"Lily Parker! Pumunta ka ba dito para mamatay?" May hawak na maikling kahoy na patpat si Ruth, at kasama siya ni Yvonne na may hawak ding ganung uri ng patpat. Mukhang matibay ang mga patpat sa unang tingin. Unti-unti silang lumalapit kay Lily."Lily Parker! Matagal na akong hindi nananakit ng tao, at kumakati na ang kamay ko ngayon. Kung itong maliit na patpat ay tatama sa'yo, hindi... ibig kong sabihin, sa mukha mo, anong palagay mo, magiging kasing-laki ba ng pwet mo ang pamamaga ng mukha mo?" tanong ni Ruth habang ngumingiti at tinitignan si Lily.Lubos na natatakot si Lily. Napatulala siya. "Kayo... saan kayo galing?"Tumuya si Yvonne. "Lily Parker! Nagmadali kami ni Ruth papunta rito dahil nandito ka! Nalaglag ang mga mataas naming takong habang tumatakbo! Hindi mo ba nakita na walang suot na sapatos? May sugat pa nga sa paa si Ruth dahil sa bato! May tinik pa sa daliri niya ngayon! Lahat ng ito ay dahil sa'yo ngayon!"Tama si Yvonne. Sa huling sandali ay nagmadali sila ni Ru
Ngunit, habang tumataas ang nerbiyos ni Jane, lalong tumatapang at walang awa siya! Kailangan niyang ituro kay Lily ang leksyon sa araw na iyon. Kahit na wala siyang laruan na gunting na mukhang totoo, naisip na ni Jane ang lahat. Hihintayin niyang lumapit si Lily sa kanya, pagkatapos ay biglang huhulihin ang buhok nito. Susundan ito ng isang kagat ni Jane sa leeg ni Lily. Desidido na siya. Gayunpaman, naging madali ang sumunod na pangyayari. Nagtagumpay si Jane na takutin si Lily gamit ang isang pares ng pekeng gunting.Subalit, mapanlinlang si Lily. Matalino siya. Pagkatapos niyang magmadaling tumakas sa kuwarto, naramdaman niyang may mali. Paano magkakaroon ng kinang na gunting sa isang maternity ward? At ang gunting ay masyadong makintab na para bang peke. Pwede kayang pekeng gunting iyon?Pagkatapos ng kanyang pag-iisip, nakita ni Lily ang isang limang taong gulang na batang babae na lumalabas mula sa kuwarto kabilang sa kay Jane. May hawak itong makintab na espada. "Haha, pupun
Ngunit sa puntong iyon, wala na siyang paraan para makatakas. Matagal na gustong ituro ni Yvonne at Ruth ang isang mahigpit na leksyon sa babae. Sa loob ng isang oras, namaga ang mukha ni Lily hanggang sa magmukha siyang malaking pulang kamatis."Parker, makinig ka sa akin nang maayos! Bumalik ka nga galing sa ibang bansa! Kaya mong magdulot ng gulo! Pero hindi rin kami natatakot sa iyo! Ako, si Yvonne, si Sabrina, at si Tita Jane, apat kami na parang tunay na magkakapatid! Sinuman ang mang-aapi sa aming apat, sisirain namin sila sa abot ng aming makakaya!"Ang sama ng ginawang pagkakauntog kay Lily na hindi na siya makapagsalita ng buong pangungusap. Tumutulo ang dugo mula sa sulok ng kanyang labi. Gaano siya ka-malas? Mula noong huling bumalik siya sa bansa, ang unang pagkakauntog na natanggap niya ay mula sa dalawang babaeng ito. Binugbog siya sa labas ng summer house ni Alex. Mula noon, kung hindi siya binugbog ni Holden, binubugbog siya ni Alex. Pagkatapos siyang bugbugin ni Ale
'Ikaw ang unang sumagot sa iyong mga lolo at lola! Ayaw na nila sa'yo! Desidido na silang itapon ka! Makakasal ako sa iyong ama nang walang anumang alinlangan kapag na-itapon na kita! Pasensya na, tusong kutsing bata! Simula ngayon, wala ka nang ama na si Sebastian! Wala kang ibang pagpipilian kundi maging isang taong walang tirahan o ligaw na kaluluwa! Ang iyong ama, sa hindi malayong hinaharap, ay magiging ama ng aking anak. Haha!' Iniisip ni Maysun ang magagandang bagay habang nagmamaneho ng walang direksyon.Tulad ng kanyang sinabi, iniikot niya lang si Aino sa lahat ng kalsada at eskinita. Si Aino, sa kabilang banda, ay minsang-minsan ay sumisilip para tignan ang ganito at ganyan. Ang nagpatindi pa sa kanyang pagkagulat ay si Aino, ang tusong kutsing bata, ay talagang nagturo sa kanya ng daan at pinapasadya siyang magmaneho. At higit pa rito, papunta sila sa isang lugar na lalong nagiging liblib, at lalong lumalayo mula sa lungsod. Sa huli, dumating sila sa isang lugar na sobrang
"Lilitong-lito si Maysun na nahulog sa kanal. Sa puntong iyon, pakiramdam niya ay isang hibla na lang ang layo niya sa kamatayan. Walang laman ang kanyang isipan. Pagkatapos ng ilang segundo, naalala niya na may martilyo siya sa kotse. Agad siyang kumuha ng martilyo at binasag ang salamin ng bintana. Pagkabasag ng salamin, isang masangsang na amoy ang dumiretso sa loob ng kotse. Sa katunayan, hindi naman kalaliman ang kanal, hanggang bewang lamang ng tao. Ngunit sapat na iyon para mabasa ang makina ng kotse ni Maysun.Ang masangsang na tubig na may halo ng tae ng tao ay bumaha sa loob ng kotse mula sa basag na bintana at nabasa si Maysun ng buo. Gusto niyang umakyat palabas ng bintana para tumakas, ngunit pagkatapos ng ilang pagkakaabala, nabasa ang kanyang mukha ng maduming tubig. Hindi lamang iyon, nang kalahati na ang kanyang katawan sa labas ng bintana, bigla niyang naisip ang isang bagay. Saan siya pupunta? Hindi niya pwedeng talunan ang masangsang na kanal ng patalikod, diba? Bu
Nang marinig 'yon, biglang namuo ang luha sa mga mata ni Aino. Tinry niyang pigilin at tumingin kay Kingston. "Tito Kingston, hindi ko talaga kayang umiyak sa harap ni Papa kasi ayaw kong malungkot siya. Pwede pa bang bumalik si Mama... pati 'yung kapatid ko?"Nung narinig ni Kingston yung tanong, biglang nagmistulang gripo ang mga mata niya. Napasamid siya at di agad nakapagsalita. Tumagal bago niya na-kontrol ang sarili. "Oo, siguradong-sigurado! Siyempre puwedeng bumalik ang mama mo! Sino ba siya? Nung araw, hinunt siya ng biological dad niya for six years. Mas malala pa 'yung sitwasyon niya nun. Pero nakabalik pa rin siya, buhay! Si Mama mo yung pinaka-resilient na babaeng nakilala ko ever! Kaya niyang maka-survive!"Ngumiti si Aino at tumingin kay Kingston. "Totoo, Tito?""Maniwala ka sa'kin!" sagot ni Kingston, very serious. "Di ba, never pa akong nagsinungaling sa'yo?"Finally, umoo si Aino, relieved na relieved. "Oo, never kang nagsinungaling sa akin. Babalik si Mama at 'yu
Sa kabilang dulo ng tawag, tila may kalasingan pa rin ang boses ni Sebastian, pero lalong nagbigay sa kanya ng maskuladong dating. "Miss Kemp, hello. Gusto ko lang malaman, hindi ka ba ininis ni Aino? Playful talaga ang batang iyon. Bumalik ka na pagkatapos mong maglaro sa labas. Baka makulitan ka sa kanya.""Eh..." sagot ni Maysun. Pagkarinig niya sa boses ni Sebastian, parang gusto na niyang umiyak. Pero agad niyang pinigilan ang kanyang luha. Nang siya'y maglinis ng ilong at magsalita, muling nagtanong si Sebastian sa kabilang dulo, "Ano ang problema, Miss Kemp?""Wala, wala talaga, Master Sebastian," sagot kaagad ni Maysun."Bumalik ka na lang ng maaga. Kapag naayos na lahat ng gawain para sa lolo ko, ililibre kita ng pagkain bilang pasasalamat. May kailangan pa akong asikasuhin dito, kaya ibababa ko na," sabi ni Sebastian.Biglaang naramdaman ni Maysun ang kasiyahan. Nakalimutan niyang mabaho siya. Bigla niyang naisip na baka hindi alam ni Sebastian na pinagtripan siya ni Aino
Noong siya'y nagmura, inasar siya ng ibang mga kalalalaki han. "Sino ang minumura mo, kami ba o ang sarili mo?” "Sa tingin ko, nararapat lang na ikaw ay malaglag sa kanal. Dapat hindi na kami nag-abala na sagipin ka! Lumayas ka dito! Huwag mong pakialaman ang trabaho namin. Lumayo ka sa amin! Baka isipin naming basura ka at itapon ka rin sa kanal!"Lalo pang nagalit si Maysun at sumigaw sa mga lalaki. "Kayo ba! Hindi n'yo ba ako isusugod sa ospital? Hindi… hindi n'yo ba ako hahanapan ng hotel para maligo?"Isa sa mga lalaki ay umirap. "Kilala ka ba namin? Buti nga't nasagip ka na namin! May sarili din kaming trabaho! Wala ka bang pera? Hindi ba ikaw ang kasintahan ng direktor ng Ford Group? Tumawag ka sa kanya para sunduin ka!"Nawalan ng masabi si Maysun. Sa puntong iyon, hindi talaga niya kayang ipaalam kay Sebastian na mabaho siya. Agad-agad na nagmakaawa si Maysun. "Nakikiusap ako, pakiusap…""Alis, alis, alis. Lumayas ka! Saan kaya nagmula ang babaeng baliw na 'to. May lakas
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu