“A-Anastasia... My daughter...” Iminulat ko ang mga mata nang marinig ang pangalan. Wala akong Makita kundi ang walang hanggang kadiliman. “Ma’am, I want you to calm down and tell me what happened.” Dinig ko sa isang ‘di pamilyar na boses. Bumangon ako. Niyakap ko ang sarili dahil sa sobrang lamig. “Sinagasaan ang anak ko. Sa Salazar street.” “Mom?” tawag ko nang marinig ang boses niya. “May I know the name of the victim?” Naglakad ako at hinanap ang pinanggagalingan ng mga boses. “Anastasia... Anastasia Veda Sullivan,” sagot ni Mom. Tinunton ko ang boses at dinala ako ng mga paa sa harapan ng isang babaeng nakahandusay sa malamig na kalye. Nakatalikod ito sa ‘kin at wala akong nakikitang ni katiting na sinyales ng buhay. Dali-dali akong lumapit para tulungan ito. “Miss...” Inabot ko ang balikat nito at hinarap sa ‘kin. Napaupo ako nang makita ang mukha ng babae. Umatras ako’t napatakip sa bibig. Nanginginig ang buong katawan ko. Dilat ang mga mata nito at naligo sa sarilin
“Mom, si Xeonne?” tanong ko pagkarating sa dulo ng hagdan.“Sa gym,” sagot nito nang hindi inaalis ang tingin kay Xenon na masayang naglalaro sa carpet ng malawak na sala.“This early?” tanong ko sabay tingin sa relo at nakitang mag-aalas sais na nang umata. “Saang gym? Sa Mont de Corp o Mont Hotel?”“Dito lang sa mansyon.” Lumapit ito kay Xenon at nakipaglaro.“May gym dito?” takang tanong ko.“Oo, sa study niya.”Tumalikod ako at muling inakyat ang kahabaan ng engrandeng hagdan. Lumiko ako sa kanan kung nasaan ang study ng asawa ko, direksyon na kasalungat sa kinaroroonan ng kwarto niya. Ayon sa paniniwala ng kalolo-lolohan ng Monteverde ang mga kwarto ay dapat ilayo sa mga study area. Ito ay para ilayo sa tukso ng katamaran kapag nagtatrabaho at para maiwasan ding dalhin ang trabaho sa oras ng pahinga. Ang ganiting gawi ay napansin kong epektibo.“Xeonne?” tawag ko pagkapasok ng silid.Ngayon lang ako nakapasok dito dahil hindi ko naman nakitang namamalagi rito si Xeonne. Lagi niya
I just finished a clean make-up look on my face. I stared at myself in the mirror focusing on my hair. I visualized myself with the hairstyle that will match my makeup and dress. I straightened my back and pulled my wavy hair back from the face. I twisted and plaited my hair loosely for a casual updo before wrapping it in a circular coil around itself and securing them with a hair tie and bobby pins creating a chignon bun. I leaned over for a closer look and smiled in satisfaction.“Here it is.” The door opened and revealed Mommy Xiandra holding a huge rectangular champagne coloured box.She put the box on the bed refusing to look at me. Not even a glance.“Thank you, Mom,” I said looking at her over my shoulder.“Yeah... yeah... whatever,” she responded and hurried out of the door.I shook my head. She was acting as if looking at me willnturn her to stone. I looked at myself once more. We were all busy these past few weeks, business, career, family and all. We deserve this night for
I love how his intoxicating eyes stare at me, warm and deep. It takes my breath away.“Surprise?” Basag ko sa katahimikan.“D*mn, Wife, your beauty made me speechless tonight,” aniya bago lumapit.Marahan niyang hinila ang silyang nasa tapat ng inuupuan niya.“Pupuri ka na lang may kasama pang mura,” natatawa kong sabi bago umupo.Bumalik siya sa kinauupuan at muling tumitig sa ‘kin. “The stars in the sky cannot compare to the way you shine tonight, Wife.” Hindi pa rin niya inaalis ang mga mata sa ‘kin.Ayaw kong tinitigan ng ibang tao pero pag siya gustong-gusto ko. Gustong-gusto ko kung paano kumislap ang berdeng mga mata niya na parang mga hiyas tuwing magsasalubong ang mga titig namin.“May I take your order, sir?” A waitress approach us.“Xeonne...” tawag ko.“Hmm?” tugon niya habang malalim pa ring nakatitig sa ‘kin.Tinuro ko ang waitress na nakatayo sa tabi niya’t naghihintay. Agad naman siyang tumikhim at tumuwid ng upo. Nilabas niya ang card na kagaya ng binigay sa ‘kin ni
Sabay silang napalingon sa direksyon ko. Bakas ang gulat sa mga mukha nito. Inangatan ko sila ng kilay.“M-Ma’am Anastasia...” nauutal na sambit ng babaeng may hawak ng cellphone.Nilahad ko ang kamay para hingin ang cellphone nito pero umatras ito’t tinago ang hawal sa likuran.“We did for you,” giit ng isa sa kanila at nangahas pang umabante pa.I snapped my head in her direction and coldly said, “did I ask you too?”Umiling ito at napayuko.“Bakit ang dali mong magpatawad? Niloko ka nila sa loob ng maraming taon tapos nagpakasal pa at si babae kasal na nga gusto pang akitin at agawin sa ‘yo si Sir Xeonne. Kung ako ‘yon hindi ko sila mapapatawad,” giit ng babaeng maikli ang buhok.Kitang-kita ko sa mga mata nito ang sakit at galit. Halatang may pinanghuhugutan, may pinagdadaanan.“Unang-una, kailan man hindi madaling magpatawad.” Humakbang ako paharap na ikinaatras nila. “Pangalawa, inakit niya si Xeonne? Oo, pero inagaw? Hindi. Bakit? Kasi wala pa namang kami no’n at nagpaakit ba?
“Here, Wife.” Mulas sa likuran ay pinasuot sa ‘kin ni Xeonne ang army green na blazer.“Thanks.” Hinalikan ko siya sa pisnge.Ibinalik ko ang tingin sa salamin at inayos ang pagkakapatong ng blazer sa suot na white silk v-neck flowy chiffon top. Sinentro ko ang buckle ng itim na leather belt sa waistline ng army green na tailored trousers na suot.“Which one?” tanong niya hawak-hawak ang dalawang pares ng stilettoes, puti at itim.“Black.” Kinuha ko sa kaniya ang itim na pares na panyapak. “Color of hoes should be matched with the belt,” sabi ko sa kaniya.Umupo ako sa kama para maisuot nang maayos ang plain black stilettoes pero kinuha niya ito sa ‘kin at lumuhod sa harapan ko.“Let me,” aniya at pinasuot sa ‘kin ang sapatos.“The same thing goes with the bag.” Tumayo ako at dinampot ang black hand bag.Tiningnan ko siya sa gray suit, puting shirts, gray pants at black leather shoes. Pinatong ko ang kamay sa baba habang nag-iisip at nakatitig sa suot niya.“Is something wrong, Wife?”
“Good morning, Dad.” Nakangiti ko siyang sinalubong at hinalikan sa pisnge.Kumapit ako sa braso niya at sinamahan siya sa loob ng dati niyang opisina. Naluluha ang mga mata niyang inikot ang paningin. Ilang buwan din no’ng huli niyang tungtong sa silid na ito. Lumapit siya sa table at kinuha ang name plate. Hinimas niya ang mga salitang nakaukit dito.“Oras na para palitan mo ‘to.” Nakangiti niyang inabot sa ‘kin ang babasaging bagay na iyon na may nakaukit na pangalan at posisyon niya.Tinanggap ko ito at ibinalik kung saan niya ito kinuha. “It is where it is supposed to be.”“Tasya...” hindi makapaniwalang aniya.Nakangiti ko siyang hinarap. “You were asking me why I named the company after Sullivan.” Pumwesto ako sa likuran niya at marahan siyang tinulak sa likuran ng mesa. “It’s because-” hinila ko ang swivel chair at pinaupo siya rito “-it’s yours,” dagdag ko at pagkatapos ay hinalikan siya sa pisnge mula sa likuran.“Hindi mo kailangang gawin ‘to, Tasya–”“I know, Dad, pero gu
“Oo, aaminin ko no’ng una dumepende ako kay Dad pero tinama ko na ‘yon. Natuto na ako. Pinaghirapan ko ‘yon eh. Sa loob ng tatlong taon. Pinagpuyatan. Iniyakan.” Patuloy sa pag-agos ang luha ni Ella.Alam ko kung saan siya nanggagaling. Ramdam ko ang sakit na nararamdaman niya ngayon dahil kinuha rin ang lisensya. Kinuha ng isang taong wala namang karapatan para kunin ito.“Pagkatapos ng tatlong taon ulit babawiin din? Pinaglalaruan yata ako ng tadhana.” Tumawa siya nang mapakla.Niyakap ko siya at hinayaang umiyak. Patuloy siyang naglabas ng hinaing. Ngayon ko lang nalaman na tatlong beses pala siyang sinubok ng kapalaran bago tuluyang mapagtagumpayan ang board exam. Idagdag mo pa ang pressure na binibigay ni Tremaine sa kaniya na halos araw-araw ay walang ibang ginawa kundi ang ikumpara siya sa ‘kin. Umabot siya sa puntong pati siya ay kinahihiya na ang sarili.“Tahan na. Malapit nang magsimula ang huling hearing. ” Hinaplos ko ang likuran niya. “Matatapos din ang lahat nang ‘to.”P
Natigilan si Drizelle sa narinig.“Ate Cee?” mahinang bulong niya.Binaba niya ang kamay na may hawak na kutsilyo. Ngumiti siya at nilingon ang nagsalita. Tumayo siya para salubungin ang ate niya.“Ate Cee!” Masaya niyang inunat ang dalawang kamay sa direksyon nito.Nilampasan ni Ella si Drizelle at dumiretso sa ‘kin.“Ella, ano ang ginagawa mo rito?” nangangambang tanong ko.“Sinundan ko si Mom at Dad sa bahay ng mga Monteverde. Nagkakagulo na ro’n. Tapos may natanggap akong mensahe kung nasaan ka.” Tinulungan ako nitong tumayo.“Kailangan nating tumakas. Dala mo ba ang kotse mo?” mahinang tanong ko.“Hindi, nag-taxi lang ako kasi hindi ko kabisado ang daan. Ayaw ding pumasok ng taxi kaya naglakad pa ako ng ilang metro,” paliwanag nito.“Paano na ‘to?”“Huwag kang mag-aalala kakausapin ko siya.” Akmang lalapitan na nito si Drizelle na nakatayo at nakatalikod sa ‘min.Hinawakan ko ang braso nito at pinigilan. Umiling ako. Marahan nitong tinanggal ang pagkakahawak ko at ngumiti.“Dee,
Umiling ako. “H-Hindi ko piniling palitan ka, Drizelle. Bata lang ako noon. Wala akong kamuwang-muwang. It didn’t even cross my mind to replace anyone, especially not you.”“Shut up! Shut up!” Tinakpan niya magkabilang tenga. “Huwag kang bait-baitan! Hindi mo ako maloloko!” “Lahat ng sinabi ko sa ‘yo totoo. Lahat nang pinakita ko, pinaramdam ko.” Uminit ang mga mata ko. Bumalik sa isip ko ang mga pinagsamahan namin noong kolehiyo. Siya lagi ang kasama ko pag-break time, sa lunch at sa uwian kahit na magkaklase kami ni Ella. Ella was surrounded by girls our age while I felt like an outcast but everything changed when I met Drizelle. She made feel like I belong, like I’m not alone. She even defended me from Ella.“I-Ikaw lang ang tinuring kong kaibigan, Drizelle. Ikaw lang ang naging kakampi ko. Parang kapatid na nga kita-”“It’s because of my hardwork. I only befriended you to know you, to know your weaknesses. Dahil do’n I was able to make everyone envy you, hate you. Especially Ell
Nakahinga ako nang maluwag nang ginawi niya ang ulo sa direksyon ng silid na nakasara ang pinto.“I’m coming, Anastasia…” Pinihit niya ang doorknob.Napatakip ako ng bibig nang bigla niyang hampasin ang pinto nang mapagtantong naka-lock ito. Marahas at paulit-ulit niyang pinihit doorknob. Napaungol siya sa inis at sapilitang binuksan ang pinto gamit ang mga sipa.“Lalo akong nasasabik sa pgapapahirap mo, Anastasia,” aniya pagkatapos matagumpay na nabuksan ang pinto. “I’m coming, Anastasia...”Sumilip ulit ako at nakitang hinalughog niya ang kuwarto. Hindi niya pinalampas loon ng aparador at ilalim ng kama hanggang sa isang lugar na lang ang natura. Ang banyo.“Nandito na ako, Anastasia.”Napatayo ako nang tuwid nang bigla niyang pagsaksakin ang pinto ng banyo habang tumatawa na parang banyo.“Nanginginig kana ba sa takot? Ha? Anastasia?” Patuloy siya sa pagsaksak ng pinto.Dahan-dahan akong lumabas ng kuwarto habang naaaliw pa sa kahibingan niya si Chase. Sinenyasan ko si Drizelle na
Hininto ko ang sasakyan sa harap ng malaking gate na gawa sa metal at binalot ng baging. Hinayaan kong bukas ang ilaw ng kotse na nakatutok sa mansyon bago lumabas. Tinulak ko ito pabukas. Nangangalit ang mga ngipin ko dahil sa langitngit na tunog nito.Binalik ako sa sasakyan at nagmaneho patungo sa malaking abandonadong mansyon. Wala akong makita sa paligid maliban sa nagtataasang ligaw na mga halaman patunay sa matagal na panahon na napabayaan.I stopped the car at the towering mansion infront of me. It is twice bigger than the Monteverde’s. I went out with the duffle bag in my hand. I pushed the giant dusty door open and was welcomed by an empty huge living room. Napapikit ako nang biglang bumukas ang ilaw. Napamulat ako dahil sa walang tigil na ungos. Sa gitna ng silid ay si Drizelle na nakaupo at nakagapos sa silyang gawa sa sa makapal na tabla. Wala siyang panyapak at may busal ang bibig . Namumula ang pisnge at magulo ang buhok. Nagpupumiglas siya at may nais sabihin sa ‘kin.
ANASTASIA’S POVNaghihintay ako sa perang pinahanda ko nang nakaraang linggo. Napatingin ako sa cellphone nang may matanggap na mensahe mula sa cellphone ni Drizelle. Video iyon ni Drizelle na nakagapos at pinagsasampal ng lalaking naka maskara at may tattoong ahas na nakapulupot sa rosas sa braso. Nag-ring naman agad ang cellphone na hawak ko at bumungad sa screean ang pangalan ni Drizelle. Sinagot ko ang tawag.“Forward the video I just sent to Tremaine Sullivan,” utos niya.Nagsalubong ang mga kilay ko sa narinig. Ano ang gusto niyang mangyari? Ano ang gusto niyang palabasin?“Now!”Napamura ako sa likod ng isipan sa biglaan niyang pagsigaw kasabay niyon ang pag-iwas ko ng cellphone sa tenga. Agad kong pinasa ang video kay Tremaine nang walang pag-alinlangan. Wala na akong pakealam kung ano ang isipin nito dahil una pa lang ay maspinili na nitong
“Is this a new trick? You can’t use her mother to get her so you’re making up stories?” I sneered.“I’m telling the truth. Why don’t you ask your parents? They knew my son and daughter-in-law very well.” He diverted his eyes to mom and dad who were standing behind me.“What is he talking about?” My brows furrowed at them.“H-Hindi ko alam,” pagtatanggi ni Dad. Hindi ito makatingin nang diretso sa mga mata ko.Alam kong nagsisinungaling ito. Napayukom ako ng palad. Sasayangin lang ba niya ang pangalawang pagkakataong ibinigay ko sa kaniya?Tumawa si Don Hildegarde. Umigting ang panga ko. Pinaglalaruan niya ba ako?“Alam kong itatanggi mo kaya naman nagbaon na ako ng ebidensiya.” Binaling niya ang tingin kay Lucero.Lumapit sa ‘kin si Lucero at b
The phone Lucero gave me rang. The words bank manager appeared in the screen. My brows furrowed. We just talked awhile ago. I answered the call.“Xeonne…”I froze hearing her voice. My heart pounded fast against my chest. “Where are you, Wife?”Hindi niya sinagot ang tanong ko at nagsalita. “Tumawag ako para sabihing huwag kang maalala-”“Paanong hindi ako mag-aalala when you’re walking towards a trap? The kidnapping is a bait, Anastasia.” Tumaas ang boses ko.“I know-”“You know? What do you mean you know?” Napahilot ako sa sintido.“I just want some answers, Xeonne,” mahinang sagot niya.“I have almost all the answers to your questions, Anastasia. I’m telling you everything just come back here please.” I begged.“Alam kong patuloy ang pag-iimbestiga mo, Xeonne, pero gusto kong malamaan kung bakit niya ‘to ginagawa. Gusto kong malaman kung bakit gano’n na lamang ang galit niya sa ‘kin. Gusto kong manggagaling mismo sa bibig niya ang lahat-lahat,” kontra niya.Bumuntong-hininga ako. “
Bumusina ako para kunin ang atensyon ni Anastasia pero nagmamadali siyang pumasok sa taxi habang may kausap sa cellphone. Tinapakan ko ang gas at binilisan ang pagmamaneho para hindi mawala sa paningin ang taxi. Kinabisa ko ang plate number nito.Napasulyap ako sa monitor ng sasakyan nang makitang tumatawag si Lucero. Nagsalubong ang mga kilay ko. Does he know Victoria?Mabilis kong sinagot ang tawag at binalik ang tingin sa harap.“I located Faker,” bungad niya.“And?” tanong ko nang hindi inaalis ang tingin sa taxi.“Pagmamay-ari ni Ella ang sapatos na nasa crime scene,” sagot niya.“Tell me there’s more to it, Lucero. Hindi pwedeng may kinalaman si Ella sa nangyari four years ago.” Humigpit ang hawak ko sa manibela. “Ikadudurog ito ni Anastasia.”Sandaling natahimik si Lucero. Dinala ng katahimikan niya sa isipan ko ang mukha ni Anastasia’ng umiiyak at nasasaktan. Fuck. I hate seeing her cry. Thinking of her hurt is hurting me.“Yes, there’s more to it,” biglang salita ni Lucero.“
XEONNE’S POV “Anastasia!” I called but she ignored me.I ran after her but Luciano ordered his men to stop me. Two men grabbed me and the other two blocked me with their bodies.“Anastasia!” I called again but she kept going she didn’t even look back.I tried to escape but I was outnumbered. They pin me down. I heard bewildered murmurs from guests. I feel their disgusted stares of judgements. Whatever they say, whatever they think of me doesn’t matter. What I worry most was Anastasia’s thought of me. “Mama!” my son cried out.His cry was painful. I felt a pang on my already hurting chest. I clenched my fist. “Let me go!” I screamed forcing myself on my feet and pushed off one of the men.“Let him go,” my grandfather commanded.“No,” Luciano opposed.The other three loosened their grasps. Wala pa sa kalingkingan ng matanda ang awtoridad ni Luciano. He couldn’t even over power me and he really think he could surpass the old man? His audacity is making him stupid. I pulled my arms off