All Chapters of Marrying A Probinsyano? : Chapter 41 - Chapter 50

Gusto ko iyong sabihin ng malakas, pero naisip ko, this is just an arrange marrige, bakit ako magpapaapekto? Kung gusto niya palang magpayakap edi sige! Kung gusto niyang makipagyakap edi magpaangkin na rin siya. Kung gusyo nila ang isa't isa edi mag angkinan sila! Sa tingin ba ay may pake ako? Wala! Wala akong pake! Tutal ay parang gusto rin naman ni Sebastian. Sino naman ako diba para pigilan ang magpapasaya sa kanya diba? Edi magyakapan sila hanggang kailan nila gusto! Napansin ko ang tingin sa'kin ni Sebastian na para bang may tinitignan sa mukha ko. Inirapan ko siya bago hinarap ang matandang kausap ni Sebastian kanina."Ayos lang po, tutal parang gusyong gusto naman ng ASAWA KO na niyayakap siya," sarkastic kong sambit at ngumiti.Napansin ko ang paglayo ni Sebastian kay Lorna."Zaria--" Hindi ko pinatapos si Sebastian nang magsalita siya."Sige lang, magpayakap ka pa. Sabihan mo na lang ako kung tapos na kayo riyan para makapagbenta na tayo," nakangiting sambit ko, pero loob

Zariah's POVI took advantage of Sebastian's conversation with Jucy to go home. Even though it was already dark, I was able to leave without him. Why should I wait for him when I can go home by myself?Tsk! Kayang kaya ko namang umuwi!Nakakainis! Naiinis na ako nang subra sa sarili ko! Ano nang nangyayare sa'kin? Bakit ganito ang nararamdaman ko? Ano naman kung may humalik sa kanya? Ano naman kung makipaghalikan siya?Nakakainis! Zariah Fuente! Wake up! This is not you, so back to your senses!Naiinis ako sa sarili dahil may parte sa'kin na gusto siyang ipagkait sa iba, pero alam ko naman na wala akong karapatan dahil asawa niya lang ako sa papel.Nang makita siya sa pinto ng kwarto ay lumapit ako sa kama. "Hindi mo ako hinintay," sambit nito.Hindi ko mapigilang umirap. "Bakit? Hindi mo ba kayang umuwi ng mag-isa? Well ako, kaya ko."Bumuntong hininga siya at humakbang papalapit."Wife, don't be jealous-""Who said that I'm jealous?" Natatawa kong tanong.Hinding hindi ko ipapakita

Nilabas ko ang ulo ko sa pinto para silipin muna ang labas. Walang tao. Asan siya? Tsk! Ano naman pake ko kung nasaan siya? Binuksan ko na nang malawak ang pinto at tuluyan nang lumabas. Siguro naman ay may iniwan siyang pagkain. Gutom na gutom na talaga ako.Halos kuminang ang mata ko nang makakita ng pagkain sa maliit na lamesa. At least diba kahit tinuhod ko ang maselang bahagi ng katawan niya ay iniwanan niya ako nang pagkain.Haist! Gutom na gutom talaga ako. Hanggang sa magtanghali ay wala pa rin siya. Nasaan naman kaya 'yun? Nagkibit balikat na lang ako at tumungo sa kwarto para matulog.Ang kaso ay mag gagabi na wala pa rin siya. Wala naman dapat akong pakealam kung hindi na siya umuwi, pero ewan! Pabalik balik ang lakad ko habang tingin ng tingin sa dadaanan niya pauwi.Ano ba, Zariah! Bakit nagmumukha ka na talagang asawa? Nakagat ko ang labi at iniling ang ulo.Saan naman kasi kaya nagpunta? Bakit ang tagal! Bakit hindi man lang siya nagpaalam? Hindi kaya nandoon siya sa Lo

I can't help, but smile, rason kung bakit natawa si Papa. He even massage her head. Loving husband? Wala 'yun sa plano ko, pero ngayon, I fucking want to do everything to be a loving husband."It's sounds crazy and corny, but now, that is really what I want, to be a loving husband." Pumikit ako at bumuntong hininga. "She's broken, Pa. I want to fix her;" sambit ko nang maalala kong paano siya umiyak dahil sa mga nangyare sa buhay niya.Ayoko na siyang makitang umiiyak. "Broken? Fix? Hindi kaya naawa ka lang sa kanya?" Tanong nito kaya napasulyap ulit ako sa kanya."No, Pa. I know what I feel. Awa? Yes, naawa ako sa kanya lalo na noong umiyak siya at sinabi sa'kin ang kinikimkim niya, pero alam ko sa sarili ko na hindi iyon ang dahilan kung bakit gusto kong maging mapagmahal na asawa..." Tumigil muli ako at tumayo. "Hindi ko alam kung kailan nagsimula, kung noong nakita ko siya sa bar sa manila, o noong mas nakilala ko siya. I have this feelings na sigurado akong hindi iyon awa. I thi

"Ihahalik mo sa'kin ang labing hinalikan ng Lorna na 'yun," iritang sambit ko."First and foremost, hindi ako pumunta kila Lorna. Lorna was a friend, Jucy's best friend. I'm not sure why she did it. Kung nagulat ka, nagulat rin ako.""Kung ganoon ay saan ka pumunta? Kanina ka pa wala. Tapos ngayon gabi ka na dumating. Kanina pa ako naghihintay sayo."He bite his lower lips. Kitang kita ko na pilit niyang pinipigilan ang pagngiti. "Anong nakakatawa? Natatawa ka kasi naghintau ako-""Bakit mo ako hinihintay?" He ask using his baritone voice.Hala! Bakit ang sexy nang pagkakasabi niya?Napaiwas ako nang tingin. Hindi ko alam kung anong tamang sagot sa tanong niya. Bakit ko nga ba hinintay? Hindi ko naman kailangang hintayin siya kasi alam kung alam niya kung paano umuwi. "B-Bakit ba ang dami mong tanong!" Inis na sambit ko at tatayo na sana ngunit hinawakan niya ang bewang ko para ipirmi sa kinauupuan ko."Matutulog na ako!" Inis na sambit ko pa.Pumikit ito na para bang nag-iisip. Su