All Chapters of Carrying Mr. Billionaire Mafia's Child: Chapter 21 - Chapter 30

Yukizia Veronica Point Of View"What the fuck are you doing here Motherfuckers?!" Nagulat ako ng marinig ko ang boses ni Tristan na pumuno rito sa buong shop.Napatingin naman ako kila Tahn na natigilan sa sigaw ni Tristan.Akala ko kaming dalawa lang ni Tristan ang nandidito pero bakit nandidito ang mga pinsan niya?"Ang sweet niyo ah..." Panunukso ni Tahn sa amin."Bud, may lagnat ka ba?" Lumapit si Thyne at inilapat sa nuo ni Tristan ang kamay niya na mabilis naman na tinabig ni Tristan."Stop it motherfucker!" Inis na sabi ni Tristan at nilampasan si Thyne."Let's go, beautiful." Hinila ako ni Tristan papalabas sa shop. Hindi na ako nakapalag sa kaniya kaya nagpadala na lang ako sa kaniya."Ops!" Pigil ni Thyne at humarang sa may pintuan. Tumingin si Thyne sa pambisig niyang relo at nakangiti na tumingin sa amin ni Tristan."Maaga pa para jugjugan men! Hayaan mo na muna kaming makipagkulitan ka

Yukizia Veronica Point Of View"Yes? If you need something to me just talk to my Lawyer Tahnzer Sandoval. Don't call me again about that, it's over!" Napamulat ako ng mata ng marinig kong may kausap si Tristan. Inilibot ko ang tingin ko sa buong kwarto at nakita ko siyang nakatayo sa terrace. May kausap pala siya sa cellphone akala ko pa naman may ibang tao rito sa kwarto sa lakas ba naman ng pagsasalita niya.Dahan-dahan akong umupo sa kama at inayos ko ang kumot na nakakabalot sa katawan ko, tinatamad akong bumangon and I feel tired.We've staying here for almost a week as I thought where going here just for one week but we'll staying here for to long. We always going somewhere in this resort, we go to the market, buy our needs in daily lives. We sauntered this whole resort whole day even in the ocean. And in the evening? We always take a bath together and it's not just a bath! We make love, Oh I forgot! He's a horny man! Every night he can take me. I'll give myself with all of

Yukizia Point Of ViewPagmulat ng mata ko nakita ko ang puting paligid. Nasaan ako? Bakit puro puti ang nakikita ko?"Aray!" Bumangon ako pero kaagad rin akong napabalik sa pagkakahiga ko dahil sa nahilo ako bigla na para bang umiikot ang paningin ko. Pumikit ako at marahang hinilot ko ang nuo, ano bang nangyayari sa akin? Nang maramdam ko ng medyo ayos na ang pakiramdam ko iminulat ko na ang mata ko at inilibot ko ang paningin ko sa buong silid na kinaruruonan ko, bakit puro puti? Nasa langit na ba ako? May nakita akong isang Ginang na pumasok sa pinto, nasa hospital ba ako? Paano akong napunta rito?Tiningnan ko ang babae na naglalakad papalapit sa akin. Sa tingin ko ay nasa 40's na siya pero mukha pa rin siyang bata dahil sa maganda niyang kasuotan. "Hey! You're awake, how do you feel young lady?" Masuyo niyang tanong sa akin. "Nasaan po ako?" Balik kong tanong sa Ginang. Tinulugan niya akong makaupo sa kama at nilagyan at pinasandal sa headboard."Nasa bahay kita Hija. Ayos lan

Yukizia Veronica Point Of View"Welcome to Italy, my dearest Zia." Mommy said.Hindi ko alam kung saan ako babaling ng makababa ako ng Van na sinasakyan na 'min ni Mommy galing sa airport. Sa sobrang ganda ay hindi ko na alam kung alin ang pagtutuonan ko ng pansin. Ang ganda ng bahay niya napakalaking garden at sa iisiping sa bahay pa lang ito ni Mommy, papaano pa kaya ang kapag malibot ko ang buong Italy?Well, wala akong planong lumbas ng bahay kung hindi kinakailangan, baka kasi may makakita sa 'kin rito at may makapagsabi pa kay Lolo na nandidito ako, umalis ako para makalimutan ko na si Tristan. Iniisip ko pa lang na sisimulan ko ng kalimutan siya nasasaktan na ako paano pa kaya kapag hindi ko siya nagawang kalimutan?Sinisigaw ng isip ko na kalimutan siya, lalo na kapag naalala ko ang nakita ko ng gabing iyon para akong pinapatay, paulit-ulit sa isip ko ang mga salitang binitawan niya bago kami umuwi ng manila. Pag-uulit-ulit akong nadudurong pero ang puso ko paulit-ulit na pin

—————Five Years Later—————Tristan Charles Point Of View Nasa opisina ako at busy sa pagtatrabaho. Wala naman akong ibang ginawa kundi ang mag trabaho. Sa loob ng limang taon mas naging busy ako trabaho, dito na ang fucos lalo't na wala naman akong ibang pagkakaabalahan. Ibinaba ko ang ballpen na hawak ako at inikot ko ang swivel chair ko paharap sa glass wall kung saan kitang-kita ang mga building at kalsada rito sa kinauupuan ko.Limang taon na ang nagdaan pero siya pa rin ang hinahanap ko, nasaan na kaya siya? I know. Tapos na ang kasunduan namin ni Tanda dahil isang taon lang 'yon pero hanggang ngayon hindi pa rin ako tumitigil sa paghahanap sa kaniya.Ang galing niyang magtago! Halos lahat na ng bayan rito sa Pilipinas ay napuntahan na ng mga tauhan ko para hanapin siya pero wala ni isang nakakaalam kong nasaan siya. Nang umalis siya sa bahay madilim at umuulan no'n hinanap ko siya sa lahat ng pwede niyang puntahan pero wala e, hindi kaya hindi siya nakaalis sa Villa ko? Walan