Tinignan ko lang siya at hindi ako sumagot. “I’m tired” He’s shutting me down. “Uuwi na lang ako kay Keran!” “Okay.” Balewalang sagot niya. Mas nagalit ako sa isinagot niya sa akin. Hindi ko na mapigilan na mapaiyak, “ang sama-sama mo! Hinahayana mo na lang ako! Malapit na akong manganak pero wala ka naman pake! Sana hindi na lang ikaw ang naging ama ng anak ko!” Di ko alam kung saan ko galing ang mga salitang iyon. “Yeah, I wish too,” pilit siyang ngumiti sa akin, “para hindi na rin kami nag-aaway ni Keran. You haven't visit him.” Walang emosyong sabi niya. Ako ang hindi nakasagot sa sinabi niya. “I already told you Chandria, if you want annulment I can give it to you right away just don't slap in my face that you really love Keran. Please at least respect our marriage.” Malamig na sabi niya sa akin. “I’m sorry.” Iyak ko. “Don’t be, I know you love him.” Bahagya siyang ngumiti sa akin. Mapait si
Read more