Lahat ng Kabanata ng Beyond Fallen: Kabanata 1 - Kabanata 10

“Wala na ba talagang maisasalba, Mang Felipe?”Sa hawak na napopolbong parte ng tubo nakatitig si Margaux habang nagtatanong kay Mang Felipe, ang pinaka-kanang tauhan ng ama niyang si Deo Samonte. Nilingon niya ang matanda. Katulad niya, namumroblema rin ito. Malalim ang hangin na pinakawalan ni Mang Felipe at naipapailing na tumayo at binitiwan ang abo na nasa palad nito. The ashes scattered on the ground.“Ikinalulungkot ko, Ma’am pero malaki talaga ang pinasala, Ma’am Margaux.” Dumiretso ang mga mata nito sa mga nakikita nilang nakatayo pa ring puno ng mga tubo mula sa kinaroroonan nila. “’Yang mga nakikita mong nakatayo pa, hindi na rin mapapakinabangan. Tupok na ang mga ugat niyan.Parang dumilim ang lahat sa kanya. Napatungo siya at napatingin sa hawak ring lupa. Wala siyang alam sa pagsasaka. Ni hindi niya gusto ang naglalagi rito sa farm, pero ngayon, umaapaw sa puso niya ang hangarin na sana ay may magawa siya para matulungan ang ama. Kagabi, nakita niyang halos hindi tumitin

Lumipas ang ilang araw nang paghahalughog ng mapagkukunan ng tulong. The bills have piled up. May naririnig-rinig na siyang hingalo ng mga manggagawa. Buong buhay niya, lumaki siyang walang anumang problema sa pera. Ngayon, sagad na sagad ang pakiramdam niya. Sumasakit na ang ulo niya. Help was scarce. Ang mga politikong tinulungan ng dad niya na mailuklok sa pwesto, hanggang sa minsanang pangungumusta lang ang ginagawa. No one even bothered to come and visit him. Tama nga ang kasabihan, ‘You’re as good as you’re needed.’ At ngayon, higit kailanman niya mas naiintindihan ang pinagdadaanan ng mga hikahos sa buhay. Hindi madali. Mas mabuti pa nga noong nasa Brazil siya, may misteryosong kapitbahay na nagpapadala sa kanya ng tulong na kadalasan ay pagkain. “Magbinta na lang kaya tayo ng ibang properties, Dad? I can even sell my jewelries and our paintings.” “No, not the paintings. Sa mommy mo ang mga ‘yon.” Napangiti siya kahit papano. His dad has remained loyal to her mother up until

5Margaux woke up with a throbbing pain in her head. Namimigat ang katawan niya nananakit na para bang kagagaling niya lang sa pagbubuhat ng mabibigat na mga bagay. May nauulinigan siyang kaluskos at ingay sa paligid pero hindi niya magawang tuluyang idilat ang kanyang mga mata. Her first attempt made her wince in pain. Nasapo ang ulo. May nasalat siyang tila benda sa kanyang noo, doon mismo sa bahaging kumikirot. Gradually, memories from last night surged in her head.Splash ng tubig ang naalala niya, pagtama ng ulo niya sa isang matigas na bagay, mga kamay na bumuhat sa kanya…at ang demonyong mukha ni governor.Napabalikwas siya ng bangon at iginala ang paningin sa paligid. Nanlaki ang kanyang mga mata, napasiksik siya sa kama habang hinablot ang kumot at itinabing iyon sa nanginginig na katawan. Inatake siya ng takot. ‘Kaninong silid ito?’Mas nanakit ang sentido niya sa nabubuong hinala sa utak.‘No, not with the governor, Dear Lord,’ pipi niyang hiling.Sana, hindi tauhan ni go

“I was expecting the father but he sent a daughter instead.”Just like that, napukaw ng malamig at pormal na boses ng lalaking nakaupo sa dulo ng mesa ang pagtataka at kaba na nararamdaman sa ngayon. How in the world did she end up meeting this man again? Sa ganitong paraan pa.He motioned for her to sit down. Parang kailangan na nga niyang maupo dahil pakiramdam niya ay nangangatog sa kaba ang mga tuhod niya. Kanina, habang nasa sasakyan, pinraktis niya ang mga sasabihin oras na makaharaop niya ang dapat ay ka-meeting ng daddy niya. Ngauong nakita at nalaman niya na ang lalaking ito pala, parang nakalimutan na niya lahat ng mga dapat sabihin.Confused, she helped herself sit opposite the mysterious man. Komportable ang upuan, tama lang ang lambot sa pang-upo niya, but right now, wala siyang madamang comfort mula sa malambot at sigurado siyang mamahaling upuan. Kahit ang buga ng aircon ay tila hindi niya maramdaman.Bakit ba kasi kapag kaharap niya ang misteryosong lalaking ito, parang

Dalawang araw simula nang ma-confine ang ama, iniuwi na rin niya ito kaagad sa bahay. Bilin ng doctor, iwasan ang stress at masyadong pisikal na trabaho. Quite a challenge for his father to follow. Nasanay itong umikot ang buhay sa hacienda at sa refinery. Wala nang mas makapagpapababa ng morale nito kundi ang hindi nito nagagawa ang nakasanayang gawin simula nang magbinata ito.“I couldn’t imagine a day without doing anything.”Nilingon niya ito. His eyes were weary and sad as he looked out the window. Tinatahak nila ngayon ang natitirang bahagi na may mga bago nang nakatanim na mga tubo.“Dad, come on. Huwag mo munang isipin ‘yan.”Inabot niya ang kamay ng ama. His callous hand said everything- his aspirations, his happiness, the completeness of his being. Her father, as rough as the calluses on his hand, possessed a hidden softness she knew all too well.Pagdating sa bahay, nakaabang na kaagad sina Nanay Belya para i–welcome ang ama niya. May nakahandang masaganang tanghalian per