All Chapters of Marrying the Devilish CEO: Chapter 121 - Chapter 130

#MTDC57: Splintered Pt.1“Tanggap ni Wesley ang anak ko. He’ll father my child so you don’t have to worry about him. But I promise, when the right time comes, I’ll introduce you to him. Kapag maayos na ang lahat, hahayaan kitang maging ama sa kaniya. Hindi ko siya ipagkakait sa iyo. Pero sa ngayon, please… hayaan mo muna ako. Let me live peacefully, Red.”I know how ridiculous it was to ask him to stay away from his child. I know I am being unfair. But if being unfair is for the betterment for all of us, then so be it.Ito na lang ang natatanging naiisip kong paraan para bumalik na sa ayos ang lahat. Maybe… I am also being desperate…“Walang hiya ka!”In one swift motion, a hand landed on my cheek. Dahil sa lakas ng pakakasampal sa akin ay agad akong nawalan ng balanse. I fell on the ground and frowned when I realized it was Tita Dina who is now looking at me with eyes full of rage.“Ma!” Now, I heard Wesley’s horrified voice.“Sinasabi ko na nga ba! Ang landi-landi mong babae ka! Hin

#MTDC58: Lies Pt.1“Hindi ko na alam kung ano ang paniniwalaan ko,” wala sa sarili kong nasabi.Nakaalis na kami sa bahay ng magulang ni Wesley. Pero kahit na malayo na kami roon, hindi pa rin humuhupa ang halo-halong emosyon na nararamdaman ko. My heart’s still hammering loud and fast. My chest is aching, and I feel like I’m about to go deaf.Wala akong nakuha na reaksyon mula kay Wesley. Diretso lang akong nakatingin sa mga sasakyan sa harapan namin, habang siya ay tahimik lang sa pagmamaneho. I took a deep breath, then I balled my fists.The anger inside me surfaced. Sa tingin ko ay purong kasinungalingan lang ang lahat ng nalalaman ko tungkol sa asawa ko. Hindi ko na alam kung ano ang totoo sa hindi. And it’s frustrating me! Pakiramdam ko ay pinaglalaruan lang nila ako!I drew another deep breath. “Don’t I deserve to know the truth?” My voice trembled. As much as I wanted to keep myself calm, the frustration I am feeling is unfathomable!Ilang minuto kong hinintay ang kasagutan ni

#MTDC59: Decision Pt.1Pagkababa ko pa lang ng taxi ay parang sasabog na ang dibdib ko dahil sa labis-labis na kaba. Para akong lumulutang sa hangin habang tinatahak ko ang daan papasok ng bahay nina Papa. I can’t feel my feet. My anxiety is making my whole body go numb.I don’t exactly know if my father already has the idea of what happened earlier, but I think this meeting is something about it. Lalo pa at pupunta rito ang mga magulang ni Wesley.While my body feels numb, my fingers couldn’t stop from trembling. Wala na akong ibang marinig maliban sa mabilis na pagtahip ng puso ko. My breathing is heavy. Bawat hakbang, hindi lang isang malalim na hininga ang pinapakawalan ko.“Magandang gabi po, Ma’am Symphony! Nasa sala po si Congressman at Madam Stella. Hinihintay po kayo,” bungad sa akin ng isang katulong nang makita akong naglalakad palapit sa main door. She opened the door for me. Walang imik akong pumasok. Hindi ko na nagawang pasalamatan siya. I am too preoccupied of the thou

#MTDC60: Blame Pt.1Parang tumigil sa pag-ikot ang mundo ko nang makitang nakahandusay si Mama sa sahig. Agad siyang nilapitan ni Papa at sinubukang gisingin. Panic is written all over his face.Nang matauhan ay agad ko rin silang nilapitan. Fear dominated my whole system as I hold her cold hand.“Ma…” tawag ko sa kaniya, habang pinipisil ang kamay niya.“Ano pa bang ginagawa mo? You an ambulance!” singhal sa akin ni Papa. Mabilis kong hinanap sa bulsa ko ang cellphone ko. I muttered a curse when I couldn’t find it.“Oh my God! What happened?!” It was Tita Dina’s panicked voice. I looked up and there, I saw her and Tito Fred. Si Wesley naman ay nasa likuran nila at nanlalaki ang mga matang nakatingin sa direksyon namin. Wala pang ilang segundo ay nakalapit na siya sa amin. Kinuha niya sa akin ang kamay ni Mama saka hinawakan ang kanyang palapulsuhan.“We need to bring her to the hospital!” natataranta na sabi ni Papa.“Let’s use my car,” pagpipresenta ni Wesley saka binuhat si Mama.

#MTDC61: Gone Pt.1“Hindi mo na ako kailangang ihatid. Kaya ko naman mag-drive papunta sa ospital,” sabi ko kay Wesley nang nagpumilit siyang ihatid ako.Umaga pa lang at katatapos ko lang kumain. Kararating niya lang galing sa paghatid kay Melody.Napagpasyahan namin na roon muna si Melody sa bahay ng mga magulang ni Wesley para mas maasikaso siya roon. Sigurado kasi akong magiging abala ako ngayon pati na sa mga susunod pa na araw dahil kay Mama. Mabuti na lang at agad na pumayag si Melody kaya hindi na kami nahirapan pa. Well, for all I know, she rather choose being with her Lolo and Lola than being with me. That’s how much she dislikes me now.Isa pa iyan sa pinoproblema ko. She’s still cold and distant. Kahit ang kausapin ako nang maayos ay hindi niya magawa. Saka lang siya sumasagot sa mga tanong ko kapag nariyan si Wesley. He sometimes scold her kapag hindi niya ako pinapansin. Melody will just pout and will have no choice, but to entertain me, kahit na labag sa loob niya.“You