All Chapters of The Untold Story of Jewel : Chapter 71 - Chapter 80

"Where are we?" Jewel asked me as she open her eyes. Para pa akong na hipnotismo ng matitigan ko ang mga mata niya, kung kaya't hindi ako nakapag salita kaagad. "I said where are we?" muli niyang tanong. "I-i... Ahm, we're here," I stuttered. Bwisit! Bakit kailangan kong mautal?! Para naman akong nagbibinatang pururot nito! "Okay ka lang ba?" Tinaasan niya ako ng kilay, halatang nagtataka sa inaakto ko. "Kumalma ka Steve... Para kang tanga, 'di mo bagay," giit niya pa,  bago tinanggal ang seatbelt niya at nauna ng bumaba.  Bumaba na lang din ako at sumunod sa kaniya sa loob. As usual halos puno ang Moris Restaurant. Kaya mabuti na rin na nasabihan ko si Lucas na kakain kami rito ni Jewel. He reserved the private room for us, para lang sa lintek na banana cue o lumpiang gulay. Pinasa

Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ni Jewel ngayon at kung ano ba ang iniisip niya. Habang sakay ng kotse pauwi sa Baguio, tahimik lang siya, nakataas ang dalawang paa at yakap ang sarili. She seems afraid of something.  "Are you feeling better now?" I asked with concern. I don't want to see her like that. Parti pa rin kaya ng trauma na natamo niya kaya siya nagkakaganyan? Hindi siya sumagot at nanatili lang na tahimik at tulala sa kawalan. Napabuntong hininga na lang din ako habang maingat na nagmamaneho. Hindi pa kami pwedeng umuwi sa MGS ngayon hanggang hindi pa nahuhuli si Laura. Ayaw kong muling mailagay sa piligro ang buhay ng mga anak ko pati na rin si Jewel lalo na ngayon at nakumpirma naming buntis siya. I feel happy about that, but I can't help myself to overthink what was happening to Jewel.Hindi naman kasi siya sumasagot. Hind

Nagising ako sa kalagitnaan ng gabi sa hindi ko malamang dahilan. Ngunit base sa panginginig ng katawan ko, at luha sa mg mata ko... Malamang dahil ulit sa panaginip. Dati halos araw-araw na bumabalik sa panaginip ko ang malagim na nakaraan ko, ngunit ngayon bihira na lang. Pero tulad ng dati, hindi ko pa rin maiwasang matakot, mangamba at manghina dahil doon. I was about to stand up but Steve hugged me tightly. His eyes were still closed, probably sleeping. I touch his nose, gently tracing my fingers from his nose to his cheek. I remove the strands of his hair that falls to his forehead, his brows furrowed as I did that. "Thank you for staying by my side Steve," I whispered. Alam kong hindi siya sasagot dahil tulog na tulog pa siya kaya naman gagamitin ko ang pagkakataong ito para sabihin sa kaniya an

"What happened?! Are you alright?" Nag-aalalang taking sa akin ni Lucas. Kimunot ang noon ko dahil sa inaakto niya, sinuri niya pa talaga ang katawan ko kung may sugat daw ba ako o wala.  Don't get me wrong, Lucas was my first ever friend bago pa mabuo ang samahan naming Macho Gwapitos. My family and his family were great friends, simula prep hanggang college magkaklase na kami. Alam ko na nga rin ang kulay at amoy ng punyetang utot ng hudas na yan! Daig pa namin ang mag-asawa sa totoo lang. Kaya naman nakakatuwang kahit na napaka o.a niya mag react, alam kong nag-aalala siya. "Anong nangyari sa'yo?! May nang rape ba sa'yo? Ninakawan ka? Sagot!" Sunod-sunod na tanong naman ni Matteo na halos kapapasok lang. Maya-maya pa ay nagsipasok na rin ang iba ko pang mga kaibigan na halos iisa a

"What did you say?" Hindi makapaniwalang tanong ko sa kaniya. I can't believe that I hear those words from him."I'm sorry babe, hindi ko naman sinasadyang mapakinggan ang mga-""Not that!" Putol ko sa kaniya. "You want to kill them? Alam mo ba kung ano ang idinulot sa akin ng ginawa kong 'yon Steve? Alam mo ba kung gaano ko pinagsisisihan na nagawa ko 'yon? I can't sleep properly at night because of that memory. I'm scared of the dark and even afraid of something spooky sound because of that. I almost lost myself because of that. And because of that...I was scared of myself too," sunod-sunod kong sabi sa kaniya.Nagsimula na namang tumulo ang luha mula sa mga mata ko ng dahil sa mga alaalang 'yon. My body was shaking, my hands were trembling and sweating. I feel deaf and only the sound of my voice saying 'help me' was the only sound that I heard right now. Pinilit kong isiksik ang katawan ko sa pader kung saan alam kong wala na akong kawala pa. Itinatago ko rin ang mukha ko sa mga tu