Sa kabilang dulo ng tawag, tila may kalasingan pa rin ang boses ni Sebastian, pero lalong nagbigay sa kanya ng maskuladong dating. "Miss Kemp, hello. Gusto ko lang malaman, hindi ka ba ininis ni Aino? Playful talaga ang batang iyon. Bumalik ka na pagkatapos mong maglaro sa labas. Baka makulitan ka sa kanya.""Eh..." sagot ni Maysun. Pagkarinig niya sa boses ni Sebastian, parang gusto na niyang umiyak. Pero agad niyang pinigilan ang kanyang luha. Nang siya'y maglinis ng ilong at magsalita, muling nagtanong si Sebastian sa kabilang dulo, "Ano ang problema, Miss Kemp?""Wala, wala talaga, Master Sebastian," sagot kaagad ni Maysun."Bumalik ka na lang ng maaga. Kapag naayos na lahat ng gawain para sa lolo ko, ililibre kita ng pagkain bilang pasasalamat. May kailangan pa akong asikasuhin dito, kaya ibababa ko na," sabi ni Sebastian.Biglaang naramdaman ni Maysun ang kasiyahan. Nakalimutan niyang mabaho siya. Bigla niyang naisip na baka hindi alam ni Sebastian na pinagtripan siya ni Aino
Noong siya'y nagmura, inasar siya ng ibang mga kalalalaki han. "Sino ang minumura mo, kami ba o ang sarili mo?” "Sa tingin ko, nararapat lang na ikaw ay malaglag sa kanal. Dapat hindi na kami nag-abala na sagipin ka! Lumayas ka dito! Huwag mong pakialaman ang trabaho namin. Lumayo ka sa amin! Baka isipin naming basura ka at itapon ka rin sa kanal!"Lalo pang nagalit si Maysun at sumigaw sa mga lalaki. "Kayo ba! Hindi n'yo ba ako isusugod sa ospital? Hindi… hindi n'yo ba ako hahanapan ng hotel para maligo?"Isa sa mga lalaki ay umirap. "Kilala ka ba namin? Buti nga't nasagip ka na namin! May sarili din kaming trabaho! Wala ka bang pera? Hindi ba ikaw ang kasintahan ng direktor ng Ford Group? Tumawag ka sa kanya para sunduin ka!"Nawalan ng masabi si Maysun. Sa puntong iyon, hindi talaga niya kayang ipaalam kay Sebastian na mabaho siya. Agad-agad na nagmakaawa si Maysun. "Nakikiusap ako, pakiusap…""Alis, alis, alis. Lumayas ka! Saan kaya nagmula ang babaeng baliw na 'to. May lakas
Ang taong nasa harap ni Maysun ay medyo kamukha ni Lily, pero hindi rin. Hindi ganoon kalaki ang mukha ni Lily, hindi ganoon kababoy, at hindi ganoon ka-bright. Hindi rin namaga ang mga mata ni Lily na tila dalawang manipis na linya na lang ang natira. Sa totoo lang, ang babae sa harap ni Maysun ay talagang pangit. Pangit na pangit, tila baga namaga ang mukha dahil binugbog. Pati ang mga sulok ng kanyang labi ay namutla na rin. Diyos ko! Ang pangit talaga ng babaeng ito! Pangit na pangit siya na pati ang nangyari kay Maysun ng araw na iyon ay nakalimutan niya. Gustong-gusto na niyang tumawa, pero hindi niya ginawa dahil pakiramdam niya ay sobrang kamukha ng pangit na ito si Lily.Pinigil ni Maysun ang kanyang ngiti. "Lily, ikaw ba yan?""Ako nga!" Agad na sagot ni Lily.Nawalan ng masasabi si Maysun. Tulala si Lily habang tinitingnan si Maysun. "Naisahan ka ba ni Aino?"Agad nagalit si Maysun nang banggitin ang pangalan ni Aino. "Talagang nararapat lang sa impyerno 'yang si Aino! K
Ang nakaraang beses ay medyo mas maayos kumpara ngayon dahil noon ay binugbog lamang siya nang malupit. Ngunit sa pagkakataong ito, ang dalawang babae ay talagang pinukpok siya sa mukha gamit ang swelas ng kanilang sapatos. Namaga at namumugto ang mukha ni Lily matapos nilang pukpukin nang paulit-ulit. Muntik na rin malaglag ang ilang ngipin niya. Akala ni Lily na ang mabugbog hanggang sa halos masira ang kanyang mukha ay ang pinakamalas na maaaring mangyari sa kanya. Ngunit hindi pa sila kontento sa pagbugbog, dinala pa nila siya sa pinakamaruming at pinakamasamang lugar sa lungsod."Lily Parker! Hulaan mo kung saan itong lugar na ito?" tanong ni Ruth nang may pagmamalaki habang inaapak-apakan ang mukha ni Lily.Si Lily ay halos wala nang lakas para lumaban, ngunit hindi pa rin siya sumuko. Lumura siya ng dugo. "Ruth Mann! Wala tayong alitan noon o ngayon! Hindi ba sobrang lupit mo na kung ganyan ang gagawin mo sa akin? Ruth Mann, naniniwala ka ba sa karma? Kung papatayin mo ako nga
Certainly! Here is the story translated into modern Tagalog while retaining its emotional undertones:Kahit anong sumpa ang gawin ng dalawang babae kay Aino, hindi nila alam kung nasaan si Aino. Tuwing naiisip ni Maysun na hindi niya makita si Aino, nararamdaman niya ang malupit na pagka-di mapakali sa kanyang puso. Siya ang nagdala kay Aino palabas, kaya kung mawawala si Aino, paano siya magpapaliwanag kay Sebastian?Tahimik na tiningnan ni Maysun si Lily. "Lily, anong gagawin ko? Nawala ko si Aino. Kapag bumalik ako sa Ford Residence, tiyak na bubuyuhayin ako ni Sebastian!"Ang lugar kung saan nananatili si Lily sa South City ay ang Ford Residence. Kaya roon din nananatili si Maysun. Pagkatapos ng lahat, mas palaban ang isip ni Lily kaysa kay Maysun, kaya't umirap siya. "Anong gagawin? Wala! Niloko ka ni Aino hanggang sa halos mawalan ka ng buhay. Pumunta ka sa ospital na amoy-imburnal, at pumunta ka rin sa hotel. May mga camera sa lahat ng mga lugar na 'yun. Maliwanag na birong g
Sa totoo lang, ang taong pinakagusto na mamatay si Aino at ang taong pinakagusto na hindi bumalik si Sabrina ay si Rose. Hindi ito para kay Lily, at lalong hindi para kay Maysun. Mayroon siyang sariling makasariling layunin. Nais niyang gumanti para sa kanyang mga yumaong anak. Ang kanyang pangunahing layunin ay palasahin kay Sebastian ang pagiging nag-iisa, at patikimin siya ng pagkawala ng mga mahal sa buhay. Gusto ni Rose gamitin ang dalawang babaeng ito para tapusin si Aino! Gusto niyang hindi na makabalik si Aino sa Ford Residence at sa tabi ni Sebastian kailanman!Sinubukan ni Maysun na magtanong. "Ginang Ford, si Aino... hindi pa ba bumabalik?"Biglang nagalit si Rose. "Saan sa impyerno napunta si Aino? Pinakiusapan ko kayong dalawa na asikasuhin ang isang anim na taong gulang na bata, pero hindi niyo magawa. Ano ang ginagawa ninyong dalawa? Nasaan si Aino?"Biglang naglabas si Maysun ng buntong-hininga ng pagka-gaan ng loob. "Ginang Ford, pakikinggan mo ako..."Tiningnan si
Si Ruth, na tumakbong sumunod kay Aino, ay agad na napaluha. Maging si Ruth ay labis na namimiss si Sabrina, lalo na si Aino. Si Sabrina ang sandalan ni Ruth sa South City. Kapag kasama si Sabrina, may lakas-loob siyang gawin ang lahat. Mula ng mawala si Sabrina sa South City, naguluhan si Ruth. Para bang nabawasan ang kanyang sariling halaga. Bigla niyang narealize kung gaano siya na-apektohan ni Sabrina. Lahat ng lakas, sipag, at kahit na ang hindi pagiging mayabang o mahina ni Sabrina ay naging impluwensiya sa kanya. Yumakap si Ruth kay Aino at hindi mapigilang umiyak. "Aino, tiyak na babalik ang iyong ina. Tiyak na babalik siya! Hindi niya tayo pababayaan, lalo na ang kanyang anak..."Lalong tumindi ang iyak ni Aino. Ang kanyang tinig ay lumabas ng bintana at dala ng hanging-dagat ay para bang naririnig ito ni Sabrina. Sa puntong iyon, si Sabrina na naka-kulong sa isang maliit na silid ay nanaginip. Nanaginip siyang tinatawag siya ni Aino na para bang napakaawa at walang magawa. B
”Sinasabi ko sa 'yo, may hindi karaniwang tibay ng loob ako. Kayang-kaya kong mabuhay hangga't may hininga pa ako, at hahanap ako ng pagkakataon para makatakas. Kaya ang ibig kong sabihin, mas mabuti pa na patayin mo na ako ngayon! Kung hindi, magdudulot ito ng walang katapusang pagsisisi sa 'yo!"Wala nang masabi si Malvolio. Naintindihan na niya ang hangarin ni Sabrina. Hindi siya nagnanais na makatakas o makipag-usap sa kanya. Gusto lang niya na patayin siya ni Malvolio sa lalong madaling panahon. Iyon ay dahil ayaw niyang maging bihag sa isla at dumanas ng iba't ibang uri ng kahihiyan. Tiningnan niya ang babaeng ito na determinado sa kanyang pagkawala. Sa totoo lang, hindi takot ang ganitong babae na ma-humiliate. Takot siya sa... Oo! Takot siya na kapag siya'y nabuhay, hindi magiging ganap na malupit ang kanyang asawa kay Malvolio. Kung buhay pa siya, tiyak na makikipagkasunduan ang kanyang asawa kay Malvolio para mailigtas siya. Oo! Pinili niyang mamatay para maprotektahan ang k
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu