kaming dalawa pero ang palagi niyang sinasabi sa akin ay huwag na lang intindihin 'yon dahil alam naman namin ang totoo.At ngayon ay papasok na ako sa aking trabaho sa isang hotel, ilang beses din namin pinag usapan ang bagay na ito dahil sa ayaw niyang pumayag akong magtrabaho pero sadyang mapilit ako dahil ayaw ko naman na umasa na lang sa kanya lalo na't may anak ito at mukhang hindi din 'yon sang ayon sa pagtulong sa akin ni Ma'am Veronica, hindi ko naman siya masisisi kung mag isip siya ng iba dahil pinoprotektahan niya lang ang kanyang ina.Saglit ko pang tiningnan ang sarili ko sa salamin at saka tuluyan ng lumabas sa aking kwarto, ayaw ko naman na ma late sa trabaho dahil bago pa lang ako.Pagbaba ko ay nakita ko si M
Gabriel Montesilva Chapter 6
Klaus POVKakauwi ko lang ng bahay galing sa trabaho pero hanggang ngayon ay nasa isip ko pa rin ang pag uusap namin ng mommy ko kagabi ng tumawag ako. Hindi ko nagustuhan ang ibinalita niya sa akin.Walang masama sa akin kung tumulong siya sa ibang tao dahil alam ko kung gaano kabait ang nanay ko pero para sa akin ay pwede naman tumulong sa ibang paraan hindi ‘yong do’n niya papatirahin sa bahay namin.Simula pa noon ay alam kung matulungin na ang ina ko lalo na sa mga batang nasa lansangan dahil naranasan niya din ang maging mahirap bago pa kami nakaangat sa buhay kaya hangga’t kaya niyang tumulong ay gagawin niya, hindi naman ako madamot at walang kaso sa akin ang ginagawa niya dahil alam kung kasiyahan niya ‘yon lalo na’t matagal ng namatay si Daddy pero bilang anak ay hindi mo din maiaalis sa akin ang mag isip ng negatibo. I just want the safety of my mother dahil siya na lang ang natitirang pamilya ko.Hindi lang ako makauwi dahil may kontrata pa ako dito at alam kung kaya pa na
Gabriel Montesilva Chapter 5
Veronica POVNagising ako dahil sa sinag ng araw na tumataba sa mukha ko nanggagaling sa aking bintana, hindi ko man lang naisara kagabi ito dahil sa labis na pagod at antok.Nanatili pa rin akong nakahiga sa aking kama habang iniisip ang naging usapan namin ng aking anak ng tumawag ito kagabi at sinabi ko sa kanya ang tungkol kay Gabriel.Flashback…Pipikit na sana ang mga mata ko ng magring ang phone ko at nakita kung si Klaus ang tumatawag kaya agad ko naman itong sinagot.“Anak kamusta ka?” bungad ko sa kanya na masagot ko ito.“I’m okay mom, I’m just tired from work kaya ngayon lang ako ulit nakatawag sayo.” sagot niya naman.“Baka naman nagpapasobra ka sa trabaho at magkasakit ka na niyan, ilang beses ko na kasi sinabi sayo na umuwi ka na lang dito at hawakan ang mga business natin kaysa nandyan ka.” anas ko.“Mom, alam mo naman na ito ang gusto ko at saka huwag kang mag alala dahil darating din naman ang araw na uuwi ako diyan. Alam ko naman na ako lang din ang magmamana ng mga
Gabriel Montesilva Chapter 4
Gabriel POVIsang linggo ng lumipas ng makapag desisyon ko na tanggapin ang tulong ni Ma’am Veronica sa akin, ng una ay nagdadalawang isip ako dahil sumasagi pa rin sa isipan ko ang tungkol sa ginawa ng naging kaibigan ko na si Luigi. At kahit na sinabi niya na wala siyang hihingin na kapalit ay hindi ko pa din tinanggap agad.Hindi kasi ako naniniwala na may magkukusang loob na tumulong sa mga kagaya ko ng walang kapalit lalo na kapag mga mayayaman ang mga ito. At ng makapag isip na ako ng maigi ay saka ako nagpunta sa opisina ni Ma’am Veronica para ipaalam sa kanya na pumapayag na ako.Bakas sa kanyang mukha ang labis na kasiyahan, marahil ay na mimiss niya lang ang kanyang anak dahil ang sabi niya sa akin ay kasing edad ko lang ito.Nang matapos kaming mag usap ay isinama niya ako sa isang mall, nagtaka pa ako ng una dahil hindi ko naman alam kung ano ang gagawin namin do’n at ang akala ko ay may bibilhin lang ito pero ‘yon pala ay ipapamili niya ako ng mga damit, ilang beses ko na
Gabriel Montesilva Chapter 3
Veronica POVNakita ko ang pagtataka at pag aalinlangan sa kanya dahil sa sinabi ko pero buo na ang loob ko. Nakikita ko na mabuti siyang bata kaya handa akong tulungan siya kaysa hayaan siyang manatiling palaboy sa kalsada.“A-ano ho ang ibig niyong sabihin?” nalilitong tanong niya sa akin.“Gusto kitang tulungan Gabriel, ako lang naman ang mag isa sa bahay kaya pwede kang tumira do’n.” sagot ko sa kanya.“Salamat na lang po sa alok niyo pero hindi ko matatanggap.”“Bakit naman? Wala ka naman ng ibang kasama. Mas mapanganib sayo kung mananatili ka sa lansangan lalo na’t sa panahon ngayon ay maraming mga masasamang tao sa paligid.” saad ko.“Pero hindi po ako pwedeng tumanggap ng ganyan tulong dahil wala naman akong ipambabayad sayo, okay na po sa amin na may sarili akong tinutulugan at nakakain ng tatlong beses sa isang araw.”“Hindi ako humihingi ng kapalit kung ‘yan ang iniisip mo.” anas ko.Napatingin naman siya ulit sa akin. “Pero bakit mo ako tutulungan? Hindi niyo naman ako kil
Gabriel Montesilva Chapter 2
Gabriel POVDalawang linggo na ang lumipas ng magkita kami ni Luigi, madalas niya akong binibisita at dinadalhan ng pagkain. Sinabi niya din sa akin na mawawala siya ng ilang linggo dahil aalis sila at pupunta sa ibang bansa.Kung iisipan ay ang ganda na talaga ng buhay ng kaibigan ko, pero mukhang hindi ko kayang gawin ang ginawa niya dahil ang pagkakaalam ko ang ibang mga gano’n na tao ay may mga pamilya kaya hindi ko maitim na may masira ako.Iwinaksi ko na lang sa aking isipan ang bagay na ‘yon, mas gugustuhin ko na lang na mangalakal kaysa gamitin ang ibang tao para sa sariling interes lang.Kinuha ko na ang mga gamit ko na palaging dinadala at saka nagsimula ng mangalakal, saan lang ay makarami ako ngayon para naman makauwi ako ng maaga at makapag pahinga.Habang naglalakad ako ay hindi ko napansin ang humaharorot na sasakyan, mabuti na lang at nakapag preno ito. Agad naman na bumaba ang may ari nito.“Hoy! Kung magpapakamatay ka huwag mo akong idamay!” galit na sigaw nito sa a
Gabriel Montesilva Chapter 1
Gabriel POVBata pa lang ako ng mamatay ang mga magulang ko kaya ako na ang gumawa ng paraan para mabuhay, hindi naging madali sa akin ang buhay dahil sa labis na kahirapan pero wala naman akong magagawa dahil ito ang itinadhana sa akin.Naging palaboy din ako sa kalsada at natuto din akong mamalimos para lang may ipantustos sa pang araw araw ko o para may maibili ng pagkain hanggang sa nagbinata ako at kahit na hindi ako nakapag aral ay marunong naman akong magbasa at sumulat.May naging kaibigan din ako sa kalsada at kagaya ko ay maaga din siyang naulila, ilan taon din kaming magkasama pero bigla na lang itong nawala at hanggang ngayon ay wala akong naging balita sa kanya.Ngayon ay nandito ako sa ilalim ng tulay dahil dito ako nakatira, katatapos ko lang mangalakal para makabili ng pagkain, ang kinita ko ay kasya na ito para ngayong araw at bukas.Inilabas ko na ang pagkain na dala ko dahil nagugutom na din ako, maaga kasi akong umalis kaya hindi na ako nakakain ng almusal at isa p
