All Chapters of Unwanted Existence : Chapter 31 - Chapter 40

"Hindi mo parin sila papansinin?" She asked while looking for the car key."Who?" Takang tanong ko at inayos ang pagka sintas ni Lleidzy sa sapatos ko. Hindi parin niya alam kung paano mag sintas ng sapatos!"Lleidzy and Kuya Fleith." She casually said.Wala pa akong pinag sabihan na hindi ko sila pinapansin at hindi ko rin masyadong pinapahalatang iniiwasan ko sila. So, how did she know? Ngayon lang ulit kami nagkasama , kahit sabihing pang she's a psychiatrist it's impossible to notice that with just small encounter. Napansin niya ata ang pagtatataka ko kaya ngumiti ito. "I heard it from the boys at tsaka sinabi rin ni Kuya Winter mo." Pussy whipped. "Kuya Fleith told me about it too. It was yesterday when I saw him drinking at the bar. He looks bothered and messed up." Malumanay niyang sabi at ngumiti ulit. "I thought it was about Blueth, but then he told me what happened." Ang nakangiti niyang mukha kanina

"They say you don't know what you've got until it's gone. But the truth is, you knew exactly what you have, you'd just never thought you'd lose it."We are seating at garden or forest at the back of their house while she's reading a book. Her blue green eyes met mine as she said those words. I don't know but her words hits me so hard. Bigla akong kinabahan at bigla siyang iniwan doon. Hindi ko alam pero sobrang kumirot ang puso ko noon.If only I knew things would end up this way... - Napabuntong hininga na lang ako nang makita kung gaano kadami ang regalong nasa kama ko. Punong-puno amg queen sized bed ko at nahulog narin ang iba. Where the hell should I sleep?Inis kung tinignan ang mga regalo. But minutes later I just found myself sighed feeling defeated. Lumabas ako sa kwarto ko at hinanap si Ate Mizy. Ayoko naman sumigaw kasi nakakahiya sa ibang tao sa bahay. Pe

Tinanggal ko ulit ang pagka ponytail ng buhok ko at sinuklay ito bago hatiin sa gitna at suklayin ulit. Umiling ulit ako at nagponytail. Kainis naman, eh. Gusto ko sanang nakalugay lang ako pero mainit naman. Ayoko namang mag ponytail kasi di ako komportable pero baka pagalitan ako ni Jean. "Alam mo para wala kang problema, kalbohin na lang kita." Pinakyu ko si Hustzy na ikinatawa lang niya. Kakatapos lang nilang mag away ni Rielle dahil bawal dito sa room namin si Hustzy pero nagpumilit. Hindi na naman n'ya maiwan ang pwet ko. "Saan ka pala pwinesto ni Ysa?" Tanong ko dito at tumingin ulit sa salamin ni Ysa na hiniram ko lang. Camping pero may salamin. Baliw. Itinali kuna ang buhok ko kasi paniguradong iyon lang din ang bagsak nito. "After yours. Kami iyong magbabato ng nga balloons with water inside after they crawl like a worm in the mud." Excited n'yang sabi at umakto pa itong parang may binabato. Natatawang binatukan ko ito. "Baka naman k

Tamad na tamad akong sinuot ang jacket ko at hinayaan na lang ang buhok kong basa pa. Wala. Nakalimutan ko nanaman ang blower ko. Buti na lang at teachers na ang bahala sa pagkain naming facilitators. Aba, dapat lang! Pagod na nga kami paglulutuhin pa kami. Kami na nga gumagawa ng dapat na trabaho nila. Pero bago pa ako makalabas ay may bumangga na sa akin at hinila ako papasok sa kabilang kwarto. Kung nasaan ang kwarto ng mga lalaking kasama namin. Agad niyang isinara pinto na hindi na ako nakaangal pa. Ano na naman ba ang problema n'ya? Linibot ko ang tingin ko sa kwarto nila at halos mapamura nang makitang mas maayos pa ang kwarto nila kesa sa amin! Aba't naka foam pa! Eh banig lang iyong amin. Walang hiya kasi iyang Ysa, proud na proud pang sabihing siya nang bahala sa hihigaan namin. Banig naman! Mas pwede pang higaan iyong kinuha kung comforter. Ang mga gamit nila ay nasa iisang sulok habang kami ay kung saan saan nakikita. Tag iisa sila ng foam at comforter. Parang hindi

Hindi ko parin malimutan ang nangyari at pakiramdam ko lahat nang tumitingin sa akin ay alam ang nangyari. Kahit si Ysa at Jean ay ganoon din. Naka cap pa sila na halos itago na ang buong mukha nila. Hindi ko alam kung nakakakita pa ba sila. "Anong bang nangyari sainyo kanina?" Tanong ni Rielle na agad kung ikinailing. "Ang masasabi ko lang ay ayoko sa jeep. Hinding-hindi na ako sasakay pa sa jeep." Tumatangong sabi ko at nakita ko pang tumango rin ang dalawa. Mas lalo tuloy na nacurious si Rielle pero wala talagang nagsalita sa amin. Syempre, alam naming nakakahiya talaga ang nagawa namin. Wala kaming balak maging comedy star. Hindi ko alam kung anong gagawin ko para takpan ang mukha ko nang makitang papalapit pa lang si Lleidzy ay nakatingin na siya sa akin. Sa paraan nang pagtingin niya para bang alam niya lahat-lahat ng nangyari at tungkol sa akin. Hindi ko maiiwas ang tingin ko sa kaniya sa kaba na baka mas mapatunayan niya ang hinala n'ya! Nama-mangha n'ya akong tinitign