Chapter 1

"Nakakabwisit!"

Huminto ako sa mabibigat kong paghakbang habang hindi parin nawawala ang pagkasimangot ng mukha.

"Oh? Anong nangyari? Natanggap ka? Ito na ba?" Hinarap ko si Genelyn, matalik kong kaibigan magmula noon pa man. Nagniningning ang kaniyang mga mata na sobrang umaasa.

Mas humaba ang nguso ko, nanlanta ang pagkakahawak ko sa mga papeles at dokumento, bumagsak ang mga balikat ko at naiiyak siyang tiningnan. Kalalabas ko lamang sa isa sa mga kumpanyang tanyag dito sa lugar namin. Pero katulad ng hindi na mabilang kong subok, lumabas akong bigo.

Papaano ko ba sasabihin sa kaniya? Wala nang bago. Nakakasawa na 'yung ganito. Na ang kislap sa mga mata namin, galak at pinaghalong excitement at kaba ay kaagad rin maglalaho na parang bula. Bakit kasi kay ilap ng swerte sa akin?

"Hindi parin, e..." umiling-iling ako. Nasaksihan ko ang panlulumo niya."Wala na daw bakanteng slots. Nahuli ako..." humina ang boses kong nangangatal.

Lumambot ang ekspresyon ng mukha niya at humakbang palapit sa akin. Ang simple niya lang sa suot na pink buttoned blouse at black fitted jeans, maikli ang itim na itim na buhok ngunit tuwid na parang ni-rebond, hindi kagaya ng akin na parang hindi sinusuklayan at nakakainis sa sobrang dami ng split ends.

Tuluyan na akong kinain ng emosyon nang yakapin niya ako. Sumubsob ako sa balikat niya habang hinahagod niya ang aking likuran.

"Awts, okay lang 'yan, bessy! Atleast sumubok ka parin 'di ba? Sumubok parin tayo. Ayos lang 'yan, marami pang pagkakataon. Baka hindi lang talaga para sa 'yo ang oportunidad na 'to," pag-aalo niya, ramdam ko ang sinseridad doon.

Kumalas ako sa pagkakayakap niya para siya'y harapin."Kung para sa iba, kailangan pa iyong para sa akin? Gen, halos dalawang buwan na tayong pagala-gala para sumugal, namamasahe at nangungutang sa pagbabaka sakaling matanggap kahit janitress man lang. Pero hanggang ngayon, wala paring nangyayari. Parang paulit-ulit nalang ang nangyayari, hindi mo ba napapansin? O sadyang malas lang talaga ako? Tingin mo?" Mahaba kong sabi na ikinangiwi niya.

"Hindi ka malas, gaga. Hindi pa lang talaga tamang pagkakataon para sa 'yo! So tama na ang drama, Aly, okay?" Umurong ang luha ko at napairap nalang ako maging sa pagtawag niya sa akin gamit ang nickname ko na siya lang ang nag-imbento.

Tawag sa akin sa bahay ay Yana habang heto siya at Aly ang ginawang palayaw ko. Kumusta naman ako? Nahihilo na ako sa kanila. Ewan ko ba sa babaeng ito at iyon pa ang napiling nickname ko tapos minsan ay dinadagdagan niya pa ng "masag" so it always end up into alymasag like as in, a crab. Literal, ang sarap niya minsang sabunutan. Ganoon ang atake niya sa akin sa tuwing naaasar ko na siya. Minsan napapaisip na lang ako kung mukha ba akong alimasag?

Ang ganda ko namang alimasag. Duh.

"Alam mo d'yan ka talaga magaling 'no? Sa pagpapalubag ng loob ko."

"Naman!" Pagmamalaki pa ng gaga na parang proud na proud sa ginagawa niya.

Halos hilutin ko ang sentido. Hay nako.

"At pwede ba tigil-tigilan mo na ang pagtawag sa akin ng Aly? Para namang tanga, Gen." Nagsalubong ang kilay ko, kunwari ay galit. Pero dahil si Gen siya, hindi niya iyon seseryosohin.

Sa halip ay nag ngising-aso siya."Ayaw mo no'n? May magandang nag-create sa 'yo ng nickname! Please lang, hindi mo ba alam ang salitang appreciation? Hello, girl. Pinaglaanan ko pa iyon ng effort! Appreciate my effort naman. You're hurting my feelings!" Napabuntong hininga nalang ako nang magpapadyak siya na parang bata habang nakakapit sa  mga braso ko.

Ano bang nangyayari dito sa kaibigan ko? Saan kaya siya pinaglihi? Pero ano pa bang magagawa ko? Hindi naman ako nanalo sa kaniya pagdating sa ganitong tactics niya. Ang kulit ng gagang 'to. Mabuti nalang sanay na ako.

"Sige, sige na nga. Call me by that nickname whatever---Aray!" Napangiwi ako sa sakit nang bigla niya akong kinurot sa tagiliran.

"Ang arte, ah! Iyan ba ang epekto kapag hindi natatanggap sa mga kumpanyang pinag-a-apply-an mo?" Sinilip niya ang mukha ko.

Sinamaan ko lang siya ng tingin. Bumitaw siya sa akin. Nagsimula na akong maglakad palayo sa parking lot ng kumpanya, nakaharang na kami sa daan, e. Sumunod naman siya sa akin. 

Sa totoo lang, ang bigat talaga ng loob ko. Hindi ko na maintindihan ang pagkakataon. Kung kailan ang para sa akin. Matagal na kaya akong naghihintay. Bakit naman iyong iba na first time lang mag-apply ay natatanggap kaagad? Bakit kapag ako? Minsan hindi ko na alam kung sino ang unfair, ang mundo ba o mga tao na. 

Ang kailangan ko lang naman ay trabaho. Isang marangal at permanenteng trabaho, Siyempre iyong maganda ang suweldo. Mas bumigat pa ang pakiramdam ko nang maalala ang pamilya ko sa bahay. Palagi nalang akong umuuwi nang bigo. Nakakahiya na kina nanay at tatay. 

Tiyak na pagsasabihan na naman ako ni Ate Bridgette. Maririnig ko na naman ang iconic lines niyang; "Wala ka nang magandang ambag sa pamilyang ito!"

Napanguso ako. Sus, wala daw akong magandang ambag. E, ano pa ang tawag ko sa sarili ko? Sorry ate, ha. Ganda lang kasi ambag ko. 

Pero siyempre, never ko iyong sasabihin. Baka maaga akong mapalayas nito. Mahirap na.

"Hoy, Aly! Sandali ang bilis mo namang maglakad! Ano ba 'yan, wait naman! Sana all kasi mahaba ang legs, 'di ba?!"

Bahagya akong bumalik sa kasalukuyan nang marinig muli ang malakas na boses ni Genelyn. Nakahabol na siya sa akin. Nagpakurap-kurap pa ako. Hindi ko namalayan na nalunod na pala ako sa mga isipin, muntik ko na siyang maiwanan.

"Lutang 'yan? Ano ba kasing iniisip mo? Huwag mo nang pakaisipin 'yon! Gusto mo subok ulit tayo?" Tanong niya na nakapagpatigil sa akin. Lumingon ako sa kaniya. May kinukuha siya sa bulsa ng kan'yang pantalon at nang ilabas niya ay papel pala iyon."Tadaaa! Mayroon pang tatlong natitira!" Nag-wiggle pa ang mga kilay niya.

Listahan iyon ng mga company na kailangan kong apply-an. Sadly, 20 companies na ang nag-reject sa akin, iyong iba ay napasahan ko na ng resume pero hanggang ngayon ay nganga parin. Ghinost na yata ako ng mga iyon. Grabe talaga sila. Nakakasama ng loob. Attentive naman ako sa mga interviews pero wala, ligwak parin. Pansin ko lang kadalasang hina-hire ay 'yung mga sexy at pulang-pula ang labi, kung magsuot ng attire ay too revealing pa.

"Ayoko na, Gen. Itapon mo na lang 'yan." Mapait kong sabi.

Nalukot ang mukha niya."Ay? Suko na agad? Final na? Laban laban o bawi bawi?" Nagawa niya pang magsayaw sa harapan ko.

Lukaret talaga.

"Ayoko na nga. Final na," napapailing nalang ako.

"Okay, fine... sayang naman. Akala ko tatapusin natin itong list ngayong araw..." humaba ang nguso niya at ramdam ko nga ang panghihinayang sa kaniyang boses.

Napahinga ako nang malalim at diretso siyang tiningnan."Expected ko na ang mangyayari, hindi na naman ako matatanggap. Lagi namang rejection ang bagsak ko, e. Aasa pa ba ako? Mamamasahe na naman tayo tapos ano? Bigo na naman sa huli. Sayang lang 'yung pamasahe. Nagka-utang pa ako, ikaw rin. Nahihiya na ako sa 'yo, naaabala na kita masyado. Feeling ko sobrang kapal na ng mukha ko." 

"Ulol!" Sa halip ay sinabunutan niya ako. Napangiwi naman ako sa sakit at pilit siyang itinulak.

"Totoo naman kasi!" Giit ko.

At last, binitawan niya na din ang buhok ko. Pinagkrus niya ang mga braso."Hindi ba sinabi kong tapos na ang dramahan? Ngayon ka pa ba manghihinyang sa mga nagastos natin? Atleast sinubukan natin! E, ano ngayon kung rejected ka? Marami pang option, bessy. Saka nandito lang ako. Sasamahan kita kahit saan. Willing na willing ako!" Halos isigaw niya iyon sa mismong mukha ko.

Bahagya tuloy akong napapikit pero sumilay ang ngiti sa mga labi.

"Talaga?" 

"Oo naman! Kaya 'wag na 'wag mong sasabihin na makapal ang mukha mo, okay? Wala namang mukhang manipis kaya huwag mong masyadong dibdibin dahil may likod ka pa!" 

"Gaga!" Ako naman ang humila sa buhok niya. Todo pagpupumiglas naman siya.

Okay na sana, e. Kaso sinira niya na naman ang moment.

Tulad ng sinabi ko, kinuha ko sa kaniya ang listahan at ako na ang kusang nagtapon niyon sa basurahan. Nakanguso niya akong pinagmamasdan. Ipinagpatuloy namin ang paglalakad palayo sa panghuling kumpanyang sinubukan kong apply-an. Malungkot akong tumanaw doon sa huling pagkakataon.

Siguro nga hindi pa ito ang tamang panahon para sa akin. Baka kailangan ko ulit maghintay. Ngunit hindi ko tiyak kung hanggang saan pa ba ang kaya ko. 

Nawawalan na ako ng pag-asa.

"Kung mag-model ka nalang kaya?" 

"Anong sinabi mo?" Marahas kong nilingon si Gen.

Nagkibit-balikat siya."Sabi ko mag-model ka nalang. Tutal matangkad ka naman, maganda, makinis, maputi, sexy..." hinubog niya pa ang katawan ko pacoca-cola body."Jusko, bessy! Bakit nga ba hindi natin naisip ito noon pa? Pwedeng-pwede kang magmodelo!" Niyugyog niya pa ang balikat ko.

Matagal ko siyang tiningnan. Hindi na ako nagulat sa kaniyang suhestiyon dahil hindi na mabilang na beses iyong sumagi sa isip ko. 

Hindi ako tumaliwas sa mga papuri niya sa akin dahil aware naman ako doon dati pa. Madalas akong mapagkamalang may lahi dahil daw sa kutis kong maputi at makinis na parang pinaliguan ng gatas, ang mga mata kong nagiging matingkad na kulay brown kapag nasisinagan ng araw at ang mukha kong kaiba sa itsura ng mga kapatid ko. Minsan ay tinawag akong ampon ng mga kaklase ko noon pero hindi ko binigyan ng pansin kasi in-assure naman ako ni nanay at tatay na hindi ako ampon. Saka ramdam ko kaya ang sincerity doon! Tinitigan ko nga si nanay at natuwa ako nang makitang may kaunti kaming pagkakahawig sa isa't-isa kaya naman hindi ko na iyon pinroblema pa.

Umihip ang malakas na hangin. Sinikop ko ang maalon at mahaba kong buhok."Matagal ko na din naiisip ang bagay na iyan pero... wala sa plano ko. Never kong nakahiligan ang rumampa sa maraming tao at sa harap ng camera," sagot ko na ikinalaglag ng balikat niya.

"Sayang naman ang ganda at tangkad mo! Pangarap ko pa namang magkaroon ng kaibigang model. Hmp!" Hindi na maipinta ang mukha niya. Natawa ako.

"E 'di ikaw nalang ang mag-model. Support kita. Yiiie!" Sinundot ko siya sa tagiliran.

Todo iwas naman siya sa kiliti."Aly, enebe!" Pabebeng aniya.

Rumolyo ang mga mata ko."Sumayaw nalang kaya ako sa disco bar? Paikot-ikot lang sa pole habang may colorful lights sa paligid," sabi ko bigla. Sinundan naman ng halakhak niya.

"Gagi! Hindi ko ma-imagine!" Utas na siya kakatawa, umabot pa sa puntong napaluha na siya."Pero infairness. Feel ko din doon ka yayaman. Marami kang maaakit, girl! Baka magkaroon ka pa ng papa de asukal!" Humagalpak ulit siya sa tawa.

Napaisip naman ako."Siguro nga 'no. Hmm, try ko rin kaya. Baka iyon talaga ang para sa 'kin." 

Natigil siya sa pagtawa at nanlalaking mata akong tiningnan.

"Ay, shutek. Seryoso?!" Nagugulat niyang tanong, na parang hindi niya ako tinawana kani-kanina lamang.

Inosente akong tumango."Oo, bhe. Seryoso ako." 

"Alyana naman!" 

Pareho na kaming natawa habang naglalakad sa kalsada. Kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko dahil nandyan siya. Mabuti nalang hindi ako nag-iisa sa pakikipagsapalaran. Mabuti nalang nariyan siya. Kahit ang lakas ng trip niya, hindi ako nagsisising magkaibigan kami.

Nauwi kami sa pagkain ng tusok-tusok nang may makasalubong kaming stall. Kilala namin si manong na nagtitinda niyon kaya kaunting jamming lang sa kaniya, binigyan niya agad kami ng hiling. Nakikipagtawanan kami sa kaniya na parang hindi ako na-reject sa ilang kumpanyang pinasukan ko. 

"Kumusta naman kayo mga hija? Palagay ko'y parati ko na lamang kayong nadadatnan na naglalakad sa gitna ng kalsada. May mga bahay naman kayong inuuwian, ano?" Pagtatanong ni manong.

Nagkatinginan kami ni Gen.

Akala ba ni Manong ay palaboy-laboy na kami sa daan? Ay, grabe.

Ako ang unang nakabawi."Ah, oho. May mga bahay naman ho kaming inuuwian. Nagkataon lang ho talaga na nakikita nyo kaming gumagala sa kalsada," napangiwi ako sa huli kong pangungusap.

"Gumagala amp," komento pa ni Gen.

Mabuti nalang madaling maka-gets si manong. Nagpatango-tango nalang ito.

"Kahit naman ganoon, e hindi naman kayo mga mukhang pulubi. Sa gaganda nyong iyan..." papuri niya pa.

"Hala, manong! Sobra-sobra na po ang iyong kabaitan sa amin. Wala na po kaming lima dito! Charot!" Napailing nalang ako nang makitawa naman si manong sa kalokohan ng kaibigan ko.

Huling kain ko na sa fishball na nakatusok sa stick nang maramdaman kong nag-vibrate ang cellphone ko sa bulsa ng aking pantalon. Itinapon ko muna ang stick bago iyon kinuha. Naningkit ang mga mata ko habang binabasa ang e-mail na nagpop-up.

Klea Ortiz:

Good day, Alyana! I would like to inform you about the resume you have submitted to us last week. Congratulations, you are hired as  the babysitter at the Madrial's mansion! We will just send you the instructions, other details so as the address of the mansion once you send a reply to this message. Thank you and have a nice day!

Unti-unti, namilog ang mga mata ko. Ngayon ko ulit naalala na nag-apply rin pala ako online, may mga nakita akong post para sa mga available position sa ilang kumpanya at kahit anong trabaho at hindi ako nag-alangan na ipasa ang requirements na kailangan. Natatandaan kong siya 'yung secretary ng mga Madrial. Hindi ko kilala ang apelyidong iyon pero alam kong makapangyarihan iyon dahil nakita kong hindi lang basta-basta maging ang katulad niyang sekretarya.

Nanginginig ang mga kamay kong nagtipa ng reply. Pumikit ako at ilang ulit huminga ng malalim.

"Huy! Anong nangyayari sa 'yo? Inhale exhale session na ba ito?" Napansin ni Gen ang ginagawa ako.

Naluluha ko siyang hinarap bago ko hinawakan ang magkabilang balikat niya."May trabaho na ako! Waaaah!" Niyugyog ko balikat niya sa sobrang saya.

Katulad ko, nanlaki na rin ang mga mata niya.

"Weh? Sa tunay?" Ilang beses akong tumango sa kaniya."Yay! I'm so proud of you, bessy!" At sabay na kaming nagtatalon sa tuwa.

"This is it! This is it! Thank you, Lord! Huhu, you're the best!" Hindi ko na ininda kung mukha na kaming baliw dalawa dito. 

Patuloy kami sa pagtalon at pagsisigaw.

"Ano bang sabi? OMG! Excited na ako, bes!" Nasasabik niya akong tiningnan. Malawak ang ngiti ko iyong sinuklian.

"I'm hired as the babysitter at the Madrial's mansion. Nararamdaman kong ito na ang simula, Gen. Ito na talaga," bumitaw ako at medyo lumayo para damhin ang pakiramdam na parang nakalutang sa saya."Dito ko na ma-i-aahon sa hirap sina nanay..." na matagal ko nang inaasam.

Hindi ko ito hihindi-an. Ang unang oportunidad na tumanggap sa akin.

Madrials...