Lahat ng Kabanata ng Accidentally Slept With A Billionaire: Kabanata 81 - Kabanata 90

JONAS almost caught me calling on Kaye, pero mabuti na lang at napatay ko kaagad ang cellphone na ginamit ko sa pagtawag sa kanya. Hindi nila pwedeng malaman that I have a device aside sa cellphone ko na halos tracked nila ang mga taong kinakausap ko at nababasa nila ang mga message na pinapadala ko. I am thankful na nagawan ko ng paraan. One of the maids na inutusan ni Alex na magpainom sa akin ng gamot ay kinuhanan ko ng cellphone without her realizing it. Naipatong niya kasi iyon sa side table ko at pasimple kong kinuha iyon na hindi halata sa angulo ng camera na nasa kwarto ko. Lihim akong kumuha ng bluetooth na earphone at pasimple na inilagay sa akiung tenga habang nakahiga ako at tinakpan ng aking buhok ng ako na lang mag-isa tapos pasimpleng nag scro-scroll sa phone book ko kunwari nag che-check o nag-iisip kung mag me-message ba ako kay Kaye o hindi... I want them to have that impression habang minamatyagan ako nila sa cctv but little did they know that I am in the process

KASALUKUYANG kumakain ng umagahan si Dylan sa balkonahe ng kwarto niya at pakiramdam ko ay nasa cloud nine pa rin ako matapos ang nangyari kanina. Napapangiti ako na hindi namamalayan though got a shocked of revelation di lang din expected na sa gaanong paraan pa magsasabi si Dylan sa totoong nangyayari. Nagsasalin ako ng juice niya sa kanyang baso ng magsalita ito, " You can't stop smiling Miss Cruz... pwede bang paki share ng iniisip mo?" Napatingin ako sa kanya at nag irap ng mata, " Ako na naman iyong nakita mo bakit di ka na lang kumain diyan ano at iinom ka pa ng gamot mo." "Ito naman ang taray kaagad." sabi pa ni Dylan at pasimple akong kinurot sa tagiliran. "Dylan!" tapos natingin ako sa paligid thinking na baka may cctv o hidden camera kahit saan. "Tumigil ka na nga baka mahalata na tayo ano!" halos pabulong ko nang sabi sa kanya tapos umupo ako sa tapat ng mesa na inuupuan niya para ayusin ang mga gamot nito."Somehow I am expecting that to happen, maybe sooner or later

TANGING tango ng ulo ang ang naging tugon ko sa tanong ni Jonas sa akin. I have the feeling na gusto niya akong umamin na alam ko na ang lahat. Naiiyak na ako sa higpit ng hawak niya sa aking leeg. "Dy-Dylan...""What now!?" sigaw nito sa akin habang pinilit niya akong itinayo mula sa silyang kinauupuan ko. Nakahawak ang dalawang kamay ko sa kamay niyang nasa leeg ko. "Na-Nahihirapan akong huminga..." nauutal at naiiyak kong sagot. "Please, bitawan mo ako, nakikiusap ako."Syempre naman will do that... no worries." sabi nito sa akin while he grins like a madman. Then bigla niya akong itinapon sa kama, napatihaya ako at pinilit kong bumangon. Pero bago pa ako makabangon ng tuluyan ay agad na akong dinaganan ni Jonas. "Excited ka na ba? Huh?""Please, nakikiusap ako, huwag..." halos pabulong ko ng sabi habang umiiyak na. "I don't understand , bakit ka umiiyak?Hmmm?!" inangat niya ako sa pamamagitan ng paghawak nito sa buhok, napainda sa sakit. "Argh!" "What now? Nag iinarte ka? D

KASALUKUYAN akong lakad takbo, dire-diretso sa makitid na secret passageway ng mansion. Kahit na iniinda ko ang aking tagiliran dahil sa sakit, sa katanuyan I am bleeding. Me and Jonas had an intense fight but unfortunately I was able to escape and right now I am escaping from Jonas and from those security guards na kinuha niya para maging tauhan niya at bantayan ako na hindi makatakas. I already have this plan na dito dapat kami dadaan ni Kaye para makatakas as I feel that anytime soon Jonas and Alex will find out that I already told Kaye what exactly is happening inside the mansion. But I did not expect Jonas to come rampage sa aking office that night kung saan hawak-hawak ko ang blueprint ng mansion, pasimple ko itong nilagay sa swivel chair ko para di makita nina Dylan... this blueprint reminds me of the secret passageways that we can use to escape.Pabalik na sana ako sa aking kwarto pero sakto at nagulat na lang ako that when I opened the door of my office ay agad ako sinipa n

HOW does being secure, happy, and comfortable amid hell feel? Para sa akin and manatili sa mga loob ng yakap ni Dylan habang nilalabas lahat ng galit, poot at pighati na aking nararamdaman dahil sa sitwasyon naming dalawa ngayon. Ang pagkakataong nakahawak ako sa damit niya na para bang doon ako kumukuha ng lakas ng loob para huwag sumuko. Kung hindi dumating si Dylan at nahuli ako ng mga tauhan nina Alex, ay hindi ko na alam kung may kakayahan pa ba akong lumaban at tumayo. Halos pasuko na ako at binabalot ng takot at galit. Ramdam ko ang unti-unti na akong nilalamon ng kadiliman, parang kandila ng paunti-unting nauupos at nilalamon ng apoy... nasa puntong kwini-kwestyon kung tama ba ang lahat ng aking naging desisyon?Pero sa kabila ng masalimoot na siwatsyon ko ay ang sa tuwing pinipikit ko ang aking mga mata ay nakikita ko ang ngiti nina Nicolo at Nikolai pati na rin ang sa kay Dylan na nagbibigay sa akin ng liwanag at pag-asa na tumayo at 'wag sumuko. Ngayon nakakubli ako sa l