All Chapters of Strangers Got Married (Tagalog): Chapter 91 - Chapter 100

"Bakit parang pagod na pagod ka?"  Tanong agad ni Noah pagdating ko sa bahay nila.  "May ginawa na naman ba sayo si Spencer?"  Sinamaan ko siya ng tingin habang hinuhubad ko ang coat ni Liam pati na rin ang bag ko.  "Bakit mo ako tinititigan?"  Tumayo siya sa kinauupuan niya saka ako tinulungang ilagay sa tamang lalagyan ng bag ko.  "Nasaan si Trina?"  Itinanong ko.  “Noah, dapat mas mabait ka sa kanya.  Ayaw ni Trina na pinipigilan kaya suportahan na lang siya sa lahat ng bagay at tanggapin kung sino siya.  ”  “Hindi mo kailangang mag-alala Crystal, okay naman tayong lahat.  Nasa kwarto ko siya kausap ang kapatid mo.  ”  Nga pala, aalis kami ngayon papuntang New Jersey.  Buti na lang at hindi na kami nag-stay ng isa pang gabi sa isla ni Liam.  Kailangan ko

Nakaupo kami ngayon sa eroplano. Katabi ko si Noah na hindi mapakali na nakaupo. Kanina pa niya hinihimas ang palad niya sa hita niya na parang hindi komportable. Kanina nung papunta kami sa airport maraming nakapila. Ito ang unang pagkakataon na nakakita ako ng napakaraming tao sa Denmark dahil, sa katunayan, hindi pa talaga ako nakakapaglibot o nakakagala man lang. Akala ko magpapalipas kami ng gabi sa pila para lang makasakay sa eroplano. Pero nagulat ako ng bigla kaming sinalubong ng mga maskuladong asosasyon ng mga lalaki at lahat sila ay nakasuot ng itim na tuxedo. Parang naging precedent si Noah tapos ako ang naging first lady. Akala mo may concert tour ang mga super stars. Medyo nahiya ako nung pinagtitinginan kami ng mga body guards kung saan may mga eroplano. Nakalimutan ko na hindi lang ordinaryong tao ang kasama ko, dahil may private airplan sila. Kung saan hindi na n

“Bakit naman ako ang susundan mo?  Hindi ako makapaniwala na ginagawa ko ito.  ”  nagmamaktol parin ako as I am opening my insta.  "Ano ang iyong username?"  Kahit na ang tagal na nating magkakilala, hindi sumagi sa isip ko na magkaroon ng komunikasyon online kay Noah.  Kahit kay Blade.  We can text and call each other kaya hindi ko pa sila nagawang maghanap.  At saka, hindi pa ako nakakagamit ng social media mula nang makarating ako sa Denmark.  Sa lahat ng nangyayari sa akin, maiisip ko pa bang magbukas ng social media?  "Noah, ito na.  Noah.  ”  Napangiwi ako sa pride niya.  “Ang daming Noah sa instagram.  Pano ka nagpakita nung type ko lang si Noah dito?  Sino ka?  Noah Centineo?  ”  Tumawa ako ng malakas para kutyain siya.  Si

"hoy"  Narinig ko ang boses ng isang tao habang nasa lalim ng panaginip ko.  "Mmm."  I groaned at hindi pa rin nagmulat ng mata.  Sinubukan kong ituwid ang katawan ko dahil medyo masakit na ang balakang ko sa kinatatayuan ko.  Sinubukan kong abutin ang base para sa aking mga paa ngunit hindi ko ito mahanap.  "Hoy Crystal, nasa New Jersey tayo."  Natigilan ako sa gulat.  Mabilis akong sumilip sa bintana at nakita ko ang mga flight attendant at staff personnel na kumakaway sa amin.  “Nasa lugar tayo kung saan kayo lumaki ni Trina.  Hindi na ako makapaghintay na makita ang ilang mga lugar kung saan kayo mag-e-enjoy.  ”  Masaya ang boses ni Noah.  I'm glad na pinapagaan niya ang mood ko.  Excited na

"Tingnan mo ang bahay na iyon Noah." Tinuro ko ang malaking bahay na parang kastilyo sa harapan namin. Palagi akong nalulula sa paligid ng bahay na ito, parang sinasaklaw nito ang buong buhay ko. “Ano naman iyon?”  Sumilip si Noah sa tinuturo ko at parang hindi niya alam kung ano ang espesyal dito. "Iyan ang aking pinakamamahal na bahay."  Napangiti ako ng buong puso.  Pakiramdam ko ay umabot sa tenga ko ang sulok ng labi ko. Hanggang ngayon, itong bahay pa rin ang pinakamaganda. Hindi pa rin nawawala ang ambiance at mood. "Oh andito na tayo?"  bulalas ni Noah. "Ano?  Hindi!  Hindi iyon ang tinitirhan ko—kahit gusto ko."  Ipinatong ko ang mga kamay ko sa harapan niya. "Kung gayon, bakit mo ito tinawag na iyong pinakamamahal na bahay?" “It’s because I have the most memorable memories in this ho