All Chapters of Babysitting The Heartless Madrial: Chapter 1 - Chapter 10

"Nakakabwisit!"Huminto ako sa mabibigat kong paghakbang habang hindi parin nawawala ang pagkasimangot ng mukha."Oh? Anong nangyari? Natanggap ka? Ito na ba?" Hinarap ko si Genelyn, matalik kong kaibigan magmula noon pa man. Nagniningning ang kaniyang mga mata na sobrang umaasa.Mas humaba ang nguso ko, nanlanta ang pagkakahawak ko sa mga papeles at dokumento, bumagsak ang mga balikat ko at naiiyak siyang tiningnan. Kalalabas ko lamang sa isa sa mga kumpanyang tanyag dito sa lugar namin. Pero katulad ng hindi na mabilang kong subok, lumabas akong bigo.Papaano ko ba sasabihin sa kaniya? Wala nang bago. Nakakasawa na 'yung ganito. Na ang kislap sa mga mata namin, galak at pinaghalong excitement at kaba ay kaagad rin maglalaho na parang bula. Bakit kasi kay ilap ng swerte sa akin?"Hindi parin, e..." umiling-iling ako. Nasaksihan ko ang panlulumo niya."Wala na daw bakanteng slots. Nahuli ako..." humina ang boses kong nangangatal.Lumambot ang

Ang dami kong isinakripisyo para sa oportunidad na ito kaya dapat maging maganda ang kalabasan nito. Simula bata pa ay hindi na kami mapaghiwalay ni Gen. Palagi kaming magkasama saan man. 'Tapos iyong pamilya ko... iniwan ko alang-alang sa trabahong naghihintay sa 'kin.Ngayon lang nag-sink in sa akin ang lahat. Ngunit wala na akong magagawa pa. Nandito na ako, babyahe na patungong Manila kung saan pumabor sa akin ang swerte. Hanggang ngayon ay hindi parin ako makapaniwala na may trabaho na ako. After my countless attempts... hindi ko maipaliwanag ang pakiramdam. Masaya ako at excited pero nalulungkot rin. Nalulungkot ako kasi kinailangan kong iwan ang pamilya ko at kaibigan ko para kumita ng pera. Wala, e. Ganito talaga ang buhay. Kailangan makipagsapalaran kahit walang kasiguraduhan, kahit mahirap man mawalay sa mga minamahal. That's why I salute those OFW since then. They are the real heroes. The real strong people. Dahil patuloy parin sila sa pag

Hindi ako mahilig sa mga bata, kahit pa noong nag-aaral pa ako. Tanging si Zoren lamang ang nakahiligan ko. Kasi para sa akin, ang mga bata ay nakakainis, makukulit at maiingay. Ngunit bakit ako napunta sa ganitong sitwasyon? Hindi nga bata ang dapat kong alagaan ngayon, pero isa namang makisig at mala-adonis na nilalang. Napapatanong tuloy ako kung ano ba talaga ang mas maganda?Ang mag-alaga ng isang bata o ng tulad niyang isip-bata?Sabi ko sa sarili ko, kahit anong trabaho nalang ay papasukin ko. Kaya kahit gaano pa kahirap ang isang ito, paninindigan ko hanggang dulo."Sir Gio, upo ka muna riyan..." sabi ko at itinuro sa kaniya ang isang high chair dito sa may kitchen. Tumingin lang siya sa akin at nanatiling tuod na nakatyo roon. Narinig ko ang bulungan ng mga kasambahay na kasalukuyang naririto. Sa pagkakatanda sa mga pangalan nila ay sila sina ate Carmen, ate Susan, ate Jody at ate Malou. Sa tingin ko din ay kasapi sila ng mga kapitbahay nam

May banyo naman ang sariling kuwarto ni Sir Gio kaya doon ko siya papaliguan. Hindi na din pala siya nagsusungit kapag pumapasok ako sa kaniyang kwarto hindi katulad noon na ayaw niya talaga akong papasukin. Excited na ako! Ahihi.Okay, Alyana. Remember, trabaho lang.Nag-inhale exhale muna ako bago siya sinamahan umakyat patungong kuwarto niya. Ang laking lalaki niya, napakatangkad. Kahit second born siya ay parang magkasing tangkad na sila ng kaniyang Kuya. At napansin ko rin na namimintog ang kaniyang mga muscles tapos maumbok rin ang kaniyang pwetan. Siguro suki 'to ng gym noon? May abs rin kaya siya? Ilan naman kaya?Gosh! Stop na, Aly! Behave!"Ngayon ay magsasando ka kasi medyo mainit ang panahon. Ayos ba?" Pagkapasok namin sa kuwarto ay ipinakita ko sa kaniya ang damit na susuotin niya.Kumunot ang kaniyang noo, hindi yata nagustuhan ang kulay. Yellow iyon, eh. Sumimangot ako at binuksan ang walk in closet niya. Nilingon ko siy

"Huwag ngayon, Sir Gio." Malamig kong sinabi.Pagkatapos ng nangyaring kiss ay agad akong umalis sa kaniyang kuwarto. Ngunit sinundan niya ako dito sa garden habang nagdidilig ako ng mga halaman. Kanina pa siya riyan, kinukulbit ako o 'di kaya ay umuungot sa tabi ko para lang mapansin ko. Nasa shock stage pa ako, eh. Aba, sino ba namang hindi mash-shock doon? All my life, virgin pa ang lips ko 'no! Bakit niya kaya ginawa iyon? Trip niya lang? Naku, kung trip niya lang, bahala siya sa buhay niya! Pesteng pogi na mapang-abuso sa aking marupok na puso.Kanina pa din kami dito parang magjowa na nagkatampuhan. Naguguluhan na nga sa amin sina Manang at sa ikinikilos nitong si Sir Gio. Baka kapag nagtagal ay madiskubre pa nila ang kalapastanganang ginawa niya sa akin.Nasa tapat ako ng mga gumamela nang kinulbit niya ako sa likod."Yana..." 'yan, palaging ganiyan. Puro pangalan ko binabanggit niya.Ang hinihintay ko ay 'yung 'sorry, baby' niya! My go