All Chapters of The Contract: Chapter 11 - Chapter 20

Chapter X Tulala si Olivia sa kaniyang kama. Hindi siya makapaniwalang may nangyari nga sa kanila ng kaniyang Amo. Nakakulong pa rin siya hanggang ngayon sa kaniyang silid at alas kuatro na ng hapon. Hindi rin siya kumain ng agahan at tanghalian sa takot na makita si Vanadium. Kumukulo na rin ang kaniyang tiyan dahil sa gutom. Kung bakit ba naman kasi hindi ngayon pumasok sa opisina ang kaniyang Senyorito, ayan tuloy siya ngayon ang namomroblema. ‘Pasakit ka talaga sa ulo Senyorito. Charot lang, gusto ko pang mabuhay no.’ Napahagikhik siya sa kaniyang naiisip ngunit agad rin iyong naputol dahil sa pagkalam na naman ulit ng kaniyang sikmura “Gutom na gutom na gutom na gutom na talaga ako,” parang desperadang sambit ni Olivia at umaakto pang nagpapa-cut

Nagising si Olivia na masakit ang kaniyang ulo. Minulat niya ang kaniyang mga mata at nakitang nandito siya sa loob ng isang silid. Kumunot ang kaniyang noo dahil ang huling naalala niya ay umiinom siya no'ng alak na ibinigay ni Vanadium sa kaniya. Nilibot niya muna ang kaniyang tingin at kaagad na nanlaki ang kaniyang dalawang mata nang mareyalisa na silid ito ng kaniyang Amo. Akma na sana siyang tatayo pero biglang bumukas ang pinto at niluwa niyon ang kaniyang Senyorito. “You're already awake.” Lumingon si Olivia at nakita nitong may dalang tray si Vanadium. “Bakit ho ako nandito?” Lumapit naman muna si Vanadium sa side table at saka nilagay ang tray na breakfast pala ang laman at saka kape. “You were drunk last night.”&n

Naalimpungatan ang nakatulog na dalaga ng may yumugyug sa kaniyang balikat. Minulat niya ang kaniyang mata at agad na bumungad sa kaniya ang bagong ligong si Vanadium. Agad na nanlaki ang kaniyang mga mata at unti-unting nag-init ang kaniyang magkabilang pisngi dahil sa lapit ng mukha ng kaniyang Senyorito. “S-Senyorito,” utal nitong sambit ng hindi pa rin natinag si Vanadium. Mas lalong nag-init ang kaniyang mukha ng walang sabi-sabing hinalikan siya ng lalaki. Napapikit si Olivia dahil sa sensasyong naramdaman niya. Mas lalo namang idiniin ni Vanadium ang kaniyang labi at mas naging mapusok pa ang kaniyang paraan sa paghalik. Wala namang nagawa si Olivia at napapikit na lamang. Nadarang na siya sa mga halik ni Vanadium at ayaw na niyang patigilin pa ang lalaki. Nang ilalayo na sana ni Vanadium ang kaniyang labi ay siya namang pagdiin ni Olivia dito. 

Kinahapunan ay nakalabas naman kaagad si Olivia sa hospital. Nandito siya ngayon sa kusina ng bahay ni Vanadium dahil gusto niyang kumain ng kanin saka ulam. Gusto niya nga sanang mag drive thru na lang kanina sa Mcdo pero hindi pumayag si Vanadium. Kalalabas niya lang daw sa hospital at bawal pa sa kaniya ang kumain ng fast food kaya wala naman siyang magawa kung hindi sumang-ayon na lamang. Ipagluluto na lang daw siya ni Vanadium para sure raw na masustansya ito. Muntik na nga siya kaninang mabilaukan sa sariling laway dahil hindi niya alam na marunong palang magluto ang kaniyang Senyorito. Unang beses niyang mapanood kung paano magluto ang isang Vanadium Abejero kaya hindi niya talaga ito palalampasin. Minsan lamang ang ganitong pagkakataon kaya susulitin na talaga niya. Nagsuot na muna ng apron si Vanadium saka hinugasan ang mga gulay na kaniyang lulutuin. Hinanda niya na rin pati ang kar

Bumangon na siya sa kaniyang higaan at kaagad na lumabas ng kaniyang silid. Tahimik niyang binabagtas ang daan patungo sa kusina ngunit kaagad siyang napatigil nang makitang nakatayo si Vanadium sa harapan ng kanilang wedding picture ni Isabel na nakadisplay sa sala ng bahay. Klarong-klaro kasi na si Vanadium iyon dahil bukod sa silang dalawa lang naman ang nakatira rito ay nasisinagan din ng buwan at ilaw na galing sa kanang bahagi kung saan nandoon ang front door ang mukha ni Vanadium. Napangiti ng palihim si Olivia at napagdesisyunang batiin si Vanadium. Nang medyo malapit na siya ay agad niyang napagtanto na kinakausap niya pala ang litrato ng namayapang asawa. Kahit na medyo mahina ang pagkakasabi nito ay malinaw pa rin niya itong narinig,“I love you, hon...” Bigla siyang napatigil sa paghakbang at unti-unting nawala