All Chapters of Somebody Out There Who Will: Chapter 191 - Chapter 200

*****ART***** "BUT THIS love I have for you can be compared to a malfunctioning car, its been so impossible to control. It actually didn't bring me to the destination I want to reach, but brought me into your world instead. Into your world filled with a lot of drama, pains, sadness... but know what's crazy about it? I found happiness in your world, you've given me so much and I'm so grateful about it." That annoying man! Mabilis na kumulo ang dugo ni Art dahil sa binata kaya naman mabilis siyang nagmartsa para sana sugurin ito pero tiyak na lilikha lang siya ng gulo kung sakali at hindi magugustuhan ni Rain ang ideyang sasaktan niya ang kulog na kaibigan nito. So, he tried to hold his horse for a bit while. Nang ma-pansin niya ang paminsan-minsan nitong pagsulyap sa isang partikular na lugar ay sinundan iyon ni Art and bingo! Naroon si Rain, nag-iisa sa kanilang mesa habang nanonood kay Tan at umiiyak. Tangna pa ulit! "I love you..." anito at halos pumiyok pa ang kaniyang tinig sa

*****RAIN***** ILANG HAKBANG pa nga at huminto na rin silang dalawa sa paglalakad, nagpasalamat si Art doon sa lalaki kapagkuwan ay pumihit naman ito sa direksyon ni Rain at masuyong ngumiti sa kaniya. "Kung may iba pa kayong kailangan ay magsabi lang kayo. Babalik na ako sa harap, enjoy the place," anito habang palipat-lipat ang mga mata sa kanila ni Art. Tumango rito si Rain at sandaling pinanood ang paglalakad ng lalaki palayo mula sa kanila... He left? So, doon na talaga 'yun? Nasaan ang kwarto o kahit papag man lang? Naguguluhan niyang binalikan si Art, bahagya siyang natigilan nang matagpuan ito sa roon sa tulay na gawa sa mga kawayang pinagdikit na tila balsa. Sa bandang dulo no'n ay may isang parisukat na tila entabladong maaaring tapakan upang mapagmasdan nang maigi ang kabuuan pa ng lugar, sa ilalim no'n ay bangin. Mariing na-palunok si Rain, ligtas ba roon? "Done!" hiyaw ni Art mula roon, tapos na kasi itong maglatag at komportable na ring naka-upo roon sa may rattan.

*****RAIN***** "ONLY THAT I told her that you are still into reaching your dreams, so we will wait for a bit more time," dagdag ni Art nang tuluyan na niyang malunok ang kaniyang dila. "Makakapaghintay pa naman iyon, e." "B-bakit ikaw?" aniya nang hindi maka-tingin dito. "Gusto mo na rin ba no'n?" "So much, Rain." Thick shade of sincerity and hope were fusing in his eyes. "If you never leave years ago, maybe we have three kids by now." Napa-ubo siya sa sinabi nito, mabuti na lang at dumating na ang orders nila kaya kinuha niya kaagad mula roon ang tubig at nilagok iyon. Hindi pa nga niya nakikita ang sarili niyang may anak, tapos tatlo na agad ang nasa utak ni Art? "Baka matagal ka nang naka-tali sa akin, nasa iisang bahay tayo at sa isa't isa tayo umuuwi araw-araw. Sharing one room, one bed and all the cold nights. You will cook for our family, we will do everything to keep things stronger and good... promising, don't you think?" Nahihiya siyang tumango. "Hindi ba't ang advance

"YOU'RE HERE." His mother's face lit up the moment he enters the old house, hindi ito makapaniwala subalit bakas sa kaniyang masalimuot na mukha ang tuwa. Dali-dali itong tumayo at muntikan pang matumba, she looked miserable over there. Ang buhok nito ay walang style, sadyang naka-lugay na lang at mukha pang hindi sinuklay. Ang mukha ng ginang ay mas lalong namumutla dahil bukod sa wala itong kolorete ay wala rin itong lipstick o kahit na anong magda-dala ng kulay roon. Hindi siya si mommy! 'yun ang unang pumasok sa isip ni Art. She's the insane woman being possessed by an evil! "Where's Wind?" Nilingon nito ang isang silid na naka-sarado, probably Wind is inside the room. Sinubukang lumapit ni Art doon pero agad siyang hinuli ng dalawang tauhan at hindi na muli pang binitiwan. Inipit agad nila ang mga braso niya para hindi na siya maka-galaw, as if makakapanlaban pa si Art sa sitwasyon nila at sa mga armas nilang dala. "We will talk first, Art. Hindi ko siya sinaktan at hindi ko

"TOTOO po," dagdag pa ni Wind. "Mabait po ang mommy ninyo sa akin, sabi niya kailangan lang talaga niya ang pagsang-ayon ninyo." "Well..." Art seems having a hard time digesting that information from Wind. Inilag nito ang mga mata sa kanila, sandali nitong pinanatili ang katahimikan bago tapusin iyon sa isang buntong hininga. "That's my decision to make. Anyways, Wind is fine now. Wala siyang sugat o bali, he's safe to take home now. Mag-iingat na lang po kayo." "Maraming salamat, hijo," anang papa ni Rain. "You have been helping us a lot, you're a blessing in my family." "Wala po 'yun, tito." Ngumiti si Art bago bumaling kay Rain, she thought he'll say something but he just pursed his lips. "Nasaktan ka pa ngayon dahil sa pagligtas mo kay Wind," singit ng kaniyang Tita Tin na nasa couch sa gilid, pansin din nito ang mga benda ni Art. "Salamat ng marami, hijo." Matipid na ngumiti si Art. "It's because of my recklessness, pero daplis lang naman po. If I would be given a chance, I w