“Bakit naman ako ang susundan mo? Hindi ako makapaniwala na ginagawa ko ito. ” nagmamaktol parin ako as I am opening my insta. "Ano ang iyong username?"
Kahit na ang tagal na nating magkakilala, hindi sumagi sa isip ko na magkaroon ng komunikasyon online kay Noah. Kahit kay Blade.
We can text and call each other kaya hindi ko pa sila nagawang maghanap. At saka, hindi pa ako nakakagamit ng social media mula nang makarating ako sa Denmark.
Sa lahat ng nangyayari sa akin, maiisip ko pa bang magbukas ng social media?
"Noah, ito na. Noah. ”
Napangiwi ako sa pride niya. “Ang daming Noah sa instagram. Pano ka nagpakita nung type ko lang si Noah dito? Sino ka? Noah Centineo? ” Tumawa ako ng malakas para kutyain siya.
Si
Nanginginig ang kamay ko habang nakatitig sa message niya sa phone ko.Hindi ko alam kung magre-react na lang ako sa sinabi niya at iiwan siya sa eksena. Para akong nabulag dahil naubusan na ako ng sasabihin.Ano ako? Isang kabataan?Parang yung feeling na nagmessage sayo, yung long crush mo na hindi mo inaasahan. Parang nasuffocate ang puso ko sa lakas ng pintig nito. Parang may natatalo sa loob.Ipinuwesto ko ang mga daliri ko sa keyboard para mag reply sa message niya.[Anong ginagawa mo sa insta? at bakit ngayon ka lang gumawa ng account?]Natigilan ako ng kaunti nang ipapadala ko na sana. Parang ang dami kong sinabi agad at baka mapagkamalan pa niya ako sa sobrang excited na makipag-usap sa kanya.Nagpasya akong tanggalin na lang ang lahat para magsimula ng
"hoy"Narinig ko ang boses ng isang tao habang nasa lalim ng panaginip ko."Mmm." I groaned at hindi pa rin nagmulat ng mata.Sinubukan kong ituwid ang katawan ko dahil medyo masakit na ang balakang ko sa kinatatayuan ko.Sinubukan kong abutin ang base para sa aking mga paa ngunit hindi ko ito mahanap."Hoy Crystal, nasa New Jersey tayo."Natigilan ako sa gulat.Mabilis akong sumilip sa bintana at nakita ko ang mga flight attendant at staff personnel na kumakaway sa amin.“Nasa lugar tayo kung saan kayo lumaki ni Trina. Hindi na ako makapaghintay na makita ang ilang mga lugar kung saan kayo mag-e-enjoy. ” Masaya ang boses ni Noah.I'm glad na pinapagaan niya ang mood ko.Excited na
Noah and I are now in the backseat of the car. Every time my skin touches his leather jacket I can't stop giggling with laughter because it's still hot regardless of the air conditioner.I left Liam on seen in his message because even I am not sure what will be the end of my return.I don’t want to give false hope to him and then in the end I won’t be able to come back.I still don’t know mom’s reasons why she did that. So as long as I'm not sure what my decision will be, I don't want to end the words I'm going to give up."So this is how it looks here," Noah uttered as he was gazing outside the window."Don't overreact Noah, there's actually not much difference." I chuckled.Honestly, it’s not like we go to a desert island if he can react. There are also no camels walki
"Tingnan mo ang bahay na iyon Noah."Tinuro ko ang malaking bahay na parang kastilyo sa harapan namin.Palagi akong nalulula sa paligid ng bahay na ito, parang sinasaklaw nito ang buong buhay ko.“Ano naman iyon?” Sumilip si Noah sa tinuturo ko at parang hindi niya alam kung ano ang espesyal dito."Iyan ang aking pinakamamahal na bahay." Napangiti ako ng buong puso. Pakiramdam ko ay umabot sa tenga ko ang sulok ng labi ko.Hanggang ngayon, itong bahay pa rin ang pinakamaganda.Hindi pa rin nawawala ang ambiance at mood."Oh andito na tayo?" bulalas ni Noah."Ano? Hindi! Hindi iyon ang tinitirhan ko—kahit gusto ko." Ipinatong ko ang mga kamay ko sa harapan niya."Kung gayon, bakit mo ito tinawag na iyong pinakamamahal na bahay?"“It’s because I have the most memorable memories in this ho
"May kasalanan ako, Crystal." Dumapo ang mga mata ni mama sa sahig. “Ang pakikipagrelasyon sa iyong ama kahit na alam kong may asawa na siya ay ang pinakamalaking pagkakamaling nagawa ko. Araw-araw siyang umuuwi kasama ang kanyang pamilya at pumupunta sa akin sa gabi. We are doing that for a month thinking that we are in love. Pero paano? Paano ako makakaayos sa ganoong uri ng relasyon? Iniiwasan niya ako sa paningin ng ibang tao at hinihintay ko lang siya sa hotel habang iniisip kung anong oras siya pupunta sa akin."Hindi ako umimik at umupo na lang sa harap ni mama. Mukhang nasaktan talaga siya habang inaalala ang panahon nila ni Mr. Dawson."Nagkaroon kami ng relasyon sa likod ng kanyang asawa. Nagpasya akong lumipad sa Denmark noong ako ay 18 na may pangarap na maging isang mayaman na babae o kahit na makahanap ng isang mayamang lalaki. Ngunit, nakakuha ako ng trabaho which is a maid sa
“Ako ang naging masamang tao para sa iyo sa buong taon ng buhay mo Crystal. At talagang pinagsisisihan ko iyon. Ikinalulungkot ko na hindi ko naibigay ang masaganang buhay na lagi mong pinapangarap. Ikinalulungkot ko na inilayo kita sa iyong ama. Ikinalulungkot ko na hindi ako naging mabuting ina sa iyo, at palagi akong magiging hadlang sa iyong pangarap na makarating sa Denmark."Ipinilig ko pa ang ulo ko habang tumutulo ang mga luha ko sa pisngi ko. "Hindi…"“Gusto ko lang malaman mo sweetheart na ginawa ko ang lahat ng iyon para sa iyo. Para protektahan ka sa mga batikos at matatalas na dila ng mga taong hindi ka kilala.” Hinaplos ni mama ang mukha ko.“I-I’m sorry…”Tinakpan ko ng kamay ko ang bibig ko at pinipigilang lumabas ang malalakas kong iyak."M-Mo
[THIRD-PERSON POV]"Bakit ka ba nagagalit?" Sabi ni Sam nang makita niya si Liam na hindi mapakali sa opisina niya at tila naglalakad habang nakatingin sa phone niya."Halika na lalaki, babalik siya. Kung hindi siya, kukunin ko siya para sa iyo. Alam ko kung saan siya nakatira sa New Jersey- ” Umangat ang dibdib niya nang mahigpit na hinawakan ni Liam ang kwelyo niya. Itinaas ni Sam ang dalawang kamay, sumusuko. "Madali.""Alam mo kung saan siya nakatira?" sambit ni Liam."Oo, kanina ko pa siya hinahanap diba? Syempre, alam ko kung saan siya nakatira. Alam ko na rin ang mga paborito niyang lugar. Kung wala si Sybil ay baka naiinlove na ako sa kanya ngayon. ” Umubo siya nang mabitawan siya ni Liam sa kwelyo."Ibigay mo sa akin ang address niya. Pupunta ako sa New Jerse
Parang gusto ko na lang tumalikod at bumalik sa bahay namin para kumain ng almusal.“Akala ko ba nandito tayo dahil nag-aalala ka sa taong iyon? Sa tingin ko hindi mo dapat alalahanin ang kalagayan niya. ” bulong ni Eliz sa gilid ko.Nakatayo kami ngayon sa gilid ng hotel at dahil salamin ang dingding nito ay kitang kita ng dalawang mata ko ang paglunok ni Noah sa masasarap na pagkain na nakahain sa harapan niya ngayon.Akala ko pa naman gutom na ang taong ito at ngayon ay gutom na gutom pa pala siya ngayon kumpara sa akin na hindi man lang kumain ng hapunan.Umabante ako ng kaunti para kumatok sa baso dahil dito nakaposisyon si Noah.Nang marinig niya ang tunog ng kalabog ay lumingon siya sa akin habang kinakagat pa ang isang slice ng pancake.Ngumiti lang ito sa akin at kumaway bago siya sume
"Okay, eto na ang bola mo anak." Agad akong tumayo pagkatapos kunin ang bola. Sa kabutihang palad, at sa murang edad, alam ng aking anak na babae ang aking kalagayan. Kaya hindi niya ako binitawan, lalo na kapag naglalakad ako. Alam niyang hindi ganoon kabuti ang accuracy ko dahil sa sakit ko kaya naman ay nakahanda siyang protektahan ako. “Bumalik na tayo.”“Thank you, mommy...” mahinang sabi ng anak ko kaya tumugon ako habang tinatapik ang ulo niya.Maglalakad na sana kami pabalik nang may nakita akong pamilyar na pigura, napabuka ang labi ko sa gulat. Halos manigas ang buong katawan ko na parang estatwa sa lamig ng pisngi ko. “Crystal…” Narinig ko ulit ang mga salitang iyon sa bibig niya, narinig ko na naman ang boses niya. Lumapit siya sa amin at naglakad papalapit sa pwesto namin. Hindi ko alam kung bakit medyo napaatras ako. Nakita ko sa gilid ng mat
“Tara na.” "Sigurado ka bang aalis ka sa Denmark?" “Oo. Parang panaginip lang nang makarating ako dito. I was once so happy at hinding-hindi ko pagsisisihan ang pagpunta ko sa lugar na ito. I will forever treasure the feelings I had here in Denmark. Marami akong natutunan, at ngayon ay handa na akong bumitaw at tanggapin ang pananampalatayang mayroon ako.” _______________________ 6 na taon na ang lumipas... "Mommy, kailan ko po makikita si daddy?" "Darating siya at hahanapin ka pagdating ng tamang panahon, Crystal." “Kanina ko pa tinitingnan itong litratong kuha mo sa South Korea. Mukhang masaya ka sa tatay ko. Pero, wala siya sa amin ngayon. Sana mahanap niya kami agad. Hindi na ako makapaghintay na makita siya.” Isang mapait na ngiti ang gumuhit sa aking mga labi nang marinig
"Nagkulong pa ba siya sa kwarto niya?" “Oo, tatay. Simula ng makabalik tayo, hindi na lumalabas si Crystal.” Sabi ni Blade. "Narinig kong humihikbi si Amara." Nagkunwari siyang matigas. Ngunit ang totoo, labis siyang nalungkot sa sinabi ng ibang tao. Kung hahayaan niya lang akong ipakita siya sa publiko, mabuti iyon. Ang aking anak na babae ay hindi isang gold digger. Siya ay isang goddamn Dawson!” sigaw niya, halata ang galit niya sa buong kwarto. “— at paanong ang kanyang asawa ay wala saanman? Wala ba siyang planong bisitahin ang asawa niya?" "Posibleng nasa manor pa siya, ama." Pagbaba ni Crystal ng hagdan na may dalang maleta, napatigil silang dalawa sa kanilang pag-uusap. Tumayo si Blade at nag-alok na tulungan siya sa pagdadala nito. “Amara? Bakit ang dami mong dalang gamit? Saan mo balak pumunta?" Mr. Dawson inquired, ang kanyang mga mata ay nanlaki sa pagtataka
"Nagkulong pa ba siya sa kwarto niya?" “Oo, tatay. Simula ng makabalik tayo, hindi na lumalabas si Crystal.” Sabi ni Blade. "Narinig kong humihikbi si Amara." Nagkunwari siyang matigas. Ngunit ang totoo, labis siyang nalungkot sa sinabi ng ibang tao. Kung hahayaan niya lang akong ipakita siya sa publiko, mabuti iyon. Ang aking anak na babae ay hindi isang gold digger. Siya ay isang goddamn Dawson!” sigaw niya, halata ang galit niya sa buong kwarto. “— at paanong ang kanyang asawa ay wala saanman? Wala ba siyang planong bisitahin ang asawa niya?" "Posibleng nasa manor pa siya, ama." Pagbaba ni Crystal ng hagdan na may dalang maleta, napatigil silang dalawa sa kanilang pag-uusap. Tumayo si Blade at nag-alok na tulungan siya sa pagdadala nito. “Amara? Bakit ang dami mong dalang gamit? Saan mo balak pumunta?" Mr. Dawson inquired, ang kanyang mga mata ay nanlaki sa pagtataka
Parang nanlambot ang katawan ni Blade sa awa. Habang pinupunasan ang walang humpay nitong luha. "Tay, balik na tayo," matipid na wika ni Blade kay Mr. Dawson. Hindi kumibo ang ama ni Crystal at agad na pinaandar ang sasakyan. Ang kamay niyang nakahawak sa manibela ay halos mabali ito. Hindi nagsasalita si Mr. Dawson ngunit bakas ang galit nito sa kanyang mga mata. Pagkatapos punasan ni Blade ng mga itlog at kamatis ang natitirang bahagi ng katawan ni Crystal, binalot niyang muli ang isang balabal sa ulo nito at saka hinayaan lang siyang umiyak para maipahayag din niya ang kanyang iniisip. Pagdating nila sa bahay ng mga Dawson ay tila wala ng buhay si Crystal at kitang-kita sa kanyang mga mata ang emosyon. Matipid ang kilos at hakbang niya kaya binuhat na lang siya ni Blade papunta sa kwarto niya dahil n
“Salamat sa pagpunta at pagbibigay sa amin ng oras. Ginanap ang kumperensyang ito dahil sa mga balita kamakailan na nagpasindak sa lahat. Si Spencer ay magkakaroon ng isa pang kahalili ng pamilya. Si Crystal, ang asawa ng aking anak, ay nagdala sa amin ng isang pagpapala na ibibigay namin ang aming oras upang turuan at mahalin. Magandang balita ito para sa amin, at umaasa kaming lahat ay magdiwang kasama ang pamilya ni Spencer. ” masayang utos nito habang nakatingin sa mga camera. Sandaling palakpakan ang bumalot sa silid. "Maaari ka nang magsimulang magtanong." Agad namang nagtaas ng kamay ang isang reporter. "Kailan mo nalaman na buntis si Mrs. Crystal Spencer at ilang buwan na niyang dinadala ang bata?" Nilingon ng ina ni Liam si Crystal dahil umaasa siyang sasagutin nito ang tanong. Pero, nakapikit lang ang mga labi ni Crystal at para siyang natulala sa kawalan. Kaya naman, ibinalik na lang ng nanay ni Liam an
Agad kong inilipat ang tingin ko kay Liam at ngayon ay nakatitig lang siya sa sahig. Nanginginig ang mga mata ko habang nakatitig sa kanya. Hindi ba't sinabi ko na ayaw kong ipaalam sa publiko ang tungkol sa akin at sa aking anak? Ngunit ano ito? Ano pang conference ang pinag-uusapan nila? “Hindi po ma’am. Ikinalulungkot kong biguin ka, ngunit hindi ako nagpapahintulot ng anumang publisidad para sa ating anak. Ang kumperensyang ito ay hindi dapat idaos dahil hindi ko hahayaan ang aking anak na maging kahalili para sa iyong matagal nang pinag-iingat na kumpanya na kasama-pinagmamalaki. Hindi ko gusto ang kanilang madilim na buhay sa likod ng napakatalino na bagay. At mas ayaw kong maranasan ito ng anak ko. "Dapat sinabi mo sa akin ng mas maaga. Alam na ng publiko. ” Nagkibit-balikat ito sa akin kaya hindi ko napigilan ang sarili kong titigan s
"A-Ano..?" Para akong nabingi sa sinabi ni Blade. “Rally? Anong ibig mong sabihin? ” "Tingnan mo ang lugar na iyon." Sinundan ko kung saan nakatitig ang mga mata ni Blade at may nakita akong mga taong may dalang mga karatula at poster. "Anong nangyayari?" Natatakot akong magtanong. "Bakit nangyayari ito sa mga Spencer?" Malalaman mo rin kapag nakapasok na tayo. Sa ngayon, mas mabuting makinig ka na lang muna sa akin at isuot mo. Hindi na ako umangal at agad na ibinalot sa katawan ko ang cloak na binigay ni Blade at nilagyan ng cap sa ulo ko. Sa gilid ng mata ko, nakita kong lumabas si Blade at hinintay ko siyang lumingon sa upuan ko. Pagbukas niya ng pinto ay halos mabingi ako sa sigawan ng mga tao. Halos hindi ko na maintindihan ang sinisi
Natigilan ako sa sinabi ni Blade. Tama siya. Hindi ako pwedeng puntahan ng personal ni Mrs Spencer lalo na at baka makilala ko pa ng ibang tao ang tunay kong katayuan. Kilala nila ako noon bilang Crystal Harrison at sapat na sa akin ang pangalang iyon. Nasa kanila na kung tatanggapin nila ako o hindi. “Pero, ano ang dahilan kung bakit nila ako tinatawag? Tungkol ba ito sa magiging anak namin ni Liam? ” tanong ko ulit at medyo kinabahan din ako. “Oo, I suggest na magbihis ka ng maayos at ayusin mo ang sarili mo bago kita dalhin doon. Kumain ka muna. ” Napataas ang kilay ko dahil sa inasta ni Blade. Parang mas kinakabahan pa siya kaysa sa akin. Sinundan ko siya ng tingin nang umupo siya at nagsimulang kumain. Hindi naman siguro siya nagmamadali? Napatingin ako kay tatay na ngayon ay nakatitig lang sa akin at parang naaawa siya