*****ART***** GAMIT ANG nanginginig sa galit nitong mga kamay ay muli nitong inasinta si Art, at sa pagkakataong iyon ay sa dibdib na para tuluyan na siyang manahimik at mawala gaya ng matagal nang nais ng ginag. Handa na nitong tuldukan ang lahat kung hindi lang sa isang tinig na nagpa-kabog nang husto sa dibdib nilang dalawa. "I already know everything, Janella. Stop this and let's talk, huwag mong idamay ang mga bata." Gumuhit ang mga luha sa namumulang mukha ng ginang, ang labi nito ay mas nangatal pa. Umihip ang hangin at tinangay nito ang kaniyang buhok, sa panghihina ay nabitiwan nito ang baril bago umiling. "Let go of them and we will talk. Huwag mong idamay ang mga bata," he once said under a toneless voice. "Dad..." he called out, hindi niya ito malingon dahil hawak pa rin siya ng mga lalaki at sa likod niya'y ang malalaki nilang katawan. "Janella, please. If you really love me you'll grant my request, huwag si Art at huwag ang anak ni Reina. I will stay and we will tal
"TOTOO po," dagdag pa ni Wind. "Mabait po ang mommy ninyo sa akin, sabi niya kailangan lang talaga niya ang pagsang-ayon ninyo." "Well..." Art seems having a hard time digesting that information from Wind. Inilag nito ang mga mata sa kanila, sandali nitong pinanatili ang katahimikan bago tapusin iyon sa isang buntong hininga. "That's my decision to make. Anyways, Wind is fine now. Wala siyang sugat o bali, he's safe to take home now. Mag-iingat na lang po kayo." "Maraming salamat, hijo," anang papa ni Rain. "You have been helping us a lot, you're a blessing in my family." "Wala po 'yun, tito." Ngumiti si Art bago bumaling kay Rain, she thought he'll say something but he just pursed his lips. "Nasaktan ka pa ngayon dahil sa pagligtas mo kay Wind," singit ng kaniyang Tita Tin na nasa couch sa gilid, pansin din nito ang mga benda ni Art. "Salamat ng marami, hijo." Matipid na ngumiti si Art. "It's because of my recklessness, pero daplis lang naman po. If I would be given a chance, I w
*****RAIN***** ANG MGA luhang pinipigil niya Rain ay humulagpos kasabay ng damdaming tila na-igapos na sa kaniya. Why does she has to feel this? She was mad at him, right? He fooled her, he broke her heart. She despised him, she want him gone. Pero bakit ganito, ngayong tuluyan at totohanan na siya nitong itinapon ay tila nakakaramdam ng pagsisisi si Rain? Tsaka siya nasasaktan, gayung ipinagkaloob lang naman nito ang kalayaang hinihingi niya noon pa. Ano bang mali roon? "Rain..." a familiar voice said. Dama niya ang panonood nito sa kaniya base sa peripheral vision niya. She could see Tan and she could feel his worry, takot siyang makita nito ang pag-iyak niya't i-comfort siya nitong muli. Ayaw na niyang umasa ito sa kaniya dahil masasaktan lang lalo ang binata. Imbes na harapin ito ay umakto siyang walang nakita, nanghihina man ay sinigurado niyang matatakasan niya ito habang mabilis niyang tinutuyo ang mga luha sa kaniyang mukha. Damn it! Another problem, another pain. "Rain,
*****RAIN***** WHAT WAS the lawyer for? The press? Is this the— wait! Is this the press conference Jack was talking about? May kopya nito si Andrew? "May alam kaba tungkol rito?" Drew asked. "Just a bit, nabanggit lang ni Jack minsan. I searched it on the internet, but I didn't find any result." They both continued watching from his phone, isang babaeng reporter ang tumayo at nagtanong. Her question was about the case, the investigation and all. Art, answered everything clearly and with all honesty. Even his voice sounded so weary, panay ang pagtikhim nito at damang-dama niya ang pagdurusa sa ibinato ritong bintang. Lahat ng mga tinanong sa binata ay pawang karugtong ng kasong isinampa sa kaniya ng dati nitong pasyente, tumagal ng halos isang oras ang palitan ng tanong at sagot. Walang pinalampas na tanong si Art, he made sure to explain each of his answers pretty well. He really cleared his name thoroughly until they went down to the last question. "This is about your supposed
SA LUMIPAS na siyam na oras ay paulit-ulit na binalik-balikan ni Rain ang mga sinabi sa kaniya ni Andrew sa cafe, it keeps on bugging her. His voice used to echoe in her head, nabibingi na ang konsensiya niya't maski ang kaniyang puso'y halos ayaw siyang patulugin... Bumaba siya sa kusina nang pumatak ang alas dose at dilat na dilat pa rin siya sa madilim niyang silid. Nagtimpla siya ng kape na idadahilan lang niya sa papa niya kung sakaling makita siya nito at magtanong ito kung bakit gising pa siya. Pagod na humalumbaba si Rain sa mahabang counter kapagkuwan at patuloy na inalala kung gaano ka-stress ang itsura ni Art doon sa may video pero gano'n pa maan ay proud siya rito sa pagpili sa tama at makakabuti para rito. Masaya siya para kay Art, sobra! "Ate..." Pinutol siya sa pag-iisip ng medyo malat na tinig ni Wind. Tumuwid siya sa pag-upo at agad itong sinulyapan, pababa ito sa hagdanan. "Ba't gising ka pa? Late na, ah." Simple niyang pinunasan ang mga luha sa mata niya. "Can't
*****ART***** RAIN RELEASED a deep sighed as she let go of her spoon and fork, dinala nito sa silong ng hapag ang kaniyang mga kamay at kabado siya nitong pinakatitigan. "May kinalaman ba ito kay Kim?" usisa niya, hindi nagugustuhan ang kinikilos nito. "It's about your. . .last press conference." She chewed on her lip and nodded. "Napanood ko kasi." "How? Matagal nang wala niyan kahit saan." "Sa phone ni Andrew, he showed me a short clip of your presscon." Bumitaw rin si Art sa kaniyang kubyertos para mas ipagkakaloob dito ang kaniyang atensyon. "So, hanggang saan pala ang napanood mo? Was it the whole drama?" "Nakita ko kung paano ka ibinuking ni Ma'am Ja sa lahat, sa harapan ng mga journalists na naroon. I've seen how she tried to destroy you, I've seen how she insulted your mother... Naputol nga lang kasi sabi ni Andrew sinugod na niya si Ma'am Ja dahil sobra na ito sa mga pinagsasabi niya." Pagtango lang at sandaling katahimikan ang sagot ni Art. "At bakit mo naman na-ungka
*****RAIN***** NAGUGULUHANG TUMANGO si Rain. Dama niyang galit ang binata at hindi maayos ang pakiramdam nito lalo na nitong mga nakaraang araw at sinusubukan pa na niya itong iwasan... but the thing is he's still there, talking to her, asking and still worrying of her. Based on her experiences, Thunder Stowers used to lose his care to the world when mad. Pero. . . "Now you realized, I'm not." Humalakhak ito at nakuha pang pisilin ang ilong niya nang mariin. "I'm mad not of you, but of my heart because it failed me. It throbs on the wrong person once again—" "Again?" Nanliit nang kaunti ang mga mata ni Rain. "That means, somebody hurt you before. Si Miss Kelsey ba? Si Geneva?" "It's Autumn," he said in a dull voice, there's bitterness on his face. "You're right, she does exist... once upon a time." May pagkamangha niya itong tiningnan."Really? You've never mentioned her to me before." Bahagya itong umahon at malalim na tumikhim. "Because she's never been a good memory and she's
*****RAIN***** "BUT I'M still afraid tito, kahit marami akong paraan ay iba pa rin kapag si Rain na ang naka-taya. I can't imagine life without her anymore, kaya't pinanghihinaan na ako ng loob minsan at gusto ko nang itigil ang pagmamatigas sa kaniya. I love your daughter so much that being this cold to her was hellish!" ani Art sa tonong nagrereklamo pero mas angat ang takod doon. Both of them were facing their back on her, hindi niya kita ang mukha at bawat reaksyon nila. "Ano ka ba, hijo. You're just doing the right thing. Masyado nang tamang hinala iyang si Rain, she's been acting weird and really depressed out of nothing. Gumagawa na siya ng ikaka-stress niya at nag-aalala akong isang araw ay dalhin ko na lang siya sa mental facility." What the! Gano'n na ba kalala ang paranoia niya? Her papa is so mean when Rain is not around. Matalim niyang inirapan ang likod nito. Katahimikan lang ang sagot ni Art para bang hindi ito kumbinsido pa. Lumapit ang papa niya at tinapik ito sa
"ANG PAG-IBIG kapag tunay handang magtiis, handang magsakripisyo, handang magbigay, handang humamak gaya ng nasa mga pelikula't nobela..." "Hindi lang ito tungkol sa ngiti kapag masaya, tungkol din ito sa ngiti kung mayroong pighati. Sa luha kapag na sa'yo siya tuwing mahirap ang sitwasyon at hawak ang kamay mo hanggang sa muling pagsikat ng umaga sa mundong ginagalawan ninyo." Ngumiting pareho sina Art at Rain habang nakikinig sa kay Wind na naroon sa stage at nagpe-perfom para sa spoken poetry nila sa paaralan for their school's annual event para sa celebration ng buwan ng wika. Nagpatuloy ito roon at bawat salitang binibitiwan nito ay walang ibang sumasagi sa isip ni Art kun'di ang babaeng nasa kaniyang tabi ngayon, naka-ngiti at tutok din ang mga mata sa stage. The love story they have might look the typical one that started with unexpected friendship at first, and as they go along the way many hindrances; pain and tears attacked them which causes their almost parting. But thank
JUST A few minutes after all the lights turned on. Nagliwanag sa paligid, kasabay ng malakas na palakpakan at mga confetti na sabay-sabay na nagputukan. She knew it, hindi lang sila ang naroroon! Hindi na muna umahon si Rain sa dibdib ni Art dahil akala niya ay mga employee lang ng building ang nasa paligid. Subalit nang marinig niya ang mga kantyaw ni Jan ay agad niya itong sinilip, tumagos ang mga mata ni Rain sa mga kakilalang nasa tabi nito. Ang papa niya, kapatid, maski si Tita Tin ay maluha-luhang pumapalakpak. Their eyes were bloodshot too but thei smiles says everything. Beside them is Art's mother and his brother, Andrew. Naka-yapos ang ginang sa katawan ng anak habang maligayang nanonood sa kanila Present din si Air kasama sina Jack at Nate. Tumakbo naman si Jean sa kanilang dalawa nang magliwanag na nang tuluyan, malambing itong yumakap sa kanilang pareho ni Art at humalik din. "Congrats po, ninang ganda at..." Sinipat nito ang mukha ni Art, she smiled to him and so Art
"ART! Will you please, smile?" Nang hindi ito sumunod ay binibat ni Rain ang labi nito at hinalikan, may munting ngiti namang sumilay roon pero sadyang masama talaga ang loob nito sa kaniyang gagawin. Natatawang inayos ni Rain ang collar ng suit nitong suot, pagkatapos ay panggigigil niyang pinisil ang pisngi nito bago humalakhak. "You should be proud, come on!" Pareho nilang tiningnan ang mga noo'y kalinya nito sa pila andd realized that she was right because Art is the youngest on the line. Well, kung hindi lang naman talaga mapagbiro si Kim ay hindi talaga dapat dooon si Art. Although, hindi rin naman angkop na ihelera ang binata sa mga teenager na pinsan ni Kim at ng asawa nito. "Ikaw ang pinaka-guwapo sa lahat nang naririto..." Ngumiti siya nang may sumulyap na gulat sa mata nito. As if hindi ito aware. "...para sa akin." Dahan-dahang pumatak ang ngisi sa labi nito. "Guwapo lang?" "Hot din, syempre." Pa-simple niyang hinaplos ang abs nito sa ilalim ng suit. "Proven and tes
*****RAIN***** PAGKATAPOS ng dinner ay lumabas na nga ang dalawa sa garden para doon mag-usap at maka-pagsarilinan. Dessert lang din ang tinapos nina Jack at maski sila ay nagpaalam na ring uuwi, pareho silang pagod galing trabaho at anito ay may mga orders pa na i-dedeliver bukas ng umaga. Iniwan niya sina Art at Wind sa sala para ihatid sandali sina Jack. Dumiretso sina Rain sa gate at bago maghiwalay ay humalik pang muli sa kaniya ang inaantok na si Jean. Even Jack gave her another warm hug before settling to her seat. Ibanaba pa nito ang bintana para silipin siya't makapagbilin bago umalis. "Manghingi ka ng singsing, Rain. Para mas kapani-paniwala." Ngumiti lang si Rain at umiling. Lumingon siya sa bahay nila, buti na lang din at inabala na agad ni Wind si Art sa mga katanungan nito sa bago nitong libro. Hindi na siya sumama sa paghatid, hindi niya alam kung dapat pa nitong marinig ang mga kantyaw ni Jack na ganito. "You have to update the world." "We wanted to be private, Ja
*****RAIN***** SA BAHAY, pagkatapos ma-discharge ni Rain sa hospital ay tsaka pa lang naka-dalaw sina Jack at Nate. Both of them have been really busy attending the cafe's different branches, wala si Rain kaya't si Jack ang namahala sa mga orders at ilang deliveries na na-iwan niya bago naganap ang insidente. Nagkaroon din nang kaunting imbestigasyon sa nangyaring pamamaril ni Jane sa cafe, they helped Art with that and that's why it explains their absence for the following days. Both of them were very sorry, yet bawing-bawi naman lalo't pagkarating ng mga ito ay kasama nila ang napaka-cute na si Jean. She's with a fresh bouquet of flowers and she immediately hand it to her before she showered her with sweet kisses. Ngumiti lang si Rain at mahigpit itong niyakap, humalakhak siya nang hindi iyon matapos-tapos. She started asking her a bit questions about her wounds, she also asked about the bad girl who caused it. "Nasa proper place na po ba siya, ninang?" Nilingon niya si Jack sa
*****RAIN***** "I WON'T LEAVE, unless you will promise me that you will go with me and not leave me again. Could that be? Art, could that be?" Gumapang ang isang kamay niya sa long sleeve ni Art dahilan para lingunin siya nito. Rain shook her head to stop him from doing it, she doesn't want him to make a bad decision... Jane with her mental illness is a really a bad thing, but Jane with a gun is a different story. "Jane, please open your eyes. Talo na tayong dalawa sa laro, our plans fell down." Si Ma'am Ja muli mula sa kaniyang puwesto. "Let Art have his freedom here and now. You should start accepting that he's not the one—" "No! Hindi pa'ko talo, tita. I still have my gun, I still have my power. Hawak ko nga ang mga buhay ninyo, can't you see?" Humalakhak ito, ang luhaan nitong mata ay paikot-ikot sa kanilang tatlo nina Art. "Nasa akin pa rin ang desisyon at kung gustuhin kong patayin kayo ay magagawa ko. Nasa akin ang desisyon!" "Yeah, but I know you won't hurt us. Hindi ka ga
*****RAIN***** "WHATEVER IT IS, aalis pa rin ako dahil 'yun ang makabubuti para sa lahat. You should support me on this, mas makakahinga kayo nang maluwag kapag wala na'ko," pagmamatigas nito. "Yeah, indeed. Pero hindi po ba't mas maiging maayos muna ninyo ang lahat bago kayo lumayo? More than ever, Airish needs you right now. She needs you to explain everything, cheer her up to get back her confidence to face the world again." Ma'am Ja just stared at her in disbelief, na-pipilan ito nang ilang minuto. "Why you're doing this? I've hurt you so much, I almost ruined your life. Pagkakataon mo na para gumanti—" Mabilis na umiling si Rain. "Not my thing, I'm sorry." Sadness glistened from her face. Bumuntong hininga ito at napa-tango. "I see..." "Loosing a mother has been the most painful thing I've ever experienced, at mahal ko si Airish para gustuhing maramdaman niya rin ang nararamdaman ko ngayon. Hindi ito tungkol sa akin, tungkol ito sa kaniya at sa nararamdaman niya... I don't
*****RAIN***** PINK ang theme ng party ni Airish kayait isang pink button down dress ang piniling suutin ni Rain, maganda ng pagkaka-yakap nito sa manipis niyang katawan hanggang sa itaas ng kaniyang tuhod. Rain chose to pair it with a simple t-strap dark sandals, sapat lang ang tatlo nitong pulgadang heels para bigyan siya ng kaunti pang height. She reserved her next ten minutes styling her face and her hair. Pinupulupot niya sa curling iron ang kaniyang buhok nang kumatok ang papa niya sa kaniya silid. Bumukas iyon at ang medyo ligalig nitong mukha ang sumungaw mula roon, binaklas niya ang kulot niyang buhok sa curling iron bago ito nilingon. "Party po ni Airish, pa. You remember?" paalala niya rito, pagbasag sa katahimikang dala ng ama niya. "Ngayon po kasi 'yun, sa cafe ang celebration." "Oh, tanda ko nga. Sayang at hindi kami makakapunta ni Wind dahil mukhang may sakit pa 'yun." "Uminom na po ba ng gamot, pa?" "Pinainom ko na rin..." anito't naroon pa rin ang kung ano sa kan
*****RAIN***** BUMALIK SI Art at ihinatid nito ang damit nilang masusuot ni Airish, anito ay na-tawagan na rin nito ang papa niya para sabihing hindi siya makaka-uwi. Malalim na ang gabi, actually pa-umaga na rin at alam ni Rain na pagod si Art sa mga trabaho nito. They don't have enough energy to discuss over the said matter, ayaw naman niyang pilitin pa itong ipag-drive pa siya para lang makauwi. Nang magka-unawaan sila roon ay nagpaalam na rin ito para sa mga kailangan niyang gawin habang si Rain nama'y sinimulan na rin ang pagpupunas kay Airish at pagpapalit sa dalaga. She struggled a bit changing Airish's clothes, it took her almost an hour because her dark lacey dress is too complicated to remove. Isama pa ang paulit-ulit na pagtataboy nito sa kaniyang kamay sa pag-aakalang siya ang ina nito. Pagkayari sa pagpupunas at pagpapalit ay si Rain naman ang sumuong sa shower at naghugas ng katawan. Masarap sa pakiramdam ang tubig, hindi mainit at hindi rin malamig. Tumingala siya h