Nakatingin ako sa salamin habang pinapanood ang repleksyon ko rito. Pansin ko ang eye bag at ang mga mata ko na matamlay. I checked my phone twice and Navi said that he is on his way. Nasa kwarto ako sa bahay nila Tita Amelie at Papa. My father is on the hospital, hindi na pumayag ang doctor na umalis doon, dahil kapag inatake ulit si Papa ay mahihirapan na sila at baka hindi agad marespondehan, kaya wala kaminh choice. Sa hospital ulit sya, hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng desisyon ko ngayon.Kinakabahan ako, baka hindi pumayag si Navi sa desisyon ko. Pero sana maintindihan nya, kasi kung mahal nya ako ay maintindihan nya kung gaano kahalaga para sa akin ang pamilya ko. This is the only thing that I have, wala na kaminh pera, business at ari arian pa. Kaya ganito ko na lang pinapahalagahan si Papa. Kung nalalabi na lang ang buhay nya, dapat ay ako ang unang hindi sumuko. Every one deserve to live, kahit may sakit ka pa o kahit ano ang dinaranas mo. Dapat ay walang sinasayang
Magbasa pa