Lahat ng Kabanata ng Pighati Dulot ng Kanyang Pagibig: Kabanata 1861 - Kabanata 1870

"Haha!" Ang tawa ni Lily ay unti-unting nagiging histerikal. "Ang asawa mo? Si Alex? Ako'y natatakot pero hindi siya makakarating dito agad-agad. Babae, hindi mo ba ako pinagbawalan na dumating? Gusto ko lang talagang pumunta dito nang sadya! Dahan-dahang lalapit ako sa'yo at kukunin ang anak mo. Kung tama ang hinala ko, hindi ka pa rin tinatanggap ng Matandang Ginoo Poole bilang manugang niya, tama? Kukunin ko na ang anak mo, at pagdating ko kay Matandang Ginoo Poole, ako na ang magiging tunay at lehitimong asawa ni Alex. Haha!" Lumapit si Lily kay Jane."Hindi... umalis ka. Huwag kang lumapit. Kung gagawa ka pa ng isang hakbang, sisigaw ako ng tulong. Tatawagin ko ang nars dito. Sisigaw ako!"Wala nang mas hihigit pang naisin si Lily kundi ang marinig si Jane na humingi ng tulong. Kung gagawin ito ni Jane, ngumiti na lang sana si Lily kay Jane. Kahit magreklamo si Jane kay Alex, magrereklamo din sana si Lily nang may luha kay Alex. "Alex, alam ko na ang aking pagkakamali. Hindi na

Ang layunin ni Lily sa paggawa noon ay upang pasayahin si Jane. Ito ay para mapayag si Jane na palayain siya kapag siya'y naging masaya. Sino nga bang makapagsasabi na mas lalo pang naging kinaiinisan si Jane nang malaman niyang ganito nga ang ginagawa ni Lily."Talagang nakakadiri ka! Tama nga na hindi ka pinili ni Alex!" sabi ni Jane habang pinapalayas si Lily.Sa parehong oras, binitawan ni Jane ang kamay niyang mahigpit na hawak kay Lily at kinuha ang gunting. Kaagad na bumagsak si Lily sa sahig. Talaga namang hindi niya inaasahan na magkakaroon ng malaking pagkakaiba ang isang babae bago at pagkatapos siyang magkaruon ng anak. Bago pa lang magkaanak si Jane, siya ay tulad pa rin ng isang inosenteng dalaga. Subalit sa oras na iyon, si Jane ay isang buong kababaihan na puno ng pagsusumikap. Siya ay totoong matapang! Kahit pa siya ay nasa kritikal na kalagayan noong isang linggo, sa oras na iyon, si Jane ay nananatiling isang matapang na babae na puno ng lakas. Ito ang bagay na hin

Ngunit, habang tumataas ang nerbiyos ni Jane, lalong tumatapang at walang awa siya! Kailangan niyang ituro kay Lily ang leksyon sa araw na iyon. Kahit na wala siyang laruan na gunting na mukhang totoo, naisip na ni Jane ang lahat. Hihintayin niyang lumapit si Lily sa kanya, pagkatapos ay biglang huhulihin ang buhok nito. Susundan ito ng isang kagat ni Jane sa leeg ni Lily. Desidido na siya. Gayunpaman, naging madali ang sumunod na pangyayari. Nagtagumpay si Jane na takutin si Lily gamit ang isang pares ng pekeng gunting.Subalit, mapanlinlang si Lily. Matalino siya. Pagkatapos niyang magmadaling tumakas sa kuwarto, naramdaman niyang may mali. Paano magkakaroon ng kinang na gunting sa isang maternity ward? At ang gunting ay masyadong makintab na para bang peke. Pwede kayang pekeng gunting iyon?Pagkatapos ng kanyang pag-iisip, nakita ni Lily ang isang limang taong gulang na batang babae na lumalabas mula sa kuwarto kabilang sa kay Jane. May hawak itong makintab na espada. "Haha, pupun

'Ikaw ang unang sumagot sa iyong mga lolo at lola! Ayaw na nila sa'yo! Desidido na silang itapon ka! Makakasal ako sa iyong ama nang walang anumang alinlangan kapag na-itapon na kita! Pasensya na, tusong kutsing bata! Simula ngayon, wala ka nang ama na si Sebastian! Wala kang ibang pagpipilian kundi maging isang taong walang tirahan o ligaw na kaluluwa! Ang iyong ama, sa hindi malayong hinaharap, ay magiging ama ng aking anak. Haha!' Iniisip ni Maysun ang magagandang bagay habang nagmamaneho ng walang direksyon.Tulad ng kanyang sinabi, iniikot niya lang si Aino sa lahat ng kalsada at eskinita. Si Aino, sa kabilang banda, ay minsang-minsan ay sumisilip para tignan ang ganito at ganyan. Ang nagpatindi pa sa kanyang pagkagulat ay si Aino, ang tusong kutsing bata, ay talagang nagturo sa kanya ng daan at pinapasadya siyang magmaneho. At higit pa rito, papunta sila sa isang lugar na lalong nagiging liblib, at lalong lumalayo mula sa lungsod. Sa huli, dumating sila sa isang lugar na sobrang

Nang marinig 'yon, biglang namuo ang luha sa mga mata ni Aino. Tinry niyang pigilin at tumingin kay Kingston. "Tito Kingston, hindi ko talaga kayang umiyak sa harap ni Papa kasi ayaw kong malungkot siya. Pwede pa bang bumalik si Mama... pati 'yung kapatid ko?"Nung narinig ni Kingston yung tanong, biglang nagmistulang gripo ang mga mata niya. Napasamid siya at di agad nakapagsalita. Tumagal bago niya na-kontrol ang sarili. "Oo, siguradong-sigurado! Siyempre puwedeng bumalik ang mama mo! Sino ba siya? Nung araw, hinunt siya ng biological dad niya for six years. Mas malala pa 'yung sitwasyon niya nun. Pero nakabalik pa rin siya, buhay! Si Mama mo yung pinaka-resilient na babaeng nakilala ko ever! Kaya niyang maka-survive!"Ngumiti si Aino at tumingin kay Kingston. "Totoo, Tito?""Maniwala ka sa'kin!" sagot ni Kingston, very serious. "Di ba, never pa akong nagsinungaling sa'yo?"Finally, umoo si Aino, relieved na relieved. "Oo, never kang nagsinungaling sa akin. Babalik si Mama at 'yu