All Chapters of Somebody Out There Who Will: Chapter 91 - Chapter 100

*****ART***** "HOW DO you feel now?" "Ako?" Aling Nikka removed the blanket from her body, bigla-bigla itong bumangon na parang kay sigla nito at walang sakit. Lalo nang ngumiti ang ginang sa kaniya. "Maayos na ako, hijo. Maayos na maayos." "Pero galing lang po kayo sa sakit—" "Hijo, magaling na ako. Maayos na ako," masigla nitong anunsyo. "Kaya ko na. Kumain kana ba? Teka't magluluto ak—" "Naroon na po sa kusina sina Jane at Andrew, sila na ang bahala. Humiga na po kayo ulit." Pinigil niya ito sa pagbangon at sinikap na ihigang muli, but she keeps on telling him that she's fine. She's trying to show him that she already is, ngunit nang hawakan niya ito sa kamay ay dama niya ang mataas pa nitong temperatura. She's lying to prevent him from worrying. Art convinced her to remain lying because she's still sick, but she asked him to get the photo album from her closet instead... he finds that weird but he did. There's only one photo album hidden on her closet, he took that and han

*****RAIN***** DUMIRETSO SI Rain sa may staffroom nang mayari siya sa paglilinis ng kitchen, nagbihis siya roon sandali pagkatapos ay lumabas na rin para mai-lock na ni Donald ang cafe. Tumango lamang siya sa dalawa nang kawayan siya ni Billy. Simpleng ngumiti si Rain sa kanila bago bumaling sa kaniyang bike. Nag-squat siya para tanggalin ang lock sa gulong nito, tahimik na ang paligid at ang iilang mga sasakyan sa malayong kalsada lamang ang naririnig. Tumayo si Rain pagka-ayos sa kaniyang mga gamit sa basket ng bike, pasakay na siya nang mamataan niya ang naka-tayong si Nate sa may gilid. "Jusme!" halos malunok niya ang kaniyang dila sa gulat, pero hindi niya ipinahalata bagkos ay nagmadali na lang siyang sumakay para makaalis. "Rain, let's talk first. Please!" anito sa medyo malat na tinig. Humarang itong muli sa daan niya gaya ng kahapon and because of that, she get to smell the strong scent of alcohol coming from his breath. Mas sumidhi ang galit sa kaniyang dibdib, he drunk

*****ART***** DUMAAN ANG halos anim na araw simula nang sabihin ni Andrew kay Rain ang tungkol kay Art at wala namang balita sa radyo, telebisyon, maski sa internet na kumalat. They actually had an encounter at her younger brother's school last time, tinarayan pa ito ni Jane roon. She's not in a good mood but never ever tried to say something against them, against Art. If Rain was planning to make revenge on him, she would've broadcasted the whole thing about Art from the very beginning. Baka dinudumog na siya ng press ngayon, mga sabik sa impormasyon tungkol sa kanila at mga nais maki-usyoso. But no! He can still go everywhere without anyone asking him who really is he? Who's his real mother? And so many damn disgusting questions. Wala! Talagang eksaherada lang si Jane sa mga ideya nito, mabuti na lang at na-pigilan niya ang dalagang magsumbong sa mommy niya tungkol doon. Tiyak kapag nagkatao'y ibang gulo na naman ang hatid no'n at baka talagang hindi na tuparin ng mommy ni Art ang

*****ART***** WEEK AFTER that intense argument with Rain, Art finally found his eyes opening of the things he should have done long ago. Rain is right and her words inspires him to fight for his own right, it feels really good and at the same time scary, but he will never let them drown him in the sea of misery again. He can't be the same anymore, not after the plans he arranged since the night he got the courage to open his eyes. "Art, don't do this to me..." Jane nearly went insane as she ran after him, crying mess while trying to pull him back. Kakatapos lang ng meeting nila sa isang pribadong restaurant kasama ang mga magulang niya at ng dalaga, doon ay sinabi ni Art ang kaniyang balak na i-urong ang plano nilang kasal at ang lahat tungkol doon. Walang alam ang mommy niya at si Jane roon kaya naman mabilis na nagdilim ang mukha ng kaniyang ina, hindi ito nagsalita but Art knew better with that cold but sharp stares, tight and grim mouth. It was the heaviest and hardest meeting

*****RAIN***** ISANG PALUMPON ng pink Tulips ang muling sumalubong kay Rain pagka-pasok pa lang niya sa locker room ng kanilang headquarter, sa halip na matuwa'y inirapan lang niya iyon dahil alam na rin naman niya kung kanino iyon nanggaling at wala siyang balak na tanggapin iyon. She's so done of Art and she doesn't want anything from him anymore. "Itatapon mo lang ulit?" tinig ni Darryl iyon sa kaniyang likuran. "Sayang naman, Rain." "E, di sa'yo na kung gano'n." "Aww, mean." Pabiro itong ngumiwi sa kaniya. "Napapa-isip lang ako, ano ba ang nagawa ni Sir. Arthur sa'yo at para bang biniyak niya ang mundo niya mo kung umasta ka sa kaniya." Biniyak? Hindi lang ang mundo ni Rain ang biniyak nito nang paulit-ulit noon, maski na ang kaniyang puso. Ang kawawa niyang puso na ang gusto lang ay mahalin ito... sa simpleng pag-uusap nila ni Darryl ay muling nagbalik sa kaniyang isip ang isang malayong ala-ala— noong gabing huli silang nagka-sama at nakapag-usap ng gano'n ka-emosyonal ng b