All Chapters of Trapped in Vampire Realm (Tagalog): Chapter 11 - Chapter 20

"Hindi, sa katunayan ay maaari nila tayong marinig mula rito ngunit sa salamangkang ginawa ni Monica ay hindi nila tayo maririnig." Napatango naman ako, napatingin naman ako sa paligid ko. Nasaan naman kaya 'yung salamangkang sinasabi ni Leonardo?"Wala ka talagang makikita dahil parang isang hangin ang ginawa kong salamangka." Napayuko ako sa sinabi ni Monica. Kailan kaya s'ya magiging malumanay?Tumayo si Prinsipe Lucas. "Sa daan natin itutuloy ang pag-uusap. Mon, panatiliin mo ang ginawa mong salamangka habang tayo ay namimili.""Masusunod, Mahal na Prinsipe."Tumayo na si Leonardo at Monica kaya naman tumayo na rin ako. Nakita ko naman si Mathias na masaganang nakain ng tira namin. Napasapo ako sa aking noo, jusko.Maalikabok ang paligid at puno ng mga tindahan ang kanan at kaliwang parte ng daan. Madungis ang mga batang nagtatakbuhan na titigil at yuyuko kapag nakikita kaming parating na. Nakakahiya ang bawat tingin na ipinupukol nila sa amin lalo na sa akin. Alam kong bago laman

"Hiling ko na sana ay mahuli na ang may sala sa pagnakaw ng portal. Hayaan n'yong samahan at alalayan kayo ng ilang Guerrero para marating n'yo ang inyong patutunguhan." Lihim akong napasipol dahil hindi ko kinakaya ang lalim ng boses no'ng malaking bampirang kaharap ng prinsipe.Boses n'ya palang ay nakakatakot na, ano pa kaya kung umbagan ako nito, talagang hihimatayin ako."Salamat pinuno ng mga Guerrero ng Rialacande, ang iyong hukbo ay kakailanganin ko para sa pagtugis sa magnanakaw. Pag-usapan natin ang bagay na ito pagkatapos ng kasiyahan sa loob ng Regno," wika ni Prinsipe Lucas."Walang pag-aalinlangang ibibigay namin ang serbisyo sa 'yo mahal na Prinsipe," sagot nito. "Sino ba kami para tanggihan ang pinaka-sikat at nangungunang bampira sa kahiraan ng Faber.""Nagagalak ako na marinig 'yan, Oswald." Tumungo ang bampirang tinawag ng Prinsipe na Oswald."Kailangan na naming umalis, magkita na lamang tayo sa kasiyahan.""Nauunawaan ko, salamat Mahal na Prinsipe." Walang ano-ano

"So, isa kang bampirang may dugong bughaw since mommy at daddy mo ang Rex at Regina?" Mabilis na kumunot ang noo n'ya sa narinig mula sa akin, napatawa naman ako ng bahagya."Ah, ibig kong sabihin ay isang kang bampirang may dugong bughaw kasi ang iyong ina at ama ay ang Rex at Regina?" Napaiwas ito ng tingin, tiningnan ko naman si Leonardo sa aming likod dahil katabi ko na ngayon ang Prinsipe. Umiwas lamang ito ng tingin, ha?"Ang iba pang lahi ay may kakayahan ding mabuhay na matagal katulad ng may mga dugong bughaw kung may sumusuportang banal na dugo na galing sa mga tao. Ngunit imposible na 'yon mangyari. Hindi tulad ng mga may dugong bughaw na kaya nilang mabuhay ng ilang siglo na wala no'n." Napatango na lang ako habang nagdududa ako sa mga ikinilos nila."Ito ay ang mga Rialacande at Ssillacc." Inilagay ko ang kamay ko sa aking likod na parang katulad ng sa Prinsipe at itinuwid ang aking likod at seryosong tumingin sa aking unahan.Argh, ang hirap naman. Ang sakit sa likod."P

Napadako ang mga mata ko sa katawan n'ya. Kulang ang salitang malinis sa porma n'ya ngayon. Tuwid ang tindig nito at mga matang nakakailang. Hindi ko alam kung bakit ganito s'ya tumingin, maganda ang mga mata n'ya pero hindi rin maitatangging nanghuhusga ang mga iyon. Hindi s'ya nagsasalita pero sapat na ang mga mata n'ya para masabi kong pinag-aaralan n'ya ako.Makapal at maganda ang suot n'yang may kulay na pinagternong puti at maroon. Nakakadadag ng karisma n'ya ang malaki n'yang katawan at maliit na labi. Muli akong napaatras sa aking kinakatayuan."Si Leonardo ba ang pakay mo?"Awtomatikong napalaki ang mga mata ko, bakit kilala n'ya si Leonardo? At bakit alam n'ya kung sino ang hinahanap ko? Lihim akong napamura sa aking isip, bakit kasi kailangan pa nila ako iwan? Timo ang nangyayari ngayon."Ipagpaumanhin mo pero wala akong oras na makipag-usap," tugon ko at mabilis na s'yang tinalikuran. Ayokong magkaroon kami ng ugnayan dahil 'yon ang pinakabillin sa akin ng Prinsipe. Saka k

Hindi ako makagalaw ng ayos at nakatimpi lang ako sa aking kinauupuan. Hindi ko alam pero ramdam na ramdam ko ang pressure sa paligid, ang ngalay ng likod ko at kalam ng tiyan ay ayaw magpaawat. Dahan-dahan ko silang tiningnan ngunit muli kong naibato sa ibang direksyon ang aking tingin, ang pawis ay lalong tumulo sa aking noo at kamay.Oo, nakasama ko na sila pero ang takot ko ngayon ay 'di mawala. Pinaglaruan ko na lamang ang ibang bahagi ng telang nakalagay sa isang maliit na mesa sa aking tabi. Ang ganda ng kwartong ito ay 'di matawaran pero ang kabog ng dibdib ko ay 'di rin matawaran. Napapalibutan ng mga antik na kagamitan ang paligid, ang kwartong aming tinutuluyan ay hindi ganoong kalakihan at hindi rin ganoong kaliitan. Tamang-tama lamang sa bilang namin. May malalaking bintana ito habang may makakapal at niyutral na kurtina. May malaking lamesa sa aming gitna na may mga naka-ukit na ilang anyo ng hayop habang yung apat ay 'di maawat ang tingin sa akin.Medyo madilim ang pali