Lahat ng Kabanata ng My Childish Husband is a Mafia Boss: Kabanata 11 - Kabanata 20

"Mag-aaral na ulit ako?" gulat na tanong ni Rechelle."Oo, gusto kong mamuhay ka nang normal na buhay sa ngayon. Kung balak mo pa ring matuto mula sa akin tungkol sa ibang bagay, sabihin mo lang," sabi ko at nguniti ngunit nag iwas lang siya ng tingin."Okay," Bulong niya."Ako maghahatid sundo sa iyo!" masayang presenta ni warren. Halatang halata sa kaniya ang saya mula nang dumating si Rechelle sa buhay namin."Sure!" nakangiting sagot ko.*ring*ring*ring*"Hello? " sagot ko sa tumawag."Handa ka na ba?" tanong ni yuhan, kaya agad akong lumayo mula kila Rechelle at Warren na masayang naghahanda sa pag-aaral ni Rechelle."Kailan na ba?" takang tanong ko."Seryoso kang nakalimutan mo? rechelle naman ilang araw na natin 'tong binabalak," reklamo niya."Binibiro lang kita, relax. May isa pa

"You guys, ready?" bungad na tanong sa amin ni Yuhan na biglang sumulpot sa kung saan."Yuhan? What are you doing here?" takang tanong ko sa kaniya."Dumaan lang ako para i check kayong dalawa," sagot niya at umupo sa sofa. Uso talaga sa kaniya ang salitang feel at home eh.Napatingin ako kay Rechelle na nakasilip sa pintuan. Ngumiti ako sa kaniya ngunit agad siyang nagtago. Hindi pa rin siya sanay sa akin o kay Warren.Matapos kaming magbihis, paalis na sana kami pero 'di ko mahanap kung nasaan si Rechelle. Para hindi niya maisipang lumayas, kumuha ako ng body guards para bantayan siya. May mga maid naman para alagaan siya sa loob ng bahay."Are you worried?" tanong sa akin ni Warren."Hmm," patangong sagot ko."Don't worry, Rechelle is smart. Hindi siya aalis kasi maraming bad guys sa labas ng bahay." Ngumiti ako sa sinabi

Muli akong napabuntong hininga habang nakatitig sa kawalan.  Ito ang unang pagkakataon na sinira ko ang misyon, ngayong napag isip isip ko na ang mga ginawa at sinabi ko kay Yuhan kagabi, na-realize ko ang pagkakamali ko."Wifey, kanina ka pa bumubuntong hininga, may problema ka ba?" malambing na tanong sa akin ni Warren."Wala namang problema, Warren. Nag-iisip lamang ako," sagot ko at ngumiti sa kaniya.Sa ngayon, inalis muna ako ni Yuhan sa Mission dahil sa mga sinabi ko kagabi. Pag-isipan ko raw muna ang mga sinabi ko.Anong gagawin ko? I clearly know how i feel about Warren. I want to protect him no matter what, pero, tama bang isuko ko ang lahat para sa lalaking ilang buwan ko lamang nakikilala?Ilang taon kong pinaghirapan ang kinatatayuan ko ngayon. Kahit anong mangyari ipaghihigante ko ang pagkamatay ng mom ko. "Warren, kung papipiliin ka, ako o yung pangarap mo, ano pipiliin mo?" Wala sa sarili kong naitanong kay Warren

"We didn't know who did it. She was poisoned." Bumagsak ako sa mga tuhod ko sa narinig. "You are bleeding," malamig na saad niya. Saka ko napansin ang sugat sa paa ko. Natawa nalang ako nang mapait."Kaya pala, bigla ka nalang naging distansya sa akin at ayaw mo akong lumapit sa puntod niya. Alam mo hindi ba?" nanghihinang sabi ko habang nakatitig sa paa kong dumudugo."You Don't want me to be happy, so you killed the person i loved." Dagdag ko pa pero nanatili pa rin siyang tahimik. Pinipigilan ko na lamang ang luha kong nagbabadya tumulo.I never imagined na isang araw, darating yung araw na muli akong magiging ganito kahina."What's going on, dad? Anong pinagsasabi ng babaeng ito?" Hindi ko liningon sino sa step sisters ko ang nagsalita, at nagmadaling umalis sa lugar na iyon.Pagkasakay ko sa kotse ko, pinaharurot ko iyon papuntang bahay ni Yuhan. Bago ko pa man marating ang bahay nila, may biglang sumulpot na sasakyan sa harap ko kaya madali ko iyong iniwasan.Dahil sa biglaan

Maaga akong nagpunta sa bahay nila Warren at Yiesha. Una palang nang makita ko si Warren, kinutuban na ako agad na hindi siya normal na tao. Pero hindi ko malaman anong pagkatao niya talaga. Anong koneksyon niya sa Saint mafia at nagawa niya akong utusan na ilabas si Yiesha sa matagal na naming pinaghahandaan na digmaan.Naaalala ko pa noong una kong makilala si Yiesha.*Flashback*Muli nanaman akong tumakas mula sa mga bodyguards ko para gumala sa bago naming tinitirhan. Laging wala ang parents ko dahil masyado silang focus sa pagiging doctor nila. Hindi man lang nila maalala na may anak pa sila.Habang naglilibot sa buong lugar, kinabahan na ako nang mapansin kong hindi ko na maalala saan ako dumaan. Ikot ako nang ikot kakahanap sa bahay namin, pero hindi ko mahanap."Are you seriously about to cry?" Nagulat ako nang may boses babae ang nagtanong sa akin ng obvious namang bagay."I'm lost," naluluhang saad ko sa batang babae."Idiot," rinig kong bulong niya. Magrereklamo na sana ak