Lahat ng Kabanata ng Hey you, be my father! : Kabanata 11 - Kabanata 20

“Dad! Daddy!” Sigaw ko at tumakbo sa kabilang kanto ng daan. Napalingon siya sa direksiyon ko at lumaki ang mata. Ilang segundo lang ay narinig ko ang busina ng papalapit na truck galing sa kanan ko, ngunit bago pa man ako makalingon para sana tingnan ang truck na iyon ay nasa bisig na ako ng isang malaking kuya.“F*ck!”“D-daddy?!” Sigaw ko nang mapagtantong si Dad ang yumakap sa’kin.“You kid! What on earth is wrong with you?! Anong akala mo may siyam ka na buhay, ha?” Sigaw niya sa’kin. Nagulat ako sa sigaw niya kaya di ako makapagsalita saglit.“S-sorry…” Mahinang sambit ko at napayuko. Hindi ko naman namalayan na umiiyak na pala ako.“You-! What the hell.” Bulong niya at napasampal sa noo. Di ko siya naiintindihan kaya tinitingnan ko na lang ang mukha niya.“You didn’t call me.” Sabi ko at napa-iyak. Ilang araw kong hinintay ang

Tiningnan ko ang paligid ng isang villa kung saan ako dinala. This is the first time I have been here. So this is where that old man lives eh? Nilibot ko ang mata ko sa mga nagkikislapang ornaments sa gilid ng daan. Sa paligid kasi ay may maraming nakapalibut na rosas kaya nilagyan ng harang sa gilid ng daan. Harang na animo’y mas mahal pa sa apartment na nererentahan ko.“Right here.”Napatingin ako sa lalaking nagga-guide sa akin patungo sa loob ng napakalaking villa. Pumasok kami sa loob at bumungad sa akin ang naglilinyahang mga nakaunipormeng maids. Ang laki ng villa na ito kaya siguro marami rin silang maids.“Nasa loob siya.” Huminto siya sa isang nakasaradong pintuan at binuksan iyon. Tiningnan ko lang siya habang wala sa mood na pumasok sa loob. Nakita ko ang matanda na nakawheel-chair na ngayon habang nagmamasid sa malawak na hardin. The walls in front are made of glass so the scenery outside can be seen clearly. Hindi ako

“Talaga? Kaibigan ka ni Dad? T-then you can have this! It’s yours now!” Sabi niya at binitawan ang toy car.“Awww! You’re not only cute! You’re so kind too!” Sabi ko at nginitian niya naman ako. Hmmm… Ngumiti ako pabalik habang seryosong nag-iisip habang nakatingin sa bata.“Anyway, I haven’t seen your Dad for a long time now because I went abroad. I’m sad kaya nang naka-uwi na ako, I was thinking about giving your Dad a gift. Hinanap ko talaga iyon ng mga ilang araw kaya imagine the hardwork I went through. Huhuhu!” Naiiyak na sabi ko.“Uhmm so where is the gift?” Tanong niya sa akin at napangiti ako ng tuluyan.“You’ll bring it to him for me?” Tanong ko ng masigla.“Of course!” Ngiting sabi niya. Ngayon ko lang aaminin na ang cute na niya ngayon, hehehe!“Ahh! Fortunately I always bring it with me! Here!” Ibinigay

Pinahiran ko agad ang mga luhang tumulo mula sa mga mata ko at tiningnan ang batang humahagulgol sa pag-iyak. Gamit ang nanginginig kong mga kamay ay hinawakan ko ang pisnge niya at tinahan siya.“Bakit? Hindi ba nasa school ka? Lumabas ka ba ng school?” Mahinang tanong ko sa kanya.“Bibili lang sana ako ng snacks kasi wala ako makain.” Pagpapaliwanag niya habang dahan-dahan na siyang tumigil sa pag-iyak.“Binigyan naman kita ng baon ah? Lumabas ka pa rin? Paano kung nadaganan ka nga? Ano nang gagawin ni Mommy? Ha?” Sunod na sunod na tanong ko.“Sorry na Mommyyyy… wahhhhh!” Lumakas na naman ang iyak niya kaya niyakap ko na lang siya. Salamat sa Diyos at walang nangyaring masama kay Munde. Dahil kung meron man, ‘di ko talaga alam kung anong gagawin ko dahil sa pagkataranta. I can’t bear to see my son get hurt, I’d rather get hurt than my baby. Kakayanin ko lahat ng sakit para kay Mund

“You have a problem with that? Anong pangalan mo?” Tanong ko sa kanya at sinenyasan siyang lumapit sa akin. She’s still a junior pero kung makaasta ay para bang siya ang may mas mataas na posisyon sa aming dalawa. Ayoko sa lahat ay ‘yong nasosobraan na ng kayabangan, hindi man lang marunong lumugar. Pero unang araw ko pa lang dito kaya palalampasin ko ang isang ‘to.“Hannah. Ayaw ko magplastikan kaya sasabihin ko na sayo ‘to. Hindi kita gusto at hindi ko rin gusto na napunta ako sa team na ito. As a leader, ang simple-simple mo tingnan, hindi ko alam kung may taste ka ba o wala. Tingnan mo sila ni Briona at Thian, isang tingin pa lang alam mo ng may maibubuga. I refused to be trained under you. I want a transfer.” Deretsong sabi niya na ni hindi man lang siya pumipikit ng mata habang sinasabi iyon sa pagmumukha ko. Tahimik lang akong nakinig sa sinabi niya at napalibut ng mata sa ibang taong nakatingin sa amin.“You