All Chapters of Fenced by the Billionaire: Chapter 131 - Chapter 140

Hindi ko mapigilan Ang sariling mapasulyap sa kabilang table. Napayukom ako ng palad sa ilalim ng mesa. May binubuling si Tremaine kay Luciano habang nakatitig at nakangisi sa direksyon ko. Pagkatapos niyon ay tumawa ang dalawa at sobrang lapit ng mga mukha nila. Hindi ko na matitiis pa ang nakikita.Tatayo na sana ako pero inunahan ako ni Xeonne. Nagpalakpakan ang mga tao. Tumingin ako sa harap. Katatapos lang ng mensahe ni Lolo Luxio at pinapaakyat nito sa entablado ang apo.“Once again, my grandson and Mont de Corp’s CEO Xeonne Sage Gauran Monteverde,” muling pakilala ng matanda.Huminga ako nang malalim at pumalakpak din. Nilingon ko si Ella. Kagaya ko ay panakanaka rin itong sumusulyap sa kabilang mesa. Pinapasadahan nito ng pataas-babang tingin habang nakangiwi ang naglalandian sa kabilang mesa.“I would like to thank everyone for coming tonight. This day is special for the Monteverdes because at this very same day my great grandfather founded Mont de Corp who has been a part of

“A-Anastasia... My daughter...” Iminulat ko ang mga mata nang marinig ang pangalan. Wala akong Makita kundi ang walang hanggang kadiliman. “Ma’am, I want you to calm down and tell me what happened.” Dinig ko sa isang ‘di pamilyar na boses. Bumangon ako. Niyakap ko ang sarili dahil sa sobrang lamig. “Sinagasaan ang anak ko. Sa Salazar street.” “Mom?” tawag ko nang marinig ang boses niya. “May I know the name of the victim?” Naglakad ako at hinanap ang pinanggagalingan ng mga boses. “Anastasia... Anastasia Veda Sullivan,” sagot ni Mom. Tinunton ko ang boses at dinala ako ng mga paa sa harapan ng isang babaeng nakahandusay sa malamig na kalye. Nakatalikod ito sa ‘kin at wala akong nakikitang ni katiting na sinyales ng buhay. Dali-dali akong lumapit para tulungan ito. “Miss...” Inabot ko ang balikat nito at hinarap sa ‘kin. Napaupo ako nang makita ang mukha ng babae. Umatras ako’t napatakip sa bibig. Nanginginig ang buong katawan ko. Dilat ang mga mata nito at naligo sa sarilin

I just finished a clean make-up look on my face. I stared at myself in the mirror focusing on my hair. I visualized myself with the hairstyle that will match my makeup and dress. I straightened my back and pulled my wavy hair back from the face. I twisted and plaited my hair loosely for a casual updo before wrapping it in a circular coil around itself and securing them with a hair tie and bobby pins creating a chignon bun. I leaned over for a closer look and smiled in satisfaction.“Here it is.” The door opened and revealed Mommy Xiandra holding a huge rectangular champagne coloured box.She put the box on the bed refusing to look at me. Not even a glance.“Thank you, Mom,” I said looking at her over my shoulder.“Yeah... yeah... whatever,” she responded and hurried out of the door.I shook my head. She was acting as if looking at me willnturn her to stone. I looked at myself once more. We were all busy these past few weeks, business, career, family and all. We deserve this night for

Sabay silang napalingon sa direksyon ko. Bakas ang gulat sa mga mukha nito. Inangatan ko sila ng kilay.“M-Ma’am Anastasia...” nauutal na sambit ng babaeng may hawak ng cellphone.Nilahad ko ang kamay para hingin ang cellphone nito pero umatras ito’t tinago ang hawal sa likuran.“We did for you,” giit ng isa sa kanila at nangahas pang umabante pa.I snapped my head in her direction and coldly said, “did I ask you too?”Umiling ito at napayuko.“Bakit ang dali mong magpatawad? Niloko ka nila sa loob ng maraming taon tapos nagpakasal pa at si babae kasal na nga gusto pang akitin at agawin sa ‘yo si Sir Xeonne. Kung ako ‘yon hindi ko sila mapapatawad,” giit ng babaeng maikli ang buhok.Kitang-kita ko sa mga mata nito ang sakit at galit. Halatang may pinanghuhugutan, may pinagdadaanan.“Unang-una, kailan man hindi madaling magpatawad.” Humakbang ako paharap na ikinaatras nila. “Pangalawa, inakit niya si Xeonne? Oo, pero inagaw? Hindi. Bakit? Kasi wala pa namang kami no’n at nagpaakit ba?

“Good morning, Dad.” Nakangiti ko siyang sinalubong at hinalikan sa pisnge.Kumapit ako sa braso niya at sinamahan siya sa loob ng dati niyang opisina. Naluluha ang mga mata niyang inikot ang paningin. Ilang buwan din no’ng huli niyang tungtong sa silid na ito. Lumapit siya sa table at kinuha ang name plate. Hinimas niya ang mga salitang nakaukit dito.“Oras na para palitan mo ‘to.” Nakangiti niyang inabot sa ‘kin ang babasaging bagay na iyon na may nakaukit na pangalan at posisyon niya.Tinanggap ko ito at ibinalik kung saan niya ito kinuha. “It is where it is supposed to be.”“Tasya...” hindi makapaniwalang aniya.Nakangiti ko siyang hinarap. “You were asking me why I named the company after Sullivan.” Pumwesto ako sa likuran niya at marahan siyang tinulak sa likuran ng mesa. “It’s because-” hinila ko ang swivel chair at pinaupo siya rito “-it’s yours,” dagdag ko at pagkatapos ay hinalikan siya sa pisnge mula sa likuran.“Hindi mo kailangang gawin ‘to, Tasya–”“I know, Dad, pero gu