Pinahiran ko agad ang mga luhang tumulo mula sa mga mata ko at tiningnan ang batang humahagulgol sa pag-iyak. Gamit ang nanginginig kong mga kamay ay hinawakan ko ang pisnge niya at tinahan siya.
“Bakit? Hindi ba nasa school ka? Lumabas ka ba ng school?” Mahinang tanong ko sa kanya.
“Bibili lang sana ako ng snacks kasi wala ako makain.” Pagpapaliwanag niya habang dahan-dahan na siyang tumigil sa pag-iyak.
“Binigyan naman kita ng baon ah? Lumabas ka pa rin? Paano kung nadaganan ka nga? Ano nang gagawin ni Mommy? Ha?” Sunod na sunod na tanong ko.
“Sorry na Mommyyyy… wahhhhh!” Lumakas na naman ang iyak niya kaya niyakap ko na lang siya. Salamat sa Diyos at walang nangyaring masama kay Munde. Dahil kung meron man, ‘di ko talaga alam kung anong gagawin ko dahil sa pagkataranta. I can’t bear to see my son get hurt, I’d rather get hurt than my baby. Kakayanin ko lahat ng sakit para kay Mund
“Mangako kang hindi ka na lalabas sa school, Munde. Or I will really be angry.” Pagpapaalala ko kay Munde. Tumango siya sa akin habang nakatingin sa mga mata ko.“Okay, kiss Mommy goodbye.” Sabi ko at hinalikan niya ako sa pisnge bago siya umalis papasok sa gate ng school. Nang nakapasok na siya sa loob ay pumasok na ako sa kotse at pumunta na sa kompanya dahil ito ang unang araw ko bilang isang trabahante sa kompanyang iyon. This is the main reason why I came back to this country. To get my revenge.It would be best if I can approach Kristina easily, kaya nag-apply ako bilang isang designer. I need to be Kristina’s exclusive designer. Sabi nga nila, keep your friends close and your enemies closer.Ano kayang pakiramdam kapag ang taas na ng lipad mo tapos bigla ka lang babagsak? Mas masakit yata ang bagsak kapag mas mataas ang lipad. Kristina, Kristina, taasan mo pa ang lipad mo. Nang sa gayon ay kapag bumagsak ka na ay ‘di ka
“You have a problem with that? Anong pangalan mo?” Tanong ko sa kanya at sinenyasan siyang lumapit sa akin. She’s still a junior pero kung makaasta ay para bang siya ang may mas mataas na posisyon sa aming dalawa. Ayoko sa lahat ay ‘yong nasosobraan na ng kayabangan, hindi man lang marunong lumugar. Pero unang araw ko pa lang dito kaya palalampasin ko ang isang ‘to.“Hannah. Ayaw ko magplastikan kaya sasabihin ko na sayo ‘to. Hindi kita gusto at hindi ko rin gusto na napunta ako sa team na ito. As a leader, ang simple-simple mo tingnan, hindi ko alam kung may taste ka ba o wala. Tingnan mo sila ni Briona at Thian, isang tingin pa lang alam mo ng may maibubuga. I refused to be trained under you. I want a transfer.” Deretsong sabi niya na ni hindi man lang siya pumipikit ng mata habang sinasabi iyon sa pagmumukha ko. Tahimik lang akong nakinig sa sinabi niya at napalibut ng mata sa ibang taong nakatingin sa amin.“You
Munde’s POV:Nakapangalumbaba ako habang nakatingin sa mga kaklase kong hindi ko masabayan sa paglalaro. Naglalaro kasi sila ng airplane, eh ayaw ko ng airplane. Wala rin silang may dalang mga toy car kaya hindi ako makapaglaro kasi hindi ko rin dala ang toy car ko. Ang laki kasi non’ alangan namang bitbitin ko dito sa classroom namin. Baka mapalo ako ni Mommy na naglalaro lang ako sa loob at hindi nag-aaral ng maayos. Gusto ko pa naman ding dalhin iyon at maglaro tulad nila.Napatingin ako sa pintuan ng room namin dahil bumukas iyon, may pumasok naman na batang babae na sobrang pamilyar sa akin. Ah! Sabi ko na nga ba classmate ko siya eh!“Hala! Hala! Pumasok siya!”“Nakarating na naman si Aira!”“Hindi natin kakaibiganin iyan baka suntukin tayo, sinuntok niya kasi nang nakaraan si Brian!”“Paanong hindi susuntok eh tomboy siya.”“Hala baka marinig tayo,
“Why shouldn’t I?” Tanong niya sa tanong ko na ikinasimangot ko. But seriously, why is my Dad here? Could it be na may anak siya na inihatid niya sa school? May anak na si Dad? Kumunot ang mukha ko sa lungkot nang mai-isip na may anak na si Dad. Kung may anak na siya, may pamilya na rin siya? Kung ganoon ay wala na bang pag-asa si Mommy?Hindi ako nagsalita dahil sa kaka-isip na mayroong pamilya na pala si Dad ko. Kung kailan nakahanap na ako ng Daddy ay hindi na pala pwede. I’m so sad.“Ba’t natahimik ka? A penny for your thoughts, kid?” Inangat ko ang ulo ko at tiningnan sa mata si Daddy na nakayukong nakatingin sa akin.“A-ano, why are you here? May anak ka bang inihatid sa school?” Hindi ko na siya tinawag na Daddy dahil may nagtatawag na pala sa kanya ng ganoon. I am really sad, I really want this person to be my Dad.“What are you talking about? Nandito ako dahil may appointment ako sa prin
Devan’s POV:“Sir, regarding the incident yesterday, I’m terribly sorry. Due to our negligence, we almost caused you big trouble.”Hindi ko siya pinansin pero seryoso parin akong nakikinig. Siya ang principal ng school na pinapasokan ng batang iyon, iyong batang muntikan ng mabundol ng sasakyan. How could they be so lax? What if the kid got hit by that truck? If it wasn’t for my timely reflex, he would’ve got hit, or worse die.“Yes, because of your negligence, a little kid almost died. Your apology is deemed worthless, this is a serious matter, principal. Oh, I also investigated. This school not only lacks security, but it also lacks propriety.” Itinapon ko sa kanya ang mga litrato ng guro na naghandle sa mga oras na iyon kasama ang isang lalaking guro din. Apparently, they actually ditched their classes just to exercise some inappropriate behavior during their working hours. And because of that, Mun
Adeloiza’s POV: Hininto ko ang kotse sa harap ng mismong gate sa kindergarten school pero hindi muna lumabas. Unang araw ko palang sa trabaho marami na agad nangyari na kung ano-ano. However, the most importnant thing is that I finally got the opportunity to get close to Kristina. If I’ll become her exclusive designer, there will be much more opportunities for me to slowly bring her down. Slowly tear up her gigantic wings and drag her down until she can no longer fly no matter what she does. The best revenge is not to make the person lose what she likes most in a blink of an eye, but to make her suffer from a slow torment. Take everything one at a time, take away the things she’s confident she will never ever lose until there’s nothing left. Iyong nahulog ka sa bangin tapos may nakita kang makakapitang lubid? Kakapitan mo iyon pero sa huli ay putol pala na lubid ang nakapitan mo. I’ll give her that kind of hope whilst taking everything from her
Inalis ko ang gulat na ekspresyon sa mukha ko at pinilit na ibinalik iyon sa dati kahit na ang lakas na ng tibok ng puso ko. Hindi niya naman siguro ako namumukhaan hindi ba? Sobrang dilim ng kwartong iyon, ni mismo ako nga ay hindi ko makita ng maayos ang mukha niya. Nakita ko lang iyon ng klaro ng lumiwanag na. Napaginhawa naman ako ng malaki sa naisip.“I’m sorry. My son is just being naughty, he’s a very naughty kid. Huwag mo sanang seryosohin ang mga pinagsasabi niya.” Pilit na sabi ko sa kanya na hanggang ngayon ay hindi parin naaalis ang paningin sa gawi ko.“Hmm, he’s a naughty kid alright. Don’t worry, I like naughty kids.” Sabi niya sa akin at ngumisi. Ewan kung anong klaseng ngisi iyon pero hindi ko iyon nagustuhan kaya kumunot ang noo ko.“Ahhh thank goodness then.” Awkward na ngiti ko sabay hila kay Munde na palihim lang kaming tinitingnan. Nginitian ko siya na parang nagsasabing,’mag
Tumingin ako sa likod ng sasakyan gamit ang side mirror at napabuntong hininga. Thank goodness hindi siya sumunod. Kung susunod siya ay aalis kami sa apartment at magrerent na naman ako sa iba para lang hindi kami masundan.“Mommy, you don’t like Daddy?” Tanong ni Munde sa akin while crouching at his seat. I can tell he’s sad or something. Yes, I don’t like him at all. I don’t like everything about him kaya huwag ka ng lalapit-lapit pa sa kanya. Gusto ko sanang sabihin iyon sa kanya pero hindi ko magawa nang nakita ko ang mukha niyang papaiyak na. I felt bad about this, but still, I don’t want him to know that that person is his real father. Sorry baby, I’m so sorry Mommy is selfish.“Yes darling.” Mahinang sagot ko sa tanong niya na mas ikinalungkot niya.“Bakit?” Papa-iyak na tanong niya. Tinigasan ko ang sikmura ko at hindi ko inalintana ang lungkot na nararamdaman niya kahit masakit din
"F*ck." Napahilamos si Fredrick ng mukha niya. I only silently sighed along with helplessness. This guy, I have already told him several times to stop whatever it is he's feeling about me. But, he's just so persistent. I don't want to hurt him nor don't want to give him false hopes. That's why I am avoiding him hoping he'll stop eventually."Fredrick, I don't want to hurt you. Sinabi ko na sayo dati na itigil mo na. Walang patutunguhan ang kung ano mang nararamdaman mo sakin. You're my friend, I don't want to lose our relationship because of something like that." Mahinahong litanya ko sa katahimikan."How? Tell me how can I stop? I've already drowned, Dele. Ang hirap umahon, ang hirap pigilan. Ayaw ko ring masira ang pinagsamahan nating dalawa pero, f*ck, I can't accept being just a friend, Dele. I like you, no, I love you. Kahit sa panahon na iyon minahal kita bilang ikaw. Tanggap ko lahat ng nangyari sayo, I am even willing to accept about Munde. I can assure you I w
"Dad, bakit ka nandito? Are you here to see me?" Bumaba si Munde sa pagkakakarga ko at lumapit kay Devan at nagsalita nang may masiglang boses."Wait, Dad?" Nagtatakang saad sa akin ni Fredrick na parang nagtatanong kung anong nangyayari. I bit my lower lip and deeply sighed with exhaustion. Damn it, one was already frustrating enough and then another one came. I'm so exhausted!"Hey, 'son'. How's your day going?" Tanong ni Devan kay Munde at kinarga siya. Hindi ko alam pero pakiramdam ko ay parang binigatan niya yata ang tono niya nang ibanggit ang salitang 'son'."It was great! I got a lot of stars today! Ito oh! Ito pa!" Pakita niya sa mga reward stars ng teacher niya. Nakatatak iyon sa mga braso niya habang ipinapakita kay Devan na seryoso naman nakinig."Smart kid. And... Who's this?" Tanong niya at biglang lumamig ang paningin nang tiningnan niya si Fredrick."Siya si Tito! Friend ni Mommy!" Sagot ni Munde."Oh, 'Tito' you say." Ngiti niya.Bakit pakiramdam ko ay may kuryente sa
"Oh? Akala ko di mo pa ko nakilala at ipagpatuloy ko pa sana ang kwento ko." Sabi ko na may nakakalokong ngiti."Sorry okay? Buti at wala dito ang manager ko. Kung narinig niya ang pinagsasabi mo baka makutusan na naman ako 'nun! Haven't I already told you not to utter about that incident, huh? I'm trying to move on okay?!" He helplessly pleaded.This guy, is no other than Fredrick. Back abroad, I met a few friends. This guy was one of them. Nagkakilala kami sa Yureachin Corporation. He was one of the model there and I was a designer. Na-assign na rin ako sa kaniya kaya nagkalapitan kami sa isa't-isa. By the way, he's half filipino and Mexican. Nasabi ko na rin sa kaniya noon ang mga gulo ko sa buhay once nalasing ako. Nalaman ko na lang na alam na niya pala lahat pati sa anak ko. Ever since that day, naging masyado na siyang close sa akin. It's not like I was the one initiating, pero siya ang lapit ng lapit.May nalaman din ako sa kaniya na hindi ko na sana nalaman pa. Kaya parang gu
1 hour ago..."Anong meron? Bakit busy yata ang mga tao?" Tanong ko sa sarili nang makita ang mga taong nagsilakaran kaliwa't-kanan na parang nagmamadali."Lead! Buti at nandito ka na!" Nagmamadaling sigaw ni Hannah pagkapasok ko lang sa room namin."What's the rush? At bakit di mapakali yata ang mga tao sa hall? Anong meron?" Nagtatakang tanong ko."Ngayon ko lang din nalaman! May sikat na international model na magiging guest ng kompanya. Makakasama niya yata si Kristina sa isang shoot." Paliwanag niya.I raised my eyebrows. Kristina? With a famous international model? Hindi pa yata siya ganoon ka sikat para makapartner ang isang international model. There must be something else going on. I don't believe these ridiculous rumors."Kanina ka pa tinatawag ng assistant ni Miss Kristina. Pinapapunta ka, maybe it's about that model guest." Sabi niya pa. Tinanguan ko lang siya at pumunta na ng kwarto ni Kristina."Ahh! Kate! Thank goodness you're here!" Pagkapasok ko pa lang ay binungad ag
"May nisuntok ako kanina! Salbahi kaya nisuntok ko!" Masayang saad niya pa. Hindi agad nag sink in sa utak ko ang sinabi niya kaya hindi ako agad nakakibo.Teka ano raw? Tama ba 'tong narinig kong sinabi niya?"May... sinuntok... ka?" Wala sa sariling tanong ko."That's right! That's right! He was a bad kid! Sabi niya kamukha ko raw ang uncle niya tapos tinawag akong bastardo. Sabi niya pa, si Mommy ko raw ay kabit-"Pinutol ko ang susunod niya pang sasabihin. Baka kung ano nang ibuga ng bibig niya. Hindi yata tamang sabihin ng isang limang taong gulang na bata ang mga salitang 'yun."Baby, huwag magsalita ng bad words. Bad 'yun. Sino bang nagsabi sayo 'nun ha at nang mapalo ko?" Tanong ko sa kaniya."Klasmet ko, Mommy." He replied while fiddling his fingers."Masama ring manuntok. Bakit mo naman kasi sinuntok? Saan mo ba nalamang sumuntok ha? Ang bata-bata mo pa, nagiging basagulero ka na." Pagsesermon ko sa kaniya."S-sorry....wa.. wahhhhhhhh! Sorry Mommy nisuntok ko siya! Wahhhhh!"
Inabot yata sila sa pagpili ng samples ng tatlong oras. As her designer, nagbigay ako ng advice para sa pipiliin niyang gown. After all, my tastes are so much better compared to her. Of course pinili ko ang tatlong sa tingin ko ay pinakamalamang sa lahat ng samples. Sumang ayon siya sa sinabi ko. It seems like she trusts me in this matter that's why she probably agreed. Lumabas na ako ng room at dumeretso papuntang room ng team ko nang nakita nila akong nakabalik na ay pumunta sila sa meeting area namin at umupo. Nilatag ko sa lamesa ang tatlong sample sketches na napili at nag anunsyo. "This is the sample sketches na pinili ni Miss Kristina." Sabi ko. Tiningnan nila iyon at tumango. "We will be doing this respectively. Ito ang una, ito ang pangalawa at ang huli niyong gagawin ay ito." Sabi ko sabay turo sa mga samples. "Kailan tayo magsisimula?" Tanong ni Hannah. "It would be better if we can start tomorrow. We have a tight schedule since malapit na. Sa ngayon, Hannah, make the
"Ito na, lead. Natapos ko na ang sketches, I added another five samples since may mga designs akong gustong ipresent sayo. I revised all of them multiple times already pero may mga parts na hindi ako sigurado. Tingnan mo." Sabi sa akin ni Gwen habang inilahad ang mga sample sketches niya. Tiningnan ko iyon isa-isa ng maigi. Bawat sample sketch ay may kanya-kanyang designs, it's not bad but it's not that good either. Pininpoint ko ang mga areas na gusto kong iparevise sa kaniya. Iniba ko rin ang designs na hindi ko nagustuhan. May mga areas naman na unique ang pagkakagawa at nagustuhan ko iyon ng husto. As expected, Gwen really has creative ideas. She only needs proper training and experience, I believe she'll shine as a designer. "Ito at ito, ibahin mo iyan. Mas maganda kung ang ilagay mo diyan na design ay itong nilagay mo dito." Turo ko. Seryoso siyang nakinig sa mga sinabi ko habang nagsusulat ng notes ng mabilisan. "Okay. I will send you the revised samples later in the afternoo
Akala ko mahihirapan akong tabuyin ang g*go pero hindi ko inaasahan na madali siyang maka-usap ngayon. Ilang salita ko lang ay tumango siya agad at walang alinlangang umalis na. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa inasta niya nang papaalis pa lamang siya. Pakiramdam ko kasi ay parang may mali. Lalo na sa mukha niyang nakatingin sa akin kanina nang sinabi niya ang mga huling katagang iyon. Pakiramdam ko ay may nadiskubre siya na hindi ko alam kung ano, pero may kutob akong masama iyon. I have never doubted my guts, that’s why I am so confident with myself. But now, I can’t even pinpoint what this bad hunch is telling me. It’s making me helpless. Wala akong magawa kundi magmasid na lang sa mga susunod na mangyayari. Ilang sandali kong tiningnan ang kalayuan kung saan nawala ang imahi ng sasakyan ni Devan habang may malalim na iniisip. Napagtanto ko lamang na sobrang tagal ko na pa lang nakatayo doon nang naramdaman ko na ang lamig ng gabi. I shivered a little before deciding to retur
Binigyan ko ng matalim na tingin si bulaklak nang makita kong napatingin si Devan sa kanya. Nalilito ang mukha niyang nakatingin kay bulaklak na namumula ang mukha dahil sa kaka ubo.“That bastard was no longer around.” I solemnly replied to his question. Hindi ko na pinansin si bulaklak na nakayuko lamang na umiinom ng tubig.“I see. Is he still alive?” Tanong niya ulit.“Unfortunately, yes.” I snorted.“To think that such a guy actually exists, how shameful. How could he leave the two of you alone? You’re right, he’s a bastard.” He casually uttered with a blank face.“Cough!” Napatingin ako ulit kay bulaklak na umubo. Nang mapansin niya ang masama kong tingin sa kanya ay ibinaling niya ang atensyon niya kay Munde na hanggang ngayon ay masaya paring kumakain.“Little Z, kain ka pa. Marami pa nuggets, oh.” Pag-iiwas niya habang inaabutan si Munde ng ilang nuggets.“Yeah, he’s a full bloom bastard.” I grinned at him. Gusto ko sanang tumawa ng malakas dahil sa pag iinsulto niya sa saril