All Chapters of Dark Secrets Series: Pain and Pleasures: Chapter 11 - Chapter 17

Flashback.... "Welcome to Taliyah's Cafe." Ngumiti ng matamis ang babaeng nasa counter ng maliit na coffee shop. Nakapusod ang mahaba nitong buhok. Wala itong kahit anong make up sa mukha ngunit ang kitang-kita ang natural nitong ganda. Ang ngiti nitong abot hanggang mga mata. Tila ba nagliliwanag ang mukha nitong nakangiti. Nakasuot ito ng kulay pink na T-shirt na tinernuhan niya ng itim na pantalon, pinatungan niya iyon kulay dilaw na apron na tila lalong nagpaningning ng kanyang awra. Pasado alas-dos na nang madaling araw at tanging ang establishimentong ito na lamang ang bukas sa lugar. Sandali naman siyang sinuklian ng ngiti ni Maximillano bago nito igala ang kanyang paningin sa paligid. Nasa sampung piraso ng pandalawahang mesa lamang ang nasa loob. May bookshelves na puno ng pocket books na pwedeng hiramin habang naghihintay ng order. Simple lamang ang disenyo sa loob. Tanging fortune plants ang makikitang palamuti sa loob at artificial aerial plants ang makikitang palamut

"Hindi kita iiwan!" Umiling-iling si Taliyah. "Pakiusap, iwan mo na ako. Pareho tayong mapapahamak kung---" hindi na natapos ni Maximillano ang kanyang sasabihin nang ipalo ng lalaki ang baril sa kanyang ulo. Napadukdok ito sa sahig at napadaing."Peste kang matanda ka! Nabali yata kamay ko dahil sa ginawa mo!" Hinilot ng lalaki ang kanyang kamay. "Max!" Hindi na napigil ni Taliyah ang mapaluha dahil sa awang nadarama para kay Maximillano."Takte naman 'to!" Nagkamot ng ulo ang lalaking kalalabas lamang ng sasakyan. "Umalis ka na, Liyah! Tumakbo ka na!" "Tumahimik kang matanda ka!" Sinipa nito si Maximillano dahilan upang lalo itong dumaing."Please, tama na po. Huwag niyo na pong saktan ang kasama ko. Hindi po ako tatakbo.""Aba! Dapat lang! Dahil sa oras na ginawa mo 'yan, wasak ang ulo nitong kasama mo." Nangggalaiti nitong itinutok sa sentido ni Maximillano ang baril ."Hindi po ako tatakbo" Sumpa ni kasabay nang paglapit niya kay Maximillano."Dapat umalis ka na lang. Dapat i

Napatitig si Max Rothus Villaron sa tatlong taong gulang na lalaki na naglalaro ng bola sa bakuran ng isang bungalow house. Isang linggo na rin ang lumipas mula nang huli niyang makausap si Taliyah sa sementeryo. Kinabukasan matapos ang pag-uusap nila ay kaagad niyang kinontak ang pinagkakatiwalan niyang private investigator upang alamin ang lokasyon ng kanyang misis. Wala pang bente-kwarto oras ay nalaman na niya kung saan ito nakatira ngunit hanggang ngayon ay wala pa rin siyang lakas ng loob na lumapit sa pintuan ng tahanan nito at kumatok. Tumutugma naman ang kwento ni Taliyah kung saan natagpuan ng otoridad ang kanyang ama. Nakakulong ito sa isang abandonadong bahay sa gitna ng gubat. Bukod sa mga galos nito ay mayroon din itong tama ng baril. Halos wala na itong buhay nang ma-rescue ng mga pulis. Nanatili itong walang malay ng tatlong araw at nang magkamalay ay wala itong ibang maging bukambibig kundi ang kanyang nalalapit na kasal. "Dad, pwede ba? Huwag niyo na munang inti

Hindi napigil ni Max Rothus ang pangiliran ng luha nang pumasok sa loob ng simbahan ang babaeng nakasuot ng ballgown wedding dress. "Huwag ka nang umiyak, Hijo. Hindi ka tatakbuhan ni Taliyah. At saka kapag tinakbuhan ka niya, sigurado namang gagawa ka ng paraan para mapalapit ka sa kanya. Hangga't may alak na nakakalasing, may paraan ka rin." Biro sa kanya ng kanyang inang si Valerie dahilan upang mapangiti na rin siya. "Mommy naman eh." Hindi niya naiwasan ang namula. "Oh hindi ba totoo? Naglasing ka noon at kunwari naligaw sa inuupahan niyang bahay?" "Fine, mom. I admit it. Ginawa ko 'yon kasi ayokong mawala siya sa'kin, dahil mahal ko siya." Hindi rin napigil ni Taliyah ang mapangiti nang tuluyan siyang makalapit Kay Rothus Villaron. Matikas at napakakisig ng lalaking kanina pa nakatingin sa kanya habang tinatalunton niya ang altar. "Take of my daughter." Iyon ang tipid na bilin ni Gordon Cosme ngunit alam nilang galing iyon sa puso. Kung mayroon na sigurong magandang