All Chapters of Marrying A Probinsyano? : Chapter 11 - Chapter 20

Zariah's POV           Naitakip ko ang unan sa ulo ko nang makarinig nang kalambog ng isang kaldero. Ano ba ang aga aga!                Hating gabi na nang makapagpahinga kami. Ang pamilya naman ni Sebastian ay umuwi rin, ewan ko ba at hindi na lang nagpalipas ng gabi rito, pero sa bagay maliit ang bahay na 'to, wala silang matutulugan.               "Gising!" Muli ay mas ibinaon ko ang ulo sa unan.               Ang aga aga at halos kakatulog ko lang. Ano bang problema niya?               "Gigising ka o ihuhulog kita

"Noong mayaman kayo hindi niyo na pinaganda man lang 'tong bangka mo?" Tanong ko habang nakaupo na at nakaharap na sa kanya Bored niya akong sinulyapan. "Kung wala kang matinong sasabihin bumaba ka na at huwag nang sumama," masungit na sambit nita habang tinutulak na ang bangka.         Naitikom ko na lang ang labi. Ayoko namang maiwan rito no, wala akong gagawin saka kung paglulutuin niya nanaman ako habang nasa bahay ako at nasa laot siya baka masunog na 'tong bahay.      Mas ayos nang sumama na ako sa kanya.     Hindi ko maiwasang ilibot ang paningin ko nang lumalayo na kami sa dalampasigan. Mula rito ay kitang kita na ang mga bahay ng mga kapitbahay. Hindi naman pala

"Gusto ko maligo," sambit ko habang nakatingin na ngayon sa tubig.   Ibinaba ko ang kamay para maramdaman ang tubig.   "What? No. Malalim rito," sambit nito.       Napangiwi ako. Napaka Kill joy naman ng isang 'to. Malalim? Anong akala niya sa'kin? Hindi marunong lumangoy?   Tumayo ako kaya napasulyap siya sa'kin.   "I said malalim," ulit nito sa sinabi.     "Oh? Eh ano ngayon kung malalim?" Nakataas na kilay na tanong ko.     Bago pa niya ako mapigilan, I've already taken off my t-shirt. My red push-up bra was now viewable. On my upper body, I'm only wearing a push-up bra.   Dahil sa pagtanggal ko sa damit ko ay ramdam ko na agad ang hanging dumampi sa balat ko. Mas lalo ko tuloy gustong lumusong na sa dagat para maligo.     "Come o

Sinimangutan ko siya at inirapan. Halos manluma ako nang mapatingin sa bangka. Ngayon, paano ako aakyat? Ibang klase ka, Zariah. Where is your brain? Why do you seem to have lost your brain, Zariah?     "Need help, asawa ko?" Napaharap ako sa kanya agad at naisandal ang ulo sa bangka nang maramdaman ko ang paghinga niya sa leeg ko.   "Nababaliw ka na ba!" Inis na sambit ko   "No, of course not. I just want to ask if you want or need help?" Tanong nito na ngayon ay may ngisi na labi.   Teka nga, diba ako kanina ang nang-iinis sa kanya dahil para itong nasisilihan sa pwet nang makitang naka bra lang ako, bakit ngayon siya na ang nang-iinis at nang-aasar?    "No! I don't want your help. I don't need your help. And wh

Zariah's POV     "Hey! Ano ba kasi 'yun? Bakit di ka namamansin?" Tanong ko sa kanya.   Mula kanina at hanggang sa pagdating namin ay hindi niya ako pinansin. Oo, as in, hindi niya ako pinapansin, ni tingin nga ay hindi niya mabigay.  Ayos lang naman kami kanina ah. Grabe pa nga 'yung pang-aasar niya sa'kin kaya bakit bigla bigla na lang siyang magiging ganito?   Tulad kanina ay hindi pa rin niya ako pinapansin. Nagpatuloy lang siya sa pagputol ng kahoy na para bang wala ako roon.   "Sebastian, yuhoo!" Tawag ko pa sa kanya.   Napansin ko ang pagkatigil nito at sumulyap sa'kin. Napangiti ako dahil tumingin na siya, pero naglaho rin iyon nang mapagtanto na bakit kailangan kong ngumiti dahil sa i