Lahat ng Kabanata ng High paid Wife of the Billionaire : Kabanata 51 - Kabanata 60

Chapter 50 Sa bawat parte ng silid ay maririnig ang mga putok ng baril. Sa magkabilang gilid ko ay palitang nagpapaputok si Annika at Shelby sa mga nakaitim na iyon, nakapasok na sila dito sa loob ng living room at mukhang doon sila dumaan sa veranda. Wala akong magawa kung hindi ang yumuko lang dahil kahit pa gusto kong tumulong, I can’t risk baby River. “Alisin mo na siya rito!” Napalingon ako kay Annika nang sabihin niya iyon. Mula sa kung saan ay sumulpot si Shelby, hinila niya ako patayo kasabay noon ay siya ding pagbangon ni Annika habang patuloy pa rin sa pagpapaputok. She was shooting aimlessly as if to caught them off guard. Dahil sa ginawa niya ay mabilis kaming nakarating sa pinto. Inangat ko ang kamay para sana hilahin siya pero kaagad niyang iwinaksi iyon.Nanlalaki ang mga matang pinukulan ko siya ng tingin. “H’wag mong sabihing ’di ka sasama?” “If ever I didn't make it back. . .” Ang tingin niya mula sa ’kin ay nalipat kay Shelby. “Annika, h’wag mo ’kong takutin. H

Chapter 52 “You’re finally awake.” Kaagad na pumihit ang ulo ko para lingunin ang nagsalita. Isang lalaking palapit sa akin ang sumalubong sa mga mata ko. Nakasuot ito ng fitted at itim na sleeveless turtle neck. Malaki ang katawan at sa buong kaliwang kamay ay puno ng mga tattoo. Tumama ang paningin ko sa suot nitong maskara, sa puting kulay noon ay may nakasulat na number ten gamit ang pulang tinta. Namuo ang takot sa sistema ko, ilang beses akong napaatras hanggang sa umabot na lamang ang laylayan ng damit ko sa tubig dagat. “Anong kailangan mo sa ’kin? Bakit niyo ako dinala rito?” Laking pasalamat ko nang hindi na ito lumapit pa at nanatili na lamang sa kinatatayuan niya. “We’re going to kill you that’s for sure,” walang preno nitong wika, malalim ang boses niya kagaya noong sa mga voice changer na nasubukan ko sa isang variety show noon. Hindi ko alam kung anong klaseng reaksyon ang ginagawa niya dahil sa maskarang nakatabing. “Ano bang kasalanan ko sa inyo?” halos pabulo

Chapter 54 Nagbaba ako nang tingin. Puno na ng galos at paltos ang paa ko, wala akong suot na tsinelas at kanina pa rin ako nilalamig. Hindi ko na alam kung nasaan ako. Tanging mga puno lamang at ang maputik na daang tinatahak ko ang kasama ko rito ngayon. Mga huni ng ibong lumilipad sa madilim na langit, malapit ng mag gabi at paniguradong mas mahihirapan na akong maglakad pag nangyari ’yon. Laking pasalamat ko sa mineral water na nakalagay sa speed boat kahit papaano ay naibsan ang uhaw ko. Napukaw ang atensyon ko nang sa gitna ng paglalakad ay may narinig akong tunog ng makina, sigurado akong tunog iyon ng umaandar na sasakyan. Ang kaninang paglalakad ko ay nauwi sa takbo, halos madapa dapa na ako dahil sa madulas na daan. Nakahawak lamang ang isang kamay ko sa tiyan bilang suporta kay Baby River. “Sandali!” hiyaw ko nang matanaw ko ang kalsada, isang rumaragasang truck ang sinubukan ko pang sigawan ngunit masiyado itong mabilis para marinig ako. Dali-dali akong nagalakad pa

Chapter 56 Tinahak ko ang daang itinuro ni Lily. Doon ay nadatnan ko ang isang kotse, natatakpan ito ng berde na tela at mangilan ngilang mga sanga ng puno. Mababakas ang ginawa niyang pagtatago sa kotse na ito pero dahil lang sa ’kin ay napurnada. Ipinilig ko ang ulo, hindi ngayon ang oras para makonsensya pa. I should be thankful to Lily. Nahirapan akong tanggalin ang mga sangang nakapatong dahil marami rami rin iyon, pero hindi kalaunan ay naawas ko rin iyon lahat.Gamit ang nangangatal na mga kamay ay binuksan ko ang pinto niyon. Matapos makasakay ay kaagad akong natigilan. Isa na lang ang problema ko, hindi pa ako nakapagmaneho noon. Kaagad akong napabuntong hininga. “Paano na ’to?” Hinawakan ko ang manibela at inumpog doon ang ulo ko, mabilis naman akong napadaing nang napalakas iyon. Ilang sandali lamang, walang pagpipilian ay sinubukan kong ipasok ang susi at iikot, halos mapatalon ako nang biglang umandar ang makina. “Anong kasunod? Hindi ko na alam. . .” Napakamot na

Chapter 58 “Ariscalde! Linarie!” Pabalikwas akong napabangon. Habol ang hiningang binalingin ko nang tingin si Mikasa, puno ng pagaalala ang mukha niya at nakapatong ang dalawang kamay sa balikat ko. Satingin ko ay sinubukan niya akong gisingin. “Are you okay? Napanaginipan mo na naman ba?” Dahan-dahan akong tumango, kaagad naman siyang napabuntong hininga. Pinasadahan ko ng mga daliri ang buhok ko bago sinubukang tumayo. “That’s it, our session ends here. Bumalik ka matapos ng dalawang buwan para masimulan na natin ang hypnosis.” Pinanood kong ayusin niya ang suot na puting coat. Ngumiti siya at saka ako inalalayang tumayo. “You’ll be okay, maaalala mo rin lahat tutulungan kita.” Matamis na ngiti rin ang isinukli ko sa kaniya. “Thanks, Doc.” Tinungo ko ang pinto matapos ay kinabig iyon para bumukas. “See you after a few months, Mika.”She only nodded her, so I made my way out. Isang tahimik na hallway ang sumalubong sa ’kin. Hindi na ako nagatubili pa at binaybay ang daan pa