All Chapters of Deep into the Past: Chapter 1 - Chapter 10

NATIGALGAL si Leticia sa narinig. Kaya ni Andro pumunta sa hinaharap? May kaparehas siya ng sumpa? Pero paano? How did he manage to accept that? Which was not a normal thing to do. To have. And for someone who had the same ability like her, sobrang kampante nito.  Imposible. Wala pa siyang kilalang tao na may kakayahan din. Maybe he was just bluffing? But if what he said was true, she would be grateful. Someone would finally understand her. Maiintindihan din nito kung bakit ilag na ilag siya sa mga tao. Na parang virus ang mga ito at ayaw niyang mahawaan.  Nangilid ang luha sa mga mata niya. “T-talaga? Kailan mo nalamang may kakayahan kang ganyan? Ako, when I was young. I did not know that time na may kakayahan akong mag-time travel papunta sa past. I was—”  

SABAY na pumunta sa bahay nina Andro sina Leticia after ng pasok nila ng five o'clock. Mabuti na lang at same sila ng bakante sa hapon. They walked side by side, but Leticia made sure there was enough distance that would separate her from Andro. Mahirap na. Baka mamihasa siya at sige na siya sa paghawak sa lalaki. Pero kahit pala kahit anong ingat niya na huwag na magkaroon ng isyu sa pagitan nilang dalawa, masyadong malikot ang imaginations ng ibang mga estudyante. Lalong-lalo na sa mga naging kaklase nila sa ibang subjects.Sa daan pa lang, marami na ang nagtaas ng kilay noong nakita silang magkasama ni Andro. Na para bang isang napakalaking pagkakamali ng ginawa nilang pagsabay. They murmured to each other while eye

MALUNGKOT ang mga mata ni Esmeralda Gonzales habang pinagmamasdan ang nagkikislapang bituin sa kalangitan mula sa azotea ng kanilang bahay. Malalim na ang gabi subalit hindi pa rin siya dinadalaw ng antok. Ilang araw mula ngayon ay ang kanyang napipintong kasal sa isang lalaking hindi niya naman mahal. Palibhasa may kaya. At naglilingkod para sa pamahalaan ng Espanya. Hindi Pilipino ang lalaking ipinagkasundo sa kanya—si Ferdinand na purong Espanyol ngunit sa katagalan nito sa bayan nila, natutunan nito ang salita ng mga indio.Hindi niya mahal ang lalaki. Magaspang ang ugali nito at kung kumilos ay parang may-ari ang buong bayan. Ang mga kadalagahan ay pilit na kinukuha ang atensyon nito, subalit nakatutok lang ang mga mata sa kanya. Na hindi niya gusto. Kumukulo ang dugo niya sa tuwing b

NAKABUSANGOT ang mukha ni Esmeralda habang nagsusulat ng liham para kay Teban. Paano ba naman kasi. Dumalaw dito si Ferdinand at walang ginawa kundi magyabang sa mga paglalakbay na ginawa nito sa dagat dalawang taon na ang nakaraan. Ikinuwento nito kung paano nito narating ang isang isla na maraming pampalasa. Masaya ang mga itong tinanggap ng mga katutubo na nakatira sa islang iyon. Nagkaroon ng sanduguan sa pagitan ng dalawang lahi. Sa kasalukuyan, si Ferdinand ay isang encomendero na namamahala sa encomiendas. Ang huling salita ay nagmula sa Kastilang wika na encomendar na ang ibig sabihin ay ipagkatiwala. Ito sistema ay nabuo u

BIGLANG NAPUNTA ANG atensyon ng lahat ng manggagawa kay Milo. Nagsalubong ang mga kilay ng mga ito. Walang anumang palatandaan na pamilyar sila sa kanya. Hinagod siya ng mga ito ng tingin mula ulo hanggang paa. Nagtataka ang mga ito sa suot niya. Isang kupasing pantalon at sando. Magkaibang-magkaiba sa mga suot ng mga itong baro at saluales. Si Ferdinand naman ay naka sombrero, doublet, breeches sa pang-ibaba. Sinapawan ng doublet ang cloth nito. Nakasuot din ito ng stockings at sapatos. Kahit na mataas na ang sikat ng araw at sobrang init. Kunsabagay, wala naman itong ginagawa kundi sumilong sa lilim at mag-utos nang mag-utos. If they stopped working, tiyak na magagalit na naman ang Ferdinand na iyon. “Ginoo? Taga-saan ka?” tanong ng matanda.