*****RAIN***** ISANG PALUMPON ng pink Tulips ang muling sumalubong kay Rain pagka-pasok pa lang niya sa locker room ng kanilang headquarter, sa halip na matuwa'y inirapan lang niya iyon dahil alam na rin naman niya kung kanino iyon nanggaling at wala siyang balak na tanggapin iyon. She's so done of Art and she doesn't want anything from him anymore. "Itatapon mo lang ulit?" tinig ni Darryl iyon sa kaniyang likuran. "Sayang naman, Rain." "E, di sa'yo na kung gano'n." "Aww, mean." Pabiro itong ngumiwi sa kaniya. "Napapa-isip lang ako, ano ba ang nagawa ni Sir. Arthur sa'yo at para bang biniyak niya ang mundo niya mo kung umasta ka sa kaniya." Biniyak? Hindi lang ang mundo ni Rain ang biniyak nito nang paulit-ulit noon, maski na ang kaniyang puso. Ang kawawa niyang puso na ang gusto lang ay mahalin ito... sa simpleng pag-uusap nila ni Darryl ay muling nagbalik sa kaniyang isip ang isang malayong ala-ala— noong gabing huli silang nagka-sama at nakapag-usap ng gano'n ka-emosyonal ng b
*****RAIN***** RAIN HAS never went to America just to sulk in her room and cry for someone who's not really serious with her, she is there to work, to have a fresh start and forget everything especially Art. Iyon ang isiniksik niya sa kaniyang utak sa lumipas pang mga linggo. Lalo niyang pinag-igihan sa trabaho lalo pa't umi-init nang umi-init ang mga mata ng manager niya sa kaniya. Minsan napapa-isip na nang malalim si Rain kung ano ba ang nagawa niya sa lalaking iyon ay tila kay lupit nito sa kaniya, samantalang hindi lang naman siya ang staff ng hotel at lalong hindi lang siya ang nagkakamali sa trabaho. But after that hellish training with him, nasundan pa iyon nang nasundan kaya naman halos nawalan na ng oras si Rain para sa kaniyang sarili. Madalas ay umuuwi siyang pagod at nakakatulugan na lang ang hapunan. That's too much for her, but it helped anyway. Hindi na niya masyadong na-iisip si Art kahit paano, hindi na rin siya gaanong umiiyak lalo kapag namimiss niya sina Wind
*****RAIN***** RAIN FELT so happy that day, it radiates in her aura. Hindi niya hinayaang mawala iyon kahit pa asar na asar siyang makita ang mayabang na pagngisi ni Sir Thunder sa tuwing nagtatama ang mga mata nila sa tuwing nasa restautant ito at nagkakape. Alam niyang ipinamumukha pa rin nito sa kaniya ang kamalian niya, at hindi iyon tinatalikuran ni Rain. Kaya nga't hindi siya umalis kahit pa punong-puno na siya sa binata at sa mga paninigaw nito sa kaniya. But she didn't let her extreme annoyance on him affect her on her work, basta masaya siya at pag-iigihan niya ang trabaho para ma-iwasan niya ang magkamali at mapatawag na naman sa opisina nito. And when she thought things are going accordingly, that's when another naughty wind has blown her peace away... Kasalukuyang nagma-mop ng sahig si Rain nang magtama ang mga mata nila ng babaeng kaka-pasok lang sa bulwagan ng restaurant. Gumuhit ang saya sa magaganda nitong mga mata, gano'n din ang nararamdaman ni Rain pero mayroon i
*****ART***** PARA BANG isang nuclear bomb ang masamang balitang sumabog sa mukha ni Art pagkabalik pa lang niya sa Pilipinas, it's the issue about his late patients death— Henry Raganta. It's been resonating everywhere in the internet and even on most news papers and because of that the hospital where he was working temporarily suspendid him just to avoid causing more trouble such as the stop of their operation. Hindi rin muna siya pinahawak ng kaniyang daddy ng kahit anong project sa kanilang building as it might cause him more stress. What he wants for Art to do is to focus on the investigation happening, hangga't maaari ay bantayan nang walang makakalusot na karagdagang maling detalye. First week have been really stressful, can't sleep soundly at night and can't even chew his food properly. Hindi kailanman nawala sa isip ni Art ang hinanakit sa nangyayari, hindi ito ang oras para manumbat pero lahat naman ginawa niya para sa pamilya subalit sadyang nahuli lang siya ng dating nan
*****ART***** "ASUS! Rain na naman?" Gulat na pinatay ni Art ang screen ng kaniyang telepono't tinago iyon sa kaniyang bulsa bago lingunin si Kim sa kaniyang likuran... Matagaltagal na rin simula nang naging assistant nurse niya ang pasaway na babaeng iyon, na kalaunan pala'y magiging kaibigan niya rin. He hated Kim before because she's loud and nosy, but eventually she opened his eyes into seeing something deeper than those things. She's also fun to be with and her loyalty despite the problems makes him feel grateful for choosing her instead of giving Elizz another chance. Mas gusto pa naman niya ang huli dahil hindi ito maingay at hindi makulit, pero isang araw ay mahahanap pala niya ang saysay ng kaniyang desisyon. Inabot nito kay Art ang dala niyang kape pagka-upo nito sa tabi niya, kakarampot na ngiti ang hatid no'n sa labi niya. "Thanks." "May bayad 'yan!" "Oh—" "Kiss, puwede?" She giggled then winked after. Art is slowly getting used of her extra-boldness too. "Jok
*****ART***** T'was another lazy Sunday inside his room, he was just potato couching in front of his laptop while continuously reading the statement given by Rain. It's been weeks already but he hasn't moved on from the support she gave him, kahit wala ito sa tabi niya'y damang-dama ni Art ang suporta nito. "You deserve it, Art. I'm sure if she didn't see that you are really clean and innocent, she would never do that," Airish explained when she called and Art talked to her about the statement. "Concern pa rin sa'yo 'yung tao, hindi lang dahil magkaibigan kami, kun'di dahil may pinagsamahan kayo at minahal ka niya... more like, she still loves you. I remember the first time I showed her some articles about your case, her eyes shows everything-- fear, worry, concern, the love, lahat! And the way she asks about you, I could feel it and you should've seen it too." Bumuntong shining siya't naputol ang mga sinasabi ni Airish. Kung gano'n alam na ni Rain ang mga nangyayari at kung totoong
*****RAIN***** TUMAGAL PA ang kaso ni Art kahit pa marami ang nagbigay ng statement na ipinagtatanggol ang binata laban sa bintang ng pamilya ng dati nitong pasyente, buwan na rin ang lumipas simula nang ipakita ni Airish sa kaniya ang mga article na inilabas sa internet kaugnay ng isinampang kaso ng mga Raganta rito. Ang akala ni Rain ay malaki ang ma-itutulong ng inilabas niyang statement sa kaso, subalit para bang hindi naman iyon masyadong na-pansin. Minsan na-iisip niyang umuwi na lang para personal na damayan si Art, but she knows that that will never be a smart decision. Bukod sa mawawalan siya ng trabaho ay, mapapagalitan pa siya ng papa niya kung sakali. Umalis siya para mag-move on mula kay Art at sa kaniyang buhay, yet she will go back for him? Another thing is Airish has once shared that Art was eyeing at the Torres that myabe they were backing up the Raganta's to ruin him because the two famillies were rivals in business industry. At para mapa-taob ang mga Sevilla ay gi
*****ART***** "HOW ARE you, hijo?" Obviously, "miserable... pero kaya pa naman." Mata sa mata'y inabangan ni Art ang galak sa mukha ng mag-asawang Torres, subalit mas malalang pag-aalala ang sumilay roon. Way different from what he's been expecting to see. They were having an intimate dinner in their mansion right now, hindi sana pupunta si Art dahil wala siyang ganang katagpuin pa ang mga ito pero mapilit ang kaniyang daddy. So he ended up sitting with them in a table. "We're truly sorry about this problem that our late driver's family has been causing you," ma-dramang anang ginang. Kapansin-pansin ang lungkot sa mukha nito habang nagsasalita, nalilito si Art sa ipinakikita ng mag-asawa. They look natural, the sadness and even the anger. "Hindi ko alam kung ba't inu-ungkat pa ito ng mga Raganta gayung—" "Because they feel like someone sabotaged their father and they were seeking justice, at kung ako man ay isabotahe ay 'yun din po ang gagawin ko." He ran his sight on everyone
"ANG PAG-IBIG kapag tunay handang magtiis, handang magsakripisyo, handang magbigay, handang humamak gaya ng nasa mga pelikula't nobela..." "Hindi lang ito tungkol sa ngiti kapag masaya, tungkol din ito sa ngiti kung mayroong pighati. Sa luha kapag na sa'yo siya tuwing mahirap ang sitwasyon at hawak ang kamay mo hanggang sa muling pagsikat ng umaga sa mundong ginagalawan ninyo." Ngumiting pareho sina Art at Rain habang nakikinig sa kay Wind na naroon sa stage at nagpe-perfom para sa spoken poetry nila sa paaralan for their school's annual event para sa celebration ng buwan ng wika. Nagpatuloy ito roon at bawat salitang binibitiwan nito ay walang ibang sumasagi sa isip ni Art kun'di ang babaeng nasa kaniyang tabi ngayon, naka-ngiti at tutok din ang mga mata sa stage. The love story they have might look the typical one that started with unexpected friendship at first, and as they go along the way many hindrances; pain and tears attacked them which causes their almost parting. But thank
JUST A few minutes after all the lights turned on. Nagliwanag sa paligid, kasabay ng malakas na palakpakan at mga confetti na sabay-sabay na nagputukan. She knew it, hindi lang sila ang naroroon! Hindi na muna umahon si Rain sa dibdib ni Art dahil akala niya ay mga employee lang ng building ang nasa paligid. Subalit nang marinig niya ang mga kantyaw ni Jan ay agad niya itong sinilip, tumagos ang mga mata ni Rain sa mga kakilalang nasa tabi nito. Ang papa niya, kapatid, maski si Tita Tin ay maluha-luhang pumapalakpak. Their eyes were bloodshot too but thei smiles says everything. Beside them is Art's mother and his brother, Andrew. Naka-yapos ang ginang sa katawan ng anak habang maligayang nanonood sa kanila Present din si Air kasama sina Jack at Nate. Tumakbo naman si Jean sa kanilang dalawa nang magliwanag na nang tuluyan, malambing itong yumakap sa kanilang pareho ni Art at humalik din. "Congrats po, ninang ganda at..." Sinipat nito ang mukha ni Art, she smiled to him and so Art
"ART! Will you please, smile?" Nang hindi ito sumunod ay binibat ni Rain ang labi nito at hinalikan, may munting ngiti namang sumilay roon pero sadyang masama talaga ang loob nito sa kaniyang gagawin. Natatawang inayos ni Rain ang collar ng suit nitong suot, pagkatapos ay panggigigil niyang pinisil ang pisngi nito bago humalakhak. "You should be proud, come on!" Pareho nilang tiningnan ang mga noo'y kalinya nito sa pila andd realized that she was right because Art is the youngest on the line. Well, kung hindi lang naman talaga mapagbiro si Kim ay hindi talaga dapat dooon si Art. Although, hindi rin naman angkop na ihelera ang binata sa mga teenager na pinsan ni Kim at ng asawa nito. "Ikaw ang pinaka-guwapo sa lahat nang naririto..." Ngumiti siya nang may sumulyap na gulat sa mata nito. As if hindi ito aware. "...para sa akin." Dahan-dahang pumatak ang ngisi sa labi nito. "Guwapo lang?" "Hot din, syempre." Pa-simple niyang hinaplos ang abs nito sa ilalim ng suit. "Proven and tes
*****RAIN***** PAGKATAPOS ng dinner ay lumabas na nga ang dalawa sa garden para doon mag-usap at maka-pagsarilinan. Dessert lang din ang tinapos nina Jack at maski sila ay nagpaalam na ring uuwi, pareho silang pagod galing trabaho at anito ay may mga orders pa na i-dedeliver bukas ng umaga. Iniwan niya sina Art at Wind sa sala para ihatid sandali sina Jack. Dumiretso sina Rain sa gate at bago maghiwalay ay humalik pang muli sa kaniya ang inaantok na si Jean. Even Jack gave her another warm hug before settling to her seat. Ibanaba pa nito ang bintana para silipin siya't makapagbilin bago umalis. "Manghingi ka ng singsing, Rain. Para mas kapani-paniwala." Ngumiti lang si Rain at umiling. Lumingon siya sa bahay nila, buti na lang din at inabala na agad ni Wind si Art sa mga katanungan nito sa bago nitong libro. Hindi na siya sumama sa paghatid, hindi niya alam kung dapat pa nitong marinig ang mga kantyaw ni Jack na ganito. "You have to update the world." "We wanted to be private, Ja
*****RAIN***** SA BAHAY, pagkatapos ma-discharge ni Rain sa hospital ay tsaka pa lang naka-dalaw sina Jack at Nate. Both of them have been really busy attending the cafe's different branches, wala si Rain kaya't si Jack ang namahala sa mga orders at ilang deliveries na na-iwan niya bago naganap ang insidente. Nagkaroon din nang kaunting imbestigasyon sa nangyaring pamamaril ni Jane sa cafe, they helped Art with that and that's why it explains their absence for the following days. Both of them were very sorry, yet bawing-bawi naman lalo't pagkarating ng mga ito ay kasama nila ang napaka-cute na si Jean. She's with a fresh bouquet of flowers and she immediately hand it to her before she showered her with sweet kisses. Ngumiti lang si Rain at mahigpit itong niyakap, humalakhak siya nang hindi iyon matapos-tapos. She started asking her a bit questions about her wounds, she also asked about the bad girl who caused it. "Nasa proper place na po ba siya, ninang?" Nilingon niya si Jack sa
*****RAIN***** "I WON'T LEAVE, unless you will promise me that you will go with me and not leave me again. Could that be? Art, could that be?" Gumapang ang isang kamay niya sa long sleeve ni Art dahilan para lingunin siya nito. Rain shook her head to stop him from doing it, she doesn't want him to make a bad decision... Jane with her mental illness is a really a bad thing, but Jane with a gun is a different story. "Jane, please open your eyes. Talo na tayong dalawa sa laro, our plans fell down." Si Ma'am Ja muli mula sa kaniyang puwesto. "Let Art have his freedom here and now. You should start accepting that he's not the one—" "No! Hindi pa'ko talo, tita. I still have my gun, I still have my power. Hawak ko nga ang mga buhay ninyo, can't you see?" Humalakhak ito, ang luhaan nitong mata ay paikot-ikot sa kanilang tatlo nina Art. "Nasa akin pa rin ang desisyon at kung gustuhin kong patayin kayo ay magagawa ko. Nasa akin ang desisyon!" "Yeah, but I know you won't hurt us. Hindi ka ga
*****RAIN***** "WHATEVER IT IS, aalis pa rin ako dahil 'yun ang makabubuti para sa lahat. You should support me on this, mas makakahinga kayo nang maluwag kapag wala na'ko," pagmamatigas nito. "Yeah, indeed. Pero hindi po ba't mas maiging maayos muna ninyo ang lahat bago kayo lumayo? More than ever, Airish needs you right now. She needs you to explain everything, cheer her up to get back her confidence to face the world again." Ma'am Ja just stared at her in disbelief, na-pipilan ito nang ilang minuto. "Why you're doing this? I've hurt you so much, I almost ruined your life. Pagkakataon mo na para gumanti—" Mabilis na umiling si Rain. "Not my thing, I'm sorry." Sadness glistened from her face. Bumuntong hininga ito at napa-tango. "I see..." "Loosing a mother has been the most painful thing I've ever experienced, at mahal ko si Airish para gustuhing maramdaman niya rin ang nararamdaman ko ngayon. Hindi ito tungkol sa akin, tungkol ito sa kaniya at sa nararamdaman niya... I don't
*****RAIN***** PINK ang theme ng party ni Airish kayait isang pink button down dress ang piniling suutin ni Rain, maganda ng pagkaka-yakap nito sa manipis niyang katawan hanggang sa itaas ng kaniyang tuhod. Rain chose to pair it with a simple t-strap dark sandals, sapat lang ang tatlo nitong pulgadang heels para bigyan siya ng kaunti pang height. She reserved her next ten minutes styling her face and her hair. Pinupulupot niya sa curling iron ang kaniyang buhok nang kumatok ang papa niya sa kaniya silid. Bumukas iyon at ang medyo ligalig nitong mukha ang sumungaw mula roon, binaklas niya ang kulot niyang buhok sa curling iron bago ito nilingon. "Party po ni Airish, pa. You remember?" paalala niya rito, pagbasag sa katahimikang dala ng ama niya. "Ngayon po kasi 'yun, sa cafe ang celebration." "Oh, tanda ko nga. Sayang at hindi kami makakapunta ni Wind dahil mukhang may sakit pa 'yun." "Uminom na po ba ng gamot, pa?" "Pinainom ko na rin..." anito't naroon pa rin ang kung ano sa kan
*****RAIN***** BUMALIK SI Art at ihinatid nito ang damit nilang masusuot ni Airish, anito ay na-tawagan na rin nito ang papa niya para sabihing hindi siya makaka-uwi. Malalim na ang gabi, actually pa-umaga na rin at alam ni Rain na pagod si Art sa mga trabaho nito. They don't have enough energy to discuss over the said matter, ayaw naman niyang pilitin pa itong ipag-drive pa siya para lang makauwi. Nang magka-unawaan sila roon ay nagpaalam na rin ito para sa mga kailangan niyang gawin habang si Rain nama'y sinimulan na rin ang pagpupunas kay Airish at pagpapalit sa dalaga. She struggled a bit changing Airish's clothes, it took her almost an hour because her dark lacey dress is too complicated to remove. Isama pa ang paulit-ulit na pagtataboy nito sa kaniyang kamay sa pag-aakalang siya ang ina nito. Pagkayari sa pagpupunas at pagpapalit ay si Rain naman ang sumuong sa shower at naghugas ng katawan. Masarap sa pakiramdam ang tubig, hindi mainit at hindi rin malamig. Tumingala siya h