All Chapters of Handwritten Destiny: Chapter 1 - Chapter 10

RainbowWhat I had was something not perfect but I was contented. Hindi man marangya ang buhay na kinagisnan ko, masaya naman. Mahirap kung minsan pero nakakaraos din. I got so used to the warmth that I wasn’t able to brace myself for the cold and dark. That’s what became of us when my mother died. She was our warmth and light. Ngayong wala na siya, naging madilim ang lahat sa amin ni Papa.“Papa, tama na po iyan. Lasing na po kayo,” yugyog ko sa balikat niya.Mahihinang ungol lang naging sagot niya sa akin. Ilang buwan na rin ang nakalipas mula nang mamatay si Mama. Mula noon, ganitong eksena palagi ang naaabutan ko tuwing umuuwi galing sa eskwela. Si Papa, lupaypay dahil sa kalasingan.Sa maraming beses ko siyang ganoon, kalaunan ay nasanay na rin ako. Hindi ako nagreklamo sa tuwing umuuwi akong gutom at walang nadadatnang pagkain sa kusina. Minsan ay umaga na kung umuwi si Papa galing kung saan, lasing. Everything really turned upside down when my mom left us.“Papa, nagugutom po a

BayadA loud ring deafened my ear. Hindi ko lubusang maintindihan ang sinasabi ng mga kaibigan ko. I can see their mouth moving but I can't hear a word they're saying. Namalayan ko na lamang ang sarili kong inaalalayan nilang tatlo at mula roon ay unti-unting luminaw ang pandinig ko."Oh my god, Almene!" Dinig kong hiyaw ni Julienne.Julienne ang Avery held both of my shoulders. Tigmak ng luha ang pisngi ng dalawa."A-Ano'ng sabi niyo?" Nanginginig kong tanong. Hindi ko na lubusang mabalanse ang sarili.Nag-iwas silang dalawa ng tingin habang si Nathan naman ay igting ang bagang na nakatitig sa akin. I can clearly see pity in his eyes. Pilit akong kumawala sa pagkakahawak nilang dalawa at akmang lalabas na ng simbahan para pumunta sa pamilya ni Francis.Avery held me back kaya naman inis kong binalikwas ang kamay niya."Ano ba?!""Almene..." hirap nilang sambit."T-Tell me. A-Ano'ng nangyari kay F-Francis?"I glared at the three of them and didn't stop until someone broke the silence.

MarryI wish I could deny the reality of the things happening right now. Iyon ang naiisip ko habang bumibyahe kami kung saan man kami papunta.Habang papalayo ay paunti-unting kabahayan din ang nakikita ko. Sa totoo lang gusto ko nang manginig sa takot. I don't know what these men are planning. Mukha man silang hindi masama ay hindi pa rin ako mapanatag. And who are we meeting by the way? Is it some old and grumpy billionaire? Oh god. "I just want to clear something here..." panimula ko. The man named Raul turned to me. Habang ang katabi niya namang lalaki ay bahagya lang akong nilingon at binalik din ang tingin sa labas. "Yes, what is it Miss Villareal?" I breathe hard before giving Raul my full attention. "Hindi ibig sabihin na sumama ako ngayon ay payag na ako sa kung anumang gusto ng boss niyo. O kung anuman ang napag-usapan nila ng Papa ko. I came with you to personally talk to your boss. Iyon lang at wala nang iba." Matapos sabihin iyon ay ibinalik ko ang tingin sa bintana

YesMabigat ang pakiramdam ko kinaumagahan. I haven't had a proper sleep these past few days. Mainit din ang hininga ko at mukhang lalagnatin pa. I closed my eyes again when my head hurt."Oh damn."Napamulat ako nang maalala ang nangyari ng nagdaang gabi. Gusto kong isipin na may paraan pa para makawala ako sa sitwasyong kinasasadlakan ko ngayon. But hearing that devil's threats left me hopeless.I forced myself to get up and prepare for work. Naabutan ko si Papa na naghahanda ng almusal pagkalabas ko ng kwarto. He turned to me and smiled awkwardly. Hindi ko siya pinansin at dumiretso sa pinto."H-Hindi ka ba mag-aagahan muna, anak?" Habol niya.Bahagya akong natigilan sa narinig. And the way he's acting like this pissed me off even more. Maraming mga masasakit na salita akong gustong sabihin. At pakiramdam ko tuluyan lang akong matatahimik kung mailalabas ko lahat ng galit na mayroon ako dahil sa nangyayari.Tuluyan ko siyang hinarap at humakbang palapit. Napahinto lang ako nang mak

GoodnightLutang ang isip ko habang tinutulungan ng stylist na magbihis. I’m in a high-end store to try on few dresses sa kagustuhan na rin ni Lideon. Katatapos ko lang sa spa at salon na siyang pakana rin ng bruho. Inis kong tiningnan ang sarili sa salamin. Medyo nanlalabo pa ang mga mata ko dahil sa hindi pa tuluyang gumagaling mula sa trangkaso.Kung hindi lang kasalanan ang pumatay, wala na sana sa mundong ito ang antipatikong iyon. Ganoon ako ka-galit sa mga pinapagawa niya sa akin ngayon.I’m wearing a light peach tube dress. Hanggang itaas ng tuhod ang haba niyon at tama lang ang pagkakahapit sa hubog ng katawan ko. My hair is rolled up into a messy bun at ilang hibla ng buhok ay nasa gilid ng pisngi ko. Hindi rin ganoon ka kapal ang make-up ko ba bumagay lang din sa suot kong hikaw at damit.Kahit ganoon ay hindi ko man lang magawang purihin ang sarili ko. Truly I look different with these extravagance on, pero hindi man lang natatabunan niyon ang kahungkagang nararamdaman ko.