All Chapters of Marrying A Probinsyano? : Chapter 51 - Chapter 60

"Baliw," nag-iiwas na tinging sambit ko. Napansin siguro na namumula ako kaya natawa ito at tinanong pa nga kung kinikilig ba ako. Ang kapal niya ah. Hindi ako kinikilig! Bakit ako kikiligin. Sino ba siya para kiligin ako? No! "Today I will teach you everything, saka wala na tayong panggatong. Mangangahoy ako ngayon," sambit nito nang hindi na ako nagsalita. Natatawa pa rin ito na para bang nakakatawa ako.Tumango na lang ako. Nang matapos naming balatan ang hotdog ay hiniwa muna namin ang bawat gilid. "Wife, painitin mo muna kasi. Huwag mo muna ilalagay," sambit nito nang makitang ilalagay ko na ang isang hotdog."Paano ba nakikita kung mainit na?" Nakasimangot kong tanong.Bakit ba kasi wala akong alam sa ganitong bagay? Sana pala ay nagpaturo ako noon kay manang. Sa bahay namin ay si Manang lang ang kasundo ko. Ang ibang kasambahay ay mailap sa'kin. Hindi ko alam, siguro ay anak ako sa labas kaya hindi nila ako tinuturing na amo.Wala namang kaso sa'kin 'yun. Ayos lang sa'kin na

Napakapit ako ng mahigpit kay Sebastian, halos yumakap na nga ako. Paano ba naman, parang anytime may ahas na aakyat sa paa ko. Bakit ba kasi ako sumama? Haist! Nanatili na lang sana ako sa bahay. "Zari," tawag nito at rinig ko ang mahina niyang pagtawa, pero hindi ko siya sunulyapan. Titig na titig ako sa dadaanan namin. Haist! Kung nasa ibang sitwasyon kami, talagang bubulyawan ko nanaman siya sa pagtawa niya. "Tumingin ka sa daan baka may ahas!" Sambit ko sa kanya nang hindi tumitingin. Natigilan lang ako nang tanggalin niya ang kamay ko na nakakapit sa braso niya. Nakasimangot ko siyang sinulyapan. "Zari, walang ahas rito," sambit nito. No snakes? Is he serious? Halos wala na nga kaming malakaran dahil sa naglalakihang mga damo. Then the creepy sound. It is also quite dark because of the huge trees that block the sunlight that provides light. "Paano mo nasabi? Ang creepy rito. Balik na tayo, may pera pa naman ako pambili nang gas, pwede pa naman 'yung stove ro'n diba?" Tano

"Mangangahoy ha?" Hindi ko maiwasang asarin siya habang naka unan ako sa dibidib niya.Pansin ko naman na maganda ang treehouse mula pa sa labas, pero hindi pa rin ako makapaniwala nang makita na sa mismong mata ko ang loob ng treehouse.It's look like a room. May kama na nakalagay sa mismong lapag, may lamp sa gilid at lamesa. Ang kama ay may kompletong gamit tulad ng unan at comforter. Gawa ang buong paligid sa mamahaling materials. Just fucking how? Kanino ito?Muli kong naisip 'yong kanina, mukhang ang fingerprint lang niya ang makakapagbukas ng treehouse na 'to.Narinig ko ang tawa nito. "Mangangahoy naman talaga dapat tayo, pero bakit kasi nagpabuhat ka sa'kin? Nagising tuloy," sambit nito.Kinurot ko siya. "Bakit ka kasi nanggugulat? Natatakot na nga ako na baka may ahas," nakasimangot na sambit ko.Sa tingin ba niya nakakatawa 'yun? Ayos lang sana kung takutin niya ako na may ahas sa maaliwalas na lugar, pero 'yung kanina, maiisip mo talaga na may ahas dahil sa mga naglalakiha

"Liga?" Tanong ko kay Jucy.Tumango ito at muling binalingan ang ginagawa.Yes, I'm talking to Jucy. We are with them now because Sebastian and Mang karding caught a lot of fish today. Umuwi saglit si Sebastian para maligo kaya noong papunta siya rito ay sumama na ako. Sa ilang araw namin ni Sebastian na pabalik balik rito ay naging magaan na rin ang loob ko kila Jucy, including Lorna.Lorna apologized to me for what happened, but during that conversation we were still fighting. Paano ba naman ay ako pa ang sinisi niya kaya niya raw hinalikan si Sebastian.Like, what? Ibang klase siya! Is she serious? Siya ang humalik, pero ako ang may kasalanan?Malapit na nga ako sumabog, pero bigla itong nag sorry, kaya hinayaan ko na lang. Ngayon ay ayos naman na kami. Huwag na lang niya talaga susubukang ulitin ang ginawa niya.Napanguso ako. Akin lang ang labi ni Sebastian. Kinagat ko ang labi sa na-isip. Heck! What I am saying? Bakit tunog mapag-angkin ako? Asawa ko naman siya, so ayos lang na

Napangiti ako at tinanggal ang kamay ni Sebastian sa bewang ko. Naramdaman ko ang pag-angat ng ulo ni Sebastian mula sa leeg ko. Ramdam ko rin na napaayos sa pagkakatayo si Sebastian sa likod ko, mukhang nakita niya na rin si Sandara.Sandara, she's my best friend, and she's is the only friend I really trust. Maliban kay Miguel ay kay Sandara ako lumalapit tuwing nagkakasagutan kami ni Daddy, tuwing sumasama ang loob ko sa palaging pagkampi ni Daddy kay Trixie. Tuwing pinapamukha sa'kin nila Tita na sampid lang ako sa pamilya.I didn't tell her about the unexpected marriage because she was in the United States at the time. I just don't want him to come home because of my problem. She, too, has a problem with that time.Kinagat ko ang labi at naglakad papalapit sa kanya para sana yakapin siya, pero..."Sandara, ano ba! Aray!" Daing ko dahil imbes na mahigpit na yakap ang igawad niya ay sunod sunod na ihampas ang ginawad niyo sa'kin."You didn't even call! You didn't even tell me!" Umii