All Chapters of That Summer...the Rain Pours: Chapter 51 - Chapter 60

“KUYA, bakit hindi mo sinabi sa akin na si Col.Rolando Narciso pala ang aking ama?” umiiyak na tanong sa kanya ng kapatid na si Zephyrine. Maaga pa ay ito na agad ang kanyang naging bisita sa kanyang opisina at pagkarating lamang nito ay seryoso na kaagad ang pagmumukha nito kung kaya’t agad niya itong pinapasok sa kanyang pribadong opisina. Mismong siya nga ay nagulat sa isiniwalat nito dahil maging siya ay walang kalam-alam sa impormasyon tungkol sa tunay nitong ama kasi kahit na sa kanya ay ayaw sabihin ng nanay niya kung sino ang totoong ama ni Zephyrine. “Zyph, calm down. Maging ako ay hindi ko rin alam na si Colonel pala ang iyong ama. In fact, sayo ko lang nalaman ngayon ang katotohanang iyan,” pag-amin niya sa kapatid. Sad but he can’t find the exact words to say.“Kuya, panandaliang bumalik sa katinuan ang inay at pagkakita na pagkakita niya sa akin noong dumalaw ako iyon kaagad ang sinabi niya sa akin. Narinig lahat iyon ng isang babae at kamukha niya ang babaeng ipinost m

“ANO na nga Chief? Puwede bang ikuwento mo na sa amin ang mga nangyari?” tanong ni Julian habang umiinom ng kape.Biglang sumeryoso ang mukha niya. “Ganito kasi iyan. Ipinakita ko kay detective Lee ang mga nakalap kong ebidensya at nag-usap rin kami ng mga sapantaha namin nang maya-maya pa’y may mga kalaban sa labas ng coffee shop na bigla nalang nagpaputok,”“Alam ko na Chief kung bakit ka nila sinusundan. Nasa sayo ang ebidensya na magdidiin sa sindikato nila,” kongklusyon ni Brent.“Alam ko Brent at hindi nila ako titigilan hangga’t hindi pa nila nakukuha ito sa akin. Unang hakbang pa lang iyon nina Major Rosales. Alam kong marami pa saying tauhan na saying maghahanap sa atin para patayin tayo,”“Paano na iyan? Kanino natin ipagkakatiwala ang mga ebidensya?” takang-tanong ni Julian.“Wala na akong ibang choice kundi itago muna ito. Hindi ko kasi alam kung sino ang kalaban natin at kung sino ang kakampi. Malay natin at nagtatago lang ang mga traidor sa tabi-tabi,”“Bakit hindi natin

“ANO Zierelle? Nagbibiro ka ba?” hindi makapaniwalang tanong ni Ashtear nang makarinig siya ng tawag mula kay Zierelle na nasa ospital ngayon si Julian.“Ash, hindi ako nagbibiro! Hindi basta-basta gawing biro ang sitwasyong ito ngayon,” sagot ni Zierelle sa kanya sa kabilang linya.Naikuyom niya ang kanyang kamao. “Mga walang hiya talaga ang sindikatong pinanggalingan natin. Ayaw na ayaw nila sa mga traidor at wala pang kahit na sinong nabuhay magmula nang tumiwalag sa grupo,”“Anong ibig mong sabihin, Ash?”“Naging isa ka rin sa amin dati, Zierelle. Kaya’t kung merong mang higit na nakakaalam sa kalakaran ng sindikato, isa ka dapat sa mga iyon,”“Ngunit napakabata ko pa noong mga panahong iyon. Hindi na iyon importante Ash. Puntahan mo nalang ngayon dito sa ospital si Julian at ang sabi ng doktor ay kailangan niya munang i-confine dahil kahit na sa balikat ang tama niya ay may tinamaan pa ring buto,”“Sige, Zierelle, darating ako riyan. Hintayin mo ako,”“Sige. Ngunit delikado sayo

GANAP agad na nakatulog si Gary pagkatapos siyang hampasin ng malaking pamalo ni Ashtear. Lalagyan na sana ni Julian ng posas si Gary ngunit biglang may nagpaputok kung kaya’t dali-dali naman na hinawakan ni Julian ang kamay ni Ashtear at nagmamadali silang lumabas sa maliit na pintong iyon kanina upang makabalik sila sa pinanggalingan nila.Sa bawat paghakbang ng mga paa nila ay sinisiguro nilang wala silang makasalubong na mga tauhan ni Gary. Nang maya-maya pa’y bigla niyang hinila si Ashtear sa likuran niya dahil nakita niyang may isang tauhan ni Gary na nag-aabang sa kanila. Mabilis niyang ikinasa ang kanyang baril at pinaputukan ang lalaki ngunit mabilis itong nakaiwas at gumanti rin ng putok sa kanya. Sunod-sunod na putok ang pinakawalan nito kaya’t minabuti na lamang nil ani Julian na magtago sa palikong bahagi ng pasilyo.“Julian! Nagdurugo na ang sugat mo!” nag-aalalang sabi ni Ashtear nang makita ang pulang likido na tumutulo sa bandang braso ni Julian.“Huwag kang mag-alala

“ZYPH?”papungas-pungas na bumangon si Zierelle nang makita niya ang kanyang kapatid na naghahanda ng pagkain niya.“Kuya, gising ka na pala. Halika sabayan mo na ako sa pagkain ng agahan. Ipinagluto ka na rin ni Ate ng panpawala ng hang-over,” ngumiti ito sa kanya.Nagtaka siya kung bakit naroon ngayon sa apartment niya ang kanyang kapatid ngunit mas nagtaka siya kung sino ang tinutukoy nitong ate.“S-sino ang tinutukoy mong ate?” agad na siyang napabangon dahil naging interesado siya sinabi ng kanyang kapatid.“Si Ate Gabrielle, Kuya! Hindi mo ba alam? Siya ang nagluto ng lahat g nakahain ngayon,” parang wala lang na sabi ng kanyang kapatid sabay subo. “Sarap,” wika pa nito na halatang nasisiyahan sa pagkain.“Zyph, nasaan na siya?” inilibot niya ang kanyang paningin sa kabuuan ng kanyang apartment at umaasa siyang makita niya pa roon ang babaeng patuloy na hinahanap ng kanyang puso.“Siyempre, umuwi na siya Kuya. Hindi mo rin alam?” takang tanong ng kanyang kapatid. Sabagay, ang al