All Chapters of Marrying the Devilish CEO: Chapter 131 - Chapter 140

#MTDC62: Goodbye Pt.2I can see nothing but rage in his eyes. Nakatitig iyon sa akin at sa bawat segundo na lumilipas pakiramdam ko ay unti-unti na akong nauubusan ng hininga.Ngayon ay bigla akong nakaramdam ng takot para sa sarili ko.“P-Pa…” tawag ko sa kaniya gamit ang aking maliit at nanginginig na tinig.Doon lang siya parang natauhan. Nalipat ang tingin niya sa gawi ni Wesley. Hindi pa rin nawawala ang talim ng mga mata niya.“Get out,” he commanded when his eyes went back to me.“P-Pero Pa--”Hindi ko na ituloy ang dapat na sasabihin ko nang bigla niyang inihagis ang hawak na bote sa direksyon ko. Hindi ako direktang tinamaan ngunit ang pagtama no’n sa dingding sa likuran ko ay lumikha ng malakas na ingay dahilan para mapapitlag ako.“Symphony!” I heard Wesley’s panicking voice. I didn’t moved an inch. Para akong naitulos sa kinatatayuan dahil sa takot at pagkagulat.“Ikaw ang dahilan kung bakit nangyari ang lahat ng kamasalan na ito!” sigaw ni Papa at pabarag siyang tumayo. K

#MTDC63: Rage Pt.2Malalaki ang bawat hakbang ko na tinungo ang entrance ng coffee shop ni Charitee. Hindi ko na alintana ang mga matang sinusundan ako ng tingin. Hindi ko na rin hinintay na pagbuksan pa ako ng abalang security guard.Nang tuluyang makapasok ay mabilis kong nilibot ng tingin ang buong lugar. Huminto ako nang napako ang mga mata ko sa pinakadulong lamesa sa bandang kaliwa, kung saan walang gaanong tao.Tuluyan nang kumulo ang dugo ko nang makita roon si Papa na sumisimsim ng kape. Sa tapat niya ay si Charitee. Parehong seryoso ang kanilang mga mukha. Nagsasalita si Charitee, pero dahil sa distansya ko mula sa pwesto nila ay hindi ko marinig ang sinasabi niya.Walang pagdadalawang-isip ko silang nilapitan.Narinig ko ang mahihinang bulungan ng mga taong narito. Sigurado ako na ako ang pinag-uusapan ng mga tao sa paligid, pero wala akong pakialam. All I wanted right now is to confront these two person.Huminto ako sa mismong harapan nila. Si Charitee ang unang nag-angat

#MTDC64: Mad Pt.2What if people have the ability to foresee the future? Will they still commit mistakes to have the life they wanted? Or will they just go with the flow and follow what is already written in their fate?And what if people have the ability to turn back time? Will they do everything to make things right? Or will they just let their mistakes give them the realization that life is not just about simply living your life, but it is also about accepting and learning?And by doing so, will they feel the contentment within themselves? Will they still feel happy? Will they have their inner peace?The smell of mixed medicines lingered in my nose as I slowly regained consciousness. The subtle sound of a machine from somewhere filled my ear. I opened my eyes and stared at the white ceiling. I, then, heaved a sigh.I feel so empty. I feel drained. I feel hopeless.Kagigising ko pa lang pero pakiramdam ko ay sobra na akong pagod.Hindi ito ang unang beses na nagising ako simula nang

#MTDC65: Tired Pt.2Dinala ako sa ospital sa hindi ko malaman na dahilan. Wesley told me that I need to be checked. Gusto kong tumanggi dahil wala naman akong kakaibang nararamdaman sa katawan ko. Pero dahil sa labis na takot na nararamdaman ay wala na akong pakialam kung saan man ako dalhin ni Wesley. Ang tanging gusto ko lang ay ang makalayo kay Papa.The unfathomable fear that I feel every time I see my father’s face is driving me crazy. Kapag nakikita ko ang pagmumukha niya kahit sa larawan o panaginip lang, pakiramdam ko ay nasa bingit na ako ng kapahamakan.“Hi, Symphony! How are you feeling?” bati sa akin ni Dra. Concepcion. Kagaya noong mga nakaraan, malawak ang ngiti niya pagkapasok pa lang ng pribadong silid ko.I smiled too. Her smile is contagious na mukhang kahit sino ang makakita sa kaniyang nakangiti ay mapapangiti na rin.Sa ilang araw ko nang pananatili rito sa ospital, si Dra. Concepcion na ang palagi kong nakakausap. She always asks me questions kagaya ng kumusta na

#MTDC66: Missing Pt.2Aligaga ako hanggang sa makauwi na si Papa.Dahil sa sinabi niya kanina ay hindi na mawala ang kaba sa dibdib ko.I find Charitee’s wrath as a real threat. I know I should not underestimate what she can do especially now that she’s probably desperate.Bakit naman siya bigla na lang mawawala? Saka saan naman siya pupunta? Wala naman siyang pamilya na pwedeng puntahan.Well, maybe she’s with Wesley’s mother? Pero ano naman ang gagawin niya doon?May problema pang kinakaharap ang pamilya ni Wesley dahil kay Red. For sure Tita Dina doesn’t have time to comfort her. Right?I was preoccupied the whole day. Kung hindi pa ako tinawag ni Jenda para sa tanghalian ay hindi ko mamamalayan na pasado alas dose na pala.Pagkatapos kong kumain ay bumalik din agad ako sa kwarto ko.I couldn’t help but think of the possibility. Series of what ifs kept running on my mind.What is she’s now plotting her revenge?What if she is just waiting for the perfect time?A knock on my door br