All Chapters of The Unrequited Love: Chapter 21 - Chapter 30

I REALLY love mondays.Monday is like the beginning of everything, to start something new and better. It's just, monday are better than the other days of the week."It’s a brand new morning! The day is a blank canvas yet to be painted with the colors of life. Seize the day! Good morning! Tito and Tita." Nakangiting bati ko sa harapan nila. "Naku naman iha! Bakit ka nandito? Sabi ko sa'yo papapuntahin ko na lang doon ang anak ko para masundo ka at magsabay kayong pumuntang school. Nagpagod ka pa!" Sabi sa akin ni Tita nang makalapit siya sa harapan ko. Nginitian ko lang siya saka bumeso bago sumagot."It's fine, Tita! Ako na ang sumundo because you know, I'm a litle bit excited of our first day as a couple." Nahihiyang sagot ko. Ngumisi lang siya sa akin at umalis na sa harapan ko. Nilingon ko naman si Tito na nagkakape habang nagbabasa ng dyaryo."A hot coffee is a good drink for morning. A bright morning for you, my tito." Sabi ko at u

"I'M her boyfriend."Hindi ko alam kung ano ang irereact ko sa sinagot ni Nathan sa tanong sa kaniya ni Macy. Hindi ko din alam kung totoo ba 'to. Hindi lang ako makapaniwala.Totoo ba ang sinabi niya na boyfriend ko siya at may relasyon kami? Kung totoo man ang sinabi niya, ibig sabihin lang non ay totoo na ang relasyon namin? Tama ako diba?Palihim akong napangiti at hindi maitago ang sayang nararamdaman. Wala akong in-expect na sasabihin niya ang tungkol sa aming dalawa sa harap ng mga kaibigan niya dahil alam ko kung gaano kalaki ang galit niya sa akin at ako lang naman ang naghahabol sa kaniya pero nang marinig ko mula sa mga labi niya ang mga salitang 'yon... sobrang tumalon ang puso ko sa sayang nararamdaman."Ikaw babe ah, wala kang nai-kwento sa akin na may boyfriend ka na pala. At wow! Friends din pala si Dustine ko? Goal achieve na yata natin 'to!" Nakangiting sabi sa akin ni Macy at saka umupo na. Inalalayan siya ni Dustine na umupo pagkatapos ay tumabi siya sa kasintahan.

'HINDI kita anak.''Kapatid kita at ama mo ang Papa ko'Hindi ko alam kung ilang beses nang pumasok sa utak ko ang sinabi sa akin ni Dad kanina. Hindi ko na maalis sa isip ko 'yon at paulit-ulit nang nagre-replay sa utak ko ang kaniyang mga sinabi."I am what? Lolo's daughter?" Tanong ko sa sarili at pagak na tumawa. "What a lie! Napag-usapan namin na hindi muna ako papayag sa gusto niya hanggang sa hindi pa ako umaabot ng legal age tapos gagawa siya ng kasinungalingan na akala niya ay paniniwalaan ko? Tsk." Dagdag ko pa.Napalingon ako sa pintuan nang may kumatok. Hindi ako nagsalita at hinintay na lang pumasok ang kumatok sa pintuan ko. It's Kuya.Nakaramdam ako ng ginhawa nang makita siya. Sinabi ko kanina na kakausapin ko siya para makipag-ayos kaso hindi ko nagawa dahil napuno ang utak ko ng mga narinig ko kanina at ang gagawin ko dapat ay siyang nakalimutan ko."Kuya." Nakangiting pagtawag ko sa kaniya.Oo, parang nawala lahat sa isip ko ang mga narinig ko nang makita ko si Kuya

NAGLALAKAD ako ngayon papuntang room namin na mag-isa. Hindi sumabay sa amin si Baste at hindi ko alam kung bakit. Simula kasi noong nakilala ko siya, palagi ko na siyang nakakasama pero nitong mga nakaraang araw lang ay parang iniiwasan na niya ako.What could be the reason?Nang makapasok ako sa room namin ay wala pa din siya. Dumiretso na lang ako sa upuan ko at saka umupo. "Hi, Dahlia." Nilingon ko ang babaeng tumawag sa akin. Naka-upo siya ngayon sa upuan ni Baste habang nakangiting nakatingin sa akin. Binaba ko muna ang bag ko bago sumagot."Hi." Nakangiting bati ko pabalik."Gusto ko lang sanang tanungin kung wala na ba kayo ni Nathan?" My mouth can't speak a word when she asked me that question. It literally caught me off guard.I don't know what to answer kasi hindi ko rin naman alam kung mayroon ba talagang kami o wala kasi in the first place ako lang naman ang nag-assume na kami talaga. Pinilit ko lang naman ang nararamdaman ko para sa kagustuhan ko pero kung ang totoo ang

NAGISING ako sa hindi ko alam na lugar. Madilim na at alam kong nag-aalala na sa akin sila Mommy. Tumayo ako mula sa pagkakahiga at nilibot ang tingin sa paligid. Kumunot ang noo ko nang nasa gilid ako ng tulay. "Where am I? Did I sleep on street?" Tanong ko sa sarili ngunit agad din akong nakaramdam ng takot nang maalala ko ang nangyari sa akin kanina. 'Yong mga lalaki na balak akong galawin pero may nagligtas sa akin.Tinakpan ko ang sarili ko at napagdesisyunang umalis na at hanapin ang daan pauwi sa amin. "Gusto mo bang mapahamak ka ulit, hija?" Napahinto ako sa paglalakad at nilingon ang taong nagsalita. It's an old man holding a plastic of bread and a water. Ang damit niya ay butas butas na rin at ang dumi dumi niya kung titingnan. Umupo siya sa kung saan ako nakahiga kanina at inabot sa akin ang dala dala niya."Alam niyo po ba kung saan ang daan paalis sa lugar na 'to? I need to go home, my families don't know where am I." Sabi ko sa kaniya at lumapit saka umupo sa tabi niy